Morgunblaðið - 16.08.2017, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 2017
✝ Reynir Ein-arsson fæddist
6. febrúar 1939 í
Reykjavík. Hann
lést á Hlévangi í
Keflavík 9. ágúst
2017.
Hann var sonur
hjónanna Einars
Thorbergs Guð-
mundssonar, f.
1910, d. 1978, og
Vilhelmínu Krist-
ínar Þórdísar Sumarliðadóttur,
f. 1910, d. 2001. Hann var
þriðji í röð sjö systkina. Hin
eru í aldursröð: Bára, lést
2015, Erna, Konný, Hrönn,
Mummi og Villi.
Reynir kvæntist Maríu Bót-
hildi Jakobínu Pét-
ursdóttur Maack 9.
apríl 1960. Þau
eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1)
Kristín, f. 1958,
maki Jóhann Bald-
ursson. 2) Pétur, f.
1960, maki Kristín
Helga Jónsdóttir.
3) Hallfríður, f.
1962, maki Guðjón
Sigurðsson. 4)
Reynir, f. 1968, maki Ólöf Una
Haraldsdóttir. Barnabörnin eru
13 talsins, barnabarnabörnin
11 og tvö á leiðinni.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 16. ágúst
2017, kl. 13.
Í dag kveð ég elskulegan
pabba minn. Minningin um
gleðistundir munu fylla tómið
sem þú skilur eftir.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Hallfríður.
Það er með söknuð í hjarta
sem ég sest hérna niður og rita
þessa minningu um pabba
minn.
Pabbi var maður sem var
stöðugt að kenna manni eitt-
hvað meðan heilsa hans leyfði.
Ég lærði margt af honum enda
var hann einn af þeim sem
gekk bara í verkin. Hann var
það sem kallað er í daglegu tali
„alt mulig mand“. Hann kom til
dæmis tvisvar að fyrirtækja-
rekstri hjá mér þegar mér datt
í hug að fara að gera garða hjá
fólki, tók hann að sér mestalla
smíðavinnu og einnig í rútun-
um, sem við vorum með, þar
fannst honum ekkert tiltökumál
að klæða eitt stykki rútu bara
sjálfir.
Frá æsku minni er mér mjög
minnistætt þegar ég hafði
stokkið ofan á nagla sem fór í
gegnum ristina á mér. Fékk ég
að vera á háhesti hjá honum
allan 17. júní svo að ég gæti nú
verið með.
Minningarnar, sem eru samt
einna kærastar hjá mér á þess-
ari stundu, eru tvær ferðir sem
við fórum saman, önnur var
hringferð sem ég og fjölskyldan
fórum í og fannst pabba ekkert
tiltökumál að koma til okkar á
Mývatn á Econlinernum sem
hann átti og skutla okkur upp í
Öskju. Þetta var ógleymanleg
ferð, eins og þær flestar sem
við fórum í saman. Hin ferðin
var þegar við fórum á ættarmót
fyrir vestan og ákváðum að
taka þrjá daga í að skoða Vest-
firði. Það var einnig frábær
ferð sem verður gaman að rifja
upp í minningunni, enda var
hann mjög fróður um landið og
hafði hann gaman af ferðalög-
um.
Pabbi var mjög bóngóður og
meðan hann hafði heilsu til og
fannst honum ekkert tiltökumál
að skutlast með þá sem þurftu
á að halda, hvort sem það var í
sund milli bæjarhluta eða
skjótast út á land til að vera
með okkur eða redda ef eitt-
hvað hafði farið úrskeiðis.
Margar minningar á ég frá
honum hin seinni ár þar sem ég
kom við hjá honum til að skjót-
ast í verslun með honum og
sátum við þá oft og rifjuðum
upp minningar frá liðnum árum
og létum hugann reika um hvað
við gætum gert í nánustu fram-
tíð.
Börnin eiga eftir að sakna
þess að komast ekki til afa því
eftir að mamma lést reyndir þú
yfirleitt að eiga frostpinna eða
ís fyrir yngstu börnin eins og
varð að hálfgerðu aðalsmerki
ykkar í Gufunesinu. Jólin hjá
okkur verða tómleg án þín,
pabbi minn, þar sem að þú hef-
ur verið hér hjá okkur síðan við
fluttum í Garðinn.
Síðustu árin fór heilsu pabba
að hraka og fékk hann inni á
hjúkrunarheimilinu Hlévangi í
Keflavík í febrúar á þessu ári
og ætluðum við okkur ýmsa
hluti þegar það var í höfn. En
heilsunni hjá honum hrakað
hægt og bítandi og því varð
minna úr áætlunum okkar en
til stóð. Ferðalagið okkar sem
við ætluðum að fara í sumar
varð lengra hjá þér en við ætl-
uðum og kemst ég ekki að svo
stöddu í það með þér.
