Fréttatíminn - 22.01.2016, Blaðsíða 32

Ég heiti Stefán Ingi Stefánsson,
fæddur í Noregi en alinn upp í Hlíð-
unum. Kominn af niðursetningum
á Snæfellsnesi og tröllum af Látra-
strönd. Lærði sjúkraþjálfun, eins
og mamma, en varð skrifstofukall,
eins og pabbi. Hef síðan í gegnum
tíðina alltaf orðið meiri og meiri
hugleiðslujógi.
Ég er staddur Panama í Mið-
Ameríku, bý í gamla bænum,
Casco Viejo, og vinn við hliðina á
Panamaskurðinum í Clayton. Ég
er að vinna fyrir Barnahjálp Sam-
einuðu þjóðanna og vinn á svæðis-
skrifstofu sem þjónar Rómönsku-
Ameríku og Karíbahafi sem er í
Panama. Á skrifstofunni sé ég um
að reka þjónustumiðstöð. Hluti af
því er fjáröflun meðal einstaklinga,
fjáröflun meðal fyrirtækja, hvatn-
ing um samfélagslega ábyrgð fyrir-
tækja og annað slíkt.
Veit ekki hvert stefnan verður
tekin héðan né hvað ég mun endast
en er búinn að vera hér í eitt og
hálft ár og gæti verið í þrjú og hálft
í viðbót ef ég verð allan tímann sem
ég get. Næsta stopp verður vonandi
New York eða Genf.
Ég sakna nánast bara fólksins
míns. Fjölskyldu og vina – sakna
fólksins sem mér þykir vænt
um. Sakna þess sérstaklega að
vera langt frá hugleiðsluhópnum
mínum. En fyrir utan það sakna ég
lítils. Ef ég á að segja eitthvað þá
sakna ég kannski grófs brauðs. Það
er erfitt að finna gott fjögurra korna
brauð hér.
Ég er feginn að vera laus við ís-
lenska samfélagsumræðu. Upplifi
einhvernveginn alla reiða og bitra
á einhvern undraverðan hátt. Það
er eitthvað vægðarleysi bæði í um-
ræðunni og í stjórnmálunum. Það
er eins og það megi segja allt og
gera allt. Feginn að vera laus við
það.
Ef ég hefði einhver áhrif og gæti
breytt einhverju á Íslandi þá mundi
ég vilja að það væri meira úrval af
uppvöskunar-svömpum og að fólk
væri almennt opnara fyrir því að
brugga sér íste, jafnvel þó það sé
kalt.
Mér finnst mjög gaman að búa í
fjölbreyttu samfélagi með fólki af
mismunandi uppruna. Bæði á það
við um landið sem ég bý í en ekki
síður vinnustaðinn. Og ég held að
það sé eitthvað sem við gætum haft
í huga að við verðum áfram Íslend-
ingar, þótt við blöndumst öðrum.
Ég finn að minn menningarlegi
bakgrunnur er mjög sterkur og mér
þykir mjög vænt um hann en mikið
óskaplega finnst mér gaman að
kynnast nýjum siðum og nýrri sýn.
Það hefur verið aðeins erfitt að
rækta tengslin heim út af tímamun-
inum vestur. Þannig að þegar ég
kem heim á kvöldin eru allri farnir
að sofa á Íslandi. Hef verið duglegur
að fara heim.
Það væri frábært ef maður gæti
tekið flugið beint heim. Er ekki
kominn tími til að íslensk flugfélög
byrji að fljúga beint til Suður-Amer-
íku?
Þegar maður er svona langt í
burtu þá teygist á ýmsum tengslum
og sum bönd slitna. Kunningjar og
fólk sem er ekki alveg í innsta vin-
ahring en mér þykir samt vænt um.
Fólkið í hverfinu, í vinnunni, úr HÍ,
úr MH og Hlíðaskóla.
Það sem hinsvegar kemur mér
á óvart er að ég er orðinn meiri
Valsari en áður. Finn fyrir mikilli
löngun til þess að kaupa mér bún-
ing og merkta bolta og hef reynt að
gera það án árangurs. Svona hefur
suður-ameríski hitinn skrýtin áhrif
á mann!
Póskort
Panama
Utan hringsins
Héðinn Unnsteinsson
Tóm
Ég heyrði sögu af manni sem eitt
sinn langaði að hafa frumkvæði að
því að minnast fallins samferða-
félaga með því að reisa honum
minnisvarða. Honum fannst til-
hlýðilegt að minnisvarðinn yrði
staðsettur á fæðingar- og uppeldis-
slóðum þess sem fallinn var frá.
