Dagblaðið Vísir - DV - 16.03.2018, Side 51

lífsstíll - bleikt 5116. mars 2018
var settur á höfuð hennar og mun
hún þurfa að hafa hann alla ævi,
hann hjálpar henni að losa vatnið
og líða vel.“
Kolbrún segir að það hafi verið
virkilega erfiður tími þegar Salka
greindist og telur hún ekki að
heyrnarleysið spili þar inn í.
„Þú getur ímyndað þér höfn­
unartilfinninguna sem ég fékk
sem móðir barnsins. Hún brosti
ekki, horfði ekki á mig og vildi
ekki tala við mig. Salka var mjög
háð mér en ég mátti samt ekki
snerta hana, það er mjög skrítið.
Hún var mikil mannafæla og strax
frá tveggja mánaða aldri stirðn­
aði hún upp, skalf og ældi ef ein­
hver annar en ég tók hana upp.
Ég var skömmuð fyrir að hafa
gert barnið háð mér en ég vissi
að henni leið illa. Eftir aðgerðina
var þetta líka mjög erfitt en mér
fannst ég vera að fá nýtt barn.
Fannst ég vera að kveðja Sölku
mína og fá nýja Sölku, það er erfitt
að útskýra þetta. Eftir aðgerðina
grét Salka miklu meira og það var
stutt í spunann hjá henni. Í þrjá
mánuði hélt hún líka áfram að
æla en hún var bara að jafna sig
eftir aðgerðina, svo fékk hún rétta
stillingu á ventilinn og þá varð
hún allt önnur. Þetta var í raun
eins og þrjú tímabil í lífi hennar.“
Lítill munur á því að
eiga barn heyrnarlaus
Kolbrún telur að það sé ekki mik­
ill munur á milli þeirra sem eru
heyrnarlausir og þeirra sem heyra
þegar kemur að barneignum og
uppeldi.
„Það er til barnapíutæki fyrir
heyrnarlaust fólk, í staðinn fyrir
að það komi hljóð þá titrar tæk­
ið og ég hef það alltaf á mér þegar
ég sef. Ég held að það sé enginn
munur á því að eiga barn heyrnar­
laus eða ekki, við skynjum auðvit­
að öðruvísi en fólk sem heyrir en
í heildina er þetta nákvæmlega
eins. Fólk sem heyrir nemur bet­
ur grátinn hjá barninu en við not­
um sjónina og tökum eftir hlutum.
Ég hugsa því að þetta sé í raun ná­
kvæmlega eins.“
Dætur Kolbrúnar læra táknmál
á undan tali og hefur hún engar
áhyggjur af því.
„Barnið á ömmur og afa, frænd­
fólk og leikfélaga og þau læra fljót­
lega að tala í kringum þau. Einnig
er sjónvarpið, tónlistin, búðar­
ferðir, afmæli og fleira þar sem þau
heyra náttúrlega allt.“
Gaman að eiga heyrnarlausa
móður
Kolbrún segir að henni finnist ekki
erfitt að vera einstæð móðir og að
hún fái góða hjálp þegar hún þarf.
„Ég fæ pössun af og til eins og all­
ir aðrir og ég get alltaf fengið neyðar­
túlk þegar þannig ber við. Stundum
hefur það komið fyrir, ef ég þarf til
dæmis að fara með Sölku til læknis,
að þeim finnist óþarfi að hafa túlk
með en það finnst mér mikil höfn­
un. Ég held að það sé vegna þess
að ég get talað og skil fólk en ég get
auðveldlega misskilið upplýsingar
ef ég er ekki með túlk með mér. Ég
þarf því yfirleitt að útskýra að ég eigi
rétt á því að hafa túlk með mér og þá
fæ ég hann að lokum.“
Viktoría, eldri dóttir Kolbrún­
ar, segist hafa gaman af því að
eiga heyrnarlausa móður þar
sem fólk sé ófeimið við að spyrja
hana ýmissa spurninga um móð­
ur hennar.
„Hún þekkir auðvitað ekki ann­
að en hún er ófeimin að svara
spurningum sem hún fær varð­
andi heyrnarleysi mitt. Ég var með
föður hennar þar til hún var eins
árs en þá slitum við samvistir og
hef ég verið einstæð síðan þá og
líkar það mjög vel,“ segir Kolbrún
með bros á vör. n
„Það var
ekki fyrr en
hálfu ári síðar sem
mark var tekið á
mér og hún fór í
rannsóknir.
Mæðgurnar Kolbrún með
dætrum sínum tveimur þeim
Viktoríu og Sölku Mynd SiGtryGGur Ari
Guðrún Helga fékk
átkastaröskun í kjöl-
far þátttöku í fitness
Guðrún Helga Fossdal Reynis­
dóttir hefur alla tíð haft mikinn
áhuga á fitness og hefur sjálf
tekið þátt í keppninni. Það sem
hún gerði sér þó ekki grein
fyrir var að í kjölfar þátttöku
hennar þróaði hún með sér át­
kastaröskun sem hefur eyðilagt
frama hennar í íþróttinni.
„Átkastaröskunina þróaði ég
með mér eftir að ég fór í fitness
vegna þess að ég var og er með
átröskun, ekki vegna þess að ég
fór í fitness. Ég er með óheil­
brigða ímynd gagnvart mat
og líkamsrækt. Ég á yfir höfði
mér margra ára meðferð til
þess að fá allt í jafnvægi aftur.
Ef ég hefði hlustað á sjálfa mig
frá byrjun og viðurkennt um
leið að ég ætti við átröskun að
stríða og hefði tekið á því áður
en ég tók þátt í fitness þá hefði
ég öðlast meiri frama,“ segir
Guðrún.
Dóttir Sigrúnar
fæddist andvana
eftir fulla meðgöngu
Sigrún Ásta Brynjarsdóttir varð
ólétt að dóttur sinni í júní árið
2016. Meðgangan gekk vel,
dóttir þeirra stækkaði mikið og
allt stefndi í að lífið yrði full­
komið fyrir þau hjónin.
Þegar Sigrún var gengin
fulla meðgöngu áttaði hún sig
á því að hún hafði ekki fundið
neinar almennilegar hreyfingar
og fór að hafa áhyggjur. Sigrún
og maðurinn hennar ákváðu að
fara upp á deild og láta skoða
hana.
„Í ljós kom að þessar áhyggj­
ur áttu rétt á sér. Það fannst
engin hjartsláttur og í staðinn
fyrir að eignast lítið kríli eign­
uðumst við lítinn engil. Það
kom í ljós í fæðingunni sjálfri,
sem gekk að flestu leyti mjög
vel að hún hafði „bara“ flækt
sig í naflastrengnum. Hún var
fullkomin að öllu öðru leyti og
þetta var bara slys, því miður.“
Sigrún segir virkilega erfitt
að vinna úr áfallinu en hún
varð barnshafandi fljótlega aft­
ur og nú eiga þau hjónin 10
vikna gamla stúlku.
Vinsælast í
vikunni á Bleikt