Morgunblaðið - 18.10.2017, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. OKTÓBER 2017
✝ Bjarni Páls-son, fv. skóla-
stjóri Núpsskóla í
Dýrafirði og fram-
haldsskólakennari
í Garðabæ, fæddist
í Reykjavík 18. júlí
1936. Hann lést 3.
október 2017.
Bjarni var sonur
Önnu Árnadóttur
húsmóður frá
Stóra-Hrauni, f.
26. júlí 1901, d. 29. febrúar
1996, og Páls Geirs Þorbergs-
sonar, verkstjóra, frá Syðri
Hraundal, f. 29. júní 1894, d.
17. maí 1979. Systkini hans eru
Anna María Elísabet, hús-
móðir, f. 8. september 1925, d.
19. október 1974, og Árni, fv.
sóknarprestur í Kópavogi, f. 9.
júní 1927, d. 16. september
2016.
Bjarni lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1958 og hlaut síðar kennslu-
réttindi sem framhaldsskóla-
kennari. Framan af sinnti hann
ýmsum störfum, meðal annars
hjá bílaleigunni Fal í Reykja-
vík, við kennslu í Neskaupstað
og við Gagnfræðaskólann við
Lindargötu.
Bjarni var kennari og síðar
skólastjóri Núpsskóla í Dýra-
firði frá 1960-1961 og 1968-
1981. Hann var kennari við
Eskifirði, f. 16. nóvember 1896,
d. 29. september 1983 og
Hrefnu Eggertsdóttur hús-
móður, f. 15. júní 1906, d. 20.
mars 1965.
Börn þeirra hjóna Bjarna og
Valborgar eru: 1) Þorleifur,
deildarstjóri hjá Advania, f. 24.
október 1963, eiginkona hans
er Hildur Ómarsdóttir, yfir-
þroskaþjálfi hjá Kópavogsbæ,
f. 11. ágúst 1970. Þeirra synir
eru Bjarni, f. 23. september
1997, og Ómar Þór, f. 8. júlí
2000. 2) Hrefna, tölvunarfræð-
ingur, f. 14. júlí 1965, eig-
inmaður hennar er Bjarni
Birgisson, tölvunarfræðingur,
f. 9. desember 1964. Þeirra
börn eru Daði, verkfræðingur,
f. 28. febrúar 1987, Andri, tölv-
unarfræðingur, f. 6. mars 1993,
og Nanna Kristín, f. 27. ágúst
2002. 3) Anna, leikskólastjóri í
Garðabæ, f. 24. mars 1971,
sambýlismaður hennar er Jón
Emil Magnússon sviðsstjóri, f.
15. september 1964. Börn Önnu
og fv. eiginmanns, Hlyns
Hreinssonar, f. 4. janúar 1969,
eru Huldar, f. 31. maí 1998,
Hrefna, f. 28. mars 2001, og
Hreiðar Örn, f. 16. mars 2005.
4) Páll Geir, dagskrárstjóri hjá
SÁÁ, f. 31. júlí 1972. Dóttir
hans og fv. eiginkonu, Rachelle
Nicole Wilder, f. 21. september
1980, er Valborg Leah, f. 1. maí
2009.
Útförin fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag, 18. október
2017, klukkan 13.
Fjölbrautaskóla
Garðabæjar frá
stofnun skólans,
þar til hann lét af
störfum vegna ald-
urs árið 2001.
Bjarni sinnti einn-
ig bókhaldsvinnu
og ráðgjöf fyrir
ýmsa aðila allt til
dánardags.
Samhliða
kennslustörfum
sinnti Bjarni ýmsum trúnaðar-
störfum. Hann var í stjórn SÁÁ
allt frá stofnun samtakanna til
æviloka. Bjarni var alla tíð
virkur í stjórnmálum og var í
framboði til Alþingis bæði fyrir
Samtök frjálslyndra og vinstri
manna og Alþýðuflokkinn.
Hann skrifaði ritstjórnar-
greinar fyrir Alþýðublaðið um
tíma og gegndi mörgum trún-
aðarstörfum fyrir Alþýðuflokk-
inn og síðar Samfylkinguna.
Bjarni var mikill áhugamaður
um flug og á árum sínum vest-
ur á fjörðum lauk hann flug-
prófi og skemmti vinum og ætt-
ingjum með útsýnisflugferðum.
Eftirlifandi eiginkona
Bjarna er Valborg Þorleifs-
dóttir, f. 31. október 1938, fv.
kennari og lífeindafræðingur.
Valborg er dóttir Þorleifs Jóns-
sonar, lengst af búsetts í Hafn-
arfirði, síðar sveitarstjóra á
Elsku pabbi. Ég á enn erfitt
með að átta mig á að þú sért far-
inn. Þú sem varst alltaf svo líf-
legur, kröftugur og fullur af fjöri.
Alltaf gamansamur og stutt í
fíflaganginn. Þú varst okkur öll-
um stoð og stytta, alltaf tilbúinn
að leysa hvers manns vanda. Ég
var alveg viss um að þú yrðir að
minnsta kosti hundrað ára. En
veikindin komu og við þau verður
ekki alltaf ráðið. Mikið óskaplega
á ég eftir að sakna þín. Hún Val-
borg Leah mín á líka eftir að
sakna afa síns. Hún spyr um þig
og segir að þú sért orðinn engill.
Hún elskar þig mjög mikið og
vissi að þið mynduð laumast sam-
an í súkkulaðirúsínur þegar hún
kom í heimsókn.
Þú varst mér meira en faðir, þú
varst mér góður vinur og ráðgjafi
í lífsins ólgusjó. Mér líkaði
kannski ekki alltaf ráðin sem ég
fékk og fór ekki alltaf eftir þeim,
en ég virti þau alltaf mikils og
innst inni vissi ég að þú hafðir yf-
irleitt rétt fyrir þér. Þú varst svo
snjall á svo mörgum sviðum. Ég
var svo sannarlega ekki alltaf
þægur og hlýðinn í uppvextinum
og ekki barnanna rólegastur. Ég
veit það vel. En svo hef ég líka oft
heyrt að við höfum verið mjög lík-
ir feðgarnir, í útliti og hegðun.
Mér finnst það ekki leiðum að
líkjast og er stoltur af því. Þess
vegna veit ég líka að þú skildir
mig eflaust manna best.
Við Valborg Leah kveðjum þig
með sorg í hjarta og vitum að líf
okkar verður fátæklegra núna
þegar þú ert farinn. Hvíldu í friði,
elsku pabbi.
Páll Geir Bjarnason,
Valborg Leah Pálsdóttir.
Elskulegur faðir minn verður
jarðsunginn í dag. Ég sem hélt að
hann yrði minnst jafngamall
ömmu sem dó á nítugasta og
fimmta aldursári. Þó að pabbi
hafi verið kominn yfir áttrætt var
hann svo ungur í anda, hress og
skemmtilegur. Ég botnaði ekkert
í hvernig hann gat munað allar
þessar skemmtilegu sögur af
mönnum og málefnum sem hann
sagði, ártöl og frásagnir sem
runnu frá honum eins og ekkert
væri. Já honum þótti ekki leiðin-
legt að segja frá. Hann tók sig
mátulega alvarlega, glensaðist
með flest, stundum svo öðrum
varð nóg um. Hann var ótrúlega
hjálpsamur og fjöldi fólks hefur
notið góðs af ráðum varðandi
fjármál, stærðfræði eða hvað
annað. Alltaf var hann boðinn og
búinn. Hann var gríðarlega stolt-
ur af barnabörnum sínum og
hefðu allir drengirnir í fjölskyld-
unni líklega borið hans nafn hefði
hann fengið nokkru um það ráðið.
Þau nutu öll góðs af hvatningu
hans og góðmennsku. Ég er
þakklát fyrir að hafa getað leitað í
foreldrahús hvenær sem er, bæði
þegar á hefur bjátað í lífinu og í
gleðistundum, alltaf fengið stuðn-
ing og hlýju. Mikið mun ég sakna
pabba míns og syrgi með mömmu
sem hefur misst svo mikið, þau
voru sem ein heild. Hreiðar Örn
sonur minn sagði um afa sinn eft-
ir að hann dó: „Hann var góður
maður og knúsaði mikið.“ Það er
svo sannarlega rétt, hann knúsaði
mikið. Guð blessi minningu
pabba.
Anna Bjarnadóttir.
Mig langar til að minnast föður
míns með nokkrum orðum.
Ég fékk gefin góð spil með því
að eiga Bjarna Pálsson að föður.
Það var gott að alast upp undir
handleiðslu hans og móður minn-
ar.
Ég fékk að kynnast ótalmörg-
um skemmtilegum hlutum í sam-
vistum við hann. Fjölbreyttu
mannlífi, bæði í gegn um vini
hans, og ekki síður samrýndri og
skemmtilegri ætt hans sem ég er
stoltur af að tilheyra.
Pabbi minn kenndi mér margt
á þeirri rúmu hálfu öld sem við
áttum samleið. Hann hjálpaði
mér að öðlast menntun, og var
fyrirmynd í samskiptum við
náungann.
Hann kenndi mér að líta for-
dómalaust á mína samferðamenn.
Hann kenndi mér líka að stund-
um þurfa menn stuðning í lífinu,
og það má ekki snúa baki í menn
þótt þeir fari grýttan veg, heldur
hjálpa þeim að rata.
Hann studdi mig með ráðum
og dáð í öllum þeim störfum sem
ég tók mér fyrir hendur. Hann
hvatti mig til að víkka sjóndeild-
arhringinn með heimsóknum til
fjarlægra landa.
Hann studdi mig í öllum fram-
kvæmdum sem ég tók mér fyrir
hendur, til að mynda að byggja
þak yfir höfuðið. Þar naut ég góðs
af reynslu hans og hugrekki til
framkvæmda.
Pabbi minn var mér ávallt
náma af góðum ráðum, hvort sem
vandamálin voru andleg eða ver-
aldleg.
Hann var blíður og skilnings-
ríkur ef ég var svartsýnn og leið-
ur, og hann var skarpur og úr-
ræðagóður ef um veraldleg
málefni var að ræða.
Allt mitt líf hefur hann verið
minn helsti ráðgjafi og þakka ég
honum margar af mínum bestu
ákvörðunum í lífinu.
Reynslubanki minn væri mun
fátækari ef ég hefði ekki átt svona
litríkan og skemmtilegan föður.
Ég kveð hann nú með söknuð í
hjarta, glaður yfir að hann gerði
mig að sjálfbjarga manni sem
getur staðið á eigin fótum.
Ég er óendanlega glaður fyrir
alla þá aðstoð og ráðgjöf sem
hann veitti mér í sínu lífi.
Takk fyrir mig, elsku pabbi, og
við hittumst aftur í eilífðinni.
Þorleifur Bjarnason.
Bjarni Pálsson, mágur, svili og
vinur, var mikið lítið leiðinlegur,
svo gripið sé til sunnlensks orð-
færis, og það var hann raunar
eins og hann átti kyn til. Hann er
skemmtilegasti fullorðni maður-
inn sem við þekkjum, sögðu
barnabörnin okkar þegar þau
fréttu af andláti hans. Fallegri
vitnisburð er vart hægt að hugsa
sér. Hann var líka einstaklega
góður drengur enda hlýtur það að
fara saman að vera glaður gæða-
maður. Það þekkjum við tvö af
löngum og farsælum kynnum,
sem eru vörðuð mikilli væntum-
þykju.
Bjarni kom inn í líf okkar
beggja snemma á lífsleiðinn og
þau Valborg eru samofin í minn-
ingunni svo ekki verður sundur-
skilið. Eldurinn sem kviknaði á
milli þeirra í byrjun brann glatt
og fölskvaðist aldrei. Þegar við
vorum enn í menntaskóla treystu
þau okkur fyrir heimilinu sínu í
Hraunbænum á meðan þau
brugðu sér af bæ í fáeina daga.
Það var upphaf okkar heimilis-
halds. Kærastan fór út í fiskbúð
til að kaupa uppáhaldsmat kær-
astans, gellur. Spurð hve mikið
hún vildi fá sagði bæjarstúlkan,
svona eins og þrjár. Ertu með
kanarífugl? spurði fisksalinn
glaðlega og uppskar hlátur. Hún
svaraði engu og fór heim og setti
upp soðninguna. Það var ein gella
í afgang þegar staðið var upp frá
borðum. Þessu kemur ástin til
leiðar og þannig geta fáeinir fisk-
ar og nokkur smábrauð mettað
þúsundirnar eins og dæmin
sanna. Þegar við síðan stóðum á
eigin fótum og hófum búskap með
tvær hendur tómar, bæði í námi
og með lítið stúlkubarn, færðu
Bjarni og Vallý okkur að gjöf
uppþvottavél, Candy hét hún.
Bleyjurnar voru handþvegnar á
þessum dögum en borðbúnaður
fyrir tvo settur í hraðvirka upp-
þvottavél af nýjustu gerð. Svona
gera bara örlátir höfðingjar.
Bjarni var hörkugreindur,
fylgdist vel með og ávarpsorðið
var oftar en ekki: „Segðu mér
eitthvað í fréttunum.“ Hann var
mikill sagnameistari og frásagn-
irnar, sem voru yljaðar hlýrri
kímni, voru aldrei meinlegar eða
á annarra kostnað. Það eru ekki
margir sem vita að Bjarni var
óþreytandi að leggja öðrum lið.
Og gerði það af mikill gleði. Hann
sá um úrlausn mála hjá fjölmörg-
um, var málsvari þeirra sem áttu
erfitt með að rata um völundar-
hús kerfisins, alltaf boðinn og bú-
inn ef hann var beðinn um eitt-
hvað. Og sá til þess að enginn
væri hlunnfarinn. Mikill jafnaðar-
maður.
Að vegferðarlokum, sem komu
allt of fljótt eins og gerist raunar í
öllum góðum ferðum, er okkur
efst í huga þakklætið fyrir að hafa
átt samleið með Bjarna Pálssyni.
Hann auðgaði líf okkar á svo
marga lund og tilveran er að
nokkru horfin litum að honum
gengnum. Hugur okkar er hjá
Vallý, sem svo mikið hefur misst,
börnum þeirra og fjölskyldum.
Megi gleðin sem gafst búa áfram í
hjörtum okkar allra sem söknum
hans sárt. Guð blessi minninguna
um góðan dreng.
Sigfinnur og Bjarnheiður.
Það er með miklum söknuði og
trega sem við kveðjum okkar
kæra mág og trausta vin, Bjarna
Pálsson. Honum kynntumst við
fyrst fyrir rúmlega hálfri öld er
hann gerðist lífsförunautur Val-
borgar systur okkar. Með okkur
hafa alla tíð ríkt vináttu- og
tryggðarbönd sem aldrei hefur
borið skugga á.
Bjarni var með afbrigðum
skemmtilegur maður, með ríka
frásagnargáfu og afburða skop-
skyn, sem svo ríkulega hefur
fylgt afkomendum þess merka
klerks Árna Þórarinssonar, en
Bjarni var dóttursonur hans.
Ég var þeirrar gæfu aðnjót-
andi að leigja herbergi í kjallar-
anum að Mánagötu 16 fyrsta há-
skólaárið mitt, veturinn
1966-1967. Það hús, sem var tvær
hæðir og kjallari, áttu foreldrar
Bjarna, Anna Árnadóttir og Páll
G. Þorbergsson. Þau bjuggu á
efri hæðinni en Bjarni og Valborg
á neðri hæðinni.
Þetta var sannarlega skemmti-
legur tími og gaman að hlusta á
skemmtilegar og vel kryddaðar
frásagnir þeirra mæðgina, Önnu
og Bjarna.
Árið 1968 fluttu Bjarni og Val-
borg vestur á Núp í Dýrafirði, þar
sem þau dvöldu fram til ársins
1981. Þau kenndu þar bæði og
síðar varð Bjarni skólastjóri um
langt árabil. Ávallt var gaman að
koma vestur á Núp og njóta gest-
risni Bjarna og Valborgar. Bjarni
var frábær ræðumaður og fór
ávallt á kostum í ræðustól, enda
kallaði Matthías Bjarnason ráð-
herra Bjarna skemmtikraftinn
frá Núpi á framboðsfundum þeg-
ar Bjarni var í framboði fyrir
Samtök frjálslyndra og vinstri
manna á Vestfjörðum.
Eftir að Bjarni og Valborg
fluttu suður árið 1981 gerðist
Bjarni stærðfræðikennari við
Fjölbrautaskólann í Garðabæ og
starfaði þar til starfsloka. Sam-
tímis sá Bjarni um bókhald og
framtöl smáfyrirtækja og ein-
staklinga. Þar var hann afkasta-
mikill og sparaði mörgum mikla
peninga.
Tvennt viljum við sérstaklega
minnast á og þakka fyrir. Ég og
Sigga heitin eiginkona mín fórum
í hálfs mánaðar ferðalag um Evr-
ópu með Bjarna og Valborgu árið
1986. Þá nutum við vel frásagn-
arsnilldar Bjarna. Síðastliðið
haust buðu svo systkini mín okk-
ur Bjarna í óvissuferð, en þá höfð-
um við nýlega átt stórafmæli, ég
70 ára afmæli og Bjarni 80 ára af-
mæli. Óvissuferðin var tveggja
daga ferð um Mýrar og Snæfells-
nes þar sem farið var á slóð föð-
urfólks Bjarna á Mýrum, en þar
var hann nokkur sumur í sveit og
á slóð móðurfólks hans á sunn-
anverðu Sæfellsnesi þar sem sr.
Árni Þórarinsson sat sem prest-
ur.
Þessi ferð var stórkostleg og
úr henni geymum við fallegar og
ljúfar minningar um góðan
dreng. Bjarni bjó alla tíð við góða
heilsu, allt fram á þetta ár að
heilsu hans hrakaði hratt. Það er
sárt að horfa á eftir Bjarna. Hann
var í alla staði vandaður öðlingur,
mikill fjölskyldumaður og sannur
vinur. Bjarni og Valborg hafa alla
tíð verið miklir höfðingjar heim
að sækja, bæði á heimili þeirra
hér á höfuðborgarsvæðinu og svo
forðum vestur á Núpi. Þau hafa
verið með eindæmum samhent
hjón og ræktað ættar- og vina-
tengslin af kostgæfni.
Við fráfall Bjarna er stórt
skarð höggvið í fjölskylduna og
söknuðurinn er sár. Fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
með Bjarna erum við þakklát,
þær ljúfu minningar munu lifa
með okkur .
Elsku Vallý, Þorleifur, Hrefna,
Anna, Páll og fjölskyldur. Megi
algóður Guð gefa ykkur styrk, og
minningin um þennan ljúfa og
góða dreng bregða birtu á þung-
bæra sorg ykkar.
Blessuð sé minning Bjarna
Pálssonar.
Meira: mbl.is/minningar
Kristófer Þorleifsson
Guðríður Þorleifsdóttir.
Við sérhverja andlátsfregn átt-
um við okkur sífellt betur á því
hversu stutt lífið er. Það kom sem
reiðarslag að frétta að Bjarni
móðurbróðir okkar væri dáinn.
Við biðum eftir því að hann fengi
sjúkdómsgreiningu og myndi síð-
an fá viðeigandi meðferð og ein-
hverja bót.
Bjarni var einhvern veginn
þannig að hann átti að verða gam-
all, alla vega í okkar huga.
Fyrir ári kvöddum við bróður
hans séra Árna og höfðu margir á
orði þann daginn hversu vel
Bjarni liti út og það væri eins og
þau hjónin Bjarni og Valborg
yngdust bara með hverju ári.
Allt í einu erum við systkinin
að verða elsta kynslóðin í fjöl-
skyldunni og er það pínu sjokk-
erandi líka.
Við tvö systkinin af þremur
vorum á Núpi í Dýrafirði meðan
Bjarni var þar kennari og bjugg-
um á heimilinu hjá þeim hjónum,
hvort sitt árið þó. Líklega hefur
það átt að vera betrumbótardvöl
fyrir okkur að fara á Núp og
næsta víst að góða siði lærðum
við en líka allt hitt sem við höfðum
ekki náð að tileinka okkur eins og
gengur og gerist á heimavistar-
skólum. Dvölin á Núpi skilur eftir
sig að mestu góðar minningar.
Við bárum óttablandna virð-
ingu fyrir honum og er ástæðan
örugglega sú að Bjarni var ákveð-
inn og gat verið mjög hvatvís og
stríðinn. Bæði fengum við að
kenna á því að hann vippaði okk-
ur upp á öxlina og hljóp með okk-
ur inn á strákavistina (en einar
dyr skildu að íbúðina þeirra og
eina strákavistina) og setti okkur
niður á hinum enda gangsins á
vistinni. Bjarni kallaði á strákana
og bað þá að koma fram. Síðan
bauð hann Rakel upp sem álitleg-
an kost og eitthvað álíka gerði
hann við Palla. Öllum fannst
þetta voða fyndið nema okkur.
Bjarni var mikill sögumaður
og húmoristi og var húmorinn
eins og skjöldur yfir persónu
hans. Okkur finnst eins og við
höfum ekki kynnst persónu hans
mjög náið.
Bjarni var vinsæll ræðumaður
og á fjölskylduuppákomum var
það alltaf tilhlökkunarefni að
hlusta á hann flytja ræður því það
var næsta víst að hann hitti ávallt
í mark með orðum sínum og alltaf
mikið hlegið. Hann vildi vel og
bauð ávallt fram aðstoð sína við
bókfærslu, skattskýrslugerð og
fleira.
Það má segja að nú sé stórt
skarð höggvið í fjölskylduna okk-
ar og með honum eru öll börn
Önnu og Páls farin. Víst er það
eðli lífsins að koma og fara og
ekki allir sem fá að lifa í 80 ár.
Önnur kynslóð tekur við og held-
ur vafalaust uppi góðri minningu
um okkar kæra Bjarna.
Við sendum Bjarna blessun og
þakklæti og sendum Valborgu,
börnum og barnabörnum, fjöl-
skyldu og vinum samúðarkveðju.
Rakel Ólöf Bergsdóttir, Páll
Þór Bergsson og Anna Gyða
Bergsdóttir.
Bjarni Pálsson, föðurbróðir
minn, var kvikur og snar í snún-
ingum og stundum svo fljótur á
fæti að það var eins og hann væri
farinn áður en hann var kominn
inn úr dyrunum. Hann var svo lif-
andi að það er eiginlega óhugs-
andi að hann geti verið dáinn.
Hann var maður samskipta við
fólk og beið þess alltaf í ofvæni að
deila með manni einhverri
skemmtisögu eða fyndinni út-
leggingu á helstu viðfangsefnum
samtímans. Hann var skemmti-
legasti maður sem ég hef hitt,
meistari orðsins og bjó yfir ein-
stakri kaldhæðinni kímnigáfu.
Ógleymanleg eru orðaskipti hans
við móður sína, ömmu mína, þeg-
ar hún tjáði honum að hún vildi
helst geta valið líknardauða frek-
ar en að fara út úr heiminum.
Hann svaraði að bragði að það
væri skiljanleg ósk, en bónin
kæmi því miður alltof seint því
hún hefði verið kolrugluð árum
saman. Þá hló amma Anna dátt.
Bjarni var kennari alla tíð.
Hann var svo laginn stærðfræði-
kennari að honum tókst jafnvel að
laða fram stærðfræðigáfu þar
sem hennar hafði aldrei áður orð-
ið vart. Þess fengu ófá ættmenni í
öngstræti próflesturs að njóta.
Og ekki bara það: Þegar ég hóf að
reka mitt eigið fyrirtæki fyrir
tveimur áratugum kenndi hann
mér undirstöðuatriði bókhalds og
hjálpaði mér svo þaðan í frá við að
stemma af og klára ársreikninga-
gerð og skattskil. Hann vildi
kenna manni nógu mikið til að
maður yrði sjálfbjarga og hafði
engan áhuga á að gera sjálfan sig
að ómissandi millilið. Ég mun
alltaf minnast þessara unaðs-
stunda fyrir framan tölvuna þeg-
ar við ræddum jöfnum höndum
skattalagabreytingar, pólitík og
réttar framtalsaðferðir. Það voru
unaðsstundir.
Samfylgd mín með Bjarna var
líka pólitísk. Hann varð ungur
jafnaðarmaður, starfaði með
Samtökum frjálslyndra og vinstri
manna fyrir vestan og Alþýðu-
flokknum og Samfylkingunni síð-
ar. Hann bjó í kjördæmi mínu alla
mína pólitísku tíð og var mér ráð-
gjafi og vinur. Hann hafði trölla-
trú á því að flest samfélagsleg úr-
lausnarefni væri hægt að leysa
með sameiginlegu átaki og því að
gefa fólki tækifæri og styðja það
til sjálfsbjargar. Keppinautar
hans í pólitíkinni fyrir vestan í
gamla daga óttuðust hann öðrum
fremur því á framboðsfundum
dró hann þá sundur og saman í
háði, svo hlegið var og klappað
þannig að undir tók í þéttsetnum
félagsheimilunum. Hann hafði
sama hátt á fundum hér syðra og
gerði engan mannamun. Hann
hafði rótgróna vantrú á öllu valdi,
krafðist rökræðu og beitti kímn-
inni óspart til að afbyggja orð-
skrúð og rökleysu. Ég man ófáar
ræður og tilsvör þar sem einhver
sjálfskipaður handhafi sannleik-
ans endaði með allt niðurumsig
eftir samræður við Bjarna.
Samfylgd Bjarna og Valborgar
var löng og farsæl og þau fylgd-
ust að í öllu. Á milli þeirra var fal-
legt samband og djúp virðing og
þau voru stolt af börnunum fjór-
um og stórum afkomendahóp. Ég
á þess því miður ekki kost að
fylgja mínum kæra föðurbróður
Bjarni Pálsson