Dagblaðið Vísir - DV - 18.08.2015, Blaðsíða 12

Vikublað 18.–20. ágúst 201512 Fréttir
K
æra frú Thorhildur Silvia,
með vísun til samskipta okk­
ar árið 2011 hlotnast mér
nú sá heiður að láta þig vita
að við höfum fengið upp­
lýsingar um blóðmóður þína, systur
þína Manuelu og bræður þína, Bodo
og Fridhelm. Vinsamlegast láttu mig
vita ef þú hefur enn áhuga á að fá
þessar upplýsingar.“
Svona hljómaði tölvupóstur þýska
sendiráðsins á Íslandi sem Þórhild­
ur Sylvía Magnúsdóttir fékk sendan
í júlí árið 2013. Sylvía var þá 42 ára
og hafði nokkru áður haft samband
við sendiráðið og óskað eftir aðstoð
við að leita uppi blóðforeldra sína og
systkini, ef hún ætti einhver.
Sylvía var ættleidd til Íslands frá
Þýskalandi á fæðingarári sínu, árið
1971. Foreldrar hennar fóru til Karls­
ruhe í Þýskalandi og sóttu dóttur
sína. Þau dvöldu þar um tíma og
fengu svo að fara með telpuna heim
til Íslands. Þar ólst Sylvía upp í góðu
yfirlæti og við mikið atlæti.
Það var svo ekki fyrr en að ætt­
ingi hennar missti það út úr sér í fjöl­
skylduboði, þegar Sylvía var níu ára
gömul, sem hún komst að því að hún
hefði verið ættleidd.
Slysni
„Ég komst þess vegna bara að þessu
fyrir slysni þegar ég var mjög ung.
Ég átti kannski ekkert að fá að heyra
þetta. Við ræddum þetta ekkert
frekar, við mamma, á þeim tíma­
punkti – hún var ekki tilbúin til þess.
Reyndar ræddum við þetta eiginlega
aldrei. Mamma gat ekki eignast börn
og ég held að það hafi hvílt þungt
á henni,“ segir Sylvía, en foreldrar
hennar hér á Íslandi höfðu skilið og
bjó hún hjá móður sinni og stjúpföð­
ur á þessum tímapunkti.
Sylvía á tvær hálfsystur hér á
landi, samfeðra. „Fjölskyldan mín
hérna er alveg yndisleg, bæði móður­
fjölskyldan og föðurfjölskyldan mín.
Mér leið aldrei eins og ég væri eitt­
hvað öðruvísi en önnur börn í þess­
um fjölskyldum. Þau eru mér öll
mjög kær,“ segir hún. Móðir Sylvíu
lést fyrir nokkrum árum en hún á í
góðu sambandi við föður sinn. En
það var alltaf eitthvað sem vantaði –
einhver tenging við upprunann.
Leitin að systkinum, ekki for-
eldrum
„Það var samt ekki þannig að ég væri
sérstaklega að leita að blóðforeldr­
um mínum, heldur systkinum mín­
um. Ég vildi nálgast þau,“ segir hún,
„en mig langaði að vita meira. Þetta
sat alltaf í mér.“
Þessar spurningar leituðu á hana
reglulega á meðan hún ólst upp og
eftir að hún fullorðnaðist. Hún ákvað
að taka málin og leitina að svörum í
sínar eigin hendur. Þegar Sylvía var
sextán ára fór hún, ásamt þáverandi
kærasta sínum, til fundar við lög­
mann sem hafði aðstoðað foreldra
hennar við ættleiðinguna. „Hann
sagði mér að blóðforeldrar mín­
ir hefðu farist í bílslysi. Það væri því
ekkert sem hann gæti gert og engar
upplýsingar að hafa,“ segir Sylvía.
Lögmaðurinn sagði henni einnig
að hún væri sú eina sem hefði lifað
bílslysið af og væri hún því hálfgert
kraftaverkabarn. Sylvía hafði sínar
efasemdir um frásögnina og þetta sat
áfram í henni.
„Ég veit ekki hvort mamma og
pabbi vissu réttu söguna, það er að
blóðforeldrar mínir hefðu ekki látist
í slysi. Ég hef heldur aldrei sóst eft­
ir þeim upplýsingum frá þeim. Þetta
var mömmu mjög erfitt.“
Það tók Sylvíu því langan tíma að
melta svörin og láta svo aftur á það
reyna að finna blóðættingja sína í
Þýskalandi.
Tóku henni vel
Sylvía hafði fengið að heyra það í
gegnum tíðina að það væri möguleiki
á því að hún ætti systkini hér á landi.
Hún hóf leitina því í íslenska utanrík­
isráðuneytinu sem fann ekkert sem
benti til þess. Þar fékk hún mikla að­
stoð.
Sama var upp á teningnum þegar
hún fór til fundar við þýska sendiráð­
ið. Henni var vel tekið og allir voru
af vilja gerðir til að leiðbeina henni
og aðstoða. Þá fóru hjólin loksins að
snúast. Áður en leitin hófst sögðu
starfsmenn sendiráðsins þó við hana
að hún yrði að gera sér grein fyrir því
að það gæti brugðið til beggja vona.
Hún yrði að undirbúa sig vel. Það var
2011 sem Sylvía hafði samband við
sendiráðið og árið 2013 voru henni
S í m i: 567 4 8 4 0 • Fu n a h ö fð i 1 • 110 R v k .
bilo@bilo. is • w w w. b i l o. i s
Skoðaðu heimasíðuna okkar
ww
w.
bi
lo
.is
Ef
þú
er
t í b
ílahugleiðingum?
... með okkur!
FRÁ KR. 48.900
Sylvía Magnúsdóttir, bóndi á Hlíðarenda í Skaga-
firði, hóf vonlitla leit að blóðættingjum sínum fyrir
nokkrum árum eftir að henni hafði verið tjáð að
blóðforeldrar hennar hefðu látist í hörmulegu slysi
þegar hún var aðeins nokkurra mánaða gömul. Það
kom henni því í opna skjöldu þegar hún reyndist eiga
fimm systkini á lífi í Þýskalandi. Hún hefur hitt nokk-
ur þeirra og segist ekki sjá eftir því að hafa haldið
leitinni að ættgarðinum til streitu. Þótt hún ætti
yndislega foreldra og fjölskyldu hér á landi þá var
það henni mikilvægt að leita upprunans.„Mér finnst mjög
ljótt að gera þetta,
að segja mér að fólkið sé
allt látið og það í svona
slysi.
Þýskur bakgrunnur Sylvía lærir þýsku af
kappi þessa dagana og hyggur á fleiri ferðir
til Þýskalands til að hitta systkini sín.
Mynd SigTryggur Ari
Leitaði
ættingja
og fann
fimm
systkini „Þetta var svona eins og í bíómynd
Ásta Sigrún Magnúsdóttir
astasigrun@dv.is