Morgunblaðið - 25.02.2017, Síða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 2017
Stína systir var
tólf árum eldri en
ég, byrjaði búskap
sinn snemma þann-
ig að í raun ólumst
við ekki upp saman
nema að litlu leyti. Minningar
mínar um hana frá mínum yngri
árum eru því e.t.v. ekki margar.
En ég man þó þegar hún
kenndi mér fyrstu sundtökin og
ég man eftir öllum Matchbox-bíl-
unum sem hún gaf mér.
Ég man líka þegar við krakk-
arnir í götunni söfnuðum saman
blómum, sóleyjum aðallega, og
ég færði henni í tilefni af fæðingu
Villa Gunna þegar hún var rétt að
verða átján ára gömul.
Þrátt fyrir fátæklegar minn-
ingar æskuáranna er söknuður-
inn mikill og mér finnst ekkert
réttlæta það þegar fólk er tekið
Kristín G.
Gunnbjörnsdóttir
✝ Kristín fæddist12. júlí 1952.
Hún lést 11. febr-
úar 2017.
Útförin fór fram
20. febrúar 2017.
frá okkur á besta
aldri.
Eftir að ég full-
orðnaðist urðu
kynni okkar meiri
og ég áttaði mig á
hvað hún var stór
persóna, þekkti alla
og gat endalaust
gefið af sér. Hún tók
sér margt fyrir
hendur og lifði lífinu
lifandi.
Ég veit að minning hennar
mun lifa og ég sjálfur mun minn-
ast hennar sem stóru systur
minnar alla mína tíð.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
(Davíð Stefánsson)
Guð blessi þig, Stína, börnin
þín og barnabörn.
Heiðar.
Elsku mamma.
Við sitjum hér með kökk í háls-
inum og reynum að skrifa til þín.
Þú varst okkur svo mikils virðiað
erfitt er að koma orðum að öllu
því sem þú gafst okkur. Þessi
skjóti aðdragandi að andláti þínu
var erfiður og sérstaklega svo
stuttu eftir að Ingi pabbi fór. En
þú varst enn með húmorinn þinn
á hreinu á dánarbeði. Við erum
þakklát fyrir allan þann tíma sem
við höfum átt saman og þær leið-
beiningar, hvatningu, hjálp og
stuðning sem þú hefur gefið okk-
ur í gegnum lífið.
Það var sérstaklega ánægju-
legt hvernig þú varst við barna-
börnin, börnin okkar. Það var
augljóst hversu þér þótti mjög
vænt um þau öll. Kærleikur þinn í
kringum þau sem og gjafmildi
þín á gjafir sem og tíma á eftir að
verða þeim minnisstæð um
ókomna tíð.
Félagslyndi þitt var ótrúlegt
og sá fjöldi fólks þú þekktir var
gríðarlegur. Þrátt fyrir að ein lítil
Fjarðarkaupsferð gæti tekið hátt
í tvær klukkustundir var ánægju-
legt fyrir okkur systkinin að fá að
kynnast öllum Hafnfirðingum.
Greiðvikni þín var sérstök, ekki
leið sá dagur þar sem þú værir
ekki að gera einhverjum greiða.
Og ekki má gleyma þeim sem
áttu um sárt að binda eða áttu við
veikindi að stríða. Alltaf varst þú
komin til hjálpar og stuðnings.
Þessu fundu svo margir fyrir og
eru þér ævinlega þakklátir.
Vandvirkni og hæfileikar í
höndum voru ótrúlegir. Ef ekki
var verið að gera listaverk úr hári
þá var það gler, keramik, skraut-
skrift, málverk eða hvað það sem
þú tókst þér fyrir hendur. Það
eru fá skyldmenni sem ekki eiga
eitt skrautskrifað bréf eftir
Stínu. Af þessum verkum vorum
við systkinin alltaf mjög stolt.
Þú varst ótrúleg kona sem
hafðir alltaf tíma fyrir alla, vitum
ekki alveg hvað þú varst með
marga klukkutíma í sólahringn-
um. Alltaf hafðir þú þó tíma fyrir
okkur og barnabörnin þín.
Huggun okkar er að Ingi pabbi
tekur á móti þér og þið eruð sam-
einuð á ný.
Takk fyrir allt, elsku mamma.
Vilhjálmur (Villi), Anna
og Ingimar.
Kveðja frá Björgunarsveit
Hafnarfjarðar
Í dag kveðjum við hana Stínu
okkar, fyrrverandi formann
Slysavarnadeildarinnar Hraun-
prýði.
Stína var mikill dugnaðarfork-
ur og hafði til margra ára staðið í
brúnni hjá Hraunprýði. En þrátt
fyrir að hafa stigið til hliðar sem
formaður fyrir nokkrum árum
hélt hún áfram að starfa af sama
krafti og áður. Hún hafði brenn-
andi áhuga á björgunar- og slysa-
varnamálum og vann alla tíð að
góðu samstarfi á milli björgunar-
sveitarinnar og slysavarna-
deildarinnar. Það má segja að
hún hafi á vissan hátt verið límið
á milli þessara tveggja eininga í
Hafnarfirði. Hún þekkti okkur öll
með nafni, líka unga fólkið, og
átti alltaf til hlýtt faðmlag og fal-
leg orð til allra í okkar röðum. Í
öllum verkefnum þar sem kon-
urnar í Hraunprýði voru við hlið
okkar eins og í flugeldasölu eða í
kaffisölu á sjómannadaginn, þá
mátti heyra hláturinn í Stínu
langar leiðir. Hún var mikill húm-
oristi og hafði ekki síst húmor
fyrir sjálfri sér og gerði oft stól-
pagrín að eigin klaufaskap eða
óförum og hló hátt og smitandi á
eftir. Stína kunni svo sannarlega
að skemmta sér og öðrum og
hafði einstakt lag á því að létta
lundina hjá okkur í ferðum á
landsþing sem og í öðrum ferð-
um.
Hér minnast félagar okkar
Stínu með miklum hlýhug og
hennar skarð verður seint fyllt.
Það verður erfitt að ímynda sér
næsta Lokadagskaffi 11. maí án
hennar, nú eða vöfflu- og kaffisöl-
una á sjómannadag, þá verður
Stína í huga okkar allra.
Við sendum börnum hennar og
fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur og þökkum Stínu sam-
fylgdina, við erum betri mann-
eskjur að hafa fengið að kynnast
henni.
Vertu alltaf hress í huga,
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga.
Baggi margra þungur er.
Treystu því, að þér á herðar
þyngri byrði’ ei varpað er
en þú hefir afl að bera.
Orka blundar næg í þér.
Grafðu jafnan sárar sorgir
sálar þinnar djúpi í.
Þótt þér bregðist besta vonin,
brátt mun lifna önnur ný.
Reyndu svo að henni’ að hlynna,
hún þó svífi djarft og hátt.
Segðu aldrei: „Vonlaus vinna!“
Von um sigur ljær þér mátt.
Þerrðu kinnar þess, er grætur.
Þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta
sólargeisla kærleikans.
Vertu sanngjarn. Vertu mildur.
Vægðu þeim, er mót þér braut.
Biddu guð um hreinna hjarta,
hjálp í lífsins vanda’ og þraut
(Guðfinna Þorsteinsd – Erla.)
Vigdís Björk Agnarsdóttir,
formaður Björgunarsveitar
Hafnarfjarðar.
✝ Tryggvi Pálsson
fæddist í Engidal í
Bárðdælahreppi,
S.-Þing., hinn 7.
mars 1936. Hann
lést á heimili sínu,
Sundsholmen, Väs-
tervik í Svíþjóð, 2.
febrúar 2017.
Hann var næst-
elstur 12 barna
hjónanna Páls
Guðmundssonar, f. á Svertings-
stöðum í Miðfirði, V.-Hún., 2.
maí 1905, d. 18. desember 1984,
og Sigurdrífu Tryggvadóttur, f.
á Halldórsstöðum í Bárðardal
16. maí 1911, d. 2. nóvember
1989, bænda í Engidal og víðar.
Systkini Tryggva eru: Ásgrím-
ur, f. 1934, d. 2009, Ólöf, f.
1937, Ragna, f. 1938, Eiríkur, f.
1941, Björn, f. 1942, Ketill, f.
1944, Kristlaug, f. 1947, Hjört-
ur, f. 1948, Guðrún, f. 1949,
Skúli, f. 1952, og Guðmundur, f.
1955. Tryggvi kvæntist 25. júní
hreppi í S.-Þing. vorið 1951.
Tryggvi og Ásgrímur, eldri
bróðir hans, hófu nám við
Gagnfræðaskólann á Húsavík
haustið 1953 og luku landsprófi
vorið 1955. Þeir urðu báðir
stúdentar frá Menntaskólanum
á Akureyri vorið 1959. Tryggvi
var einn vetur í Hólaskóla, bæði
við nám og kennslu, en fór
haustið 1960 til náms í Uppsala
í Svíþjóð þar sem hann lauk
Agr. Lic.-prófi í landbún-
aðarfræðum árið 1973 og námi í
kennslufræðum búvísinda 1974.
