Fréttatíminn - 22.01.2016, Blaðsíða 28

Jet Korine, fatahönnuður
og eigandi verslunarinnar
Gloriu við Laugaveg, lenti
í fallhlífarslysi á Hawaii og
skall í jörðina á hundrað
kílómetra hraða. Hún braut
nánast öll bein líkamans og
var vart hugað líf. Hún náði
þó fullum bata, lærði að
ganga á ný og hefur aldrei
verið sáttari við líkama sinn.
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
„Ég var búin að stökkva meira
en þúsund sinnum þegar ég
lenti í slysinu,“ segir Jet Korine,
fatahönnuður sem rekur versl-
unina Gloriu á Laugavegi. Jet er
frá Hollandi en hefur búið á Ís-
landi í frá árinu 1999 en hingað
til lands kom hún í leit að nýjum
ævintýrum. Áður en hún ákvað
að opna verslun í Reykjavík setti
hún aftur á móti alla sína orku í
sína helstu ástríðu á þeim tíma,
fallhlífarstökkið. „Veturinn 2002
bjó ég á Hawaii þar sem ég æfði
stíft því planið var að vera í topp-
formi í Evrópukeppninni sumarið
eftir. Ég var búin að vera þar í tvo
mánuði og þegar öll framtíðarplön
breyttust.“
Flugmaðurinn misreiknaði sig
„Daginn sem slysið átti sér stað
fórum við í loftið snemma um
morguninn og flugvélin, sem
tók 15 manns, var full af stökkv-
urum. Flugmaðurinn þarf alltaf
að gera sér grein fyrir því hvern-
ig vindurinn liggur því þannig
ákveður hann hvaða staður henti
best til að sleppa stökkvurunum
út. Í frjálsu falli hefur vindurinn
engin áhrif, þú bara fellur niður
óháð vindinum, en um leið og
fallhlífin opnast skiptir vindurinn
öllu máli. Hann blæs þér í þá átt
sem þú lendir og svo notar þú líka
vindinn til að lenda rétt, þú snýrð
þér upp í vindinn rétt áður en þú
lendir. Vindurinn á Hawaii hegðar
sér eins og á Íslandi, hann getur
komið úr öllum áttum, og þennan
dag misreiknaði flugmaðurinn sig
gjörsamlega.“
„Allur hópurinn stökk út og á
þeirri stundu sem fallhlífarnar
opnuðust blés vindurinn okkur
öllum í vitlausa átt. Við áttum
að lenda á stórum grasbletti en
vindurinn feykti okkur í átt að
sjónum. Því þyngri byrði sem fall-
hlífin ber því auðveldara er að
ráða við vindinn og flestir voru
þyngri en ég, sumir jafnvel tveir
saman í fallhlíf, en ég var í litlu
fallhlífinni minni og auk þess létt
svo ég réð ekkert við vindinn. Ég
sá í fljótu bragði að ég gæti lent
á húsþökum, á rafmagnslínum,
háum girðingum, í grunnum sjón-
um þar sem voru kóralrif eða á
hraðbrautinni. Ég endaði á því að
lenda í litlum garði á milli húsa án
þess að geta bremsað með hjálp
vindsins svo ég lenti á um það bil
100 km hraða.“
Lærði að ganga á ný
„Ég man ekkert eftir lending-
unni. Ég man eftir því að hafa
opnað augun í sjúkrabílnum en
næst rankaði ég svo við mér á
sjúkrahúsinu tveimur dögum síð-
ar,“ segir Jet en henni hafði verið
flogið frá litlu sjúkrahúsi með
þyrlu á sjúkrahúsið í Honolulu.
„Ég man að ég rankaði aftur við
mér eftir viku, og þá var mér sagt
í hvaða ástandi líkami minn væri.
Sem betur fer lenti ég ekki í einu
lagi eins og kartöflupoki, þá hefði
ég dáið, heldur fór fyrsta höggið
á fæturnar, svo mjaðmirnar, svo
bakið og svo framvegis. Höggið
hafði dreifst á nokkur svæði.
Það brotnuðu öll beinin í báðum
fótleggjunum, mjaðmagrindin
mölvaðist, hryggurinn brotnaði á
fimm stöðum, kjálkinn brotnaði
og allar tennurnar.“
„Ég lá í sama spítalarúminu án
þess að hreyfa mig í þrjá mánuði
á meðan öll bein greru. Þessi tími
var ekkert svo slæmur í minn-
ingunni enda liðu þeir í mor-
fínvímu. Svo var mér flogið til
Hollands þar sem þurfti að læra
að ganga upp á nýtt. Ég komst
úr hjólastólnum eftir þrjá mán-
uði og lærði svo að ganga upp á
nýtt.“ Ári síðar var Jet aftur kom-
in aftur til Hawaii. „Mig langaði
til að hitta þetta fólk sem hafði
skrapað mig upp úr jörðinni og
fólkið á spítalanum, allt þetta
fólk sem bjargaði lífi mínu. Svo
langaði mig til að eyða tíma með
vinum mínum á Hawaii og byggja
líkamann aftur upp þar. Ég fór
að stunda jóga af kappi og yfirgaf
ekki Hawaii fyrr en ég var orðin
jafn góð og ég hafði verið áður.“
Gylfaflöt 7 112 Reykjavík 587 8700 krumma.is
LEIKFÖNGIN
FÆRÐU Í KRUMMA
HAPE
WONDER WALKER
GÖNGUVAGN
16.335.-
KÍKTU Á VEFVERSLUN
KRUMMA.IS
Braut flest bein
í fallhlífarstökki
Hamingjusamari eftir slysið
Jet segir slysið vera algjöran
vendipunkt í sínu lífi. „Þetta sneri
öllu á hvolf og lét mig sjá hlutina
í algjörlega nýju ljósi. Allt sem ég
hafði trúað á féll um sjálft sig. Ég
hafði lifað lífinu til fulls en það var
í raun engin tilgangur með því. Ég
hafði lifað fyrir sjálfa mig og engan
annan, sem margir gera og það
er allt í lagi, en eftir slysið langaði
mig ekki til þess lengur. Allt í einu
langaði mig til að breyta alveg um
stefnu og gera eitthvað nýtt. Þetta
voru allt mjög velkomnar tilfinn-
ingar á þessum tíma í mínu lífi og í
raun hef ég verið miklu hamingju-
samari eftir slysið. Ég setti aðra
hluti í forgang og þá fóru fullt af
nýjum ævintýrum af stað. Eins og
flestir segja sem komast nálægt
dauðanum, þá áttar maður sig á
því hvað lífið er dýrmætt. Ég hefði
átt að deyja en hér er ég enn og
finn ekki einu sinni til verkja.“
Náði sáttum við líkama sinn
„Ég áttaði mig líka á því hvað
líkaminn er magnað verkfæri.
Samband mitt við líkama minn er
mun heilbrigðara en þegar ég var í
toppformi og á fullu í stökkinu. Því
þrátt fyrir að vera í góðu formi þá
var ég ekki í neinum tengslum við
líkamann. Að líkaminn hafi jafnað
sig eftir þetta og meira að segja
skapað og komið út úr sér börnum
er bara magnað,“ segir Jet sem á í
dag tvær dætur þrátt fyrir að hafa
verið sagt að hún ætti aldrei eftir
að geta átt börn. „Ég á fatabúð og
upplifi það oft að konur sem koma
til mín eru ekki sáttar við líkama
sinn. Flestir dæma líkama sinn allt
of hart. Við gleymum því að þakka
fyrir líkamann. Konur eiga svo
auðvelt með að dæma hvernig þær
líta út og ég er þar engin undan-
tekning. Ég hafði átt í mjög erfiðu
sambandi við minn líkama alveg
frá því að ég var ung en það hætti
algjörlega við slysið. Ég lærði í
fyrsta sinn að bera virðingu fyrir
honum og þakka fyrir það í dag.“
Jet Korine segir slysið
hafa verið algjöran
vendipunkt í sínu lífi. Frá
unga aldri hafði hún verið
ósátt við líkama sinn en
slysið setti hlutina í nýtt
samhengi. Í dag þakkar
hún fyrir það magnaða
verkfæri sem líkaminn er,
sama hvernig hann lítur
út. Jet segist hafa fengið
sinn skammt af fallhlífar-
stökki og ætlar aldrei að
stökkva aftur.
Mynd/Rut Sigurðardóttir
Ég sá í fljótu
bragði að ég gæti
lent á húsþökum,
á rafmagnslínum,
háum girðingum,
í grunnum sjónum
þar sem voru kóral-
rif eða á hraðbraut-
inni. Ég endaði á
því að lenda í litlum
garði á milli húsa
28 | fréttatíminn | Helgin 22. janúar–24. janúar 2016