Morgunblaðið - 16.08.2017, Blaðsíða 21

UMRÆÐAN 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 2017
✝ Þórunn Ólafs-dóttir fæddist
á Siglufirði 19.
október 1933. Hún
lést á Dvalarheim-
ili aldraðra á Sauð-
árkróki 31. júlí
2017.
Hún var ætt-
leidd sem korna-
barn af hjónunum
Ólafi Sigurðssyni,
óðalsbónda á
Hellulandi, og Ragnheiði Kon-
ráðsdóttur. Þeim Ólafi og
Ragnheiði varð ekki barna auð-
ið og ólst því Þórunn upp sem
einbirni. Ung að árum fór hún
að heiman í skóla á Laugar-
vatni en sneri heim í Helluland
strax að námi loknu.
Þórunn giftist Jóni Kristni
Erlingi Garðarssyni. Síðastir
eru tvíburarnir Skapti, f. 17.
apríl 1964, eiginkona hans Sig-
urlaug Viðarsdóttir, eiga þau
þrjú börn, og Geirlaug Ingi-
björg, f. 17. apríl 1964, eig-
inmaður hennar Hermann Agn-
arsson og eiga þau tvö börn.
Eiginmaður Þórunnar lést í
desember árið 2000 eftir stutt
veikindi. Þórunn og Bússi áttu
19 barnabörn og 28 barna-
barnabörn.
Þórunn og Bússi stunduðu
búskap á Hellulandi, fyrst í
samstarfi við Ólaf og Ragn-
heiði, en frá árinu 1961 tóku
þau við búinu eftir andlát Ólafs
föður Þórunnar. Hún bjó mest-
an sinn aldur á Hellulandi en
var vistmaður á Dvalarheimili
aldraðra á Sauðárkróki síðustu
þrjú ár ævi sinnar.
Útför Þórunnar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 16.
ágúst 2017, klukkan 14.
Björnssyni (Bússa)
frá Bæ á Höfða-
strönd vorið 1956
og átti með honum
sex börn. Ólafur, f.
6. maí 1956, eig-
inkona hans er Sig-
urbjörg Rögnvalds-
dóttur, eiga þau
fjögur börn. Krist-
ín, f. 20. maí 1957,
maki hennar er
Ingólfur Arnarson,
eiga þau þrjú börn. Skúli Vil-
hjálmur, f. 10. desember 1960,
eiginkona hans er Margrét Sig-
mundsdóttir, eiga þau þrjú
börn. Ragnheiður, f. 25. sept-
ember 1962, eiginmaður hennar
er Karl Daníelsson, eiga þau
eitt barn. Ragnheiður á þrjú
börn frá fyrra hjónabandi með
Minning um einstaka móður
er gaf okkur svo mikið.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að
sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Söknuðinn er erfitt að upplifa
en gott að leita til minninganna
er mamma gaf okkur. Oft var
fjör í kringum hana á stóru
heimili og ávallt gat hún gefið
sér tíma til að sinna þörfum
barna sinna þótt bústörfin tækju
mikinn tíma.
Lífið var ekki alltaf dans á
rósum og oft var það erfiðleik-
um háð þar sem fæða og klæða
þurfti börnin mörg ásamt því að
halda úti rekstri búsins.
Í minningunni var oft mann-
margt á Hellulandi og þrátt fyr-
ir að sinna þyrfti misstórum
hópi gesta var hún alltaf til stað-
ar ef okkur vantaði athygli eða
ást og umhyggju.
Mig brestur orð til að lýsa
minningum úr bernsku jafnt
sem á fullorðinsárum.
Ein minning kemur þó upp í
hugann frá því við vorum smá-
krakkar. Það er þegar hún var
að faðma einn hálfbróður okkar
og sagði „elsku kallinn minn“,
þá fór Stína að spá í hvort henni
þætti jafn vænt um hann og
okkur hin. Hún spurði hana að
því og man enn í dag svarið:
„Ég elska pabba ykkar og þá
elska ég líka öll börnin hans
jafnmikið.“ Þetta svar lýsir
henni mjög vel. En pabbi átti
fjóra stráka áður en hann giftist
mömmu og voru þeir ávallt vel-
komnir heim í Helluland og þótti
mömmu mjög vænt um þá. Ætíð
var hún til staðar og lagði
gjörva hönd á líf okkar og at-
hæfi.
Hún var kletturinn okkar er
pabbi dó, svo sterk og einbeitt
um að lífið héldi áfram þrátt fyr-
ir brotthvarf hans.
Ekki voru tímar hennar ávallt
auðveldir, átti hún við heilsu-
leysi að stríða, meðal annars
greindist hún með mein sem
hún sigraðist á og krankleika í
hnjám vegna mikils vinnuálags,
það hrjáði hana mörg síðustu ár-
in.
Árið 2004 lærbrotnaði hún,
sárþjáð og kvalin kom hún sér
ein og hjálparlaust upp tröppur
og inn til að hringja eftir hjálp.
Þann dag sýndi hún best þá
hörku og dug sem í henni bjó í
hverju sem hún tók sér fyrir
hendur.
Það er ljóst að systkinahóp-
urinn ásamt öllum barnabörnum
og barnabarnabörnum hefur
misst mikið. Misst einstaka
mömmu, ömmu og langömmu
sem ávallt lumaði á hlýju faðm-
lagi, lausn á mörgum málum svo
ekki sé minnst á nammiskálarn-
ar er litlar hendur leituðu oft í
og fengu oftar en ekki glaðning í
munn eða hönd. Það eru ekki
orð til að lýsa síðustu stundum
lífs hennar og ljóst var að enn
bjó með henni baráttuandi sem
ekki yrði bugaður fyrr en í fulla
hnefana.
Við vitum að faðir okkar beið
brosandi eftir henni er ferðin yf-
ir var hafin og hafa þau vafa-
laust glaðst yfir endurfundun-
um.
Við kveðjum í dag einstaka
konu sem var okkur svo mikið
og gaf okkur svo margt.
Kæra móðir.
Ímynd þín var öllum góð,
einlæg og falleg, ávallt svo hlý
Kveðjustund nálgast, klökk sitjum
hljóð,
kætumst er hittumst við aftur á ný.
Sál þína Drottinn, sjálfur mun geyma,
syrgjendum huga’að, og lækna mörg
sár.
Þótt lögð sért af stað í langferð um
heima
lifir þín minning um ókomin ár.
Guð geymi þig, elsku mamma.
Systkinin frá Hellulandi,
Ólafur Jónsson.
Nú er komið að kveðju stund,
mín elskulega móðir, Þórunn
Ólafsdóttir frá Hellulandi er far-
in í sitt hinsta ferðalag. Og eftir
sit ég og rifja upp allar þær
yndislegu stundir sem við áttum
saman. Mamma var mikill dugn-
aðarforkur, glaðlynd og hvers
manns hugljúfi, en þrjósk var
hún. Þrjósk á góðan máta, ég
held t.d. að þrjóskan hafi komið
henni oft á tíðum í gegn um lífið.
Börnin voru 6 og 4 stjúpsynir,
hópurinn var því stór þó svo
hálfbræður mínir hafi ekki alist
upp með okkur. Síðar komu
tengdabörn og heill her af af-
komendum, því var oft mikið að
gera. Synir mínir, Agnar og
Adam Smári, elskuðu það að
komast í sveitina til afa og
ömmu og amma gerði bestu
skúffuköku í heimi.
Mamma unni náttúrunni og
við krakkahópurinn ólumst upp
við þá trú að það væru til álfar,
huldufólk og góðar vættir, það
var meðal annars stranglega
bannað að leika sér í vissum
klettum heima á Hellulandi.
Eins hafði hún tröllatrú á grasa-
seyðum og sem barn fór ég ófá-
ar ferðirnar til að tína grös sem
hún notaði í seyði sem var að
hennar sögn allra meina bót.
Eftir að ég fékk bílprófið fór ég
æði oft með hana og pabba í hin-
ar ýmsu ferðir og eru sumarbú-
staðaferðirnar sem við fjölskyld-
an ásamt Skapta bróður og
fjölskyldu fórum í árlega mjög
minnisstæðar. Og það sem var
fastur punktur þegar farið var í
bústað var ömmugúllasið sem
hún eldaði og tók með sér til að
borða fyrsta kvöldið. En með ár-
unum dó úr þessum sumarbú-
staðaferðum, líkaminn fór að
gefa sig og hún treysti sér ekki í
ferðalög. Oft sagði hún við mig
að nú væri eggið farið að kenna
hænunni þegar ég var eitthvað
að reyna að stjórnast í henni.
Seinnipart árs 2014 tók hún þá
ákvörðun að nú væri komið að
kaflaskilum í lífinu og sótti um á
dvalarheimilinu á Króknum,
þangað flutti hún síðasta vetra-
dag 2015. Úr herberginu sínu
hafði hún gott útsýni yfir að
Hellulandi og fylgdist grannt
með þegar sumarið kom hvenær
heyskapur byrjaði því alltaf var
hún bóndi í sér. Ég var svo ein-
staklega heppin að hún fékk
herbergi á deildinni minn (eins
og ég kalla dvalarheimilið) og
gat ég því litið til með henni á
hverjum degi. Í byrjun febrúar
fékk hún það sem kallað er
álagsbrot beggja vegna á spjald-
hrygg, þetta sló hana aðeins út
af laginu en hún ætlaði sér að
komast að minnsta kosti í hjóla-
stól. En hugurinn fór svo langt
fram úr líkamanum og því var
hún rúmliggjandi síðustu mán-
uðina. Síðustu mánuði reyndi
hún þó flesta daga að standa að-
eins upp því hún ætlaði að kom-
ast í fjandans stólinn sem stóð
þarna og hló að henni, eins og
hún sagði. Ekki tókst það hjá
þessari elsku því að líkaminn
sagði stopp og kvaddi hún þenn-
an heim. Með tár á hvarmi en
hjartað fullt af góðum minning-
um vil ég kveðja yndislega móð-
ur,ömmu og langömmu með vísu
sem móðuramma mín kenndi
mér þegar ég var lítil.
Elskulega mamma mín
mjúk er alltaf höndin þín
tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðinn er
allt það skal ég launa þér.
(Sig. Júl. Jóhannesson)
Takk fyrir allt elsku besta
mamma mín.
Eggið sem reyndi að kenna
hænunni,
Geirlaug I. Jónsdóttir (Gilla).
Móðir mín.
Ó, mamma mín hve sárt ég sakna þín
sál mín fyllist angurværum trega.
Öll þú bættir bernskuárin mín
blessuð sé þín minning ævinlega.
Oft ég lá við mjúka móðurkinn
þá mildar hendur struku tár af
hvarmi.
Oft sofnaði ég sætt við vanga þinn
þá svaf ég vært á hlýjum móður armi.
Ó, móðir kær, ég man þig enn svo
vel,
mikill var þinn hlýi trúarkraftur.
Þig blessun Guðs í bæninni ég fel
á bak við lífið kem ég til þín aftur.
(Jón Gunnlaugsson)
Ég kveð þig með þessu ljóði,
elsku mamma.
Kristín Jónsdóttir.
Amma í sveitinni
Ég ömmu eina á sem býr út í sveit,
en hún býr á Hellulandi.
Hún á nokkrar kindur en á enga geit,
og aldrei hún fer úr landi.
Börn á hún mörg og barnabörn fleiri,
og oft af þeim öllum sögur ég heyri.
Ég ávallt er velkomin í hennar hús,
og verð það alltaf ég vona.
Því oftast hún bíður mér kökur og
djús,
já, hún amma mín er frábær kona.
(Aníta Ösp 12 ára)
Já, hún amma okkar var svo
sannarlega frábær kona og vor-
um við systkinin svo heppin að
dvelja mikið hjá henni í sveitinni
þegar við vorum börn. Við ól-
umst öll upp við skemmtilegu
sögurnar hennar um álfa og
huldufólk og eru þetta sögur
sem við höfum gaman að enn
þann dag í dag og segjum börn-
unum gjarnan. Í sveitinni feng-
um við tækifæri til að upplifa
mörg ævintýri eins og drullubú-
ið sem amma hafði hjálpað okk-
ur að útbúa með ýmsum göml-
um búsáhöldum úr eldhúsinu
hennar. Ekki má gleyma búinu
á klöppunum en þar mátti sjá öll
dýrin á Hellulandi því amma var
afar dugleg við að safna saman
ýmsum beinum og þrífa þau og
þurrka fyrir okkur. Það var
samt fátt betra en að sitja við
eldhúsborðið hjá ömmu og
spjalla um lífið og tilveruna á
meðan við borðuðum brúnköku
eða skúffuköku og renndum
henni niður með ískaldri mjólk
eða sterkt blönduðum djús. Árin
liðu og við urðum eldri en aldrei
breyttist sú yndislega tilfinning
að sitja í kaffi hjá ömmu og
spjalla. Það var alltaf jafn gam-
an að koma í heimsókn og gætti
amma þess ávallt að fylgja okk-
ur út á tröppur þegar við fórum
og var oftar en ekki spjallað
heillengi þar úti áður en rent
var úr hlaði. Söknuðurinn er
mikill og margs að minnast en
hún var hafsjór af fróðleik og
ævintýrasögum, hún hafði einnig
hjarta úr gulli og faðmlag sem
gat lagað allan heiminn og betri
ömmu var hvergi að finna.
Minning þín lifir elsku amma.
Sólveig Arna, Jón Heiðar
og Aníta Ösp.
Þórunn á Hellulandi er látin.
Hvað er til ráða, foringinn er
fallinn? Jú, fara að hennar for-
dæmi og sýna æðruleysi, hleypa
gleðinni aftur inn og halda
áfram.
Það var gæfa mín í lífinu að
fá að vera fjósamaður hjá Þór-
unni og Bússa og það í heil fimm
sumur. Samband þeirra hjóna
var mjög fallegt. Ýmislegt gekk
á en alltaf stóðu þau sterk og
efldust við hverja raun. Þau
tóku manni ávallt eins og maður
væri einn af fjölskyldunni og
þannig upplifði ég það líka. And-
rúmsloftið á Hellulandi var mjög
frjálslegt og jákvætt alla tíð
þannig að óhjákvæmilega leið
manni vel. Þetta var að miklu
leyti Þórunni að þakka. Henni
var einkar lagið að tala við fólk,
ekki síst börn og unglinga enda
voru jafnan aukabörn eða –ung-
lingar á heimilinu í góðu yfir-
læti. Þórunn var líka góður
sagnamaður og alltaf skinu feg-
urðin og góðvildin í gegn. Ekki
má gleyma því að hún talaði líka
við dýrin og þau skildu hana. Ég
man alltaf þegar Stjarna vildi
ekki selja mjólkina, sama hvað
við Heiða gerðum og þetta leyst-
ist ekki fyrr en Þórunn kom og
mælti nokkur vel valin orð við
blessaða skepnuna. Viti menn,
Stjarna lifnaði öll við og mjólk-
aði svo mikið að annað eins hef
ég ekki séð. Eins er ógleym-
anlegt hvað hún fékk Snata oft
til að hlæja.
Þórunn eignaðist sex börn og
hjá þeim endurspeglast já-
kvæðni, bjartsýni og góðvild
mömmu þeirra. Með þeim er
hugur minn núna og ég segi eins
og Snorri frændi:
Fegurð og góðvild
þetta tvennt og eitt
hvað er umkomulausara
í rangsnúnum heimi
Og þó mest af öllu
og mun lifa allt
(SH)
Logi Hjartarson.
Þórunn Ólafsdóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERLA EYLAND STEINGRÍMSDÓTTIR,
Hólavegi 15,
Sauðárkróki,
lést á Dvalarheimili aldraðra á Sauðárkróki
þriðjudaginn 8. ágúst.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju föstudaginn 18. ágúst
klukkan 13.30.
Óskar Stefán Gíslason Adela Y. Magno
Gísli Guðberg Gíslason María Þóra Sigurðardóttir
Ástvaldur Rúnar Gíslason
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, amma, langamma og
langalangamma,
DAGBJÖRG UNA ÓLAFSDÓTTIR
frá Hænuvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða á
Patreksfirði föstudaginn 11. ágúst.
Útförin verður gerð frá Patreksfjarðarkirkju laugardaginn 19.
ágúst klukkan 13. Jarðsett verður í Sauðlauksdalskirkjugarði.
Sigurjón Bjarnason
Guðjón Bjarnason
Pálmey Gróa Bjarnadóttir
Rögnvaldur Bjarnason
Búi Bjarnason
tengdabörn, barnabörn
barnabarnabörn og aðrir ættingjar
Eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
INGVAR RAGNARSSON,
Kaplaskjólsvegi 31,
lést á Landspítalanum föstudaginn
11. ágúst.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 23. ágúst klukkan 13.
Hanna Björk Baldvinsdóttir
Sigrún Elfa Ingvarsdóttir Árni Haraldur Jóhannsson
Fríða Ragna Ingvarsdóttir
Elfa Rut Klein Katla Rut Jónsdóttir
Tinna Rut Jónsdóttir
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
VALBORG HALLGRÍMSDÓTTIR,
Þinghólsbraut 13,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum Fossvogi
fimmtudaginn 10. ágúst.
Jarðað verður í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Solveig Kristjánsdóttir Magnús Gunnarsson
Kristján Magnússon
Gunnhildur Magnúsdóttir Hlynur Þór Stefánsson
Valgeir Magnússon Anna M. Kjartansdóttir
Hákon Magnússon
Símon Magnússon
Helga Guðrún Þórey María
Magnús Veigar