Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.07.1972, Qupperneq 40

VINNUVÖKUÁLA G
1 BARNSB URÐARFRÍI
Ár 1972, föstudaginn 3. marz,
var á bæjarþingi Reykjavíkur í
málinu nr. 2674/1971,
Kristín Þorsteinsdóttir
gegn
fjármálaráðherra f. h. ríkis-
sjóðs,
kveðinn upp svohljóðaandi
d ó m u r :
Mál þetta, sem dómtekið var
fimmtudaginn 2. marz, hefur
Kristín Þorsteinsdóttir, deildar-
hj úkrunarkona, H j allabrekku
15, Kópavogi, höfðað fyrir bæj-
arþinginu með stefnu birtri
hinn 20. apríl 1971 á hendur
fjármálaráðherra f. h. ríkis-
sjóðs til greiðslu á vangoldnu
vökuvinnuálagi, samtals að fjár-
hæð kr. 5.171,50, ásamt 7% árs-
vöxtum frá 9. marz 1969 til
greiðsludags, auk málskostn-
aðar samkv. gjaldskrá L.M.F.l.
Stefnandi hefur látið sækja
þing og gert þá kröfu, að kröf-
um sóknaraðila verði hrundið.
Sáttaumleitanir hafa engan
árangur borið.
Atvik máls þessa eru þau, að
stefnandi réðst sem hjúkrunar-
kona að Kleppsspítalanum í
Reykjavík í júní 1966. Hún er
nú deildarhjúkrunarkona. Sem
slík tók hún í fyrstu laun sam-
kvæmt 17. launaflokki kjara-
samninga opinberra stai’fs-
manna, en eftir 1. janúar 1971
tekur hún laun samkvæmt 19.
launaflokki. Stefnandi hefur
unnið á vinnuvökum og fær því
33% álag á þann hluta launa,
sem greiddur er fyrir unnin
störf á þeim tíma, sem fellur
utan venjulegs dagvinnutíma,
svo sem mælt er fyrir um í
2. mgr. 10. gr. kjaradóms frá
30. nóvember 1967, sbr. nú 12.
gr. kjarasamninga opinberra
starfsmanna frá 19. desember
1970. Stefnandi fékk barnsburð-
arfrí tímabilið 9. 12. 1968 —
9. 3. 1969. í barnsburðarfríinu
fékk hún greidd hin föstu
mánaðarlaun, sem hún á lög-
varðan rétt til skv. 11. gr. reglu-
gerðar nr. 87/1954 um orlof
og veikindaforföll starfsmanna
ríkisins. Hins vegar fékk hún
ekki greitt vökuvinnuálag það,
sem hún telur sig annars hafa
fengið. Álagstímar hjúkrunar-
konu þeirrar, sem leysti stefn-
anda af í barnsburðarfríinu,
voru 163,5 klst. og er hver klst.
reiknuð á kr. 31.63. Samtals
gerir þetta kr. 5.171,50, sem er
stefnufjárhæðin í máli þessu.
Stefnandi kveður ágreining-
inn í máli þessu vera einvörð-
ungu sprottinn af því, hvaða
skilning beri að leggja í hug-
takið: „Full laun“, skv. 11. gr.
reglugerðar nr. 87/1954 um or-
lof og veikindaforföll starfs-
manna ríkisins. Stefnandi telur,
að skilja beri þetta hugtak á
þann veg, þegar um vinnuvöku-
fólk er að ræða, eins og hana,
að það taki ekki einvörðungu til
þessara svokölluðu föstu mán-
aðarlauna heldur einnig til
vökuvinnuálagsins. Til rök-
stuðnings fyrir þessum skiln-
ingi bendir sóknaraðili á dóm
Hæstaréttar í málinu: Jón ís-
feld Guðmundsson gegn fjár-
málaráðherra f. h. ríkissjóðs í
dómasafni Hæstaréttar 1966,
bls. 266.
Þá vekur hún athygli á því,
að sjúkraliðar og hjúkrunar-
konur hjá Reykjavíkurborg
haldi vökuvinnuálaginu í barns-
burðarfríum.
Varnaraðili hefur synjað
stefnanda um kröfu hennar.
Kveðst hann vera sammála sókn-
araðila um þá skoðun, að greiða
eigi „full laun“ til konu í barns-
burðarleyfi. Hins vegar telur
hann það ljóst, að verkstjórn-
andi hafi það í hendi sér, að
þau „fullu laun“ verði þau sömu
og „föst laun“.
Vísar varnaraðili í þessu sam-
bandi til kjaradóms frá 30. nóv.
1967 um vinnutilhögun vakta-
vinnu. f 9. gr. kjaradóms segir
svo: „Þar sem unnið er á reglu-
bundnum vinnuvökum, skal
varðskrá, er sýni vinnutíma
hvers starfsmanns, samin fyrir-
fram fyrir a. m. k. einn mánuð í
senn.“ Nú sé það svo, að for-
föll af völdum barnsburðar verði
séð með nokkurra mánaða
fyrirvara, gagnstætt því, sem
yfirleitt gildi um veikindafor-
föll. Hafi verkstjórnandi því í
hendi sér með nokkurra mánaða
fyrirvara, hvernig hann semur
varðskrá þá þrjá mánuði, sem
barnsburðarleyfið stendur yf-
ir. Sem hagsmunagæzlumaður
stofnunar myndi verkstjórn-
andi að sjálfsögðu skrá konu,
sem er í barnsburðarleyfi, í dag-
vinnu, teldi hann slíka skrán-
ingu hafa áhrif til takmörkun-
ar útgjalda stofnunarinnar.
Stefnandi hefur komið fyrir
dóm. Hún kvaðst sjálf skipu-
leggja vinnutilhögun hjúkrun-
arkvenna á sinni deild. Hún
sagði, að á þeim tíma, sem um
ræðir í málinu, hafi þær aðeins
verið tvær, hún og önnur til,
sem hafi unnið 75% af fullri
vinnu. Hún segir, að áður en
hún fór í fríið, hafi hún tekið
sumarfrí sitt. Það hafi byrjað
um mánaðamótin október-nóv-
ember og staðið þar til barns-
burðarfríið hófst. Hún taldi erf-
itt að skipuleggja vinnutilhögun
lengur en fjórar vikur í einu.
70 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS