Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.2016, Blaðsíða 47

Helgarblað 28.–31. október 2016 Menning 39
Er skipulagið í lagi...?
Lausnir fyrir heimili og fyrirtæki
Brettarekkar
Gey
mslu
- og
dekk
jahi
llur
Mikil burðargeta
Einfalt í uppsetningu
KÍKTU VIÐ Á WWW.ISOLD.IS OPIÐ 08:00 - 17:00
Nethyl 3-3a - 110 Reykjavík
Sími 53 53 600 - Fax 567 3609
Við tökum upp söngvara,
hljóðfæraleikara, hljómsveitir,
hljóðbækur, og margt fleira
Stúdíó
NORN
Síðumúla 17, 108 Reykjavík • Sími 561 7200 • studionorn.is • facebook.com/studionorn
F
yrst þegar ég var að byrja að
skrifa var ég tilbúin að leggja
allt á mig til að geta skrifað
skáldsögu – og það hefur hald-
ist þannig. Þá réð ég mig sem ráðs-
kona í sveit til að geta skrifað þar
gegn því að baka sandkökur ofan
í vörubílstjóra. Eins hagræddi ég
vinnu í kringum skrifin, vann um
helgar og á kvöldvöktum á ýmsum
stöðum til að geta skrifað á daginn,
í uppvaski jafnt sem bóksölu og á
öldrunarheimili og í fiski. Loks var
ég ráðin á blað og gat þannig haft
mitt lífsviðurværi af því að skrifa, en
meðan ég starfaði sem blaðamaður
skrifaði ég eina skáldsögu og eina
barnabók. Ég skrifaði þær um helg-
ar, á kvöldin og á næturnar. Þær liðu
báðar fyrir það, hratt og yfirborðs-
lega skrifaðar, en hjálpuðu mér samt
að komast skrefi nær takmarkinu, að
geta lifað af skrifunum.
Á þessum tíma byrjuðu skáld-
skaparskrifin að renna saman við
blaðamennskuna og fyrir vikið
hefur það verið þannig allar götur
síðan. Ég er sískrifandi, ýmist
skáldskap eða að „frílansa“ fyrir
fjölmiðla – og í ýmsum verkefnum
sem tengjast skrifum. Ég er þakk-
lát fyrir það að hafa byrjað kornung
að „frílansa“, það er skrifa í lau-
samennsku fyrir dagblöð því það
hefur svo oft reddað mér. Síðustu
þrettán árin hef ég verið samfleytt
með pistlaskrif í ýmsum fjölmiðl-
um og það hafa stundum verið
einu föstu tekjurnar mínar. Við
maðurinn minn erum bæði rithöf-
undar og köstum boltanum á milli
eftir þörfum, hann tekur að sér um-
brots- og hönnunarverkefni þegar
á þarf að halda en ég hef tekið að
mér greinaskrif fyrir íslenska og er-
lenda aðila.
É
g hef þurft að gera eitt og ann-
að til að láta enda ná saman á
meðan ég skrifa mín ódauðlegu
meistaraverk. Verið dyravörður á
skemmtistað, unnið á bar, verið með
unglinga í sumarvinnu og hugsað um
daglegar þarfir geðsjúkra á sambýli
sem er ekki til lengur. Að vinna með
unglingum er það skemmtilegasta, og
kynnin af einstaklingum sem glíma
við andleg veikindi bæði ógleymanleg
og dýrmæt.
En verst var að vaska upp á
veitingahúsinu Argentínu en það gerði
ég á tímabili fyrir allnokkrum árum.
Það er einhver sú sóðalegasta, erf-
iðasta og andlausasta vinna sem ég
hef ráðið mig í – svo ekki sé talað um
launin, og hef ég þó samburð frá tíu
árum í fiskvinnslu og hálfum áratug í
byggingavinnu! Vaktirnar voru frá fjög-
ur eða fimm síðdegis til klukkan eitt og
jafnvel tvö á nóttunni. Þegar ég mætti
voru kokkahelvítin búin að rústa eld-
húsinu enda byrjuðu þeir á hádegi.
Uppvöskunarfjallið var ógnarstórt og
ógeðslegt. Þegar mér tókst að sigrast á
því var kvöldtraffíkin byrjuð og var það
eitt endalaust helvíti frá upphafi til
enda. Ég var bullsveittur, rennblautur,
þakinn matarleifum og viðbjóði frá
toppi til táar, auk marbletta og bruna-
sára. Pásur voru ekki í boði, hvað þá
kaffi, keyrslan var alger. En þrátt fyrir
geðveikina hafði ég samt lúmskt gam-
an af þessu, og kannski einmitt vegna
hennar. Ýmsu vanur úr hörðum heimi
frystihúsanna. Og reynsluna notaði
ég í bókina Ísrael – Saga af manni, þar
sem farandverkamaðurinn Jakob er
settur í mína blautu uppvöskunarskó.
Glamúr veitingastaðanna endar við
eldhúsdyrnar, börnin góð – því megið
þið trúa og treysta. Hell’s Kitchen er
ekki bara frasi.
sumarfríum. Svo skellti ég
mér í háskólann og tókst
með námslánum að láta
enda ná saman, fékk líka
fisk, fugl, rófur og kartöfl-
ur að vestan frá foreldr-
unum, og útsjónarsemi
í uppeldinu svo þetta
bjargaðist allt. Ég hef þýtt
þrjár bækur en komist
að því að það er alls ekki
eins skjótfenginn pen-
ingur og ég hafði búist
við. (Reyndar tók það
fimm ár að fá borgaða
þýðingu sem ég skrifaði
undir samning um þann
eftirminnilega dag 6.
október 2008.)
Síðustu átta ár hef
ég kennt námskeið í
þjóðfræði annað hvert
skólaár og í vor í ritlist en stunda-
kennslu við HÍ sinnir maður nú
eiginlega ekki til að hafa í sig og
á heldur fremur fyrir ánægjuna
og tengslin við fagið. Tímakaup
stundakennara í háskóla er rúmar
1.900 krónur, líklega svipað og ég
hafði í fiski sem unglingur, þegar
ég lét mig dreyma um að skrifa
bækur þegar ég yrði stór.
Bakaði sandkökur
ofan í vörubílstjóra
Auður Jónsdóttir
Nýtti reynsluna úr uppvaskinu í skáldsögu
Stefán Máni