Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2003, Page 7

RITSTJÓRAPISTILL
Valgerður Katrín Jónsdóttir
Hugsun
úr hjólförum
Fyrir nokkrum vikum kom hingað til landsins
finnsk kona sem ég hef ekki séð í 11 ár. Hitti
hana á sænskunámskeiði í Svíþjóð en þar var
einnig önnur íslensk sem haldið hefur sambandi
við þá finnsku síðan þá. Við brugðum undir
okkur betri fætinum og fórum með hana hinn
gullna hring túristanna, Hveragerði, Kerið, Skál-
holt, Gullfoss, Geysi og Þingvöll.
Veðrið skartaði sínu fegursta þó spáð hefði verið
rigningu en eins og veðurfræðingar hafa margoft
bent á er veðurspá SPA og það er eins með þá
spá og aðrar að veruleikinn getur orðið allt annar
og öðruvísi en spáin segir til um. Eg er reyndar á
þeirri skoðun að allir veðurfræðingar eigi að fá
fálkaorðuna bara fyrir að sinna starfi sínu því
varla er hægt að finna óvinsælla starf en að vera
veðurfræðingur á Islandi. En hvað um það, veð-
urguðirnir voru okkur hliðhollir og meira að segja
gaus Geysir. Næsta dag var svo haldið í Kringl-
una, Perluna, Þjóðmenningarhúsið og Listasafn
Islands að skoða verk Júlíönu Sveinsdóttur.
Svona eftir á fór ég að velta fyrir mér hvað það
væri hollt að fara annað slagið um landið með
ferðamenn því þá er ekki laust við að maður sjái
eitthvað með þeirra augum, að minnsta kosti
þarf að draga fram það sem er öðruvísi hjá okkur
en flestum þjóðum öðrum.
I þessu sambandi minnist ég þess sem vinkona
mín ein sagði mér eitt sinn. Hún var á leið til
Grænlands en þann dag sem flogið skyldi var ó-
fært. Hópurinn, sem hún ætlaði með var aðal-
lega útlendingar og voru þeir hér veðurtepptir í
einn dag. Þeim var boðið upp á skoðunarferð um
Reykjavík og vinkonan fór með, svona að gamni
sínu. Hún hafði ótrúlega gaman af að fara um
borgina, í sundlaugarnar í Laugardal þar sem
sagt var frá heita vatninu, menn stungu fingrun-
um í laugarvatnið til að finna hvað það var heitt.
„Það var ekki laust við að ég sæi umhverfi mitt á
Valgeröur Katrín
Jónsdóttir
annan hátt en venjulega," sagði þessi vin-
kona mín. Svona er hægt með tiltölulega lít-
illi fyrirhöfn að komast út úr vanahugsun og
sjá umhverfi sitt á nýjan hátt, með opnum
augum, setja sig í spor ferðamanna, samanber máltækið
„glöggt er gests augað“. Oft festast menn í vanahugsun og
verkum og vita jafnvel ekki hvers vegna þeir hugsa eða vinna
á tiltekinn hátt.
Um daginn var mér sögð saga af konu sem sagaði alltaf lamba-
lærið í tvennt áður en hún steikti það í ofninum. Aðspurð
hvers vegna hún gerði það sagði hún að móðir hennar hefði
alltaf sagað lærið í tvennt. Og er móðirin var spurð var svarið
að móðir hennar hefði alltaf sagað það í tvennt. Þegar hún var
svo spurð kom í Ijós að hún hefði látið saga lambalærið vegna
þess að hún átti ekki nægilega stórt fat til að koma lærinu
fyrir í heilu lagi!
Stundum er gott að hugsa sig upp úr hjólförum.
Tímarit islenskra hjúkrunarfræöinga 4. tbl. 79. árg. 2003
5