Morgunblaðið - 09.08.2017, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. ÁGÚST 2017
Raðauglýsingar
Atvinnuhúsnæði
Iðnaðarhúsnæði að Lækjarmel 12, 116 Reykjavík til sölu.
Stórglæsilegt 131 fm. Stórar innkeyrsludyr og mjög mikil
lofthæð. Teikningar fylgja fyrir 70 fm millilofti.
Verð 34,5 millj.
Jón Egilsson, 896-3677 – 568-3737.
Iðnaðarhúsnæði að Lækjarmel 12,
116 Reykjavík til sölu.
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar 4 Opin smíðastofa kl. 9-12 og 13-15. Sungið með Helgu
sem spilar á píanó kl. 10.30. Opið hús, t.d. vist og brids kl. 13-16.
Ljósbrotið prjónaklúbbur kl. 13-16. Félagsstarfið er með opið í sumar
kl. 8.30-15.45. Hádegismatur, lasagna, frá kl. 11.40-12.45. Kaffiveitingar
á vægu verði kl. 15-15.45. Heitt á könnunni, blöðin liggja frammi. Allir
velkomnir nær og fjær.
Boðinn Handavinnustofa opin kl. 9-15.
Garðabær Opið í Jónshúsi og heitt á könnunni alla virka daga frá kl.
9.30-16. Hægt er að panta hádegismat með dags fyrirvara í síma 617-
1503. Meðlæti með síðdegiskaffinu er selt frá kl. 14-15.45. Göngu-
hópur fer frá Jónshúsi kl. 10. Brids í Jónshúsi kl. 13.
Gerðuberg 3-5 Opin handavinnustofa kl. 10-14. Félagsvist með vinn-
ingum kl. 13. Heitt á könnunni, allir velkomnir.
Hæðargarður 31 Félagsmiðstöðin opnar kl. 8.50, við hringborðið kl.
8.50, síðdegiskaffi kl. 14.30. Skráning í hópa er hafin, allir velkomnir
með óháð aldri og búsetu nánar í síma 411-2790.
Norðurbrún 1 Morgunkaffi kl. 8.30, viðtalstími hjúkrunarfræðings kl.
10-12, upplestur kl. 11, félagsvist kl. 14, ganga með starfsmanni kl. 14,
Bónusbíllinn kl. 14.40, heimildarmyndasýning kl. 16.
Félagslíf
Samkoma kl. 20 í Kristniboðs-
salnum. Ræðumaður Skúli
Svavarsson. Allir velkomnir.
Hörgshlíð 12
Boðun fagnaðarerindisins.
Bænastund sunnudag kl. 14.
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Ýmislegt
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-16. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Húsviðhald
Hreinsa
þakrennur
ryðbletta þök og tek
að mér ýmis smærri
verkefni.
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
mbl.is
alltaf - allstaðar
ins og vorum bakland hver fyrir
aðra, þegar á þurfti að halda.
Hugurinn reikar til áranna
þegar kynni okkar hófust. Stofn-
aður var saumaklúbbur, sem á
þeim árum var góður vettvangur
fyrir ungar stúlkur til að eiga
samskipti og sinna sameiginleg-
um áhugamálum. Þar varð Erla
ein af okkur, geislandi lífsglöð og
glæsileg, nýkomin frá námi er-
lendis. Eftir nám starfaði hún í
Útvegsbankanum, sem þá var í
miðbæ Reykjavíkur. Þá iðaði
mannlífið í miðbænum, „flottu“
stelpurnar voru í Útvegsbankan-
um. Unga fólkið sem starfaði í
miðbænum notaði hádegið til að
sýna sig og sjá aðra. Þetta var
dásamlegur tími.
En hvar hittist saumaklúbbur-
inn? Ekki höfðu allar í hópnum
stofnað sitt eigið heimili, en voru
í foreldrahúsum. Hæfileikar Erlu
komu í jós þegar hún eignaðist
sitt eigið heimili, hún skapaði ein-
stakt umhverfi, persónulegt og
smekklegt, enda sögðum við oft:
Erla, þú ættir að vera innanhúss-
arkitekt.
Alltaf var tilhlökkunarefni
hvaða veitingar yrðu í klúbbnum.
Þar voru nokkrar uppskriftir
sem við fengum hver hjá annarri.
