Morgunblaðið - 04.05.2016, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. MAÍ 2016
✝ Finnbogi Jóns-son fæddist á
Skálmarnesmúla,
Múlasveit, (nú
Reykhólahreppur)
Austur-Barða-
strandarsýslu, 21.
júní 1950, hann lést
27. apríl á
Vífilsstöðum. For-
eldrar hans voru
hjónin Þórdís
Magnúsdóttir, f. 11.10. 1927, d.
21.6. 2011, og Jón Finnbogason,
f. 10.8. 1917, d. 7.7. 2012, bænd-
ur á Skálmarnesmúla. Systkini
Skúli Birgir Kristjánsson, f.
1946, d. 1998, Kolbrún Jóns-
dóttir, f. 1955, og Nanna Áslaug
Jónsdóttir, f. 1960.
Eftirlifandi eiginkona hans
er Þuríður Kristjánsdóttir, f.
22. september 1950 í Borgum í
Þistilfirði, Norður-Þingeyj-
arsýslu, prófarkalesari. For-
eldrar hennar voru hjónin Anna
Gunnarsdóttir, f. 26.7. 1906, d.
10.3. 1984, og Kristján Eiríks-
son, f. 6.2. 1906, d. 27.7. 1974,
bændur í Borgum. Börn Finn-
boga og Þuríðar: 1) Anna
Freyja, f. 31.5. 1977, læknir,
maki Óskar Halldórsson, f. 10.8.
1976, fjarskiptaverkfræðingur,
frá Iðnskólanum í Reykjavík
1979, síðar fékk hann meist-
araréttindi. Starfaði Finnbogi
við það fag síðan meðan heilsan
leyfði. Kirkjan á Skálm-
arnesmúla er bændakirkja og
sá hann alfarið um að halda
henni við í fríum sínum, sá einn-
ig um viðhald á kirkjugarðinum
þar. Frá árinu 1998 sinntu
Finnbogi og Þuríður ásamt
börnum sínum dúntekju á vorin
á Skálmarnesmúla og þar komu
þau sér upp sumarhúsi. Allan
sinn búskap bjuggu þau í
Reykjavík, lengst af í Hraunbæ
174 en fluttu á síðasta ári í
Katrínarlind 5.
Áhugamaður var Finnbogi
um að safna saman sögulegum
fróðleik um sínar heimaslóðir
og skrifaði frá 2004 fjölda
greina í Árbók Barðastrandar-
sýslu og tók mikið af myndum
sem birtust víða. Heilmikið safn
mynda hans er varðveitt á Þjóð-
minjasafni Íslands. Stærsta
verk hans er bókin Hjalla með-
ur græna, Austur-Barða-
strandarsýsla 1900-2012, 624
bls., sem Útgáfufélag Bún-
aðarsambands Vestfjarða gaf
út 2014 í ritröðinni Vest-
fjarðarit.
Útför Finnboga fer fram frá
Guðríðarkirkju í dag, 4. maí
2016, kl. 13. Jarðsett verður síð-
ar á Skálmarnesmúla.
börn þeirra Atli
Dagur, f. 31.10.
2007, Brynhildur,
f. 21.8. 2010, og El-
ín, f. 21.5. 2014. 2)
Jón, f. 26.10. 1980,
vörustjóri, maki
Bryndís Jónatans-
dóttir, f. 8.2. 1984,
viðskiptafræðing-
ur, skilin, börn Lí-
ney Edda, f. 24.10.
2009, og Finnbogi, f. 16.8. 2011.
3) Auður Elín, f. 27.7. 1988,
lyfjafræðingur, maki Guðjón
Þorsteinsson, f. 27.8. 1988, for-
ritari, barn þeirra Þuríður, f.
27.4. 2014.
Finnbogi ólst upp á Skálmar-
nesmúla, gekk í farskóla í sveit-
inni og var tvo vetur á Héraðs-
skólanum á Núpi í Dýrafirði.
Þegar hann var 20 ára fór hann
til Reykjavíkur og stundaði ým-
is verkamannastörf; við hita-
veitulagnir, í Hampiðjunni, við
fiskverkun og í Áburðarverk-
smiðjunni í Gufunesi en vann
við búskapinn á Skálmar-
nesmúla á milli. Árið 1973 byrj-
aði hann að vinna hjá Valgeiri
Hannessyni málarameistara,
fór síðar á samning hjá honum
og lauk sveinsprófi í málaraiðn
Það er með miklum söknuði
sem ég kveð pabba í dag og gott er
að eiga góðar minningar sem lifa
áfram. Fyrstu minningar mínar
um pabba tengjast ferðalögum um
Ísland, en hann og mamma ferð-
uðust alla tíð mikið og gáfu okkur
systkinunum tækifæri til að kynn-
ast náttúru landsins og sögu.
Hann þekkti hvern bæ og hverja
kirkju og sérhverja náttúrumynd-
un enda sérstaklega fróður maður
og minnugur. Hann dvaldist öll
sumur á æskuslóðunum, þar sem
hann og mamma byggðu sér sum-
arhús.
Hann var mikið náttúrubarn og
naut þess að ganga í íslenskri
náttúru og þá var þrekið óþrjót-
andi og þegar litlir fætur höfðu
ekki undan fékk maður að sitja á
háhesti.
Við hlustuðum mikið á tónlist á
ferðalögunum og pabbi var mikill
áhugamaður um popptónlist og
reyndar alla tónlist.
Ég fékk stundum að fylgja með
pabba þegar hann var að mála og
þá fékk ég alltaf að aðstoða hann.
Það var gaman að fylgjast með
pabba vinna, hann var vandvirkur
og nákvæmur og afskaplega hand-
laginn. Mér þótti gaman þegar
hann treysti mér fyrir mikilvæg-
um verkefnum og af honum lærði
ég margt sem ég hef getað nýtt
mér eftir að ég fór að búa mér
heimili.
Pabbi var mikill áhugamaður
um mat og góður matur og mál-
tíðir skipuðu og skipa mikinn sess
í fjölskyldunni. Pabbi hafði mikinn
áhuga á að bragða nýja rétti og
var vel að sér um matarmenningu
annarra þjóða.
Þrátt fyrir hans mikla áhuga á
mat hafði hann aldrei sérstakan
áhuga á að elda mat og mamma
sá að mestu leyti um matseld á
heimilinu.
Það er hins vegar eina dæmið
sem ég get munað eftir þar sem
foreldrar mínir voru ekki algerir
jafningjar þegar kom að heimilis-
störfum því pabbi sá alla tíð um
heimilið til jafns við mömmu
enda var hann mikill femínisti og
vildi veg kvenna sem mestan.
Síðustu árin sem hann lifði bjó
ég erlendis en við töluðum mikið
saman í síma og oft voru símtölin
löng og er ég þakklát fyrir þau og
þann tíma sem ég fékk með hon-
um undir lokin. Það var gaman að
spjalla við hann um alla heima og
geima og hann hafði alltaf sitt-
hvað til málanna að leggja. Hann
var góður og áhugasamur hlust-
andi og setti sig inn í allt það sem
ég og aðrir í fjölskyldunni tókum
okkur fyrir hendur.
Hann fylgdist vel með okkur
og var sérstaklega áhugasamur
um barnabörnin sín sem voru
mjög hænd að honum.
Síðustu ár voru mörkuð af
veikindum hans. Það dró smám
saman úr þrekinu og það skiptust
á skin og skúrir. Hann lét það þó
ekki hindra sig í að sinna hugð-
arefnum sínum og sýndi ótrúleg-
an styrk í baráttu sinni. Hann
vann einbeittur að skrifum sínum
þegar heilsan leyfði og lauk við
bókina sína með hjálp mömmu og
margra annarra. Hann ferðaðist
mikið innanlands og hann og
mamma fóru í styttri ferðalög
eins lengi og hægt var. Þau voru
alltaf einstaklega góðir og nánir
félagar og áttu mörg sameiginleg
áhugamál sem þau sinntu fram á
síðasta dag. Það gaf þeim mikinn
styrk að eiga hvort annað og þau
eru mér ómetanlegar fyrirmynd-
ir í lífinu fyrir styrk sinn, já-
kvæðni og kærleika. Minning þín
lifir, elsku pabbi.
Anna Freyja Finnbogadóttir.
Elsku pabbi, ég kveð þig með
söknuði. Það var alltaf gott að
spjalla við þig um alla heima og
geima, pólitík og sagnfræði sér-
staklega. Málefnin voru þér hug-
leikin, enda mikill prins-
ippmaður alla tíð. Einu sinni
þegar ég var lítill gafstu mér
dúkku að gjöf, sú var með liðað
hár sem hægt var að greiða og
mögulega klæða í hin fínustu föt.
Hugsunin var að strákar og
stelpur áttu auðvitað að geta
leikið með sama dót. Ég hafði
víst engan veginn sætt mig við
gjöfina og taldi þetta greinilega
ekki fyrir mig. Eftir á að hyggja
hugsa ég að þetta hafi verið
ómetanlegt hjá þér, sérstaklega
ef ég hefði yfir höfuð viljað leika
mér með svona dúkku. Jafnrétt-
is- og réttlætiskenndin almennt
var nefnilega firnasterk í þér og
allir áttu að fá tækifæri til að
gera upp hug sinn milli allra
mála á sínum eigin forsendum.
Þú hlustaðir mikið á tónlist,
mestar mætur hafðir þú á bresku
innrásarrokki þó að smekkurinn
næði víða. Sérstaklega voru það
þó lögin sem þú hafðir í bílnum
sem maður kynntist best. Ein-
hver nostalgía grípur mig þegar
ég er á löngum keyrslum. Þá
hlusta ég á mjög ákveðna en þó
óútskýranlega tegund af pabba
tónlist, þannig er eins og ég sé í
Hvalfirðinum rétt ókominn í bæ-
inn eftir ferð vestur eins og forð-
um. Við fórum mikið út á land
fjölskyldan og kynntist maður
landinu vel, sérstaklega Múla-
sveitinni þar sem þú vildir helst
af öllu vera. Það var gaman að
fara með þér að tína æðardún-
inn, veiða og fylgjast með þér í
fjarlægð labba með myndavélina
upp alla hjalla til að fá rétta sjón-
arhornið af tóftum. Það eru mikl-
ar og góðar minningar sem þú
skapaðir og ég er þakklátur þér
fyrir þær allar.
Fyrir fjórum árum veiktist þú
og því miður var ljóst strax í upp-
hafi í hvað stefndi. Þú tókst of-
urraunsæið þitt á þetta og horfð-
ir beint áfram óhræddur. Settir
allt í gang sem þig langaði að
gera og upplifa. Ferðaðist til út-
landa og meira um landið. Skrif-
aðir bókina góðu sem þið
mamma eydduð löngum stund-
um saman við. Inn á milli komu
erfiðari veikindadagar en það var
samt eins og þú jafnharðan
spryttir upp aftur og tókstu þá til
við verkin eins og ekkert hefði í
skorist. Það ber að þakka nú-
tímalæknavísindum hversu oft
það heppnaðist, læknarnir þínir
voru með þetta allt á hreinu. Ég
er þakklátur fyrir að hafa fengið
mikinn tíma með þér, þín verður
saknað, takk fyrir allt.
Jón.
Leiðir okkar Finnboga lágu
fyrst saman á haustmánuðum
fyrir rúmum tuttugu árum. Ég
hafði átt stefnumót við elstu dótt-
ur hans, Önnu Freyju, sem bauð
mér svo í heimsókn í kjölfarið á
heimili þeirra í Árbænum. Hann
heilsaði mér kurteislega en ég
man sérstaklega eftir athugulu
augnaráði hans.
Á þessum tímapunkti vissi ég
ekki að þessi maður væri sá hinn
sami og hávaxni og myndarlegi
málarinn sem amma mín hafði
svo miklar mætur á. Hann hafði
þá tekið að sér að mála gluggana
heima hjá henni og gerði það óað-
finnanlega.
Hann gaf sér líka tíma til þess
að þiggja kaffisopa og ræða mál-
in, sem ömmu gömlu þótti mjög
vænt um. En honum leist ekkert
á stóru geitungana sem voru á
sveimi í garðinum hjá henni.
Stefnumótin og heimsóknirnar
urðu talsvert fleiri þessa haust-
mánuði og innan skamms barst
mér til eyrna að Finnboga litist
bara nokkuð vel á kærastann.
Það leið svo ekki á löngu áður en
ég var fluttur inn á heimili þeirra
og varð hluti af fjölskyldunni. Í
kjölfarið fylgdu margar góðar
samverustundir í hópi sem hefur
farið stækkandi í gegnum árin
með fleiri tengdabörnum og síðar
sex barnabörnum. Ég er mjög
þakklátur Finnboga og Þuríði
fyrir að hafa opnað heimili sitt
fyrir mér eftir stutt kynni og þá
gestrisni og góðvild sem þau hafa
ávallt sýnt mér.
Finnbogi var heiðarlegur,
réttsýnn og rausnarlegur. Hann
var mikill grúskari, fræðimaður,
ljósmyndari og gerði allt vel sem
hann tók sér fyrir hendur. Þessir
eiginleikar áttu eftir að koma sér
einstaklega vel þegar hann lagði
málarapensilinn á hilluna. Hann
var fróður um stjórnmál, innan
lands og utan, og hafði sterkar
skoðanir á þeim sviðum án þess
að vilja viðurkenna það að vera
pólitískur. Hann var einnig
lúmskur húmoristi. Finnboga var
umhugað um heilsuna og passaði
vel upp á sig og sína. Hann hafði
mikinn áhuga á því sem börnin
hans, tengdabörn og barnabörn
voru að fást við hverju sinni og
var afar umhugað um þau.
Ósjaldan vildi Finnbogi kalla
til fjölskyldufundar til þess að
ræða málefni hennar og áætlanir
eða bara dægurmál í rólegheitum
yfir kaffibolla.
Finnbogi var stoltur af upp-
runa sínum og hafði unun að því
að eyða sumarfríinu við sveita-
störf á æskuslóðum sínum vestur
á Skálmarnesi með Þuríði. Þar
hafa þau reist notalegt sumarhús
sem fjölskyldan nýtur góðs af.
Það var honum einstaklega
mikilvægt að deila upplifun
sveitasælunnar með afkomend-
um sínum og munum við halda
áfram að njóta góðs af því í fram-
tíðinni. Hann hafði einnig gaman
af því að ferðast um landið með
fjölskyldunni og ósjaldan þurfti
Finnbogi að stökkva út úr bílnum
og hlaupa upp um holt og hæðir
til þess að taka myndir af lands-
lagi og gömlum bæjarstæðum.
Það var þungbært þegar Finn-
bogi veiktist fyrir tæpum fjórum
árum. En góð heilbrigðisþjón-
usta ásamt heilsusamlegum lífs-
stíl sem hann hafði ávallt tileink-
að sér gaf okkur dýrmætan tíma
með honum áður en sjúkdómur-
inn náði yfirhöndinni. Hann lét
þetta áfall ekki hindra sig og hélt
ótrauður áfram ritstörfum ásamt
því að verja miklum tíma með
fjölskyldunni og ferðast innan
lands sem utan með Þuríði þétt
sér við hlið. Hans verður sárt
saknað.
Óskar Halldórsson.
Finnbogi, tengdafaðir minn,
var einstakur maður. Hann var
mjög fróður á mörgum sviðum,
sérstaklega vandvirkur og mikill
áhugamaður um mat.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að læra á ýmis verk fyrir
vestan eins og það að stýra bátn-
um í skerjafullum Breiðafirði
þegar við vorum að fara út í eyjar
til að tína æðardún. Hann þekkti
hvert sker og grjót í siglingar-
leiðum út í eyjar sem þurfti að
forðast og skein þá í gegn hversu
umhugað Finnboga var um ör-
yggismál, sem ávallt voru höfð í
fyrirrúmi. Mér er sérstaklega
minnisstætt að þegar við Auður
fluttum inn í okkar fyrstu íbúð
hafði Finnbogi komið fyrir tveim-
ur reykskynjurum þar án þess að
við tækjum eftir því fyrstu dag-
ana.
Finnbogi vandaði alltaf til
verka og þótti mér sérstakt að
sjá hann mála. Þá byrjaði hann
að gera við misjöfnur í veggjum
sem ég gat hvergi séð. Enda var
allt óaðfinnanlegt eftir að hann
hafði lokið við það sem hann tók
að sér.
Matar- og bakkelsisáhuginn
fannst mér líka mjög merkilegur
og það var alltaf vel tekið í uppá-
stungur um nammikvöld eða ís-
ferðir. Upp úr standa þó fjöl-
skyldufundirnir sem hann vildi
halda þegar við Auður bjuggum
hjá þeim þar sem farið var yfir
matardagskrá vikunnar. Þessir
fundir voru fyrir honum, og um
leið okkur öllum, meiri skemmt-
un en nauðsyn.
Þú kenndir mér margt, hvíl í
friði.
Guðjón Þorsteinsson.
Þuríður systir mín sýndi mér
mynd af hávöxnum og alvarleg-
um manni með mikið skegg og
spurði hvernig mér litist á
mannsefnið. Mér leist strax vel á
þann ráðahag. Finnbogi mágur
minn var ákaflega prúður maður
og aldrei sá ég hann skipta skapi.
Ákaflega vandvirkur við það sem
hann tók sér fyrir hendur, að
vera málari hentaði honum vel.
Fjölskyldan kom í heimsókn á
svo til hverju ári, þá var yfirleitt
farið í ána að veiða silung, farið í
gönguferðir um nágrennið og
Finnbogi tók mikið af myndum.
Hann var höfðingi heim að
sækja, heimilið laust við allt prjál
en nóg af öllu sem þurfti.
Það var gaman að hann hafði
heilsu til að koma á fjölskyldumót
sem var haldið fyrir norðan í
sumar.
Ég sendi fjölskyldunni innileg-
ar samúðarkveðjur.
Eiríkur Kristjánsson.
Við andlát Finnboga hrannast
upp margar minningar. Ég hef
þekkt hann frá fæðingu enda vor-
um við náfrændur og vinir alla tíð
og áttum heima í sömu sveitinni
lengst af, Múlasveitinni sem
löngu er komin í eyði en samt er
þar sumardvöl á flestum bæjum.
Finnbogi hóf sitt nám í sveitinni í
farskóla. Á hans heimabæ
Skálmarnesmúla er kirkja sem
var vígð árið 1960 og hefur hann
ásamt konu sinni séð um viðhald
kirkjunnar, allavega síðan 1975.
Eftir unglingsárin fór hann á
framhaldsskóla að Núpi í Dýra-
firði en kom alltaf heim að Múla í
öllum fríum og við skólalok, eins
og skemmtilegt var að ferðast
þar á milli á þeim tíma að vetri til,
allt lokað vegna snjóa og ekkert
hægt að ferðast nema á sjó. Síðan
fer Finnbogi til Reykjavíkur og
lærir þar húsamálun og starfar
við þá iðn talsvert lengi, þar
kynnist hann konu sinni og þar
setjast þau að og eignast sín þrjú
börn sem löngu eru orðin fullorð-
in og farin að eiga börn. Finnbogi
hafði óskaplega mikla ánægju af
ljósmyndun og mun hann skilja
eftir sig ógrynni af heimildum
um sveitina og víðar um Vestfirði
eins og sést hefur í Árbók Barða-
strandarsýslu og ekki má gleyma
allri sagnfræðinni sem hann
stundaði nú síðustu árin. Það er
ómetanlegt fyrir litla sveit sem er
búin að vera í eyði síðan 1975, all-
ur sá fróðleikur sem hann hefur
safnað saman um sveitina og
gamlan tíma sem allt væri fallið í
gleymsku hefði hann ekki tekið
þetta upp á sína arma og látið
prenta í Árbókinni, og á hann
ómældar þakkir fyrir. Eins má
ekki gleymast bókin sem hann
ritstýrði, Hjalla meður græna,
sem kom út árið 2014. Það er eft-
irsjá að Finnboga, hann var
ágætis maður, vel gefinn og ró-
lyndur og skapgóður, allavega
þekkti ég ekki annað, hann var
áhugasamur um sín hugðarefni
og stundaði þau af ómældri elju-
semi.
Þau hjónin byggðu sér sumar-
hús á Múla sem þau dvöldu í yfir
sumartímann og sinntu æðar-
varpi í eyju þar fyrir landi meðan
heilsa hans leyfði. Við Ása Sig-
urlaug vottum eiginkonu hans,
börnum og barnabörnum inni-
lega samúð, megi Guð geyma
minningu Finnboga Jónssonar.
Einar Óskarsson.
Við kveðjum í dag nágranna
okkar á Múlanesinu. Þar sem við
nokkur af gömlu íbúum Múlaness
höfum dvalið á vorin síðan bú-
skapur lagðist þar af. Á þremur
bæjum á nesinu er sinnt æðar-
varpi á vorin. Meðal þeirra sem
það hafa gert voru þau Finnbogi
og Þuríður. Við sjáum víst ekki
oftar Finnboga keyra fyrir neðan
túnið hjá okkur, stundum stopp-
uðu þau hjá okkur, þau versluðu
oft fyrir okkur eða tóku með sér
dótturson okkar sem var þá að
koma til að aðstoða okkur. Fyrir
þetta og öll önnur samskipti vilj-
um við þakka. Þau voru góðir ná-
grannar og við Finnbogi áttum
það sameiginlegt að þykja vænt
um fallega nesið okkar, þar sem
við vorum bæði fædd og uppalin.
Okkur fannst hvergi fallegra en
þarna og ekki síst á Múla þar sem
útsýni er yfir allan Breiðafjörð.
Finnbogi hefur á undanförn-
um árum lagt mikla vinnu í að
halda við sögu Austur-Barða-
strandarsýslu, til dæmis kom út
bók sem hann tók saman um alla
búsetu í sýslunni, nú Reykhóla-
hrepp, og nefnist bókin Hjalla
meður græna. Bókin er ómetan-
leg heimild fyrir liðna tíð. Finn-
bogi tók líka mikið af myndum,
bæði af Vestfjörðum og fleiri
stöðum á landinu. Það eru líka
margar góðar frásagnir eftir
Finnboga í Árbókum Barða-
strandarsýslu, má þar nefna um
Múlakirkju, Ungmennafélagið
Vísi í Múlasveit, verslun á Firði
og margt fleira. Þetta eru frá-
sagnir sem hafa útheimt mikla
vinnu og hefðu sennilega glatast
ef Finnbogi hefði ekki komið
þeim á prent og á hann miklar
þakkir skilið fyrir alla þessa
vinnu. Finnbogi lagði mikla vinnu
í að halda við kirkjunni á Múla og
hefur hún borið verkum hans
vitni undanfarin ár. Þau hjónin
Þuríður og Finnbogi hafa séð um
slátt á kirkjugarðinum á Múla
undanfarin ár. Hann á líka heið-
urinn af að messað hefur verið í
kirkjunni í mörg ár nema tvö síð-
ustu ár.
Við þökkum Finnboga fyrir
allt sem hann hefur gert til að
halda á lofti minningu æsku-
stöðvanna fyrir vestan. Það var
ekki hægt annað en að sjá hvað
hann, fársjúkur, lagði á sig síð-
ustu ár til að koma sem mestu á
blað.
Við fjölskyldan á Deildará
vottum Þuríði, börnum þeirra og
fjölskyldum innilega samúð og
biðjum Guð að styrkja og vernda
þau öll.
Guð blessi minningu Finnboga
Jónssonar.
Ásta Jónsdóttir.
Finnbogi Jónsson
Mikið er erfitt að
horfa á eftir henni
ömmu minni. Í huga
mínum átti hún allt-
af eftir að vera hjá
okkur, en þannig er það nú ekki.
Ég er svo þakklátur fyrir allan
þann tíma sem við áttum saman,
uppvaxtarárin mín, ferðalögin og
þá ómældu gleði, minningar og
stundir sem hún veitti mér.
Ég kveð hana með sárum
söknuði, elsku ömmu mína.
Elskulega amma, njóttu
Arndís Eyjólfsdóttir
✝ Arndís Eyjólfs-dóttir fæddist
16. apríl 1924. Hún
lést 5. apríl 2016.
Útför Arndísar
fór fram 19. apríl
2016.
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við
hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu
hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins
geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartakær amma, far í
friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Ólafur Ragnar.