Fréttablaðið - 09.12.2017, Síða 24

Leikarahjónin Unnur Ösp Stefánsdóttir og Björn Thors eignuðust tvíbura á árinu. Því þurfti að gera hlé á sýningum á verkinu Brot úr hjónabandi sem
hófust á síðasta ári og slógu í gegn.
Nú hafa þau snúið aftur á leiksviðið
í þessu verki þar sem samlíf hjóna er
undir smásjánni.
Unnur og Björn eru nú foreldrar
fjögurra barna. Elstur er Dagur tíu
ára, Þá Bryndís sem er orðin fimm
ára og síðasta vor eignuðust þau
tvíbura, þá Stefán og Björn. Þeir eru
orðnir níu mánaða gamlir. Hjónin
taka þá með sér á veitingastað við
gömlu höfnina í Reykjavík og ætl­
unin er að nýta sér hádegislúrinn
sem þeir eru vanir að taka sér til
skrafs við blaðamann.
„Við fáum mjög mikla hjálp frá for­
eldrum okkar,“ segir Unnur. „Þegar
ég vissi að ég ætti von á tvíburum
þá hugsaði ég með mér: Jæja, ég fer
ekkert aftur á svið. Nú er þetta búið.
En nú er ég bara byrjuð að vinna og
það gengur allt saman upp og gefur
okkur meira að segja aukinn kraft
og innblástur á heimilinu. En það
er svolítið klikkað að koma beint úr
fæðingarorlofi og skilja við manninn
sinn oft í viku,“ segir Unnur frá og
vísar í sýninguna og nefnir jafnframt
að íslenskir listamenn veki furðu
með sinni barnafjöld úti í heimi.
„Við þykjum biluð hérna á Íslandi.
Úti eiga leikarar og listamenn ekki
svona mörg börn, fólk fær bara sjokk
þegar það hittir íslenska listamenn.
En hér heima virðist þetta ganga. Það
er kannski af því að við búum í litlu
samfélagi. Hjálpin er víða og nær.“
Töluðu við foreldra tvíbura
Þau segjast hafa tekið fæðingar­
orlofið alvarlega. Notið þess að vera
með börnunum.
„Þetta hefur verið dásamlegur
tími. Við fórum í langt og gott fæð­
ingarorlof. Foreldrar okkar hjálpa
til, þau taka börnin til skiptis þegar
við erum að sýna. Annars gengi þetta
ekki upp,“ segir Björn. En forgangs­
röðunin er breytt. Hún breyttist
strax með okkar fyrsta barni. Við
erum auðvitað með fjögur börn sem
öll eru undir tíu ára aldri. Það er að
mörgu að huga. Maður má ekki
smyrja sér þunnt. Öll börnin þurfa
sína athygli,“ segir Björn um fjöl­
skyldulífið.
Tvíburarnir eru ekkert á því að
lúra. Finna líklega á sér að það er
stuð í bæjarferð. Það er svolítið eins
og að fylgjast með loftfimleikaatriði
að horfa á Unni og Björn handleika
þá litlu. Þeir vilja sitja til skiptis hjá
foreldrum sínum. Annar er rólegur
og íhugull. Hinn er örari og hreyfir
sig öllu kröftuglegar í fangi foreldra
sinna.
„Það er svolítið tryllt að eiga tví­
bura. Aldrei hefði okkar grunað
þetta. Þetta er fáránlega skemmti­
legt, þetta er tvöföld hamingja. Það
eru svo margir sem vorkenna okkur
og jafnvel votta okkur samúð sína,“
segir Unnur og hlær. „Við ræddum
við ótal tvíburaforeldra til að undir­
búa okkur,“ segir Björn frá. „Já, það
var ágætis væntingastjórnun,“ segir
Unnur. „Eitt foreldranna sagðist ekki
muna eftir þremur eða fjórum árum
úr lífi sínu,“ segir Björn. „Ég hélt mér
hefði misheyrst. Mánuðum?“ spurði
ég. „Nei, árum!“
„Og vinur okkar Benedikt Erlings
sem á tvíbura, hann sagði bara: Ég
samhryggist! Sem var nú sagt í mikilli
kaldhæðni eins og honum einum er
lagið,“ segir Unnur.
Forgangsröðunin er skýr
Unnur hefur verið í tökum á Ófærð
2 meðfram sýningum á Brotum úr
hjónabandi og næsta þáttaröð af
Föngum, hugarsmíð hennar og Nínu
Daggar Filippusdóttur, er í vinnslu.
„Tökudagarnir mínir eru mest
nálægt borginni og það er virkilega
gaman að taka þátt í þessu verkefni.
Það er mjög stórt í sniðum, Holly­
wood­bragur á þessu öllu saman.
Gríðarlega mannmargt verkefni, við
erum úti í vondu veðri, mikið fjör
og svo er bara ótrúleg fagmennska
í tökuliðinu og hjá öllum aðstand­
endum. Ragnar Bragason og Mar­
grét Örnólfsdóttir eru svo að skrifa
handritið að Föngum 2.  Við Nína
Dögg erum á hliðarlínunni að fylgj­
ast með skrifunum. Það er skapandi
og skemmtilegt. Við erum auðvitað
með marga bolta á lofti. En forgangs­
röðunin er skýr hjá mér og Bjössa.
Fjölskyldan og börnin eru númer
eitt.“
Verkið olli skilnaðaröldu
Verkið Brot úr hjónabandi er byggt
á einu þekktasta verki úr smiðju
Ingmars Bergmans. Sjónvarpsþátta­
röðinni „Scener ur ett äktenskap“.
Verkið fjallaði um hjónabands­
vanda fólks og var sýnt árið 1973.
Það er karllægt. Það má segja að í
verkinu hafi konur horfst í augu við
sársaukafullt hlutskipti og óréttlæti
og sýningar þáttanna ollu skilnaðar­
öldu í Svíþjóð.
Ólafur Egill Egilsson samdi úr
efniviðnum nýja leikgerð. Færði
verkið til nútímans í samvinnu við
þau Unni og Björn. Í uppfærslunni
er verið að leika sér að þeirri stað­
reynd að Unnur og Björn eru hjón.
Að hugmyndinni að verkið gæti eins
verið um þau. Það gefur sýningunni
sérstakt gildi hvernig samspil þeirra
úr einkalífinu smitar af sér í samleik
þeirra á sviði.
Það þarf líkast til nokkurn kjark
til þess að takast á við hlutverkin á
þessum forsendum. Að nota einka­
líf sitt sem efnivið í leiksýningu. Með
því magnast spennan því mörkin
færast til. Áhorfendur vita ekki alltaf
hvenær Unnur og Björn setja á svið
og hvenær þau fella grímuna. Inn
í leiksýninguna fléttast í þokkabót
myndskeið úr þeirra einkalífi með
öðrum sem eru framleidd fyrir
sýninguna. Plakatið sjálft fyrir leik­
sýninguna er stæling á þeirra eigin
brúðkaupsmynd.
Afhjúpa sig í listinni
„Ég sagði við Bjössa á síðustu sýn­
ingu: Það er rosaleg naflaskoðun í
gangi í leikhúsinu. Leikur með mörk
og markaleysi. Við erum að hleypa
fólki í stofuna hjá okkur.“
„Þetta er viðkvæmt í faginu. Að
setja eigin persónu í forgrunn,“ segir
Björn. „En það er líka tíðarandinn.
Það er ákveðið samtal sem á sér stað
í samtímamenningu okkar, sem
hefur orðið með tilkomu samfélags­
miðla, fjölmiðla. Við sjáum þetta
í sjónvarpi, tónlist, bókmenntum.
Listamenn taka í auknum mæli líf
sitt og afhjúpa sig í listinni. Fjalla
um sig sjálfa. Björk Guðmunds­
dóttir gerir þetta í tónlist sinni á
áhrifaríkan hátt. Það er spennandi
að taka þátt í þessari þróun. En upp
að ákveðnum mörkum. Því það er
stuttur vegur á milli þess að fjalla
um líf sitt í samhengi og þess að gera
það í sjálfhverfu, þetta er viðkvæmur
línudans,“ segir hann.
„Verkið er ekki líf okkar. Þetta eru
ekki orðin okkar. En samt göngum
við ansi nærri okkur persónulega.
Óli Egill leikstjóri lagði upp með
afhjúpandi leikstíl, að búa sem
minnst til, ekki sýna heldur vera. Við
njótum þeirra forréttinda að vera á
besta sviði landsins, litla sviðinu í
Borgarleikhúsinu. Þar sem ekki þarf
að beita þessari stórasviðstækni. Þá
er hægt að vera organískur og eðli­
legur. Nær kvikmyndaleiksform­
inu. Þá gefst einnig færið á að færa
til mörkin, þannig að áhorfandinn
ruglast í ríminu. Skynjar ekki vel
hvenær maður er að fella grímuna,
þegar það næst er það rafmagnað og
spennandi,“ segir Unnur.
Fannst þeim einhvern tímann
erfitt að vinna saman?
„Nei, alls ekki. Það er erfitt að
vinna í leikhúsi sem er nærgöngull
vettvangur ef það er ekki traust
Niðurstaðan
má ekki verða
ritskoðun
Unnur Ösp Stefánsdóttir og Björn Thors af-
hjúpa sig á sviði í verkinu Brot úr hjónabandi.
Þar leika þau hjón og mörkin á milli einkalífs
og listar eru óljós. Á árinu eignuðust þau tví-
bura. Unnur hélt að leikferlinum væri lokið.
„Jæja, ég fer ekkert aftur á svið,“ hugsaði Unnur þegar hún vissi að hún ætti von á tvíburum. FréTTAblAðið/Eyþór
↣
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Mörkin eru óljós á milli einkalífs og listar í verkinu brot út hjónabandi.
það er SvolíTið klikkað
að koma BeinT úr fæð
ingarorlofi og Skilja
við manninn Sinn ofT í
vikU.
9 . d e s e m b e r 2 0 1 7 L A U G A r d A G U r24 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð
0
9
-1
2
-2
0
1
7

0
4
:0
3
F
B
1
2
8
s
_
P
1
0
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
8
s
_
P
1
0
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
8
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
8
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
E
7
0
-6
6
E
C
1
E
7
0
-6
5
B
0
1
E
7
0
-6
4
7
4
1
E
7
0
-6
3
3
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
1
2
8
s
_
8
_
1
2
_
2
0
1
7
C
M
Y
K