Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2000, Blaðsíða 32

flURORIX*
móklóbemíð
félagslegri fælni (ný ábendii g
• Góðurárangur
við öllum tegundum þunglyndis12
• Veldur ekki kyndeyfð
eða annarri kynvanstarfsemi34
• Veldur sjaldan aukaverkunum,
litil áhætta við ofskömmtun15' 7
• Hefja má meðferð strax
og hætt er á öðrum þunglyndislyfjum89
• Skömmtun: 300-600 mg á dag,
gefið í t.d. tveimur skömmtum
Roche
T HORARENSEN L Y F
Vai na$»aróar IS • 10-1 Rcykjavík • Sími VH) 7 100
Lyfhrif: Móklóbemíö er geödeyfðarlyf sem
hefur áhrif á mónóamínvirka kerfí taugaboöefna
í heila meö afturkræfri hömlun á
mónóamínoxídasa, einkum tegund A (RIMA).
Viö þetta minnkar umbrot noradrenalíns,
dópamíns og serótóníns og þaö leiöir til
aukinnar utanfrumuþéttni þessara taugaboöefna.
Skammvinnar og langvinnar dýrarannsóknir
benda til lítilla eituráhrifa. Ekki hafa komið fram
eituráhrif á hjarta.
Fram getur komiö lág tíöni af hækkun
lifrarensíma án þess aö þaö hafi klínískar
afleiöingar.
Ábendlngar: Geödeyfö, aöallega innlæg
geödeyfð. Erfiö eöa langvarandi útlæg
geðdeyfö. Félagsleg fælni.
Skammtar:
Geödeyfö:
Fullorðnir: Venjulegur byrjunarskammtur er 300
mg á dag, venjulega gefíö í tveimur til þremur
deiliskömmtum. Gera má ráð fyrir aö full verkun
fáist eftir 4-6 vikna meöferð. Þegar árangur
kemur í ljós má lækka skammtinn.
Hámarksdagskammtur er 600 mg á dag. Taka á
lyfið inn eftir máltíð. Sjúklingum meö skerta
lifrarstarfsemi veröur aö gefa minni skammta en
hér hafa verið nefndir.
Böm: Lyfið er ekki ætlaö börnum yngri en 12
ára.
FéUigsleg fíclni
Ráölagður skammtur er 600 mg/dag, gefið í
tveimur skömmtum. Meöferö meö 600 mg/dag
ætti að standa yfir í 8-12 vikur til þess aö meta
áhrif lyfsins. Félagsleg fælni getur veriö
langvinnur sjúkdómur og fyrir sjúkling sem
svarar meðferö er eðlilegt að hugleiöa
áframhaldandi meðferð. Niöurstööur langtíma
rannsókna benda til þess aö áhrif meöferöar
með lyfinu haldist viö samfellda notkun.
Endurmeta skal ástand sjúklinga með reglulegu
millibili til þess aö ákvaröa þörf þeirra fyrir
frekari meðferð.
Frábendingar: Ofnæmi fyrir innihaldsefnum
lyfsins. Bráö ruglun (confusio mentis). Samtímis
notkun selegilíns.
Varnaöarorö og varúöarreglur: Geödeyíöar-
sjúklingar meö æsing eöa óróleika sem helstu
klínísku einkenni eiga annaöhvort ekki aö vera
á móklóbemíð meöferö eöa einungis í
samsetningu meö róandi lyfi (t.d.
benzódíazepínum) í mest 2-3 vikur.
Vegna skorts á klínískum upplýsingum eiga
sjúklingar meö geðklofa eöa hvarfageöklofa-
kvilla (schizoaffective psychoses) ekki aö fá
meðferð með móklóbemíöi (sjá Frábendingar).
Sjúklingum meö háþrýsting er ráölagt aö forðast
fæöutegundir sem innihalda týramín í miklu
magni. Rannsóknir benda til þess aö MAO-
hemlar geti kallaö fram háþrýstingsviðbragö hjá
sjúklingum með ofstarfsemi skjaldkirtils eöa
krómfíklaæxli. Þar sem reynsla af notkun
móklóbemíös fyrir þennan hóp sjúklinga er ekki
fyrirliggjandi, á aö gæta varúðar viö ávísun
móklóbemíös.
í upphafí meöferöar skal fylgjast vel meö
sjúklingum sem hafa tilhneigingu til sjálfsvígs.
Ef geödeyföarástand í tvískautasjúkdómum er
meðhöndlað, getur þaö kallað fram oflæti.
Milliverkanir: Hjá dýrum eykur móklóbemíð
áhrif íbúprófens og ópíata. Því getur veriö
nauösynlegt aö aðlaga skammta fyrir þessi lyf.
Samtímis gjöf petidíns er ekki ráölögö.
í rannsóknum sýnir móklóbemíö óverulega
tilhneigingu til milliverkana viö týramín.
Milliverkanir viö fæöutegundir sem innihalda
týramín hafa viö eölilegar kringumstæöur og
þegar móklóbemíö er tekið eftir máltíö, ekki
klíníska þýðingu.
Címetidín hindrar umbrot móklóbemíðs. Því á
aö minnka venjulegan skammt móklóbemíðs
um helming hjá sjúklingum sem taka rímetidín.
Meðferð meö þríhringlaga eða öðrum geö-
deyföarlyfjum getur hafist án þess aö gert sé hlé
á milli. Þegar skipt er yfir á móklóbemíð eiga
skammtar ekki aö vera hærri en 300 mg á dag
fyrstu vikuna.
Lyfjafræðileg áhrif adrenvirkra lyfja gefin
kerfisbundið geta aukist og lengst viö meöferö
meö móklóbemíöi.
Forðast á samtímis meöferö meö móklóbemíöi
og klómipramíni, þar sem aukin hætta er á
alvarlegum aukaverkunum.
Enn sem komið er engin reynsla af samhliöa
notkun móklóbemíðs og búspíróns hjá
mönnum.
Meðganga og brjóstagjöf: í dýrarannsóknum
hefur ekki veriö sýnt fram á hættu fyrir fóstur,
en öryggi lyfsins viö notkun á meögöngu hjá
mönnum hefur ekki veriö staðfest. Því skal meta
ávinning af meðferö á meögöngu gegn
hugsanlegri áhættu fyrir fóstur.
Þó aðeins smávægilegt magn af móklóbemíöi
skiljist út í móöurmjólk (um 1/30 af skammti
gefnum móöur, leiðrétt meö tilliti til
líkamsþyngdar) á aö meta ávinning af því aö
halda meöferö áfram viö brjóstagjöf gegn
mögulegri áhættu fyrir bamið.
Akstur og stjórnun vinnuvéla: Engin
varúöarmerking.
Aukavcrkanir:
Algengar (>I%):
Almetinan Svimi, höfuöverkur. Meltingarfœri:
Ógleöi, niöurgangur. Geörcen: Svefntrufianir.
Mjög sjaldgœfar (<0,1%):
Almennar. Slappleiki, bjúgur. Hjarta- og
œöakerfi: Blóöþrýstingslækkun. Meltingarfœri:
Breytingar á bragöskyni, munnþurrkur, uppköst,
harðlífi. Húö: Roöi, útbrot, kláði, ofsakláði.
Taugakerfi: Náladofi. Geðrcen: Rugl, óróleiki,
pirringur, kvíöi, ranghugmyndir, æsingur. Augu:
Sjóntruflanir.
Ofskömmtun/eiturverkanir: Reynsla af
ofskömmtun hjá mönnum er enn sem komið er
takmörkuð. Merki um æsing, árásargirni og
breytingar á hegöun hafa komið fram. Meöferö
ofskömmtunar á einkum aö beinast að því aö
viðhalda eölilegri líkamsstarfsemi.
Innihaldsefni: Hver tafla inniheldur: Moclo-
bemidum INN 100 mg, 150 mg eöa 300 mg.
Pakkningar og hámarksverð í smásölu frá
1. 7. 2000: Töflur 100 mg: 30 stk. (þynnupakk-
að): 2.100 kr; Töfiur 150 mg: 30 stk. (þynnupakk-
að): 2.516 kr.; 100 stk. (þynnupakkað): 6.422 kr.
Töfiur 300 mg: 30 stk. (þynnupakkað): 3-903 kr.;
60 stk. (þynnupakkað): 7.472 kr.
Greiöslufyrirkomulag: Elli- og örorkulífeyris-
þegar greiða aö hámarki 950 kr. fyrir lyfið og
aörir að hámarki 3.100 kr.
Afgrciöslutilhögun: Heimilt er aö ávísa lyfinu
til 100 daga notkunar í senn.
Heimildir: 1. Fitton A et al. Drugs 1992; 43
(4): 561-596. 2. Angst J et al. Psychoph-
armacology 1992; 106 (Suppl): 109-113. 3. Phil-
ipp M et al. Int Clin Psychopharm 1993; 7 (3-4):
149-153- 4. Baier D et al. Fortschr Neurol
Psychiat 1994; 38: 3371-79- 5. Roth M et al. Br J
Psychiatry 1996; 168: 149-157. 6. Hetzel W.
Psychopharmacology 1992; 106 (Suppl): 127-
129. 7. Chen DT, Ruth R. Clin Neuroph-
armacol 1993; 16 (Suppl 2): 63-68. 8. Amrein R
et al. Psychopharmacology 1992; 106 (Suppl):
24-31. 9. Dingemanse J. Int Clin Psychoph-
armacology 1993; 7 (3-4): 167-180.