Tryggvi var kennari við land-
búnaðarháskólann í Uppsölum
1965-1974 og við Finsta lant-
mannaskola í nágrenni Stokk-
hólms 1975-1977 en þá flutti
fjölskyldan til Gamleby,
skammt frá Västervik, sunn-
arlega á austurströnd Svíþjóð-
ar. Þar kenndi Tryggvi við Val-
stadskolan, lantmannaskola í
Gamleby, frá 1. jan. 1978 til
loka starfsævinnar. Þau hjón
festu kaup á Sundsholmen í
Svinnersbo haustið 1979 og
bjuggu þar síðan.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
1965 Inger Anne-
Marie Grönwald, f.
í Draget, Rörvik,
Svíþjóð 4. febrúar
1938, mennta-
skólakennara. Börn
Tryggva og Inger
eru: 1) Ari, f. 1.
apríl 1967, Ph.D.
jarðeðlisfræðingur,
Uppsala. Maki Car-
olina Birgner, f. 4.
apríl 1978, Ph.D.
lyfjafræðingur. Þau eiga tvær
dætur. Ari á einnig son og dótt-
ur úr fyrri samböndum. 2) Ein-
ar, f. 14. ágúst 1970, efnafræð-
ingur, menntaskólakennari,
Sandviken. Maki Karin Elisabet
Oswald, f. 24. mars 1972, há-
skólamenntun í málvísindum.
Þau skildu. 3) Ingunn Sig-
urdrífa, f. 29. apríl 1978, nátt-
úrufræðingur, Växjö. Maki Alex
Eriks, f. 28. apríl 1973, tölvu-
leikjahönnuður. Tryggvi ólst
upp í Engidal en fjölskyldan
fluttist til Saltvíkur í Reykja-
Þegar bróðir hverfur úr
stórum systkinahópi reikar hug-
urinn um liðna ævislóð. Tryggvi
var ekki hár vexti en stæltur og
lipur í hreyfingum. Á snjóþung-
um æskuslóðum lifa í huga mynd-
ir af honum sem kunni öðrum
betur að nota skíði til gagns og
skemmtunar. Við fjölbreytt bú-
verk fylgdi hann foreldrunum
ásamt Ásgrími heitnum, elsta
bróðurnum, frá unga aldri.
Fyrstu árin í Saltvík voru þeir
tveir helstu burðarásar föður
okkar við framkvæmdir. Nám
þeirra við Menntaskólann á Ak-
ureyri hófst haustið 1955. Sumrin
þurfti þá að nýta til fjáröflunar og
heimadvöl þeirra varð aðeins sem
gesta sem tóku þó ætíð til verka
þar. Öll þau sumur vann Tryggvi
í brúargerðarflokki.
Haustið 1960 hóf hann nám í
Uppsölum. Þar kynntist hann
Inger og Svíþjóð varð síðan bú-
setuland hans til æviloka. Náms-
dvöl Tryggva í Uppsölum var
okkur systkinum hans sem
gluggi til fjarlægrar veraldar og
heimsóknir þangað eða til brúð-
kaups hans og Inger ógleyman-
leg lífsreynsla þeim sem það gátu
veitt sér. Um og eftir flutning
þeirra til Gamleby og í Sundshol-
men urðu heimsóknir þeirra til
Íslands tíðari og komur systkina
Tryggva með fjölskyldur til
Sundsholmen urðu margar. Þar
var vatnið nýtt til baða og fiskur
veiddur í net, sem um var vitjað á
litlum róðrarbáti, og búpeningur
þeirra hjóna var einnig sýnilegur.
Þessar aðstæður líktust því ýmsu
sem Tryggvi ólst upp við í Engi-
dal.
Á menntaskólaárunum keypti
Tryggvi sér vandaða ljósmynda-
vél og lærði framköllun og kópí-
eringu ljósmynda. Ljósmyndun
stundaði hann til dánardags og
ljósmyndasafn hans mun meðal
annars geyma myndræna sögu
fjölskyldna hans í Svíþjóð og á Ís-
landi. Gaman og fróðlegt var að
fylgja Tryggva þegar hann fór
með myndavélina um vettvang
æsku sinnar og unglingsára svo
sem smalaslóðir, slægna- og
veiðilendur í Engidal og Saltvík.
Við örnefnaskráningu, upp-
græðslu, og endurbætur á íbúð-
arhúsinu í Engidal var Tryggvi
með á fullu til þess síðasta. Þann-
ig var framganga hans í Engidal
þrjú síðustu sumur, þrátt fyrir að
alzheimersjúkdómurinn væri far-
inn að há honum, enda féll það
ekki að skapgerð hans að láta sitt
eftir liggja í framlagi til endur-
bóta á æskuheimilinu. Á kveðju-
stundu er söknuður í huga en
ekki síður þakklæti fyrir að hafa
átt Tryggva að bróður.
Kæra Inger. Við, fjölskyldan
og systkinin frá Engidal, vottum
þér, börnum, barnabörnum og
tengdabörnum ykkar Tryggva
samúð okkar og þökkum fyrir
stuðninginn við hann.
Björn Pálsson.
„Nú er ég búinn að eignast
annan strákputta, hann kom í
heim þennan 7. mars. Það er
rauðhærður bolsivikk sem dafnar
hið besta. Heldurðu það verði
ekki vinnumannaráð hjá mér er
fram líða stundir?“ Svo lýsti faðir
okkar fæðingu Tryggva í bréfi 30.
apríl 1936. Vonir hans um vinnu-
mennina rættust vel en Tryggvi
átti fátt sameiginlegt með bolsi-
vikkum annað en rauðan lit á hári
og síðar skeggi. Hann var frjáls-
lyndur og stjórnsemi hugnaðist
honum ekki. Hann var góður
eldri bróðir, glaður en líka næm-
ur og skilningsríkur. Samheldni
elstu systkinanna fjögurra var
mikil, þau vöndust því að hafa
alltaf nóg að gera og öxluðu
snemma ábyrgð á þeim yngri.
Þau Tryggvi og Inger áttu
ávallt heimili sitt í Svíþjóð. En
Tryggvi naut þess að koma heim
til Íslands, oftast með Inger eða
einhverju barnanna, og aldrei lét
hann hjá líða að koma í Engidal,
fyrst til foreldranna og síðar til
að vinna að endurbótum á húsi og
uppgræðslu jarðarinnar með
systkinunum. Glatt var á hjalla í
eldhúsinu á kvöldin eftir langan
vinnudag og sagðar ótal
skemmtisögur frá bernskuárun-
um. Þar var Tryggvi hrókur
fagnaðar. Ein saga frá Ólöfu var
um Tryggva fimm ára og þær
Rögnu fjögurra og þriggja ára.
Þau voru úti að leika sér við tún-
girðinguna þegar flugvél flaug
mjög lágt yfir. Þær systur urðu
hræddar og földu sig í skurði. En
Tryggvi klifraði upp í girðinguna
og þeytti priki í átt að vélinni.
„Hún hækkaði sig,“ kallaði hann
svo til systranna.
Hann naut þess að ferðast um
landið, bæði byggðir og öræfi, og
alltaf tók hann mikið af myndum.
Í dagsferð yfir Fimmvörðuháls
var hann að venju með bakpoka
og tvær eða þrjár myndavélar
framan á sér en hljóp þó léttfætt-
ur ótal króka til að mynda foss-
ana í Skógá og landslagið á leið-
inni í Þórsmörk. Aldrei blés hann
úr nös. Við skoðun mynda hans
kom í ljós margt listaverk náttúr-
unnar sem farið hafði framhjá
öðrum, til dæmis risinn sem gæt-
ir Skógafoss.
Tryggvi var vinur vina sinna
og naut þess að vera með þeim. Í
ferð frá Arlanda til Sundsholmen
með Börje, vinnufélaga hans og
vini þeirra Inger, var komið við á
nokkrum stöðum, meðal annars í
safni einu. Við kaup aðgöngumið-
anna var Börje spurður hvort
hann væri ellilífeyrisþegi. Hann
svaraði játandi og fékk afslátt.
Tryggvi var ekki spurður og
greiddi fullt gjald. Svo skemmtu
þeir sér yfir þessu á eftir, jafn-
aldrarnir; Börje þóttist sæll að fá
ódýrari miða en Tryggvi með að
vera unglegri. Seinna, síðla
hausts í Sundsholmen, kom Börje
að kvöldlagi með epli sem
Tryggvi pressaði fyrir hann í
gamalli trépressu sem flestir
hefðu lagt til hliðar. En ekki
Tryggvi. Pressan var falleg og
vel hirt, Tryggvi vann fumlaust
úti í hlýju rökkrinu og þeir vin-
irnir spjölluðu saman eins og vin-
ir einir geta. Að verki loknu bauð
Inger upp á veislumáltíð með
eplavíni. Stemningin var einstök.
Ég votta Inger, börnum þeirra
hjóna, tengdabörnum og barna-
börnum mína dýpstu samúð. Ég
er þakklát fyrir að hafa átt
Tryggva að bróður og vini og
mun ávallt minnast hans með
gleði.
Guðrún Pálsdóttir.
Gamall vinur og bekkjarfélagi
frá MA-árunum 1955-1959,
Tryggvi Pálsson frá Engidal í
Bárðdælahreppi hinum forna,
lést í Svíþjóð hinn 2. febrúar sl.
Harðri baráttu við miskunnar-
lausan sjúkdóm var lokið.
Hugurinn reikar til haustsins
1955 þegar hópur ungs fólks víða
af landinu settist í 3. bekk
Menntaskólans á Akureyri og hóf
fjögurra vetra skólavist saman.
Flestir bjuggu í heimavist skól-
ans þar sem samvistir við góða og
trausta félaga voru ómetanlegar
fyrir þroska okkar unglinganna.
Lán okkar og gæfa var að þessi
hópur náði ótrúlega vel saman og
böndin sem hnýtt voru í upphafi
halda enn og hafa raunar styrkst
með árunum.
Tryggvi var af þingeyskum og
húnvetnskum ættum, næstelstur
í hópi tólf systkina. Í fjórða bekk
settumst við Tryggvi báðir í
stærðfræðideildina og vorum
sessunautar þar síðustu tvo vet-
urna. Við Tryggvi röktum ættir
okkar saman til Mývatnssveitar
og þótt við værum ekki náskyldir
vorum við báðir Bárðdælingar í
hjarta okkar og við glöddumst yf-
ir því að Kristlaug Tryggvadótt-
ir, móðursystir hans, tók á móti
mér í þennan heim.
Tryggvi var skarpgreindur og
góður námsmaður, hæggerður í
lund, glaðsinna, traustur vinur og
félagi. Hann var vandaður til orðs
og æðis og ávann sér virðingu og
vináttu bekkjarsystkina sinna,
lærifeðra og annarra sem kynnt-
ust honum. Tryggvi var áhuga-
maður um ljósmyndun og var
gaman að fræðast af honum og
smitast af áhuga hans.
Við „stórhríðarstúdentarnir“,
sem útskrifuðumst frá MA 17.
júní 1959, vorum samtals 67 og
nú eru 19 horfnir yfir móðuna
miklu.
Þennan eftirminnilega dag
féllu öll útihátíðahöld niður á Ak-
ureyri vegna stórhríðar og ill-
viðris. Hópmyndin, sem tekin var
innandyra, geymir minninguna
um glatt ungt fólk sem horfði
með tilhlökkun og spenningi til
framtíðarinnar. Eftir útskriftina
hélt hver sína leið, en sterk vina-
böndin hafa haldið alla tíð.
Tryggvi var sannur Íslending-
ur í hugsun, framtíðarsýn hans
tengdist sveitinni og landbúnað-
inum. Hann fór í Bændaskólann á
Hólum og nýútskrifaður búfræð-
ingurinn fór til Svíþjóðar haustið
1960 til náms í búvísindum. Eng-
inn vafi er á því að Svíar hafa séð
hver mannkostamaður var þar á
ferð.
Hann ílentist í því góða landi
og varð kennari þar við landbún-
aðarskóla, allt frá 1965 til starfs-
loka. Tryggvi kynntist þarna
konu sinni, Inger Anne-Marie
Grönwald. Þau giftu sig 1965 og
eignuðust þrjú börn.
Gömlu bekkjarfélagarnir frá
MA hafa alla tíð haft þann sið að
hittast reglulega og gleðjast sam-
an en eðlilega hafa þau Tryggvi
og Inger Anne-Marie sjaldan
komið þegar hópurinn kom sam-
an. Síðast hittum við þau þegar
við héldum upp á 50 ára stúdents-
afmæli okkar vorið 2009. Vand-
aður og traustur maður er nú
horfinn sjónum. Við gömlu fé-
lagarnir fylgdumst með hrakandi
heilsu vinar okkar, syrgjum hann
nú og sendum fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur okkar.
Minningin um góðan vin mun lifa
áfram.
Guð blessi minningu Tryggva
Pálssonar.
Skúli Jón Sigurðarson.
Tryggvi Pálsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar