Morgunblaðið - 16.08.2017, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 2017
✝ Skúli B. Ólafsfæddist á Sel-
tjarnarnesi 21. jan-
úar 1940. Hann
lést á Landspít-
alanum 3. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Björn Ólafs
lögfræðingur, f.
1913, d. 1989, og
Guðfinna Bjarna-
dóttir Ólafs hús-
móðir, f. 1913, d. 2008. Bróðir
Skúla er Bjarni Björnsson fóð-
urfræðingur, f. 1943, kona
hans er Wang Jie.
Hinn 13. nóvember 1965
kvæntist Skúli Guðbjörgu R.
Jónsdóttur, f. 1940, fv. starfs-
mannastjóra Ríkisútvarpsins.
Foreldrar hennar voru Jón
Björn Elíasson skipstjóri og
Jóhanna Stefánsdóttir hús-
móðir. Heimili Skúla og Guð-
bjargar var fyrstu árin á Mel-
unum, en síðastliðin 40 ár hafa
þau búið á Seltjarnarnesi.
Börn þeirra eru: 1) Gunnar, f,
1966, framkvæmdastjóri,
kvæntur Guðrúnu Gestsdóttur
cand. oceon. frá Háskóla Ís-
lands 1966. Skúli fór síðar í
framhaldsnám í Verslunar-
háskóla Kaupmannahafnar og
lauk þaðan cand. merc.-prófi
1991. Fyrstu ár eftir háskóla-
próf var hann starfsmaður
Framkvæmdabanka Íslands,
síðar Framkvæmdasjóðs Ís-
lands, kennari við VÍ í þrjú ár,
framkvæmdastjóri Dósagerð-
arinnar hf. í fjögur ár og þá
hagfræðingur hjá Útvegs-
banka Íslands 1983-1990.
Stærstan hluta starfsævinnar
rak Skúli eigið fyrirtæki, S.
Ólafs ehf., sem lengst af var
innflutningsfyrirtæki og 1994
stofnaði hann Ísbílinn ehf.,
sem hann rak til starfsloka.
Skúli var Seltirningur í húð og
hár og sat m.a. í sóknarnefnd
Seltjarnarneskirkju um skeið.
Hann var félagi í oddfellow-
stúkunni Hallveigu. Áhuga-
málin voru af ýmsum toga og
fátt fannst honum skemmti-
legra en að spila, hvort sem
það var bridge við félagana
eða ólsen við barnabörnin.
Hann naut þess að ferðast og
fara hringi á golfvellinum.
Útför Skúla verður frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag, 16.
ágúst 2017, klukkan 13.
sjúkraþjálfara.
Þeirra börn eru:
Pétur, Skúli, Gest-
ur, Eiríkur Logi
og Guðbjörg Vala.
2) Jón Björn, f.
1967, fram-
kvæmdastjóri Ís-
lenskrar NýOrku,
kvæntur Steinunni
Hauksdóttur, yfir-
verkefnisstjóra hjá
ÍSOR, Þeirra börn
eru: Haukur, Hrannar og Sæ-
unn.
3) Jóhanna, f. 1977, dýra-
læknir í Mosfellsbæ, maki
Ingvi Arnar Sigurjónsson,
rekstrarfræðingur hjá Síman-
um. Dætur þeirra eru: Guð-
finna og Rakel. Dóttir Ingva
er Arnþrúður Kristín.
Skúli ólst upp hjá foreldrum
sínum í vesturbæ Reykjavíkur,
spilaði fótbolta með KR og það
var hans félag alla tíð. Hann
lauk stúdentsprófi frá MR
1960, stundaði nám við Chal-
mers-tækniháskólann í Gauta-
borg en söðlaði um og fór í
viðskiptafræði og útskrifaðist
Elsku pabbi. Ég fann strax
fyrir miklu tómarúmi þegar ég
kom á Vesturströnd og þú sast
ekki í stólnum í stofunni og
heilsaðir mér, síðustu árin hef ég
ekki þekkt neitt annað. Þú varst
alltaf stoltur af mér og studdir
mig í öllu því sem ég tók mér
fyrir hendur. Meira að segja í
hlutum sem voru þér ekki að
skapi eins og hestamennsku.
Þegar ég var yngri var alltaf
hægt að fara til þín ef mamma
sagði nei því ég fékk þig alltaf á
mitt band og á endanum sagðir
þú já hvort sem það var sleikjó
eða gæludýr.
Ég á margar góðar minningar
frá göngutúrum um holtið og
fjöruna, varst duglegur að fræða
mig um náttúruna og fjöllin.
Göngutúrarnir enduðu síðan
gjarnan í kaffi hjá ömmu. Ég hef
enga tölu á ísbíltúrunum okkar
og þú bjóst til besta íshristing-
inn. Dagsferðir út fyrir bæinn
með nesti úti í laut eru líka
ógleymanlegar. Árið í Dan-
mörku með ykkur mömmu var
líka mjög lærdómsríkt og
skemmtilegt. Við gátum spjallað
saman um allt, fundum okkur
alltaf umræðuefni og horfðum
oft á sjónvarpið saman, hvort
sem það voru íþróttaleikir eða
spennuþættir, margar gæða-
stundir í gegnum árin.
Þér fannst fátt skemmtilegra
en að spila, sérstaklega brids við
bræður mína, en við spiluðum
líka oft marías eða manna. Dæt-
ur mínar eru núna komnar með
spiladellu frá afa sínum, sem er
yndisleg afþreying. Það er svo
margt sem þú hefur tekið þér
fyrir hendur í gegnum ævina. Ís-
bíllinn var skemmtileg viðskipta-
hugmynd og gaman að hafa tek-
ið smá þátt í því ævintýri með
þér. Þú varst mikill vinnuþjark-
ur og hafðir hlutina í kringum
þig á hreinu. Núna erum við fjöl-
skyldan flutt á Nesið og hefði ég
viljað að þú hefðir fengið að
njóta þess lengur. Við eigum
margar og góðar minningar um
Flórídaferðir þar sem þú,
mamma og ég spiluðum golf
saman sem og ferðir á pallinn
þar sem er alltaf sumarblíða.
Mamma gerði þér alltaf kleift að
vera heima, hún var eins og
klettur þér við hlið. Veit að þú
varst henni óendanlega þakklát-
ur fyrir það enda ákveðinn í því
að flytja aldrei af Seltjarnarnesi.
Þú kvaddir okkur snögglega og
ég sakna þín.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt,
um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt
(Matthías Jochumsson)
Jóhanna.
Hugurinn reikar til baka á
kveðjustund, margs er að minn-
ast.
Kynni mín af Skúla hófust
fyrir níu árum, um svipað leyti
og leiðir okkar Jóhönnu dóttur
hans lágu saman. Samveru-
stundirnar hafa verið margar og
góðar síðan þá, bæði á heimili
þeirra hjóna og erlendis.
Ég minnist þess sérstaklega
þegar Skúli heimsótti okkur í
fyrsta skipti á Sólvallagötuna að
hann færði mér gjöf, gjöfin var
afmælisplatti KR og nagli til að
hengja hann upp. Skilaboðin
voru skýr en skemmtilega út-
færð, við erum KR-ingar. Þetta
þótti mér fyndið, stríðni og
ákveðni í bland.
Í samtölum okkar sagði Skúli
gjarnan sögur af æskuárunum í
Vesturbænum og af Seltjarnar-
nesi þar sem afi hans og amma
bjuggu á Mýrarhúsum. Á Sel-
tjarnarnesi voru ræturnar og
þar reistu þau hjónin sér heimili,
fallegt heimili sem ég og fjöl-
skylda mín höfum fengið að
njóta í heimsóknum undanfarin
ár.
Af Valhúsahæð er fallegt út-
sýni eins og lýst er í kvæðinu Á
Seltjarnarnesi, hefur það sjálf-
sagt haft mikið að segja þegar
hafist var handa við húsbygg-
ingu á Vesturströndinni.
Fjalla hringur fagur, víður
faðminn breiðir móti þér.
Særinn blikar blár og fríður,
bjart er, hvert sem litið er.
Snæfellsjöfur skarti skrýddur
skikkjum mjallar tiginn ber.
Sólargeisla gulli prýddur
gnæfir yfir land og ver.
(Margrét Jónsdóttir)
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ingvi Arnar Sigurjónsson.
Skúli tengdafaðir minn hefur
nú kvatt þennan heim en minn-
ingin um ljúfan og réttsýnan
mann mun lifa. Skúli hafði gam-
an af rökræðum, var einstaklega
talnaglöggur og minnugur og
hann hafði alltaf skoðun. Það var
hægt að ræða við hann um allt
milli himins og jarðar en það
urðu gjarnan heitar umræður
þegar tækninýjungar, knatt-
spyrnu eða stjórnmál bar á
góma. Hann hafði mikinn áhuga
á bílum og þekkti allar tegundir
langt aftur í tímann. Hann átti
marga góða sjálfur um ævina og
það klikkaði ekki að bíllinn var
alltaf hreinn og skórnir vel
burstaðir. Skúli áréttaði alla tíð
við börnin og barnabörnin að
fara vel með peninga en sjálfur
var hann örlátur og hafði gaman
af því að gefa. Bestu stundir
Skúla í seinni tíð voru þegar fjöl-
skyldan var öll samankomin á
Vesturströnd, hann gat bullað
aðeins í barnabörnunum og
fengið gott að borða. Það er
þannig sem ég mun geyma hann
í minningunni, full þakklætis
fyrir fjölskylduna sem við eigum
saman.
Steinunn.
Afi var alltaf góður,
aldrei muntu gleymast,
margra minninga sjóður,
mun um aldur og ævi geymast.
Spilaðir þú mörg spil,
spennandi var þig að sjá,
ísbíl þú áttir til,
á þér hár voru grá.
Guð geymi þig,
gafstu okkur góða siði,
tíma tekur að jafna sig,
takk og hvíl í friði.
(Pétur Gunnars)
Elsku afi, við söknum þín.
Pétur, Skúli, Gestur, Eirík-
ur Logi og Guðbjörg Vala.
Eftir að ég fékk þá sorglegu
frétt að Skúli væri látinn fór ég
strax að leita að ákveðnum ljós-
myndum af honum. Faðir minn,
föðurbróðir Skúla, og móðir mín
höfðu heimsótt Skúla og Guð-
björgu í Danmörku. Mér þykir
sérstaklega vænt um þessar
myndir því þær sýna hversu vel
þeim leið alltaf öllum saman og á
þeim má sjá þann hlýhug og
tryggð sem Skúli og Guðbjörg
báru alla tíð til foreldra minna.
Og á þessum myndum má sjá
frændurna í góðu skapi að njóta
vináttu sinnar.
En ég fann ekki myndirnar. Í
stað þess féll mér í skaut mynd
af Skúla þar sem hann situr
aleinn í boði á heimili foreldra
minna, þegjandi og hugsi með
krosslagðar hendur. Í fyrstu var
ég vonsvikinn. Þetta var ekki
myndin sem ég vildi helst finna.
En það var myndin sem ég átti
að sjá. Á þessari mynd situr
hann beint fyrir neðan málverki
af Mýrarhúsum – heimili for-
feðra okkar. Mér er sérstaklega
minnisstætt hvernig Skúli talaði
um Mýrarhús í veislu sem var
haldin 2011 í tilefni af því að fað-
ir minn hefði orðið hundrað ára
gamall þetta ár. Á þessum tíma
var ekki sjálfgefið að Skúli gæti
komið í mannfagnað. En hann
kom fyrir Gunnar, föður minn,
eða Gunna eins og hann kallaði
hann – fyrir mig var Gunni son-
ur Skúla, ekki faðir minn. Skúli
sat á móti mér þetta kvöld. Hann
kunni alltaf að segja vel frá, en
þetta kvöld talaði hann af ein-
lægni um Mýrarhús. Byggingin
Mýrarhús brann til kaldra kola
líklega einhvern tíma á sjöunda
áratugnum eftir að hún tilheyrði
ekki lengur fjölskyldunni og
enginn bjó þar lengur. En Mýr-
arhús voru ekki mannvirki. Þau
voru staður í sálu Skúla þar sem
hann var heima hjá sér.
Bönd Skúla við Mýrarhús
voru ekki einungis við heimahús,
heldur líka við fólkið sem bjó
þar. Sögur Skúla snerust þetta
kvöld um þær stundir sem hann
hafði átt þar með föður mínum. Í
orðum hans birtist ást og hlý-
hugur í garð föður míns. Fyrir
þessa vináttu mun ég alltaf vera
Skúla þakklátur. En sögurnar
sögðu meira. Þær sýndu tilfinn-
inganæma sál. Ég mun sakna
þinnar sálar, Skúli. Ég votta
Guðbjörgu, Gunnari, Jóni Birni,
Jóhönnu og öllum öðrum sem
elska hann samúð.
Logi Gunnarsson.
Mín fyrstu kynni af Skúla
voru í afmælisboðum hjá frænda
hans Óla Stef. á Ásvallagötu 54,
en ekki urðu kynni okkar nánari
fyrr en hann gerðist bridsfélagi
okkar í Fjörkunum, Þorbergs,
Óla og mín. Skúli var góður spil-
ari en líka góður bókhaldari og
skráði allar niðurstöður sam-
viskusamlega í bók ásamt línu-
ritum um árangur okkar í spil-
unum. Þarna komu kannski
hæfileikar hans fram í viðskipt-
um enda endaði hann í viðskipta-
fræðum í HÍ. Við Skúli vorum
dálitlir spilafíklar enda gátum
við setið tímunum og dögunum
saman og spilað rússa. Tókum
okkur hlé til að fá okkur te og
ristað brauð í boði móður hans,
Guðfinnu, en ótrúlegt var hvað
hún umbar þessa áráttu okkar á
kostnað námsins. Við Skúli vor-
um auðvitað KR-ingar. Skúli
miklu betri í boltanum með við-
urnefnið skytta enda ótúlega
hittinn þrátt fyrir hálfa sjón á
öðru auga. Hittnin var ekki bara
í boltanum heldur líka í bogfimi
og skytteríi og fórum við oft
saman út í Mýrarhús að iðka
þessi sport.
Eftir súdentspróf skildi leiðir
okkar því ég fór til náms til
Þýskalands en hann í HÍ. Hitt-
umst við þó ætíð í sumaleyfum,
veiðiferðir og djamm. Fjarkarnir
héldu þó lífi í fjarveru minni. Inn
komu Arri, Bjöggi og Stenni en
ég varð gestaspilari. Eftir heim-
komu mína tókum við upp öðru-
vísi samskipti enda báðir komnir
með fjölskyldu, spilamennskan
hélt þó áfram. Boðin hjá Skúla
og Guðbjörgu alltaf grand og
eftirminnileg. Seinni árin minnk-
aði umgengnin dálítið því Skúli
fór í SÁÁ-liðið en ég hélt mig við
reglulega óreglu. Ég þakka
Skúla, Guðbjörgu og börnum
margar góðar samverustundir
og kveð þennan vin minn með
söknuði. Einnig skila ég kveðju
frá félögunum í Fjörkunum.
Gunnar Rósinkranz.
Einn af velunnurum Seltjarn-
arneskirkju er látinn. Skúli Ólafs
var í sóknarnefnd Seltjarnarnes-
sóknar frá árinu 1994 til ársins
1999. Hann var m.a. formaður
orgelkaupanefndar, en kaup á
orgeli fyrir kirkjuna voru eitt af
helstu verkefnum sóknarnefnd-
arinnar á þessum árum. Þessu
verkefni stýrði Skúli af miklum
dugnaði, leitaði tilboða bæði inn-
anlands og erlendis á grundvelli
útboðslýsingar sem gerð hafði
verið. Hann gerði síðan tillögu til
sóknarnefndar um kaupin sem
var samþykkt. Orgelið var síðan
formlega vígt árið 1999.
Auk þessa naut kirkjan einnig
góðs af annarri starfsemi Skúla í
því að árum saman gaf hann
kirkjunni glæsileg jólatré sem
stóðu við kirkjuna um hver jól
meðan hann stundaði slíkan inn-
flutning.
Sjálfur var undirritaður sam-
tíða Skúla í viðskiptadeild HÍ og
höfðum við því þekkst alllengi
áður en leiðir okkar lágu aftur
saman í sóknarnefnd Seltjarnar-
neskirkju.
Við minnumst því Skúla með
þakklæti og vottum Guðbjörgu
og aðstandendum öðrum inni-
lega samúð okkar, Guð veri með
ykkur.
F.h. sóknarnefndar Seltjarn-
arneskirkju,
Guðmundur Einarsson.
Á vordegi 1959 komu nokkrir
strákar saman sem léku í þriðja
flokki KR í knattspyrnu árið
1956 og stofnuðu félag sem fékk
nafnið KR-56. Í félaginu voru 10
leikmenn auk þjálfaranna Sigur-
geirs Guðmannssonar og Atla
Helgasonar. Markmið félagsins
var að halda hópinn og minnast
glæsilegra sigra þegar þriðji
flokkur KR vann alla leiki sum-
arsins 1956 með markatölunni
53-4. Ákveðið var að félagarnir
kæmu saman einu sinni á ári,
ræddu málefni knattspyrnunnar
á hverjum tíma og þá sérstak-
lega allt sem varðaði framgang
okkar gamla góða félags KR. Í
þessu sigursæla liði var Skúli B.
Ólafs sem við kveðjum í dag.
Skúli var flinkur og útsjónar-
samur leikmaður enda einn af
þremur fyrstu gulldrengjum
KSÍ í knattþrautum og var
frammistaða hans ekki síst skýr-
ingin á sigurgöngu liðsins og
ótrúlega hagstæðri markatölu.
Frá stofnun félagsins hittist
þessi hópur árlega í yfir 50 ár og
skemmti sér saman. Fyrstu árin
var þetta strákaklúbbur en síðan
með eiginkonum. Mikil sam-
heldni hefur einkennt þennan
hóp og öll höfum við haft
ómælda ánægju af samveru-
stundum okkar. Oftast voru
fundir okkar haldnir í Reykjavík
en einnig var farið í nokkrar
ferðir innanlands og einu sinni
til útlanda. Á öllum þessum sam-
komum okkar var Skúli litríkur
og skemmtilegur félagi.
Nú þegar komið er að leið-
arlokum fyllumst við öll þakk-
læti fyrir þær mörgu ánægju-
stundir sem við höfum átt saman
hjá KR-56. Við munum ávallt
minnast Skúla sem góðs og ljúfs
vinar og félaga.
Elsku Guðbjörg, við sendum
þér og fjölskyldu hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd KR-56,
Gunnar Felixson.
Skúli B. Ólafs
Okkar ástkæri
ÓSKAR JÓHANNESSON,
Brekku,
Biskupstungum,
lést miðvikudaginn 9. ágúst.
Útför hans verður gerð frá Skálholtsdóm-
kirkju fimmtudaginn 24. ágúst klukkan 14.
Aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANDÍS MATTHÍASDÓTTIR,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
lést 13. ágúst á Droplaugarstöðum.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 23. ágúst
klukkan 13.
Birgir Hauksson Gróa Erla Ragnvaldsdóttir
Rósa Hauksdóttir
Baldur Hauksson Lilja Ingvarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðursystir okkar og vinkona,
MARÍA M. MAGNÚSDÓTTIR,
Flúðabakka 3,
lést laugardaginn 5. ágúst á Heilbrigðis-
stofnuninni á Blönduósi.
Útförin fer fram frá Blönduóskirkju laugar-
daginn 19. ágúst klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sverrir Tómasson
Sigríður Baldursdóttir