Síðar tók Erla saman fyrir börn
og barnabörn lítið hefti með
uppáhaldsuppskriftum. Okkur
leið vel í návist Erlu, hún hafði
einstaka útgeislun. Hún varð fyr-
irmynd okkar hvernig hún tókst
á við verkefni lífsins af góðvild,
jákvæðni, kærleika og æðruleysi.
Oft voru fundin tilefni til að
gleðjast, svo sem sumarbústaða-
ferðir og hinir ýmsu viðburðir
hjá fjölskyldunni okkar.
Ákveðnar hefðir mynduðust í
kringum stórafmæli, þá kynnt-
umst við yngsta fólkinu.
Á síðasta ári stóðu börn Erlu
fyrir glæsilegri veislu henni til
heiðurs í tilefni 80 ára afmælis
hennar.
Þegar aldurinn færðist yfir
breytti hópurinn klúbbnum, hitt-
ist oftar því þörfin fyrir að vera
saman varð sterkari og áhuga-
málin breyttust og þrátt fyrir að
oft slæma heilsu lét Erla sig ekki
vanta. Góð er minningin um síð-
ustu samverstundina í síðasta
mánuði. Við gengum um Klam-
bratún, en þá var Erla í hjólastól.
Á Kjarvalsstöðum fengum við
kaffi og súkkulaði og skoðuðum
sýningu Louisu Matthíasdóttur.
Þar naut Erla sín vel, ætíð
áhugamanneskja um myndlist.
Þegar nær dró kveðjustund
ræddi hún þörfina fyrir hvíld því
hún var orðin þreytt. Alltaf var
brennandi áhuga á velferð og líð-
an fjölskyldunnar og þeirra sem í
kringum hana voru. Orðin sem
hún sagði síðast við okkur eru
minnisstæð: Ég er svo fegin að
ég fékk að fara af bráðavaktinni í
dag og heim í Seljahlíð.
Við kveðjum elskulega vin-
konu okkar með söknuði og
þökkum fyrir þá gjöf að kynnast
einstakri konu.
Sigríði, Þórhildi, Magnúsi,
fjölskyldum og systkinum Erlu
sendum við okkar samúðar- og
vinakveðjur.
Minning Erlu mun ávallt lifa
með okkur.
Alda Halldórsdóttir, Nanna
Ísleifsdóttir, Jakobína
Guðmundsdóttir, Sigríður
Theodórsdóttir, Gerður
Welander.
Það er ekki laust við að maður
brosi út í annað þegar hugsað er
til hennar Erlu. Af öllum
mömmum vina minna og vin-
kvenna var hún örugglega sú
uppátækjasamasta og a.m.k.
langmesti prakkarinn! Þó fæst af
því sé kannski til frásagnar, er
óhætt að fullyrða að allt var það
græskulaust gaman af hennar
hálfu. Þó gat verið vissara að
hafa augun hjá sér ef einhverjar
kræsingar voru annars vegar,
enda taldi hún ekki eftir sér að
láta girnilega samloku hverfa
meðan smyrjandinn var sendur
að tilefnislausu í símann! Jafnvel
þótt við höfum oft hlegið að því
sem hún tók upp á hló hún þó
alltaf mest af öllum sjálf.
Þegar ég kynntist Erlu hafði
hún búið sér og yngri börnunum
fallegt heimili í Álandi 11, fremst
í Fossvoginum. Við heimasætan
vorum þá bekkjarfélagar í MR
eftir að hafa upphaflega kynnst
sem pennavinir meðan við vorum
bæði skiptinemar hvort í sínu
landinu. Ég hafðist við í Sevilla á
S-Spáni meðan Þórhildur freist-
aði þess að hleypa nýju lífi í frið-
sælan bóndabæ í Mið-Frakk-
landi, enda ekki langt að sækja
hugmyndaauðgina. Það var gam-
an að kynnast heimilishaldinu í
Álandi á þessum tíma. Þær
mæðgur héldu þétt utan um sína
og töldu sig enn njóta töluverðra
áhrifa en eftir að eldri systkinin
fluttu að heiman beindist athygl-
in e.t.v. mest að yngsta syninum,
honum Óla Páli. Hann var efni-
legur ungur maður þegar ég
kynntist honum, augasteinn
mömmu sinnar og ég man vel
hvað hún var stolt af honum þeg-
ar hann útskrifaðist stúdent frá
Verzlunarskóla Íslands. Það var
mikið á þau lagt þegar hann
þurfti nokkru síðar að heyja
harða baráttu við krabbamein og
mikið frá þeim tekið þegar hann
féll frá enn á þrítugsaldri.
Barnabörnin voru gleði og
yndi Erlu og hún beið þeirra
allra með opinn faðminn. Þegar
hún hélt til Kaliforníu til að vera
við fæðingu yngri dóttur Sissu,
sem var við nám í Santa Barbara,
lék hún þó óvænt stærra hlut-
verk en hún hafði reiknað með.
Fæðingin fór fram í uppblásinni
vatnslaug á miðju stofugólfi og
stefndi í óefni þegar loft fór að
leka úr lauginni. Ráðagóð á ögur-
stundu fann Erla upptök lekans
og varnaði frekari útblæstri með
því að styðja fingri á gat sem
myndast hafði og hélt þar við svo
lengi sem þurfti. Sögulegri og
sérstakri fæðingu var bjargað
með hollensku aðferðinni og
Tinna Empera fæddist með
tæknilegri aðstoð ömmu sinnar.
Allt var þetta tekið upp á mynd-
band sem löngum var spilað fyrir
gesti og gangandi í Álandinu,
enda var það ekki bara amman
sem var uppátækjasöm á því
heimili!
Erla tók líka opnum örmum
honum Davíð mínum þegar ég
kynnti hann fyrir henni fyrir um
10 árum síðan. Hann rak þá fyr-
irtækið Færeyjaferðir og hafði
skipulagt fyrir Rótarý-klúbbinn
ferð sem jafnframt var nokkurs
konar pílagrímsför Erlu og
systkina hennar til Færeyja en
afi þeirra, Gunnar Hafstein, hafði
verið þar bankastjóri um tíma og
móðir þeirra því slitið þar barns-
skónum. Fyrir hreina tilviljun
var ég þar einnig staddur og
hafði gaman af að sjá hana njóta
sín í öðru hlutverki en ég var
vanur, kát og glöð í hópi systkina
sinna, en örugglega ennþá sami
prakkarinn!
Kristján Andri Stefánsson.
Elskuleg vinkona okkar, Erla
Scheving Thorsteinsson, er látin.
Við eigum henni svo margt að
þakka, svo margar glaðar stund-
ir. Skemmtilegur gleðigjafi á
miðjum aldri, þegar leiðir okkar
lágu saman. Við vorum í baráttu-
hug, hópur kvenna, og stefndum
allar að sama marki þegar við
hittumst á liðinni öld. Það var
skemmtilegt hjá okkur þegar
stefnan var tekin, og markmiðið
eygt.
Við kölluðum hópinn okkar
Lóurnar, og höfum haldið saman
í árafjöld. Eins og alltaf er, þegar
sameiginlegri baráttu fyrir
áhugamálum lýkur, þá kemur að
því að raðirnar þynnast. Fram
liðu stundir og ein og ein Lóa,
tyllti sér á stein í frelsi sínu og
aðrar hafa kvatt eins og Erla vin-
kona okkar núna. Nú erum við
aðeins þrjár eftir sem haldið höf-
um hópinn frá upphafi. Við höf-
um haft ánægju af því að hittast á
heimilum okkar og notið sam-
veru og gleði. Nú seinni árin höf-
um við stundum farið á veitinga-
hús borgarinnar í hádeginu og
Erla hefur átt sinn þátt í því að
sá siður héldist.
Erla var sterkur persónuleiki
sem lét ekki bugast. Hún var
æðrulaus og skildi svo vel til-
brigði lífsins. Hún átti elskuleg
börn og afkomendur sem hún
unni og talaði svo fallega um.
Hún naut litrófs unga fólksins,
hló og hafði gaman af öllu því
sem þau tóku sér fyrir hendur.
Systkini Erlu stóðu henni
nærri. Henni þótti vænt um þau
og þeirra fólk. Þannig er minn-
ingin um Erlu Scheving Thor-
steinsson.
Hjá flestum koma ekki allir
dagar í böggi, en þá er að vera
laginn og halda sinni reisn, skilja
aðstæður og möguleika í breyttu
umhverfi. Erla var vel gefin kona
og sannarlega vel gerð, höfðingi
heim að sækja og klettur í vina-
hópi.
Í dag kveðjum við Erlu Schev-
ing Thorsteinsson, elskulega vin-
konu okkar. Við þökkum henni
tryggð og hlýjan hug. – Afkom-
endum hennar, ættingjum og
vinum vottum við samúð okkar
og biðjum Guð að blessa minn-
ingu hennar.
Guðrún Jónsdóttir,
Sigríður Þ. Kristjánsdóttir,
Brynhildur K. Andersen.
Sögupersónur
æskuáranna á
Hrauni eru býsna
margar. Sumar
komu í flokkum. Vitakarlarnir,
símakarlarnir og vegagerðar-
karlarnir voru allir kærkomnir
og fluttu framtíðina og ferskan
andblæ með sér sem við börnin
löðuðumst að. Undantekningar-
laust voru þeir ákaflega þol-
inmóðir við okkur bræður og
leyfðu forvitnum pjökkum að
sniglast í kring án teljandi at-
hugasemda. Meðal þeirra síð-
astnefndu var Mundi Helga
sem var umlukinn ákveðnum
hetjuljóma á Hrauni og ugg-
laust víðar á Skaganum. Hann
var ekki einungis vörubílstjóri,
heldur og maðurinn sem um
árabil var treyst á þyrfti að
koma sjúklingi undir læknis-
hendur eða þungaðri konu yfir
heiðina sem þá var sannarlega
faratálmi.
Heilu dagana fékk ég að sitja
í Bensanum hjá Munda þegar
verið var að yfirkeyra veginn
Guðmundur
Helgason
✝ GuðmundurHelgason
fæddist 30. júní
1926. Hann lést 25.
júlí 2017.
Útför Guð-
mundar fór fram 4.
ágúst 2017.
eða gera við slörk,
löngu áður en allir
lækir voru brúaðir
og vegurinn byggð-
ur upp. Flokkurinn
var gjarnan í mat
og kaffi hjá
mömmu og þá ótt-
aðist maður stund-
um að gamanið
væri búið að uppi-
haldinu loknu. Nei
ó nei. „Eigum við
ekki að halda áfram,“ var spurt
hárri, hvellri röddu. Bílarnir
lestuðu sig aftur vestur í krús,
farþeginn skælbrosandi.
Reyndar ekki fráleitt að stund-
um hafi verið mókt á molludegi.
Mundi var ávallt kátur þótt
hann brýndi raustina og bölvaði
stundum duglega. Það var þó
enginn afgangur af því daginn
þann þegar hann var að aka
möl í veginn heim að Þang-
skála. Hann mokaði sjálfur á
sig með krabbanum og tók efn-
ið sem oftar vestan við Hraun.
Leiðin lá í gegnum hlið með
háum hliðstaurum og stagi á
milli. Eftir margar ferðir og
nokkrar festur í vegstæðinu var
komið að því að sturta næsta
hlassi. Mundi stökk út til að
færa kranann af pallinum til
hliðar. Hann var tæplega lentur
þegar samtvinnuð blótsyrði á
háum desíbelum runnu frá hon-
um. Ég sem hafði það ábyrgð-
armikla hlutverk að gæta tal-
stöðvarinnar á meðan hann var
úti, leit aftur á pallinn. Lágu
ekki báðir hliðstaurarnir snyrti-
lega sinn hvorum megin við
malarhlassið, tryggilega fastir
við kranann á vírstaginu.
Þegar aldri og trausti til að
standa á fjárbílunum var náð
sem þótti nokkur virðingar-
staða hjá unglingnum upphóf-
ust töluverðar umræður við eld-
húsborðið um kosti og galla
þeirra bílstjóra sem sinntu fjár-
akstri það haustið. Þar þóttu
sumir aka of hratt í beygjur,
aðrir skipta gírum harkalega og
enn aðrir vera tilfinningalausir
gagnvast farminum. En eins og
oftar skoraði Mundi hæst og
frumraunin því þreytt með hon-
um áfallalaust.
Svo liðu árin og Guðmundur
gerðist póstur austan vatna. Þá
lágu leiðir okkar enn saman á
Hólum hvar glettni og gaman-
mál voru á vörum. Er starfs-
ævinni lauk tóku við sunnu-
dagsbíltúrar með Ernu í
Varmahlíð þar sem oft var
„kallast“ á þegar heyrnin fór að
daprast. Nú síðast í vor áttum
við Mundi gott spjall saman í
vorferð dvalarheimilisins því
snertifletirnir voru margir,
menn og málefni. Og nú
skömmu fyrir andlátið mætti ég
honum á bílnum því akstur var
hans ævistarf og mun ávallt
halda á lofti minningunni um
hinn mæta mann Munda Helga.
Fjölskyldu og ástvinum sendi
ég samúðarkveðjur.
Gunnar Rögnvaldsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar