Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.04.2016, Qupperneq 18

ÁHUGALEIKHÚS
18 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3.4. 2016
Markvisst leiklistarstarf hefur verið íHörgárdal í Eyjafirði síðan 1928.Eins og víða annars staðar um land-
ið hópast þar saman fólk árlega, æfir verk,
smíðar leikmynd, saumar búninga og þar fram
eftir götunum og allt í sjálfboðastarfi vita-
skuld; einskær áhugi ræður för.
Foreldrar Bernharðs Arnarsonar unnu ár-
um saman með Leikfélagi Hörgdæla og son-
urinn fékk leiklistarbakteríuna snemma. Steig
fyrst á svið 11 ára, lék þá strák í Sveita-
sinfóníunni eftir Ragnar Arnalds, tók upp
þráðinn aftur seinna og er nú á kafi í leiklist-
inni, 37 ára, og sennilega rétt að byrja …
„Þau voru mjög virk og ég smitaðist,“ segir
Bernharð og vísar til foreldra sinna. „Þau léku
bæði og pabbi skrifaði auk þess mikið í gamla
daga, til dæmis revíur og fyrir kvöldskemmt-
anir sem settar voru upp í sveitinni. Ég hef lík-
lega fengið delluna við að sjá þau á sviði; flækt-
ist mikið með þeim sem krakki og drakk þetta
í mig alveg frá bernsku.“
Flestir sem starfað hafa með félaginu hafa
einhver tengsl við sveitina þótt margir séu nú
búsettir á Akureyri en sumir tengjast Hörgár-
dalnum reyndar ekki neitt heldur koma ein-
ungis til starfa vegna einskærs áhuga á leik-
list.
Sýningar Hörgdæla hafa oft vakið töluverða
athygli, engin þó sennilega eins mikla og þegar
félagið setti á svið verkið The Full Monty, sem
kallað var Með fullri reisn, þar sem berrass-
aðir bændur stigu á svið! „Við eigum varla
nokkurn tíma eftir að toppa það ævintýri.
Sýndum þá 44 sinnum fyrir fullu húsi og fórum
til Reykjavíkur þar sem við sýndum fjórum
sinnum í Iðnó og uppselt var í öll skiptin.“
Þetta var 2011. Frumsýnt var snemma árs
en gera varð hlé um vorið svo bændur gætu
sinnt sauðburði og heyskap. Þráðurinn var svo
tekinn upp að nýju að hausti. Bernharð nefnir
til viðmiðunar að venjulega hafi verk félagsins
verið sýnd 18-20 sinnum á undanförnum árum.
„Þetta er svo mikil della hjá mér að ég er
búinn að leika með leikfélögum alls staðar þar
sem ég hef verið á landinu. Þegar ég flosnaði
upp úr framhaldsskóla flutti ég til Dalvíkur og
lék þar í tveimur sýningum, þegar ég fór svo í
Bændaskólann á Hvanneyri var ég með leik-
deild Ungmennafélagsins Íslendings og lék
líka með Dagrenningu í Þverárhlíð. Konan mín
er úr Landeyjum, við fluttum þangað í eitt ár
og þá lék ég með Leikfélagi Rangæinga í einu
verki og hef svo starfað með Leikfélagi Hörg-
dæla eftir að við fluttum norður aftur 2002.
Hef verið með í öllum sýningum nema tveim-
ur.“
Þriðji ættliðurinn stígur nú fyrstu skrefin;
sonur Benna lék í Verksmiðjukrónikunni 2014,
er í leiklistarskóla á Akureyri og ljóst hvert
stefnir.
Félagsskapurinn er afar dýrmætur, að sögn
Bernharðs. „Þetta er mjög skemmtilegur fé-
lagsskapur,“ segir hann fyrst, þegar spurt er
um ástæður þess að jafn margir og raun ber
vitni taka þátt í starfi áhugaleikfélaganna.
Vonandi finnst
ekki lækning við
bakteríunni
Bernharð Arnarson, kúabóndi í Hörgárdal, hefur lengi starfað
með leikfélaginu þar og segir þá tilfinningu ólýsanlega að
standa á sviði fyrir framan fullan sal af fólki. Hann segir leik-
starfsemi víða máttarstólpa í menningarstarfsemi sveitanna.
Kolbrún Halldórsdóttir á Akureyri býrað þeirri óvenjulegu reynslu að hafastarfað með bæði Leikfélagi Hörg-
dæla og Freyvangsleikhúsinu í vetur, þó dvöl-
in í því fyrrnefnda hafi reyndar verið afar
stutt. Hún stígur nú í fyrsta skipti á svið fyrir
alvöru, í Saumastofunni eftir Kjartan Ragn-
arsson.
Henni brá að vísu fyrir í Freyvangi fyrir
átta árum í söngleiknum Kabarett: „Ég lék
unglingsstúlku, kom inn á svið, sagði hí hí hí
og fór út af aftur. Ég tel það ekki með!“ segir
hún.
Kolbrún tengist félaginu aðeins. „Mamma,
sem er úr Fellshlíð í Eyjafirði, er hárgreiðslu-
kona og hefur greitt leikurum í Freyvangi. En
þegar ég byrjaði núna þekkti ég engan í félag-
inu nema séra Hannes [Örn Blandon] sem
skírði bæði mig og öll börnin mín.“
Svo skemmtilega vill til að faðir Kolbrúnar
er frá Hjalteyri og tengist félaginu í Hörg-
árdal. „Ég byrjaði meira að segja þar í vetur.
Mætti þegar auglýst var eftir fólki en kven-
hlutverkin eru bara tvö og mér var boðið að
verða aðstoðarleikstjóri. Eftir tvær vikur
bauðst mér svo hlutverk í Freyvangi og fór
þangað. Mig langaði frekar að leika, en var
reyndar tilkynnt að ég yrði að koma aftur í
Hörgárdalinn næst!“
En hvað varð til þess að hálfþrítug tók hún
skrefið núna og hóf leiklistarferilinn?
„Ég hafði verið búsett annars staðar um
tíma, fimm ár erlendis þar sem maðurinn
minn, Bjarki Ásbjarnarson, var í námi og tvö
ár í Reykjavík, upptekin við að eignast börn,
en eftir að við komum aftur norður var betra
að fá pössun og ég gat látið drauminn rætast,“
segir hún.
„Þetta er mjög skemmtilegt en erfiðara en
ég hélt, ekki síst það að læra að átta sig á því
að gagnrýni frá leikstjóra á hverjum degi er
ekki persónuleg árás. Að leikstjórinn sé sem
sagt ekki að segja að maður sé aumingi!“
Hún hlær.
„Á hverju kvöldi fékk maður að heyra að
hægt væri að gera betur, þótt maður hefði lagt
sig allan fram og ekki fundist hægt að gera
betur. Það er sumsé erfiðast að læra að taka
þessu ekki persónulega. En ég vil bæta því við
að hann Skúli okkar [Gautason] leikstjóri er
aldeilis slunginn í því að byggja mann upp. Þó
ég hafi bara farið grenjandi heim af tveimur til
þremur fyrstu æfingunum þá talaði ég oft um
það heima fyrir hvað Skúli er góður í því.
Hann byrjar alltaf á því að hrósa fyrir það sem
vel er gert, síðan koma athugasemdir og hann
passar sig að segja ekki: Þú gerðir þetta ekki
rétt, heldur segir hann frekar yfir allan hóp-
inn: Það þarf að passa þetta, og þá reynir mað-
ur að taka til sín þegar það á við. Ef ekki hefði
verið fyrir Skúla þá hefði ég gefist upp eftir
fyrstu æfingarnar því trúin er ekkert alltof
„Leiklistin er
rosalega góð
sjálfssáluhjálp“
Starfsemi áhugaleikfélaga er víða í miklum blóma. Góð dæmi
eru Freyvangsleikhúsið í Eyjafjarðarsveit og Leikfélag Hörg-
dæla og hér er rætt við tvo áhugaleikara, annan margreyndan
en hinn sem er nú að stíga í fyrsta skipti fyrir alvöru á leiksvið.
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Kolbrún og börn hennar, Ant-
on Bjarni (8 ára), Emil Rafn (2
ára) og Anna Soffía (1 árs).
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson