Dagblaðið Vísir - DV - 26.05.2017, Side 24

24 Helgarblað 26. maí 2017fólk - viðtal
Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir
er höfundur árbókar Ferðafélagsins 2017. Bókin
nefnist Við Djúpið blátt – Ísafjarðardjúp. Ólína á
ættir að rekja til Ísafjarðar, fluttist þangað 14
ára gömul með fjölskyldu sinni og var þar í
menntaskóla. Síðar fluttist hún til Reykjavíkur
og lærði íslensku, bókmenntir og þjóðfræði við
Háskóla Íslands. Hún starfaði meðal annars
sem sjónvarpsfréttamaður, borgarfulltrúi og
háskólakennari en sneri aftur til Ísafjarðar
árið 2001 til að taka við starfi skólameistara
Menntaskólans á Ísafirði. Hún varð þingmaður
Samfylkingarinnar á árunum 2009–2013 og
2015–2016. Kolbrún Bergþórsdóttir hitti Ólínu
og ræddi við hana um nýju bókina, árin á Ísafirði,
starfsferilinn, pólitíkina og skáldskapinn.
Ó
lína er á förum frá Ísafirði,
flytur suður í sumar. „Ég
get lagt þessa bók, sögu um
mannlíf, náttúru og líf við
Djúp í gegnum aldirnar, á
borð með mér í kveðjuskyni,“ segir
hún.
Hún segir bók sína að sumu leyti
frábrugðna fyrri árbókum Ferða-
félagsins þar sem ríkari áhersla sé
á þjóðfræði og sögu en oft áður:
„ Ferðafélagsbækurnar fjalla allar
um náttúru, staðhætti og örnefna-
sögu og það gerir þessi bók vitanlega
líka. En ég ákvað að skrifa hana sem
þjóðfræðingur og íslenskumann-
eskja. Mér finnst að rithöfundur
verði alltaf að skrifa út frá eigin styrk-
leika. Ég er hvorki jarðfræðingur né
grasafræðingur þó að ég geti sem
fræðimaður gert þeim efnum skil
upp að vissu marki og geri það að
sjálfsögðu. En ég leitaði víða fanga,
meðal annars í fornbókmenntirnar,
sagnfræðina, endurminningabækur,
ferðalýsingar og fleira, því ég fjalla
einnig um atvinnu- félags- og menn-
ingarsögu og sagnageymdina og
þjóðfræðina. Ég vona að bókin opni
þann heim fyrir þeim sem gengur
um svæðið og ferðast um það. Um
leið vona ég að hún sé markvert inn-
legg í átthagasöguna.
Ritun þessarar bókar hefur gefið
mér mjög mikið. Hún hófst strax árið
2013 og stóð með hléum í nokkur ár.“
Síðasta sumarið fyrir vestan
Þú ert að flytja frá Ísafirði, af hverju?
„Öllu er afmörkuð stund. Tíma
mínum á Ísafirði er lokið. Ég er hætt
á þingi og það eru ekki störf fyrir
háskólamenntað fólk á Ísafirði eins
og staðan er núna. Nú hefst nýr kafli
í lífinu. Þegar ég fór vestur ákvað ég
að ég myndi vera þar meðan ég hefði
erindi og gæti gert samfélaginu gagn.
Þegar mér finnst því erindi lokið þá
flyt ég mig um set.“
Heldurðu að umhverfið á Ísafirði
hafi mótað þig á einhvern hátt?
„Já, það fer ekki hjá því að maður
taki svipmót af umhverfi sínu og
nærsamfélagi. Ég hef samt alltaf
fundið fyrir því að ég er ekki inn-
fæddur Ísfirðingur. Ég er aðkomu-
manneskja og þótt ég hafi að mörgu
leyti fallið ágætlega inn í samfélagið
fyrir vestan þá kem ég úr nokkuð
öðrum heimi og inn í þann heim er
ég að hverfa aftur núna.
Ég hef auðvitað orðið fyrir áhrifum
af því að vera þarna, kannski ekki síst
af náttúrunni og því að hafa átt þess
kost að ganga um fjöll og firnindi og
rifja upp söguna. Í sumar, síðasta
sumarið sem ég bý fyrir vestan, ætla
ég að taka að mér nokkrar göngu- og
útivistarferðir fyrir Ferðafélagið um
Vestfirði og þá býst ég við að kveðja
fjöllin.“
Leitar að týndu fólki
Ólína er mikil útivistarmanneskja og
náttúruunnandi. „Já, ég var hesta-
maður í 40 ár, alin upp á hestbaki og
alltaf í sveit á sumrin sem krakki.“ Á
seinni árum hefur hún verið björg-
unarsveitarmaður með björgunar-
hund og tekið leitarútköll hjá Lands-
björg þegar fólk týnist.
Af hverju ertu í björgunar-
sveitinni?
„Það byrjaði með því að ég fékk
mér hund og vildi finna verðugt
verk efni fyrir hann. Mig langaði
ekki til að hafa hann sem stofudýr.
Þegar maður byrjar að þjálfa jafn
mikilvæga björg og leitarhundur er
þá áttar maður sig smám saman á
ábyrgðinni sem fylgir því að starfa
með björgunarsveitum. Áður en ég
vissi af þá var ég farin að þjálfa sjálfa
mig til þess að geta tekið útköll með
hundinn, og áður en langt um leið
vorum við farin að leita að fólki við
misjafnar aðstæður. Við höfum verið
samstarfsfélagar, ég og Skutull, í hátt
í áratug og tekið upp undir 40 útköll.
En af því þú spyrð hvers vegna, þá
finnst mér að fólk eigi að láta gott af
sér leiða. Það getur maður gert með
ýmsu móti öðru en því að skrifa bæk-
ur eða taka þátt í stjórnmálum. Lífið
er fullt af tækifærum og allar mann-
eskjur eru margskiptar. Það getur
enginn steypt sig í eitt mót, ég get
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@dv.is
„Get
eKKi
steypt
miG í
eitt
mÓt“
M
y
n
d
S
ig
tr
y
g
g
u
r
A
r
i