Fréttablaðið - 26.05.2018, Blaðsíða 42

Ekkert meira gefandi en að leika
Sólveig Arnarsdóttir leik-kona skiptir tíma sínum mill i Þýskalands og Íslands. Hér heima hefur hún verið við upptökur á sjónvarpsþáttunum Ófærð
2, sem frumsýndir verða í haust á
RÚV, í Wiesbaden leikur hún í Máv-
inum eftir Tsjekhov og í haust fer
hún með þrjú hlutverk í Ríkharði
III, sömuleiðis í Wiesbaden.
Hún var fastráðin við leikhúsið í
Wiesbaden í þrjú ár og lék fjórtán
aðalhlutverk á þeim árum en sagði
samningnum upp og flutti heim
fyrir ári. Blaðamanni leikur for-
vitni á að vita af hverju hún ákvað
á sínum tíma að flytja til Íslands
þegar henni gekk svo vel í Þýska-
landi. „Þegar við fjölskyldan fluttum
út voru eldri drengirnir okkar Jósefs
fjórtán og sautján ára. Það er ekki
heillavænlegt að flytja unglinga á
milli landa í annað málsvæði og aðra
menningu og skólakerfi. Þeim fannst
líka í gegnum alla samfélagsmiðlana
að þeir væru að missa af lífinu. Þeir
fóru heim eftir ár og eftir annað ár
fór maðurinn minn heim með litla
strákinn. Ég gat ekki hugsað mér að
fara heim strax því mér fannst ég
loksins vera að blómstra sem leik-
kona. Þegar fór að líða á veturinn
fannst mér þó að ég yrði að vera með
fjölskyldu minni. Það vó þyngra en
allt annað,“ segir hún.
Leikhússtjórinn sem réð hana til
Wiesbaden vildi hins vegar alls ekki
sleppa af henni hendinni. „Hann
sagðist vilja að ég yrði gestaleikari
og spurði mig hvað ég vildi leika.
Tsjekhov, svaraði ég. Tíu dögum
seinna sagði hann mér að hann væri
búinn að setja Mávinn á dagskrá og
ég myndi leika Arkadínu. Við frum-
sýndum fyrir nokkrum vikum og
viðtökurnar hafa verið gríðarlega
góðar. Þetta er stórfenglegt verk
og það er dásamlegt að fá að vera
návistum við þann mikla meistara
sem Tsjekhov er. Ég hugsaði með
sjálfri mér: Hvað á ég svo að gera
þegar ég er búin að leika Tsjekhov?
En mér var strax boðið að leika í
Wiesbaden í leikriti Shakespeares,
Ríkharði III, Margréti drottningu,
annan af morðingjunum og líklega
Edward. Verkið verður frumsýnt í
haust.“
Auk þess að leika í Ófærð 2 hér
heima fer Sólveig með hlutverk í
kvikmynd Baldvins Z, Lof mér að
falla. „Það er verkefni þar sem ég
hugsaði: Þessi mynd gæti í alvöru
breytt lífi fólks, jafnvel bjargað því ef
vel tekst til,“ segir Sólveig. „Myndin
fjallar um tvær stúlkur sem sogast
inn í hinn hræðilega heim fíkniefna.
Ég leik móður annarrar stúlkunnar
og við fylgjum stúlkunum og sjáum
hvernig þær sogast inn í þennan
heim og skynjum einnig örvæntingu
og hjálparleysi foreldranna. Svo
sjáum við stúlkurnar tuttugu árum
seinna og hvernig málalyktir verða
í þeirra lífi.“
Stórkostlegt þýskt leikhús
Þú hefur átt sérlega farsælan feril í
Þýskalandi, er ekki afar mikilvægt
fyrir þig að viðhalda tengslunum við
Þýskaland og halda áfram að leika
þar?
„Ég lærði leiklist í Berlín og bjó
þar í tíu ár. Ferill minn hefur miklu
frekar verið í Þýskalandi en hér. Til
að byrja með aðallega í sjónvarpi og
kvikmyndum og ég hef leikið í nær
50 myndum í Þýskalandi, en var ekki
að leika í leikhúsum. Það var ekki
fyrr en tilboð kom frá leikhússtjór-
anum í Wiesbaden að ég fór á fastan
samning. Það var algjörlega stór-
kostlegt, að komast þar inn í leik-
húsið og sá heimur er í kjölfarið að
opnast mjög. Ég hef líka nýtt tímann
til að búa mér til tengslanet. Mér
þætti ekki ólíklegt, þegar við hjónin
erum búin að koma eldri drengj-
unum til manns og ýta þeim blíðlega
út í lífið, að leiðin liggi aftur til Þýsk-
lands. Mér líður mjög vel þar, bæði
í leikhúsinu og hinu miðevrópska
samfélagi. Ég hef eytt nær helmingi
af mínum fullorðinsárum þar.“
Bróðir Sólveigar, Þorleifur Örn
leikstjóri, er búsettur í Berlín. Þau
systkinin hafa nokkrum sinnum
unnið saman. Sólveig er spurð um
samskipti þeirra. „Okkur hefur látið
mjög vel að vinna saman,“ segir hún
og bætir við að segja megi að þau eigi
tvöfaldan sameiginlegan bakgrunn,
hinn íslenska í gegnum foreldrana,
Arnar Jónsson leikara og Þórhildi
Þorleifsdóttur leikstjóra. „Svo er
hinn bakgrunnurinn, sá þýski. Þegar
ég var í leiklistarháskóla í Berlín fór
Þorleifur fljótlega að heimsækja mig
þangað. Hann fór svo í leikstjórnar-
nám við þennan sama skóla og bjó
í Berlín í fjöldamörg ár. Við höfum
unnið nokkrar sýningar saman og
það hefur gengið afskaplega vel. Við
erum að leita að stað og stund til að
halda áfram samvinnu okkar. Miðað
við það flug sem Þorleifur er á núna
þá finnst mér ekki ólíklegt að það
verði frekar í Þýskalandi en hér. Ég
sé fram á afskaplega langt og gjöfult
samstarf okkar systkina.“
Er mikill munur á leikhúslífinu í
Þýskalandi og hér heima?
„Það er erfitt og á margan hátt
ósanngjarnt að bera það saman.
Þýskaland er 85 milljóna land og
þar eru 93 ríkisrekin leikhús og
frumsýningar hjá þeim eru um sex
þúsund á ári. Starfsumhverfi þess-
ara leikhúsa er líka allt annað en
hjá Þjóðleikhúsinu og Borgarleik-
húsinu, því þau fá svo að segja fulla
styrki og þurfa ekki að hafa miklar
áhyggjur af því að ná inn tekjum
með miðasölu eins og íslensku leik-
húsin verða að gera. Það gefur leik-
húsunum ótrúlegt listrænt frelsi. Þau
geta leyft sér hvers kyns tilrauna-
starfsemi í bland við hefðbundnari
sýningar og sviðslistafólk hefur
þar frelsi og svigrúm til að vaxa og
þroskast. Hér heima er margt afar
fært sviðslistafólk en markaðurinn
er lítill og tækifærin færri.
Í Þýskalandi finnur maður mjög
sterkt að listir og þar af leiðandi
listamenn skipta mjög miklu máli
í samfélaginu. Þar er tekið mark á
listamönnum og hlustað á þá. Mér
finnst íslenskt samfélag á margan
hátt hafa tapað virðingu sinni fyrir
listamönnum. Það er ekki litið svo á
að þeir eigi að eiga þátt í því að móta
samfélagið og þeir eru ekki stór hluti
af hinni samfélagslegu umræðu. Í
Evrópu eru listamenn og heimspek-
ingar mjög mikilsmetnir álitsgjafar. Í
hópi listamanna hér á landi eru það
einna helst rithöfundarnir, en
„Skömmu áður en ég fékk tilboðið frá Þýskalandi og flutti þangað var ég búin að taka ákvörðun um að hætta.“ Fréttablaðið/Sigtryggur ari
Sólveig Arnarsdóttir
flýgur milli Íslands
og Þýskalands til
að sinna leiklistinni.
Hún segist ekki
byggja sjálfsmynd
sína á frama sínum
sem leikkonu heldur
horfir hún víðar.
Kolbrún
Bergþórsdóttir
kolbrun@frettabladid.is
Mér þætti ekki ólík-
legt, þegAr við hjónin
eruM búin Að koMA
eldri drengjunuM til
MAnnS og ýtA þeiM blíð-
legA út í lífið, Að leiðin
liggi Aftur til þýSkA-
lAndS.
en ef helMingur MAnn-
kynS, Svo Að SegjA hver
einAStA konA hvAr SeM
er í heiMinuM, hefur
upplifAð einhverS kon-
Ar ógn Af hálfu kArl-
MAnnS, þá er einhver
gríðArleg SkekkjA á
ferðinni.
↣
2 6 . m a í 2 0 1 8 L a U G a R D a G U R42 H e L G i n ∙ F R É T T a B L a ð i ð
2
6
-0
5
-2
0
1
8

0
4
:3
9
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
9
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
4
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
5
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
F
E
A
-4
B
5
C
1
F
E
A
-4
A
2
0
1
F
E
A
-4
8
E
4
1
F
E
A
-4
7
A
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
1
B

F
B
1
4
4
s
_
2
5
_
5
_
2
0
1
8
C
M
Y
K