Morgunblaðið - 03.06.2016, Side 71

MINNINGAR 71
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2016
✝ Brynjólfurfæddist á
Blönduósi 17. jan-
úar 1934. Hann lést
á sjúkrahúsinu á
Hvammstanga 25.
maí 2016.
Brynjólfur var
sonur hjónanna
Guðlaugar
Nikódemus-
ardóttur frá Sauð-
árkróki, f. 30.10.
1914, d. 12.6. 2001, og Svein-
bergs Jónssonar, bifreiðastjóra
frá Stóradal í Austur-Húna-
vatnssýslu, f. 6.7. 1910, d. 19.11.
1977.
Albræður Brynjólfs: Jón
Sveinberg, f. 1936. Grétar, f.
1938, d. 1992. Systkin samfeðra:
Birgir, f. 1941. Þórey, f. 1942.
Gísli, f. 1944. Margrét, f. 1945.
Sigurgeir, f. 1951. Lára f. 1956,
d. 2015. Systkini sammæðra:
Karl, f. 1943. Þorleifur, f. 1945,
d. 1991, Ingibjörg, f. 1946. Val-
gerður, f. 1948, d. 1994. Jón, f.
1949. Sveinn, f. 1951. Haraldur,
f. 1953. Ari, f. 1954, d. 2009. Guð-
rún, f. 1956. Anna Helga, f. 1960.
Stjúpmóðir Brynjólfs var Lára
Guðmundsdóttir frá Sólheimum
í Austur-Húnavatnssýslu, f. 4.8.
1912, d. 5.10. 1997. Dóttir henn-
í Mjólkurbúi Flóamanna á ár-
unum 1956-58 og síðar sem
mjólkursamlagsstjóri á
Hvammstanga í fjörutíu ár frá
1959-1999. Brynjólfur var mikill
Hvammstangabúi og bærinn og
sveitirnar í kring skiptu hann
miklu máli. Hann fór árum sam-
an í göngur inn á Víðidalstungu-
heiði auk þess að sækja á fjöll og
fram á heiðar í frítíma sínum.
Brynjólfur var öflugur í fé-
lagsstörfum, sat í stjórn Mjólk-
urfræðingafélags Íslands,
Tæknifélags Mjólkuriðnaðarins,
Fjórðungssambands Norðlend-
inga, Rannsóknarstofu mjólkur-
iðnaðarins, Samtaka afurða-
stöðva í mjólkuriðnaði og var
einn af stofnendum Lionsklúbbs-
ins Bjarma þar sem hann var
formaður og sat í nánast öllum
nefndum. Hann var oddviti og
sat í hreppsnefnd
Hvammstangahrepps árum sam-
an auk setu í nefndum. Hann
vann einnig að því að hitaveita
var lögð til Hvammstanga 1972.
Hann var formaður sókn-
arnefndar Hvammstangasóknar
um tíma. Brynjólfur var
framsóknarmaður, sat í stjórn
kjördæmissambandsins og var
varaþingmaður auk fleiri trún-
aðarstarfa. Hann stofnaði ásamt
öðrum Sauma- og prjónastofuna
Drífu, útgerðarfélagið Meleyri
og hlutafélagið Eyri.
Útför Brynjólfs fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag, 3.
júní 2016, og hefst athöfnin kl.
14.
ar er Sjöfn Ingólfs-
dóttir, f. 1939.
Þann 17.1. 1960
kvæntist Brynjólfur
Brynju Bjarna-
dóttur, f. 3.10. 1942.
Brynja er dóttir
hjónanna Þórhildar
Hannesdóttur og
Bjarna Ásbjörns-
sonar. Börn þeirra:
Sveinbjörg, f. 31.8.
1962, eiginmaður
hennar er Örn Gylfason og dótt-
ir þeirra Brynja. Bjarni Ragnar,
f. 29.2. 1964, eiginkona hans er
Erla Guðrún Magnúsdóttir og
börn þeirra Viggó Snær, Kári
Sveinberg og Berglind. Hrafn-
hildur, f. 5.6. 1970, maður henn-
ar Hrafn Margeirsson og börn
þeirra Örn, Margeir, Eldey,
Hekla og Katla.
Brynjólfur ólst upp á Blöndu-
ósi og dvaldi fjölmörg sumur í
sveit í Stóradal í Svínavatns-
hreppi. Fjórtán ára gamall hóf
hann störf í Mjólkursamlaginu
Blönduósi, varð búfræðingur frá
Hólum 1952, útskrifaðist sem
mjólkurfræðingur frá Statens
Meieriskole í Þrándheimi í Nor-
egi í lok árs 1955 og varð meist-
ari í mjólkuriðn 1959. Brynjólfur
starfaði alla tíð við iðn sína, fyrst
Tengdafaðir minn Brynjólfur,
eða Binni eins og hann var kall-
aður, lést þann 25. maí sl. eftir
erfið veikindi. Það eru tæp 30 ár
síðan ég kynntist Binna fyrst
þegar ég kom í mína fyrstu
heimsókn til þeirra hjóna, Binna
og Brynju á Hvammstanga, með
Sveinbjörgu minni. Þessi ferð
norður í land er mér minnis-
stæð, ekki bara það að ég var að
hitta tilvonandi tengdaforeldra í
fyrsta skipti sem tóku afskap-
lega vel á móti mér heldur var
þetta upphaf að lengra ferða-
lagi, en Sveinbjörg hafði boðið
mér með í vikulanga gönguferð
vestur á Hornstrandir með föð-
ur sínum og fleiri góðum ferða-
félögum úr heimahéraði. Þessi
ferð var fyrir mig alveg ógleym-
anleg, bæði að upplifa náttúru
og fegurð Hornstranda og svo
kynntist ég vel Binna og hans
góðu mannskostum. Hann var
mjög fróður um land og þjóð og
hafði gaman af að ferðast, mér
er sérstaklega minnisstæð ferð
sem við tveir fórum saman fyrir
ekki svo löngu síðan á fallegum
sumardegi um Arnarvatns- og
Víðidalstunguheiði. Þar var
hann í essinu sínu og sagði mér
ýmsar sögur og fróðleik um það
sem fyrir augun bar.
Binni var trúr sinni heima-
byggð og hafði í gegnum tíðina
unnið þar að mörgum trúnaðar-
störfum í bæjar- og félagsmál-
um ásamt því að stýra mjólk-
urbúinu og einnig komið að
atvinnuuppbyggingu á
Hvammstanga. Eftir að heils-
unni hrakaði við veikindi fyrir
20 árum náði hann sér aldrei að
fullu og hafði hann hægar um
sig en fylgdist alltaf vel með.
Binni var barngóður og
barnabörnin og vinir þeirra allt-
af velkomin á Hvammstanga til
þeirra hjóna til lengri eða
skemmri dvalar. Hann hafði
alltaf mikinn áhuga á öllu sem
maður tók sér fyrir hendur og
ræddum við oft um enska fót-
boltann eða laxveiði í hún-
vetnskum ám.
Með þessum fátæklegu
minningarorðum kveð ég nú
tengdarföður minn með þakk-
læti og hlýjum hug.
Örn.
Drengur góður, Brynjólfur
Sveinbergsson, er genginn á
fund áa sinna. Ungur hleypti
hann heimdraganum og fór utan
til náms í mjólkurfræðum. Við
heimkomuna réðst hann til
starfa við Mjólkurbú Flóamanna
en hafði þar stuttan stans, for-
lögin hafa kannski stýrt því, að-
eins rétt til að festa sér sunn-
lenska blómarós sem eiginkonu,
Brynju Bjarnadóttur.
Honum barst fljótlega tilboð
um stöðu mjólkurbústjóra í nýju
mjólkurbúi á Hvammstanga og
þar var ævistarf hans og heima-
byggð þeirra upp frá því.
En að Brynjólfi sóttu fleiri
störf sem hann glaður tók að
sér. Hann átti sæti í hrepps-
nefnd Hvammstangahrepps og
var formaður hennar um hríð.
Þá voru stigin mörg framfara-
skref, en stærst þeirra var að
öllum líkindum hitaveituvæðing
kauptúnsins.
Brynjólfi var samvinna kær.
Hann studdi samvinnuhreyf-
inguna og talaði máli hennar.
Hann var einlægur framsókn-
armaður og gaf flokknum mikið
af starfskröftum sínum, í stjórn-
um, nefndum og öðrum störfum
sem til féllu. Hann sat á Alþingi
sem varaþingmaður fyrir Fram-
sóknarflokkinn þegar þannig
skipaðist.
Einnig kom hann að mörgum
atvinnu- og framfaramálum í
heimabyggð sinni.
Taugar Brynjólfs til uppeld-
isstöðvanna á Blönduósi voru
sterkar. Það átti einnig við um
Stóra- Dal, uppeldisstað föður
hans, en þar hafði hann oft dval-
ið sumarlangt í æsku.
Haustið 1994 fór Brynjólfur
sem oftar fram á heiði til smöl-
unar fjár.
Þar tóku gangnamenn eftir
því að Brynjólfur sat hest sinn
einkennilega og datt síðan af
baki. Eitthvað alvarlegt var að.
Þeir kölluðu samstundis á að-
stoð, hjálpin kom fljótt, Brynj-
ólfur var fluttur suður á sjúkra-
hús. Hann hafði fengið blæðingu
inn á heila.
Brynjólfur gat aldrei jafnað
sig fullkomlega eftir þetta áfall.
Það er hraustum heilsubrestur,
hugboð um að verði gestur.
Kallið handan, höndum frestur
hlotnist ei að smíða far.
segir í hinu magnaða kvæði
Guttorms J. Guttormssonar,
Sandy Bar.
Brynjólfi bauðst að starfa
áfram við Mjólkurstöðina en
hann hafði ekki skap til þess,
vitandi það að hann gekk ekki
heill til skógar og gat því ekki
beitt sér til starfa að fullu.
Húnaþing var heimaþing
hans og Húnaþing geymir ævi-
skrá hans, í lífi hans og störfum
fyrir hana. Sú skrá fær einkunn
háa, sýnist mér.
Það er gott að eiga vini sem
þau hjón, Brynjólf og Brynju.
Margar ferðir áttum við Þórey
til Hvammstanga í heimsókn til
þeirra. Það voru alltaf góðar
stundir sem við erum þakklát
fyrir.
Þetta er kveðja mín til mágs
míns og vinar.
Drengur góður er fallinn frá,
hann lifir í minningunni.
Ásgrímur Jónasson.
Það er laugardagur á áttunda
áratugnum. Binni kemur einu
sinni sem oftar í heimsókn á
Garðaveginn og er fagnað vel
enda gefur hann sér alltaf tíma
til að tala við börnin í Óláta-
garði, eins og hann kallar stund-
um heimili okkar, áður en hann
fær molasopa í eldhúsinu og
ræðir sveitarstjórnarmál og tíð-
arfar til sveita.
Við systkinin vorum heima-
gangar hjá Brynju föðursystur
okkar og Binna alla okkar æsku
og hann átti í okkur hvert bein.
Við minnumst skautaferðar á
tjörn að vetri og vordags þar
sem við sáum Miðfjarðará í
klakaböndum. Við minnumst
sumardags þegar hann kom og
fyllti bláa jeppann af börnum úr
götunni og fór í heyskap úti í
sveit.
Binni er kominn í laugar-
dagskaffi á tímum kalda stríðs-
ins og unglingar í fasta svefni
með plaköt af atómbombu hang-
andi á veggjum herbergja sinna.
Hann bankar og spyr hvort ekki
sé tímabært að fara á fætur og
taka til og syfjaðar stúlkur
breiða sængina yfir höfuð. Svo
fær hann sér kaffi, ræðir fréttir
vikunnar og gengi Framsókn-
arflokksins, ferðalög, göngur og
réttir við húsráðendur.
Í mjólkurbúinu hófst starfs-
ferillinn við framleiðslu á osti
með rauða vaxinu sem manna á
milli var kallaður „Brynjólfur“.
Þar var líf og fjör, hópur starfs-
manna með langan starfsaldur
og síðan bættust ungir sumar-
starfsmenn í hópinn. Binni var
þægilegur yfirmaður, leiðbeindi
og hrósaði en var hreinskilinn ef
honum mislíkaði.
Það er laugardagur löngu síð-
ar. Miðaldra systkini að sunnan
drekka morgunkaffi á Garða-
veginum, með öllum sínum
fylgifiskum, þegar Binni kemur
í heimsókn. Ekki lengur að flýta
sér, fullorðinn maðurinn, og
sýnir gestunum sömu alúðina og
athyglina og áður.
Nú kemur Binni ekki lengur í
heimsókn og við Ingabörn
kveðjum hann með söknuði og
þakklæti og vottum elsku
Brynju, Sveinbjörgu, Bjarna og
Hrafnhildi, sem og afkomendum
öllum, okkar innilegustu samúð.
Ragnar Karl, Eygló,
Eyrún og Þórhildur.
Nú þegar hann Binni frændi
er farinn langar mig fyrir hönd
fjölskyldu minnar að skrifa
nokkur orð og kveðja kæran
bróður og frænda. Mjög kært
var á milli foreldra minna og
Binna og Brynju og voru þau
t.d. síðast saman núna fyrstu
helgina í maí í sumarbústaðnum
í Þjórsárdalnum. Ég man ekki
hvenær ég fékk fyrst að vera
eftir norður á Hvammstanga
þegar ég var þar á ferð með
pabba og mömmu. Ef ég vissi af
ferð suður eitthvað seinna fékk
ég alltaf að vera eftir hjá Binna
og Brynju og maður passaði sig
bara á því að spyrja þau fyrst
svo að mamma hefði ekkert um
það að segja. Margt var brallað
í fjörunni, fengnir pappakassar
hjá Sigga P. og svo voru götin á
kassanum talin þegar búið var
að fara í gegnum kríuvarpið.
Eða gömlu vagnhjólin sem
Brynja var með í garðinum – ég
sagðist alltaf ætla að taka þau
því ég taldi mig eiga helminginn
því við Bjarni höfðum ekki svo
lítið fyrir því að koma þeim upp
að húsi úr fjörunni. Ekki vorum
við gömul þegar við gerðum
það. Allar ferðirnar upp að
Hvammi og bíltúrarnir með
Binna. Í minningunni var alltaf
sól og blíða þegar ég var fyrir
norðan hjá þeim. Börnin mín
nutu líka góðs af Binna, sér-
staka þau eldri, hann var mikill
barnakarl og fannst hann alltaf
eiga svolítið í börnum okkar
systra. Hann fylgdist vel með
hvað þau voru að gera og veitti
þeim alltaf athygli. Binni var
elstur af 19 systkinum. Binni,
Nenni (pabbi) og Grétar voru
elstir og albræður, en nú er
pabbi að kveðja seinni albróður
sinn því Grétar dó fyrir 24 ár-
um. Síðan komu 10 systkin með
ömmu og hennar seinni manni,
þar af eru þrjú látin og afi átti
síðan sex börn með seinni konu
sinni og er eitt þeirra dáið.
Binni er því sjötti af þeim systk-
inum pabba sem hann þarf að
kveðja. Eftir að fyrstu systkinin
létust fór hluti af systkinabörn-
unum að hittast í útilegu í garð-
inum hjá Nonna frænda á
Blönduósi og var oft fjör hjá
okkur. Ekki létu Binni og
Brynja sig vanta því þau kíktu
yfirleitt á skrílinn í smá stund á
laugardeginum. Þá naut Binni
sín með okkur öllum. Við öll,
Nenni, Setta, Sædís, ég og Inga
Guðlaug, ásamt öllu okkar fólki,
sendum Brynju, Sveinbjörgu,
Bjarna, Hrafnhildi og öllu
þeirra fólki okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Margrét Jónsdóttir (Magga).
Við andlát Brynjólfs
Sveinbergssonar koma miklar
minningar fram í hugann, enda
hann samstarfsmaður og félagi
um áratugaskeið. Kynni okkar
hófust við samstarf í sveitar-
stjórn Hvammstangahrepps ár-
ið 1970. Þá hafði Brynjólfur ver-
ið oddviti næstu hreppsnefndar
á undan, eða frá 1966 og þar áð-
ur nefndarmaður frá 1962.
Orðstír Brynjólfs var fjölþættur
í málefnum Hvammstanga og
samfélagsins í Vestur-Húna-
vatnssýslu, bæði sem mjólkur-
bússtjóra og sveitarstjórnar-
manns. Hæst finnst mér hann
hafa risið í störfum fyrir Hita-
veitu Hvammstanga og leyfi ég
mér að kalla hann guðföður
þeirrar framkvæmdar, þótt við
samnefndarmenn hans höfum
staðið þétt saman að því stór-
virki. Veitan var lögð árið 1972
og gjörbreytti kjörum íbúa
Hvammstanga. Brynjólfur var
þar vakinn og sofinn yfir fram-
kvæmdinni, jafnvel svo að hann
og Brynja kona hans lögðu
heimili sitt fram fyrir aðkomna
starfsmenn og stjórnendur.
Brynjólfur var mikill félags-
málamaður og saman stóðum
við, ásamt fleirum, að stofnun
fyrirtækja hér á Hvammstanga,
svo sem Meleyri rækjuverk-
smiðju og Saumastofunnar
Drífu, bæði stofnuð árið 1972
svo og útgerðarfélaginu Eyri
ehf. Mikill uppgangstími var þá
á Hvammstanga, stórbætt hafn-
araðstaða, mikil uppbygging
íbúðarhúsa og iðnaðarhúsa,
gatnaframkvæmir og vatnveita
stóraukin. Þetta voru mjög
skemmtilegir, en jafnframt
krefjandi tímar. Samstarf okkar
í Meleyri leiddi af sér margar
og skemmtilegar samverustund-
ir, bæði innanlands og eins ytra.
Fallnir eru úr stofnhópnum þeir
Ingólfur Guðnason, Sigurður
Sv. Guðmundsson, Hreinn Hall-
dórsson og nú síðast Brynjólfur.
Skörð eru fyrir skildi og aðeins
góðar minningar eftir um mikið
samstarf og góða félaga.
Leiðir okkar Brynjólfs lágu
saman á margan hátt, m.a. í
sóknarnefnd Hvammstanga-
kirkju. Eins kom Brynjólfur
nokkrum sinnum á Arnarvatns-
heiði í veiðiferðir með okkur
Dísarfélögum. Eitt sinn sat
hann við stýri á bátnum okkar,
og rak þá yfir mjög dimma
þoku, þó í hægu veðri. Nú
reyndi á ratvísina og urðu menn
ekki sammála um stefnu. Þegar
Brynjólfur hafði keyrt drjúga
stund, töldum við okkur komna
í hring, því við sáum við borð-
stokkinn síðasta dufl sem við
höfðum lagt frá. Þá var málið
sett í nefnd og ný stefna tekin,
sem skilaði okkur að lending-
unni. Brynjólfur rifjaði þetta
stundum upp. Hann var mikill
aðdáandi heiðarlenda og fór um
þau, á hestum, bílum og vél-
sleða. Hann fór um langt árabil
í göngur með Víðdælingum og
hélt tryggð við þann félagsskap
eftir að heilsa hans lét undan.
Þau hjón, Brynjólfur og
Brynja voru góðir vinir okkar
hjóna og ótal margra samveru-
stunda að minnast. Það var því
gott að geta kvatt þennan gamla
félaga og rifjað upp sameiginleg
áhugamál, þegar hann dvaldi
síðustu daga sína hér á sjúkra-
húsinu, andinn var lifandi og
hress, þótt líkaminn gæfi eftir.
Það var okkur hjónum mikils
virði að fylgjast með honum síð-
ustu skrefin.
Við Anne Mary vottum
Brynju, vinkonu okkar, og börn-
um þeirra samúð, og biðjum
Guð að blessa minningu vinar
okkar, Brynjólfs Sveinbergsson-
ar.
Karl Sigurgeirsson.
Sum byggðarlög eru svo lán-
söm að þar setjast að einstak-
lingar sem eru svo vel til for-
ingja fallnir að segja má að þeir
séu fæddir undir heillastjörnu.
Þær framkvæmdir sem þeir
hafa forystu um heppnast eins
og best verður á kosið og verða
samfélagi sínu til verulegra
bóta. Þannig maður var Brynj-
ólfur Sveinbergsson á Hvamms-
tanga.
Hann var fæddur og uppalinn
á Blönduósi og átti ættir að
rekja til Sauðárkróks og Eyr-
arbakka. Brynjólfur lagði stund
á mjólkurfræði í Þrándheimi og
að námi loknu vann hann í
mjólkurbúinu á Selfossi um
skeið. Bændur í Vestur-Húna-
vatnssýslu höfðu um árabil aðild
að Mjólkurbúinu á Blönduósi en
1959 ákvað Kaupfélag Vestur-
Húnvetninga á Hvammstanga
að setja á stofn mjólkurbú. Réð-
ist Brynjólfur til Hvammstanga
til að koma því á fót. Síðan var
starfsvettvangur hans þar.
Mjólkurbúið tók til starfa og
var rekstur þess með myndar-
brag. Alkunnir voru ostarnir frá
Hvammstanga, sérstaklega hvít-
ur mjólkurostur. Brynjólfur
hafði frumkvæði að því að
bræða rauða skel utan um ost-
ana og fljótlega sönnuðu þeir
gæði sín þannig að neytendur
vildu síður aðrar tegundir.
Brynjólfur varð fljótlega einn
helsti forystumaður framsókn-
armanna í Vestur-Húnavatns-
sýslu. Sat hann í hreppsnefnd
og var oftast oddviti hennar. At-
vinnulíf var oft dauflegt á
Hvammstanga og hafði hann
forgöngu um uppbyggingu
saumastofu og rækjuvinnslu. Þá
réðist hann sem oddviti í að
koma á fót hitaveitu í þorpinu
og var það mikið stórvirki á
þeirri tíð. Á áttunda og níunda
áratugnum var Hvammstangi
eitt blómlegasta þorp landsins
og munaði þar mjög um forystu
Brynjólfs, en hann var einnig
laginn við að laða menn til sam-
starfs og var kjarkmikill með
forsjá. Hann sat einnig um
skeið á Alþingi sem varaþing-
maður.
Brynjólfur var giftur Brynju
Bjarnadóttur, mikilli ágætis-
konu, og áttu þau fallegt heimili
þar sem ríkti mikil rausn, enda
var þar oftast gestkvæmt. Þau
eignuðust þrjú börn, tvær dæt-
ur og einn son. Mikið mynd-
arfólk. Ég færi aðstandendum
hans innilegar samúðarkveðjur
um leið og ég þakka gengnum
samherja margra áratuga vin-
áttu og samstarf sem aldrei bar
skugga á. Blessuð sé minning
Brynjólfs Sveinbergssonar.
Páll Pétursson.
Kveðja frá
Lionsklúbbnum Bjarma
Horfinn er á braut einn ötul-
asti félaginn í litlum Lions-
klúbbi. Brynjólfur var einn af
þeim framsýnu mönnum sem
stóð að stofnun Lionsklúbbsins
Bjarma á Hvammstanga árið
1973. Hann hefur alla tíð síðan
verið virkur í starfi, gegndi öll-
um embættum innan klúbbsins,
flestum oftar en einu sinni og
einnig starfi svæðisstjóra. Ég
held að á engan sé hallað þó ég
fullyrði að Brynjólfur hafi verið
Lions-félagi númer eitt hjá
Bjarma um langa hríð.
Hann var ætíð jákvæður og
lagði gott til málanna. Enginn
mætti betur á fundi og í verk-
efni á vegum klúbbsins. Hann
var ætíð tilbúinn að leiðbeina og
vildi að klúbburinn skilaði sem
mestu til samfélagsins okkar,
sem Brynjólfur hafði svo sann-
arlega lagt sitt af mörkum til að
móta. Þó heilsan hefði verið far-
in að bresta mætti Brynjólfur
ætíð og var okkur hinum sönn
fyrirmynd. Meðal annars tók
hann þátt í kótilettukvöldi í
mars þar sem Lionsmenn ásamt
fleirum söfnuðu fyrir nýju óm-
tæki.
Síðasta verkefnið sem hann
starfaði að var árleg sala á
páskaliljum í aðdraganda
páskanna. Þótt af honum væri
dregið ók hann okkur tveimur
félögum um nær hálft þorpið
hér á Hvammstanga og við seld-
um sem aldrei fyrr. Ekki
skemmdi fyrir að Brynjólfur gat
gefið góð ráð um hvernig skyldi
bera sig að við söluna.
Næst þegar við mætum á
fund verður enginn í horninu
hans Brynjólfs sem spyr frétta
af gangi mála í samfélaginu.
Hans verður sannarlega sárt
saknað. Við félagarnir í Bjarma
vottum Brynju, börnum og
barnabörnum og öðrum að-
standendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan félaga mun lifa með okk-
ur.
Guðmundur Haukur
Sigurðsson, formaður Lkl.
Bjarma.
Brynjólfur
Sveinbergsson