Morgunblaðið - 09.08.2017, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. ÁGÚST 2017
✝ Helga Jóhanns-dóttir fæddist á
Egilsstöðum 19.
febrúar 1961. Hún
lést 1. ágúst 2017 á
Dyngju, Egils-
stöðum eftir hetju-
lega baráttu við
krabbamein.
Foreldrar henn-
ar eru Unnur María
Hersir, f. 9. mars
1929, d. 30. des.
2013, og Jóhann Stefánsson, f. 2.
desember 1930.
Systkini Helgu eru: 1) Guð-
mundur Brynjólfur Hersir, f. 21.
október 1957, d. 21. júlií 2012, 2)
Hjörtur Jóhannsson, f. 6. maí
1963, kvæntur Ernu Jónsdóttur,
f. 14. maí 1965, 3) Ása Jóhanns-
dóttir, f. 16.11. 1965, gift Sig-
urði Guðjónssyni, f. 30.1. 1959.
Systkinabörnin eru Róbert Örn,
Jakob Þór, Pétur Már, Guðjón
Orri, Unnur Þyrí og Jóhann
Örn. Gyða er sambýliskona Ró-
berts og eiga þau
synina Daníel og
Davíð.
Hinn 20. janúar
2005 giftist Helga
eftirlifandi eig-
inmanni sínum,
Þórarni Hrafnkels-
syni, f. 14. janúar
1951.
Helga fæddist og
bjó allt sitt líf á Eg-
ilsstöðum og gekk
þar í grunnskóla. Strax að hon-
um loknum fór hún að vinna.
Frá árinu 1980 vann hún við
verslunarstörf, fyrst hjá Kaup-
félagi Héraðsbúa, síðar Sam-
kaupum og síðustu árin hjá
Húsasmiðjunni/Blómavali.
Helga bjó æskuárin í Hjarð-
arhlíð 6 eða allt þar til þau Þór-
arinn hófu sambúð í Fjólu-
hvammi 7 í Fellabæ.
Útför Helgu fer fram frá Eg-
ilsstaðakirkju í dag, 9. ágúst
2017, kl. 13.
Elsku besta Helga mín, systir
mín.
Hvað allt er mikið breytt, tómt
og sárt þessa dagana. Ég veit að
þetta mun lagast með tímanum
en sársaukinn mun aldrei hverfa.
Ég sakna þín alveg hræðilega
mikið og á eftir að gera það alla
tíð. Þó að það séu um tvö og hálft
ár síðan þú greindist með ólækn-
andi krabba og maður sé í raun
búinn að syrgja síðan þá, þá er
hugsunin um að þú sért farin svo
óraunveruleg, þú hefur alltaf ver-
ið hluti af lífi mínu og við ætl-
uðum að verða eldgamlar báðar
og gera skemmtilega hluti og
rifja upp gamla tíma.
Þú varst fjórum árum eldri en
ég og mjög ung tókst þú að þér
móðurhlutverkið þar sem
mamma glímdi við mikla geðveiki
og var meira og minna fyrir
sunnan hjá læknum þar til for-
eldrar okkar skildu. Þú áttir
drauma sem viku til hliðar fyrir
okkur systkinin. Þú hefur rifjað
upp fyrir mig þegar þú varst að
baka fyrir ferminguna mína. Það
gekk ekki allt vel, enda ekki venj-
an að 18 ára unglingar stæðu í
stórbakstri, þónokkrir botnar
enduðu í ruslinu en ekki var gef-
ist upp, það var ekki þinn stíll, og
ég fékk mína flottu veislu.
Þú varst svo traust, sterk og
góð manneskja, sérstaklega
barngóð enda syrgja börnin mín
mikið bestu frænku í heimi. Þú
reyndist þeim svo endalaust vel
og elskaðir á einlægan og sannan
hátt. Það var oft vont að vera á
hinum hluta landsins en 3-4 ferð-
ir á ári austur voru venjan. Til að
byrja með kom ég austur með
krökkunum en þegar þau byrj-
uðu að fara ein austur þá urðu
ferðirnar svo mikið ævintýri, þið
Tóti dekruðuð þau í drasl og ým-
islegt sem mamman hefði
kannski stoppað var gert og
krakkarnir elskuðu þessa tíma.
Sauðburðar- og réttarferðir aust-
ur voru uppáhaldsferðirnar og
ekki spillti fyrir ef farið var í Þrí-
hyrning með Helgu, Tóta og afa.
Þrátt fyrir fjarlægðina varst
það þú sú sem passaðir börnin
mín manna mest og í raun eina
pössun okkar Sigga og eftir að þú
greindist með brjóstakrabba fyr-
ir 11 árum reyndir þú að stíla
læknisferðir inn á að við Siggi
gætum nýtt okkur það t.d. til ut-
anlandsfarar.
Já, helvítis krabbinn, þegar þú
greindist fyrst fór ég með þér til
læknisins og það var sko enginn
barlómur, bara spurt um hvernig
við myndum losna við þetta,
heimsóknin fyrir rúmum tveimur
árum átti að vera eins, en þar var
engin von gefin um lækningu,
það braut samt ekki baráttuþrek
þitt og þú barðist allan tímann,
meira að segja viku áður en þú
lést vildir þú halda áfram að fá
lyf.
Missir allra í kringum þig er
mikill og þó sérstaklega Tóta og
pabba, þér fannst svo sárt að
þurfa að fara á undan pabba, sem
nú sér á eftir öðru barni sínu. Þú
lagðir áherslu á það að við mynd-
um áfram telja Tóta til okkar og
það er engin hætta á öðru, Tóti er
besti frændi barnanna minna.
Mér finnst við hæfi að kveðja þig
með erindi úr ljóði eftir afa okk-
ar:
Hve sorgin verður sár og þung,
er svífur dauðans hönd
með bitra, hvassa brandinn
um blómleg vonarlönd.
Þá falla fríðar bjarkir,
þá fölna blómin smá
og þar, sem áður yndi var,
er auðn og hjarn að sjá.
(Stefán Benediksson.)
Elsku Helga, hvíldu í friði,
þín litla systir,
Ása.
Hún Helga okkar spilaði stórt
hlutverk í lífi allra okkar systk-
ina. Frá því að við fyrst munum
eftir okkur var Helga þarna. Ým-
ist að skamma okkur fyrir
óþekktina, sem var víst töluverð
er okkur sagt, eða gleðja okkur
með gamansemi sinni og hlýju.
Hún var líka gjafmild. Það var til
dæmis alltaf mest spennandi að
opna kassann frá Helgu Jóa á jól-
unum. Hann var líka alltaf stór
og gerði börnin á Arnórsstöðum
tifandi af tilhlökkun. Svo opnuð-
um við hann í sameiningu og það
brást aldrei. Upp úr kassanum
komu alls konar gull sem glöddu
lítil barnshjörtu lengst uppi í af-
dal. Þannig var Helga. Gladdi lítil
barnshjörtu allt í kringum sig,
alla sína ævigöngu. Og þegar við
uxum úr grasi og eignuðumst
börn tók hún til við að gleðja
börnin okkar. Að fara til Helgu
og Tóta á áramótunum var fastur
punktur og Húni, Einar Jóhann
og síðar Gísli Mar hlökkuðu til
allt árið. Helga var þeim hæfi-
leika gædd að geta skammað
mann þegar maður hagaði sér illa
en vera samt alltaf í uppáhaldi.
Hún einfaldlega náði til manns og
maður bar virðingu fyrir þessari
góðu konu. Þegar maður varð
síðan fullorðinn viðhélst svo þessi
virðing og þakklæti. Alltaf þegar
maður hitti Helgu mætti hún
manni sem jafningja, ráðlagði og
skammaði og maður var þakklát-
ur fyrir það. Við systkinin minn-
umst Helgu okkar sem móður-
legrar vinkonu og erum ævinlega
þakklát fyrir samfylgdina frá
fyrstu tíð. Við vottum Tóta okkar
innilegustu samúð sem og öðrum
ættingjum og vinum.
Um þær hlíðar hinsta sinn
hugann látum flakka
hvar þú lýstir ljósi inn
ljósið viljum þakka.
Frá þér allt við ávallt hljótum
aga, ást og hlýju.
Alla daga ylsins njótum
uns við sjáumst að nýju.
(HBE)
Ingunn Bylgja, Hrafndís
Bára Hafrún Brynja, Húni
Hlér og fjölskyldur.
Þín er sárt saknað. Helga var
kletturinn í okkar fjölskyldu og
er margs að minnast og þakka.
Dugnaður, áreiðanleiki, hjálp-
semi og góðmennska eru orð sem
koma upp í hugann þegar maður
hugsar til Helgu og alltaf var
hægt að leita til hennar með allt.
Það voru engin vandamál, bara
lausnir. Einstaklega barngóð
manneskja og fengu börnin okk-
ar að njóta þess í einu og öllu
hvort heldur sem var fyrir austan
eða hér í bænum.
Samverustundirnar hefðu get-
að verið fleiri en maður yljar sér
við þær minningar sem við fjöl-
skyldan eigum um yndislega
konu sem reyndist okkur ein-
staklega vel.
Þín minning mun lifa í mínum
huga um ókomna tíð.
Þinn mágur,
Sigurður Guðjónsson.
Elsku besta frænka. Nú er ég
einum engli ríkari og þú ert sá
allra besti. Það er erfitt að hugsa
til þess að sjá þig aldrei aftur en
sem betur fer á ég nóg af ynd-
islegum minningum sem ég get
yljað mér við.
Þótt þið Tóti hafið ekki eignast
barn voruð þið svo sannarlega
eins og annað sett af foreldrum
fyrir mig og bræður mína. Þér
þótti svo vænt um okkur og gerð-
ir allt fyrir okkur, án þess þó að
gera okkur að algjörum dekur-
dýrum því það þurfti sko líka að
ala okkur almennilega upp. Að
koma heim í Fellabæinn var al-
veg eins og að koma heim, það
var meira að segja tekið betur á
móti okkur þar ef ég er alveg
hreinskilin. Þið Tóti dekruðuð
okkur í drasl hvert einasta skipti
sem við komum og í Fellabænum
mynduðust margar skemmtileg-
ar minningar sem ég mun aldrei
gleyma.
Þú elskaðir svo sannarlega að
gera grín og hlæja að okkur
systkinunum í hvert skipti sem
tækifæri gafst og höfum við
heyrt þig gera grín að okkur fyrir
sama hlutinn mjög oft og okkur
fannst það alls ekki skemmtilegt
til að byrja með en fórum svo
með árunum að hlæja með þér.
Þó að þú hafir hlegið mikið að
okkur varstu líka svo sannarlega
til staðar þegar við þurftum á
huggun og góðu knúsi að halda.
Mig langaði í meiri tíma með
þér en lífið er stundum ósann-
gjarnt og þótt þú hafir verið veik
í langan tíma var ekki hægt að
undirbúa sig fyrir það að missa
þig. Nú ert þú farin til himnaríkis
og verður þar dekruð í drasl, því
þú átt bara það allra besta skilið.
En þótt þú sért farin frá jörðu
ertu alls ekki farin frá mér. Ég
veit að þú munt fylgjast með mér
og leiðbeina mér, jafnvel þegar
mér finnst ég ekki þurfa á hjálp
að halda.
Ég sakna þín mjög en get samt
ekki annað en brosað í gegnum
tárin í hvert skipti sem ég hugsa
til þín, hver einasta minning er
svo falleg. Það verður erfitt að
hafa þig ekki hérna hjá okkur en
þín verður minnst á hverjum degi
og ég held núna áfram í framtíð-
ina með þig alltaf við hlið mér.
Unnur Þyrí Sigurðardóttir.
Helga var okkur mjög kær, við
fundum það alltaf þegar við fór-
um til Egilsstaða að hún elskaði
okkur eins og við værum hennar
eigin börn. Allt sem hún gerði
fyrir okkur var af ást og um-
hyggju og hún neitaði okkur
aldrei um neitt, sama hvort það
var pítsa í kvöldmat eða nammi-
poki. Þó að það hafi kannski ekki
fallið neitt vel í kramið hjá
mömmu og pabba fannst okkur
hún vera besta frænka í heimi
fyrir það.
Við eigum svo margar minn-
ingar um Helgu. Ein sem stend-
ur upp úr er þegar hann Jói litli
datt í vatnsbalann uppi í Þríhyrn-
ingi og hljóp til Helgu af því að
hún var sú eina sem hló ekki að
honum og huggaði hann meðan
aðrir hlógu en Helga var sú sem
hló mest að honum í raun og hafði
alltaf gaman af því að rifja upp
þessa sögu og aðrar klaufasögur
af okkur.
Skarð Helgu verður aldrei
fyllt og munu minningar um
bestu frænku í heimi ávallt fylgja
okkur. Sem betur fer höfum við
Tóta og munum halda áfram að
búa til góðar minningar með hon-
um.
Guðjón Orri og Jóhann Örn.
Helga
Jóhannsdóttir
✝ Ingþór Kjart-ansson fædd-
ist í Reykjavík 20.
maí 1950. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Mörk í Reykjavík
6. júlí 2017.
Foreldrar hans
voru Kjartan A.
Kristjánsson bif-
reiðastjóri, f. 19.
apríl 1912, d. 7.
september 1994, og Þóra
Þórðardóttir, f. 7. janúar
1917, d. 24. ágúst 1998. Bróð-
ir Ingþórs heitins er Kristján
Arnfinnur, f. 12. janúar 1944
og á hann börnin Guðmund
Leif, f. 1969, og Þórhildi, f.
1972.
Þann 13. júlí 1974 kvæntist
Ingþór Elísabetu Guðnýju
póstafgreiðslumanni, f. 7. júlí
1950 í Reykjavík, dóttur Árna
Finnbjörnssonar, f. 16. júní
1921 á Hesteyri, d. 17. júní
2005 í Reykjavík, og eigin-
konu hans Guðrúnar Gests-
dóttur, f. 27. júlí 1922 á Seyð-
isfirði, d. 5. maí 2008 í
Reykjavík. El-
ísabet og Ingþór
eiga tvo syni:
Kjartan Þór, f.
6. desember
1982, og Árna
Gunnar, f. 11.
maí 1984. Árni
er kvæntur Ernu
Karen Þórarins-
dóttur, f. 30.
apríl 1988, og
eiga þau börnin:
Elísabetu Lilju, f. 2007,
Hauk Þór, f. 2010, og Arnar
Inga f. 2015.
Ingþór var í grunnnámi í
Melaskólanum og Hagaskól-
anum. Hann útskrifaðist
sem bókbindari frá Iðnskól-
anum í Reykjavík 1975 og
lauk þar einnig námi í
prentsmíði 1980. Ingþór
vann sem bókbindari í
Prentsmiðjunni Eddu en síð-
ar við Offsetskeytingu á
Morgunblaðinu og hjá
Myndamótum ehf.
Útför Ingþórs heitins hef-
ur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Ingþór Kjartansson, fyrrver-
andi svili minn, var traustur og
góður drengur. Það fór strax vel
á með okkur þegar hann tók
saman við Elísabetu og við fór-
um að hittast reglulega í fjöl-
skylduboðum og grillveislum.
Stutt var á milli heimila okkar í
Lálandi og Seljalandi. Við áttum
sameiginlegar æskuslóðir, hann
bjó á Grímsstaðaholtinu fram á
unglingsár er hann flutti í Skjól-
in og ég bjó á Kvisthaga. Þótt
fimm ár væru á milli okkar var
æskuleikvöllurinn sá sami og
margt skemmtilegt að rifja upp.
Ingþór var bílaáhugamaður og
með vel þroskaðan jeppaáhuga
sem hann gat fínpússað með
Broncónum og fleiri jeppum. Ég
var náttúrulega með hæfilega
bíladellu eins og sannir karl-
menn svo við gátum oft rætt um
bíla og þeirra gæði, þótt engan
ætti ég jeppann.
Ingþór var hörkuduglegur
hvort heldur hann vann að eigin
húsbyggingum eða fyrir aðra.
Hann var upphaflega menntaður
bókbindari og vann við það
framan af í Eddunni en jók síð-
ar við menntun sína Iðnskól-
anum og lærði og vann við
prentsmíði og skeytingu í
Myndamótum og prentsmiðju
Morgunblaðsins. Þróun í prent-
iðnaði og útgáfustarfsemi olli því
að manna í fagi Ingþórs var
ekki lengur þörf í blaðaútgáf-
unni og fór hann því aftur í bók-
bindarastarfið.
Í okkar samskiptum var Ing-
þór glettinn og hann hafði góða
kímnigáfu. Gæti þó hafa virst
sumum dulur og þungur, en
þannig var hann ekki í raun.
Hann var tryggur vinum sínum
og fjölskyldu og leitt að hann
skuli hafa horfið frá okkur svona
snemma úr ótímabærum veik-
indum. Um leið og ég kveð Ing-
þór og þakka liðnar samveru-
stundir sendi ég innilegar
samúðarkveðjur til fjölskyldunn-
ar.
Stefán Pálsson.
Ingþór
Kjartansson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, amma
og langamma,
LILJA GUNNARSDÓTTIR,
Birkihvammi 21,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
miðvikudaginn 2. ágúst. Útförin fer fram frá Digraneskirkju
föstudaginn 11. ágúst klukkan 11.
Sigurjón Antonsson
Anton Smári Sigurjónsson
Andri Snær Sigurjónsson
Stefán Friðleifsson
Hildur Friðleifsdóttir
barnabörn og langömmubarn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
EMILÍA JÓNSDÓTTIR
frá Grund á Akranesi,
lést á dvalarheimilinu Höfða á Akranesi
3. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju mánudaginn 14. ágúst
klukkan 13. Blóm og kransar afþökkuð. Þeim sem vilja minnast
hennar er bent á dvalarheimilið Höfða.
Ragnheiður J. Pétursdóttir Gunnar Einarsson
Vilborg Pétursdóttir Hafþór Harðarson
Margrét Pétursdóttir Hörður R. Harðarson
Petrea Emilía Pétursdóttir Halldór Stefánsson
ömmubörn og langömmubörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÓLÍNA GUÐRÚN ÞORSTEINSDÓTTIR,
lést föstudaginn 4. ágúst.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 10. ágúst klukkan 13.
Fjölskyldan vill þakka starfsfólki í Roðasölum fyrir einstaka alúð
og umönnun. Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar LSH í
Kópavogi fyrir umhyggju og hlýhug.
Svala Þ. Birgisdóttir Hörður Sigurðsson
Ólafur V. Birgisson
Steinar Birgisson
Sigrún Birgisdóttir Niels Harðarson
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn