Dagblaðið Vísir - DV - 09.02.2018, Síða 47

sakamál 479. febrúar 2018
Böðlinum William Marwood voru mislagðar hendur í síðustu aftöku sinni
B
reski böðullinn William
Marwood var ágætlega af-
kastamikill á sínum tíma.
Laugardaginn 4. ágúst,
1883, gekk William inn á Dun
Cow-krána í Durham í Durham-
sýslu á Englandi. Innkoma hans
vakti þónokkra eftirtekt og margir
þeirra sem þar sátu og kneyfuðu
sitt öl eða hvað það nú var vissu
hver þar var á ferðinni.
Sumir vissu að hann var skó-
smiður og aðrir að hann hafði
annað starf með höndum og í því
hengt 175 manns; karlmenn og
kvenmenn.
William hafði áður verið á ferð
í Durham og þá gist á Dun Cow-
kránni. Honum hafði líkað það
vel kannski ekki síst vegna þess að
þaðan var stutt í fangelsi borgar-
innar.
Verkefni Williams
Í þetta sinn var erindi Williams
Marwood að senda 38 ára karl-
mann, James Burton, yfir í eilífð-
ina með lykkju um hálsinn. James
var verkamaður frá Sunderland
og hafði unnið sér það til saka
að verða 18 ára eiginkonu sinni,
Elizabeth, að bana tveimur og
hálfum mánuði fyrr, þann 18. maí
1883.
James Burton, sem var sonur
lögreglumanns, og Elizabeth
höfðu verið á leið heim til föður
hennar. Þegar þau voru komin til
Tunstally, skammt frá Sunder-
land, fóru þau að rífast og lét
James hendur skipta. Elizabeth
launaði höggið með því að reka
regnhlíf sína í kviðinn á James.
Rifrildi leiðir til morðs
Svo virðist sem James hafi gjör-
samlega misst stjórn á skapi sínu
því hann barði Elizabeth til bana
með stórum stein. Síðan huldi
hann líkið undir grjóthrúgu, en
það var þó skammgóður vermir
því það uppgötvaðist fljótlega.
Eftir að James var handtekinn
þráaðist hann við og hélt fram
sakleysi sínu. Ekki fyrr en tveimur
dögum fyrir aftökuna sá hann sitt
óvænna, brotnaði niður og lýsti
sig sekan.
En sem sagt í ágústbyrjun var
William Marwood mættur til að
sjá til þess að aftakan færi fram
þannig að sómi væri að. Þegar
þarna var komið sögu var William
farinn að reskjast, en hengingar-
fræðin kunni hann upp á tíu, eða
svo hugðu menn, og þann 6. ágúst
skyldi James finna það af eigin
raun.
Ótrúlegt klúður
William Marwood reiknaðist til að
hæfilegt fall fyrir James, í ljósi lík-
amsburða hans, væri 2,42 metr-
ar og þar sem James stóð við fall-
hlerann virtist ekkert geta komið í
veg fyrir eðlilegan framgang. Fall-
hlerinn opnaðist og fyrir einhverja
ólukku sveiflaðist reipið óhemju-
mikið til og flæktist undir handar-
krika James. Fyrir vikið hékk hann
hálfur upp úr gatinu og ljóst að
honum hafði liðið betur.
Með aðstoð varðar hífði
William hinn dauðadæmda aftur
upp á skörina og gerði upp reipið.
Einnig lagaði hann hettuna á höfði
James, en hún hafði losnað.
Meðan á þessu stóð var James
á hnjánum og reyndi eftir bestu
getu að ná andanum. William lét
nú hendur standa fram úr ermum
og á meðan James var í miðjum
andköfum þeytti William hon-
um niður um gatið og dró ekki af.
„Guð hjálpi mér,“ voru síðustu orð
James og slátturinn á reipinu var
slíkur að það tók böðulinn drjúga
stund að stilla það.
Ekki í fyrsta sinn
Fljótt flýgur fiskisagan og þess
var skammt að bíða að frásagnir
af þessari væg-
ast sagt mislukk-
uðu hengingu
bærust þing-
heimi og fannst
sumum ástæða
til að fylgjast
betur með böðl-
um og atgervi
þeirra. Einnig
var velt upp
möguleikum á
öðrum aðferð-
um til að senda
dauðadæmt
fólk úr jarðlíf-
inu, til dæmis
með notkun
eiturs eða raf-
magns. Einnig
kom upp úr kaf-
inu að William
Marwood hafði
fyrir ekki svo
löngu klúðr-
að hengingu
í Galway.
Þá ku reipið
hafa flækst og
William hafa
teygt annan fót-
inn niður í gatið og reynt að losa
flækjuna með því að sparka í hana
og hrópað: „Vesenið með þennan
mann.“
Umfjöllun The Sunderland Echo
Í blöðum þess tíma voru leiddar
að því líkur að William Marwood
hefði verið við skál þegar hann
hengdi James Burton. Á meðal
þeirra dagblaða sem veltu þeim
möguleika fyrir sér var The
Sunder land Echo. Í blaðinu sagði
enn fremur: „Ef Marwood gerir
skó jafn afleitlega og hann hengir
morðingja er ekki að undra að
hann þurfi að afla sér eins eða
tveggja punda aukreitis með
því að gerast embættismaður
krúnunnar.“ Echo bætti um bet-
ur og sagði fullum fetum að tími
dauðrefsingar væri að renna sitt
skeið og „tími til kominn að stíga
skrefið að afnámi hennar.“
Af William Marwood er það að
segja að henging James Burton
var síðasta aftaka hans. Tæpum
mánuði eftir aftökuna fékk hann
lungnabólgu sem dró hann til
dauða. n
„Guð hjálpi mér,“
voru síðustu orð
James og slátturinn á
reipinu var slíkur að það
tók böðulinn drjúga
stund að stilla það.
Dómur féll 13. apríl og Alferd
var sakfelldur og dæmdur til að
hengjast „þar til þú ert dauður,
dauður, dauður og megi Guð
vera sálu þinni náðugur.“
Dóminum var snúið, en 8.
júní fékk Alferd 40 ára fangelsis-
dóm. Honum var sleppt úr fang-
elsi 8. febrúar, 1901, og dó 23.
apríl 1907. n
Líkamsleifar félaga Alferds Mynd úr Harper's Weekly 1874.
Samtímamynd frá hengingu
James Burton Böðullinn og vörður
hífa hinn dauðadæmda upp úr gatinu.
Afkastamikill böðull Sendi hátt í tvö hundruð manns
yfir móðuna miklu.
Opið á Valentínusardag
frá kl. 9-19
Borgartún 23, Reykjavík / Sími: 561 1300 / Opið: mán.-fös. 10-18, lau. 11-18
Þú getur líka pantað á netinu - www.reykjavikurblom.is
Gleddu ástina
þína með blómum
og konfekti frá okkur
Lukku-pottur
Þeir sem versla
hjá okkur á
Valentínusardag detta í lukkupottinn.