Ætla ég ekki að hafa þetta
lengra en minnist þín með
hlýju í hjarta og vona ég að
mamma hafi tekið vel á móti
þér. Ég lifi áfram með minn-
ingu um sterkan karakter sem
ávallt var tilbúinn að hjálpa
öðrum ef hann gat og mun ég
reyna eftir bestu getu að fara
eftir þeim góðu gildum sem þú
kenndir mér.
Hvíl í friði elsku pabbi minn,
þín verður sárt saknað en
minning þín lifir. Það er með
stolti sem að ég segist vera
sonur þinn.
Þinn sonur,
Pétur.
Í þá áratugi sem við vorum
samferða í lífinu man ég ekki
eftir að nokkuð slæmt væri til í
tengdapabba og ég verð honum
að eilífu þakklátur fyrir að
kenna mér æðruleysisbænina:
Guð – gef mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ
ekki breytt,
kjark til að breyta því sem ég get
breytt og visku til að greina þar
á milli.
(Reinhold Niebuhr)
Hún á við svo margt og nýt-
ist svo víða í lífinu. Johnny
Cash hefði aldrei orðið minn
nema vegna þess að tengda-
pabbi kynnti mig fyrir honum.
Ég mun ylja mér við minningar
um stríðnina, húmorinn, músík-
ina og endalausan velvilja hans
í garð annarra. Það fyllir eng-
inn tómið sem Reynir skilur
eftir.
Guð geymi þig og Maju sem
núna eruð sameinuð.
Guðjón Sigurðsson.
Mér er ljúft og skylt að
minnast svila míns og vinar,
Reynis Einarssonar verslunar-
manns.
Við Reynir höfðum mikið og
náið samband áratugum saman
og varð vel til vina. Við vorum
kvæntir systrum, Guðrúnu og
Maríu Maack. Þær voru okkur
Reyni gefnar í systrabúðkaupi í
Kirkju óháða safnaðarins 9.
apríl 1960.
Reynir og María höfðu þá
þegar hafið búskap í kjallara-
íbúð á Hverfisgötu 106 a í
Reykjavík, í húsi fóstra þeirra
systra, Skúla Árnasonar. Þar
leið þeim vel í nokkur ár, en
langaði að stefna hærra. Í sam-
starfi við jafnaldra sinn, Gunn-
ar Berg Björnsson flugmann,
hóf Reynir því byggingu
tveggja hæða íbúðarhúss í
Grænuhlíð 13, og luku þeir
byggingunni innan tveggja ára.
Það þótti vel að verið af
hálfþrítugum mönnum. Ekki
létu þeir þar við sitja, heldur
seldu húsið og reistu síðan báð-
ir einbýlishús sitthvorumegin
götu við Glæsibæ í Árbæjar-
hverfi og þar stóðu heimili fjöl-
skyldnanna beggja um árabil.
Reynir ólst upp í stórum
systkinahópi í verkamannabú-
stöðum við Hofsvallagötu í
Reykjavík. Honum hugnaðist
ekki langt skólanám, en var
ungur farinn að vinna fyrir sér.
Á þeim árum voru ungum hæfi-
leikamönnum ýmsar spennandi
leiðir opnar, ekki síst við versl-
unarstörf og Reynir varð ungur
sölumaður hjá Heildverslun
Kristjáns Ó. Skagfjörð í vest-
urbæ Reykjavíkur. Starfið átti
einstaklega vel við Reyni og
hann undi sér vel í fyrirtækinu.
Hann var þannig skapi farinn
að vera hvers manns hugljúfi,
ákaflega greiðvikinn og áreið-
anlegur og vildi hvers manns
vanda leysa. Hann varð því
fljótt laginn og útsjónarsamur
sölumaður, og honum voru
fljótlega falin viðameiri störf.
Hann átti því vísan frama í
þessu fyrirtæki.
Aldrei fór það svo að ekki
yrðu bornar víur í mann með
orðspor Reynis sem verslunar-
manns. Honum var því boðin
staða við verslunina Litaver,
sem hann þáði og starfaði hann
þar í áratug. En ekki er ég viss
um að það hafi verið honum
gæfuspor að hætta hjá Skag-
fjörð. Seinna starfaði hann svo
á Skattstofunni í Reykjavík, og
þar eins og annars staðar var
hann vel liðinn og virtur starfs-
maður.
Reyni og Maríu varð fjög-
urra barna auðið. Þau voru
frumbýlingar í Árbænum og
tóku strax mjög virkan þátt í
því merkilega uppbyggingar-
starfi sem þar átti sér stað og
voru vinsæl og vinmörg. Gatan
þeirra, Glæsibærinn, fékk strax
á sig það orð að þar ríkti mikil
grannavinátta, og það svo að
fullyrt er að enn eimi eftir af
því vinarþeli og tengslum eftir
öll ár og allar breytingar.
Reynir og María gáfu mikið af
sér til mannlífsins í Glæsibæn-
um meðan stætt var, og þar var
þeirra saknað, en þau urðu
undan að láta í hörku lífsbar-
áttunnar og fluttu. Alla tíð
stóðu þau þétt saman í blíðu og
stríðu.
Ég þakka Reyni Einarssyni
vináttu hans og samfylgd í ára-
tugi. Afkomendum hans öllum
votta ég og fjölskylda mín sam-
úð okkar.
Sverrir Sveinsson.
Reynir Einarsson
Elsku, elsku
Gurra, söknuðurinn
er mikill og sár
enda hefur þú og
fjölskylda þín verið
svo stór og órjúfanlegur þáttur
af lífi okkar fjölskyldunnar.
Það var sannkallaður lottó-
vinningur fyrir okkur öll þegar
Svenni og Tryggvi urðu vinir.
Þær eru margar minningarn-
ar sem koma upp í hugann á
þessari stundu og eiga þær það
allar sameiginlegt að einkennast
af gleði, hlátri, vináttu og löngum
samverustundum hvort sem það
var á Króknum eða í Reykjavík.
Þú og mamma voruð eiginlega
jafnólíkar og dagur og nótt en
það var einmitt það sem gerði
vinskapinn enn betri því þið
bættuð hvor aðra upp á alveg
einstakan hátt, margt áttuð þið
að sjálfsögðu sameiginlegt eins
og til dæmis að finna lausnir á
öllum vandamálum en þessar
lausnir voru misgóðar. Til dæmis
þegar þið fjögur, þú, Steini,
mamma og pabbi, voruð saman á
Akureyri og við krakkarnir sam-
an í Víðihlíðinni og Sylvía var að
passa og allt varð rafmagnslaust
á Króknum, við hringdum í ykk-
ur alveg að drepast úr hungri,
það stóð ekki á ykkur vinkon-
unum að koma með hugmyndir
eins og „fáið ykkur bara ristað
brauð“ eða „fáið ykkur þá bara
samloku í grillinu“ og sú allra
besta þegar þið nenntuð ekki
standa í þessu lengur „hvað er
þetta, pantaðu bara pizzu og við
borgum hana þegar við komum
heim“. Það hefur verið mikið
hlegið að þessari sögu og verður
Guðrún
Sigtryggsdóttir
✝ Guðrún Sig-tryggsdóttir
(Gurra) fæddist 18.
mars 1959. Hún lést
22. júlí 2017.
Útför Gurru fór
fram 2. ágúst 2017.
enn, það er öruggt.
Það er smá hugg-
un í öllum góðu
minningunum og
koma þá utanlands-
ferðirnar sem þú og
Steini fóruð í með
mömmu og pabba
strax upp í hugann,
því þær voru hvor
annarri betri.
Ég trúi því að þú
sért einhvers staðar
þar sem er nóg af S.S.S.V. og
veit að þú nýtur þín í botn eins
og þér einni var lagið, því þú
fórst alltaf alla leið og stundum
aðeins lengra eins og þegar þú
keyptir öll Björn Dalen-stígvélin
í einni ferðinni og skipti það þig
engu máli hvort þau pössuðu á
þig eða ekki, stígvélin skyldir þú
fá.
Það er hreinlega óbærilegt að
hugsa til þess að samverustund-
um okkar sé lokið í bili en við
munum alltaf halda í ógleyman-
legar minningar um þá kærleiks-
ríku kraftkonu sem þú varst.
Vináttan sem við öll áttum með
þér verður okkur að eilífu minn-
isstæð og er því við hæfi að enda
þetta á smá ljóðabroti um vinátt-
una.
Gulli og perlum að safna sér,
sumir endalaust reyna,
vita ekki að vináttan er,
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
en viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Elsku vinkona, hvíldu í friði.
Elsku Steini, Sylvía, Tryggvi,
Helena og litli Júlían Ari, við
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Básbryggju 35,
Katrín Sveina Björnsdóttir.
Nú er æskuvin-
ur minn horfinn á
braut. Við ólumst
upp hvor sínum
megin við Nýbýlaveginn þegar
byggð var rétt tekin að mynd-
ast þar um slóðir en foreldrar
okkar voru meðal frumbyggja í
Kópavogi. Þær voru ófáar ferð-
irnar sem ég átti yfir á æsku-
heimili hans sem nefndist Ást-
ún en foreldrar hans, Matthías
og Steinunn, byggðu það upp af
miklum myndarskap og ráku
þar bú. Mér eru í minni heim-
sóknir í fjósið þar sem Matt-
hías sat gjarnan við mjaltir og
þó hann hefði ævinlega nóg við
að vera gaf hann sér jafnan
Birgir Matthíasson
✝ Birgir Matt-híasson fædd-
ist 9. október 1937.
Hann lést 25. júlí
2017. Útför Birgis
fór fram 8. ágúst
2017.
tíma til að hlusta á
okkur krakkana og
ræða málin. Birgir
erfði þá hæfileika
en hann gerði sér
aldrei mannamun
og var einstaklega
viðmótsgóður. Eins
tók Steinunn ævin-
lega vel á móti mér
með velgjörðum en
góð vinátta var
með henni og móður minni,
Guðdísi Guðmundsdóttur. Tölu-
verð samhjálp ríkti í Kópavog-
inum í þá daga enda þekktu all-
ir alla og samskipti því
persónuleg. Það kom ósjaldan
fyrir að Birgir bankaði upp á
hjá foreldrum mínum til að
færa þeim nýuppteknar kart-
öflur og rófur. Og móðir mín
taldi það ekki eftir sér að sinna
mjöltum í Ástúni eftir að skæð
pest hafði lagt alla heimilis-
menn í rúmið. Birgir var
heimakær og það brást ekki að
þegar mig bar að garði var
hann eitthvað að iðja hvenær
dags sem var. Voru það einkum
smíðar í járn og tré sem og
margvíslegt viðhald á vinnuvél-
um og húsakosti. Hann var
mjög vinnusamur og þurfti sí-
fellt að vera að. Birgir skapaði
sér sjálfur atvinnu eftir að
þrengja tók að búskapnum með
túnþökusölu í samstarfi við
mág sinn Jón Guðmundsson.
Hann smíðaði sjálfur skurðarp-
lóg fyrir túnþökur enda var
hann mjög laghentur. Síðar
keypti hann jörðina Hrafntóftir
við Þjórsá ásamt systursonum
sínum, þeim Guðmundi og
Gylfa. Þar hóf hann túnrækt að
ógleymdri trjáræktinni sem var
honum mikið áhugamál. Matt-
hías faðir hans hafði verið
áhugasamur um trjárækt og
sett niður birkitré heima við og
erfði Birgir þann áhuga. Í byrj-
un búskapar á Hrafntóftum
setti Birgir niður ösp til að
mynda skjól. Fórum við eitt
fyrsta haustið saman út á gróð-
urreit til að klippa greinar.
Færðum við þær inn í stofu og
klipptum niður í sprota yfir
kaffibolla en þá átti að setja
niður vorið eftir. Þannig var
allt yfirvegað og heimilislegt
sem Birgir tók sér fyrir hend-
ur. Það var aldrei neinn asi en
það var heldur ekki slegið
slöku við. Og þær voru ófáar
birkiplönturnar sem ég þáði frá
honum og setti ég þær niður í
reit við sumarbústað minn í
Ölfusi og heitir það Birgislund-
ur. Þau hjón, Birgir og Guðrún,
voru höfðingjar heim að sækja.
Guðrún lagði mikið upp úr góð-
um veitingum og var sem gest-
um hennar væri ætlað að líta á
sig sem stórhöfðingja slíkar
voru trakteringarnar. Einkum
eru mér minnisstæð stóru
súpuboðin sem þau hjón héldu
hvern aðfangadag þar sem vin-
ir og vandamenn hittust og áttu
saman glaða stund. Þá var
virkileg hátíð í bæ. Að leið-
arlokum vil ég þakka Birgi fyr-
ir allar góðu stundirnar. Ég
votta Guðrúnu, Hrafnhildi og
Jóni og öðrum aðstandendum
samúð mína.
Reynir Sveinsson
Elskuleg
RAGNHEIÐUR S. JÓNSDÓTTIR
Fróðengi 1,
áður til heimilis að Sæviðarsundi 76,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
sunnudaginn 6. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju fimmtudaginn 17. ágúst
klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórhallur Ólafsson Gróa Dagmar Gunnarsdóttir
Halldóra
Sigurgeirsdóttir
✝ Halldóra Sig-urgeirsdóttir
fæddist 8. ágúst
1936. Hún lést 29.
júlí 2017. Útför
Halldóru fór fram
8. ágúst 2017.
þér á Seltjarnar-
nesinu á þínu fal-
lega heimili. Var
mjög hissa að
heyra að þú værir
farin til annars
heims og á ég eftir
að sakna þín, Hall-
dóra mín, ég sakna
þess að geta talað
við þig um daginn
og veginn.
Guð veri með
þér.
Stefán Konráðsson, sendill
Kæra Halldóra
mín.
Ég hef aldrei
hitt eins hressa og
káta konu eins og
þig. Við vorum miklir mátar og
það var frábært að fá kaffi hjá
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar