Læknablaðið - 01.05.2016, Síða 31

LÆKNAblaðið 2016/102 239
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R
einn sjúkraþjálfari, einn iðjuþjálfi og fjórir
hjúkrunarfræðingar og 175 sjúklingar.
Fyrsti sjúkraþjálfarinn kom hingað 1963
og fyrsti iðjuþjálfinn 1974, fyrsti félags-
ráðgjafinn 1976 og fyrsti sálfræðingurinn
ekki fyrr en árið 2000. Í dag eru hér starf-
andi 8 meðferðarteymi sem sinna hjarta-
endurhæfingu, lungnaendurhæfingu,
gigtarendurhæfingu, geðheilsuendurhæf-
ingu, starfsendurhæfingu, offitumeðferð,
taugaendurhæfingu og verkjaendurhæf-
ingu. Síðan má segja að gigtar- og verkja-
endurhæfingin sé að nokkru leyti að renna
saman þar sem með tilkomu nýrra og
miklu betri gigtarlyfja hefur þörfin fyrir
gigtarendurhæfingu aðeins minnkað. Með
skipuriti sem samþykkt var fyrir nokkrum
árum er stefnt að því að brjóta niður múra
á milli teymanna enda skarast meðferðin
að mörgu leyti og við höfum ákveðið að
sameina 5 teymi undir einn hatt og þrjú
undir annan. Hjarta-, lungna- og tauga-
teymin verða þá undir einum hatti en
hvað meðferð varðar eru þetta oft og tíð-
um þyngstu sjúklingarnir.“
Saga Reykjalundar er að flestu leyti
saga velgengni og góðs árangurs og þar
kemur margt til að sögn Magnúsar.
„Maður getur spurt sig hvernig í ósköp-
unum Reykjalundur gat orðið að því sem
hann er í dag því segja má að þegar rætt
er um fjármagn til heilbrigðisþjónustu á
Íslandi er yfirleitt átt við Landspítalann,
Sjúkrahúsið á Akureyri og heilsugæsluna.
Endurhæfing og öldrunarþjónusta kemur
nánast aldrei við sögu og er skemmst að
minnast borgarafundar á RÚV þar sem
ekki var minnst á endurhæfingu. En
ástæða þess að Reykjalundur gat þróast
svona á níunda og tíunda áratug síðustu
aldar var sú að heilbrigðisyfirvöld voru
á þeim tíma mjög hliðholl starfseminni
og ennfremur að SÍBS sem á stofnunina
rak hér plastverksmiðju sem skilaði ágæt-
um hagnaði á hverju ári og stóð undir
hallarekstri sjúkrahúsþjónustunnar sem
var árlegt fyrirbæri. Heilbrigðisyfirvöld
greiddu fyrir sjúkrahúsþjónustuna með
daggjöldum og þau hækkuðu árlega sem
nam hallanum. Þannig var í rauninni
hægt að stækka spítalann og auka starf-
semina ár frá ári þannig að þegar mest
var voru hér ríflega 200 starfsmenn undir
aldamótin síðustu. Eftir hrun höfum við
mátt þola skerðingu á framlögum ríkisins
og þurft að segja upp fullt af fólki og með
þjónustusamningi við ríkið (árið 2001)
hefur starfseminni verið sniðinn ákveðinn
stakkur sem ekki er auðvelt að stækka þó
þörfin sé sannarlega fyrir hendi. Á síðustu
6-8 árum hefur stöðugildum fagfólks hér
fækkað um 35 og okkur svíður óneitanlega
að vera ekki einu sinni inni í umræðunni
þegar rætt er um að bæta í fjárveitingar
til heilbrigðisþjónustunnar. Þó eru hópar í
samfélaginu sem fá nánast enga þjónustu
þrátt fyrir mikla þörf fyrir endurhæfingu
og meðferð. Einn þessara hópa er ungt
fólk með ákominn heilaskaða eftir slys eða
önnur áföll, en segja má að eftir frumend-
urhæfingu á Grensásdeildinni er enginn
að sinna þessum hópi. Þarna gæti Reykja-
lundur komið sterkur inn með sérhæft
starfsfólk í þetta verkefni ef fjármagnið
væri til staðar.“
Magnús segir breytingar á almanna-
tryggingalöggjöfinni kalla á endurhæf-
ingarstofnanir sem geti sinnt hlutverki
sínu samkvæmt nýjum skilgreiningum.
„Það má líka segja að með tilkomu Virk
starfsendurhæfingarsjóðs, sem hefur vís-
að til okkar fjölda skjólstæðinga, hafi hér
þróast afskaplega vel mannað og þjálfað
þverfaglegt starfsendurhæfingarteymi.
Þar að auki erum við með sérstakar
starfsmatsstöðvar til að meta vinnufærni
fólks. Með væntanlegum breytingum á
Sjúkraþjálfun og iðjuþjálfun hefur orðið æ mikilvægari þáttur starfseminnar með árunum.
Glæsileg sundlaug er í nýrri álmu spítalans.