Varðinn var reistur af myndarskap.
Hár og stílhreinn steinn sem fögur
orð prýddu. Orðin endurómuðu
manngildi og persónu þess sem
minnst var. Frumkvöðullinn ákvað
einnig að láta fylgja orðunum eina
setningu neðst á steininum. Setn-
ing sú opinberaði frumkvæði frum-
kvöðulsins.
Hvers vegna „þurfti“ maðurinn
að láta framtíðina vita að það var
hann sem átti frumkvæði af minn-
isvarðanum? Var ekki minnisvarð-
inn þar með orðinn minnisvarði
um tvær manneskjur?
Það virðist vera þannig með
okkur mennina að við þurfum öll
á ytri viðurkenningu að halda.
Viðurkenningu á tilvist okkar.
Spegilmynd frá samfélaginu sem
fullvissar okkur um eigin tilveru og
ágæti. Þessi þörf virðist þó mismik-
il og fer sjálfsagt eftir því hvernig
sjálfsmynd okkar er dregin. Hvaða
ramma og liti við höfum fengið í
arf og hvernig penslinum var beitt
í upphafi. Að hve miklu leyti tómið
sem er samtvinnað hinni flöktandi
innri fullvissu er fyllt. Hversu mik-
ið tóm við berum í sjálfsmyndinni
og hvað djúpt er á því.
Uppeldi okkar og samtími
gefur okkur leiðbeiningar um
hvernig tómið sé best „fyllt“.
Markaðurinn eggjar okkur
áfram með skilaboðum að
okkur líði betur og innri
fullvissu um eigið ágæti
sé best „fullnægt“ með
ytra efni. Trú okkar og
skynsemi segir á hinn
bóginn að innri fullvissa
og þar með hamingja sé
tryggð með því að fylla tómið
innan frá. Að í tóminu grói
kærleikur sem rétt nærður
fylli holuna okkar innan frá og að
kærleikurinn sé óháður hinu ytra
efni.
Öll erum við breysk og búum við
mismikla innri fullvissu og tóm.
Við getum ályktað að allt líf okkar
einkennist í grunninn að því að við
viljum hámarka vellíðan um leið
við viljum forðast vanlíðan. Við
getum velt því fyrir okkur að hve
miklu leyti við ráðum pensilstrok-
unum og hvort við getum eitthvað
átt við þær eftir að þær hafa verið
dregnar. Hvort við getum orðið
samverkamenn að eigin sjálfs-
mynd.
Getum við einbeitt okkur að því
að fylla tómið innan frá og þannig
aukið innri fullvissu. Vera viss um
að við séum nóg eins og við erum
án of mikillar ytri viðurkenningar?
Hamingjugaldurinn ku vera sá
að holuna fylla skal innan frá.
Einbeita sinni að einföldum dyggðum,
elska og hvílast í fámennum byggðum. (hu)
Teygist á tengslum og sum slitna
Reykja‑
víkur‑
leik‑
arnir
hefjast
um helgina
þar sem
keppt verður
í fjölbreyttum
íþrótta greinum.
Fyrsta keppnisgrein á
Reykjavíkurleikunum
hefst í dag, 22. janúar, í
Laugardalnum. Keppt er í
21 íþróttagrein, þar á meðal
bardagaíþróttum, frjálsum
íþróttum, sundi og ólympískum
lyftingum. Í heildina má búast við
1500 manns til landsins að taka
þátt í leikunum. Okkar fremsta
íþróttafólk hefur undirbúið sig
vel fyrir leikana enda við öfluga
keppendur að etja. Sundkonan
Eygló Ósk og hlaupakonan Aníta
Hinriksdóttir fá verðuga and-
stæðinga frá Norðurlöndunum
og verður spennandi að fylgjast
með. Vonir eru bundnar við ný
met í greinum kraftlyftinga og
ólympískra lyftinga þar sem
Íslendingar hafa alltaf staðið
sterkt að vígi og greinarnar
njóta mikilla vinsælda. Mótið
stendur yfir dagana 22.-24. janú-
ar og 28.-31. janúar.
Eygló Ósk og Aníta Hinriks
fá verðuga keppinauta
Aníta
Hinriks-
dóttir.
32 | fréttatíminn | Helgin 22. janúar–24. janúar 2016