Morgunblaðið - 07.12.2017, Blaðsíða 85

MINNINGAR 85
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2017
Okkar kæri bróðir, hann
Viggó, er nú farinn yfir móðuna
miklu eftir illvígan sjúkdóm sem
allt of marga leggur af velli.
Viggó var einstaklega góður og
þægilegur drengur,vildi öllum
vel, góður við sína nánustu. Það
var því mikið áfall þegar lífs-
förunauturinn hún Gurrý féll
frá. Alltaf eftirminnilegt að
koma í heimsókn til þeirra
hjóna. Þau voru bæði svo já-
kvæð og hressandi. Það var eftir
því tekið hve bróðir okkar hugs-
aði vel um hana Gurrý sína, en
hún átti við áratuga veikindi að
stríða. Minningin um frábær
hjón lifir áfram. Megi hin nýja
vegferð þeirra hjóna vera stráð
geislum kærleikans, varúðarinn-
ar, hófseminnar og miskunn-
seminnar, sem og hin fyrri.
Samúðarkveðja til allra ætt-
ingjana og vina.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
F.h. systkinanna frá Ljósa-
landi Hveragerði,
Árni Þorsteinsson.
Bæjarlækurinn við Kirkju-
hvamm fyrir ofan Hvamms-
tanga breyttist skyndilega í
vatnsmikið fljót er hreif með sér
ungan dreng sem barst langa
leið í ísköldu vatninu. Honum
tókst loks að grípa í girðingu og
var svo bjargað í land af heim-
ilisfólkinu. Þessi saga af móð-
urbróður mínum, Viggó Þor-
steinssyni, sem nú er látinn, er
ein af fjölmörgum sögum úr
Húnavatnssýslu sem amma Ögn
sagði mér og fleiri barnabörnum
þegar við vorum í pössun hjá
henni á Ljósalandi.
Þegar ég var lítill pjakkur
fannst mér alltaf einhver dulúð
yfir Viggó frænda sem hafði náð
að bjargast, nánast á yfirnátt-
úrulegan hátt, úr beljandi ánni
þrátt fyrir að vera ósyndur á
þeim tíma. Maður hafði á tilfinn-
ingunni að Viggó gæti allt og
hann vildi allt fyrir alla gera.
Viggó hafði góða hæfileika í
bílaviðgerðum, sem hann sinnti
af mikilli lagni og hógværð.
Einnig spilaði hann á harmon-
íku, var meðal annars í hljóm-
sveitinni Tónabræðrum í kring-
um 1960. Góðir tónlistarhæfi-
leikar eru reyndar hjá öllum
Ljósalandssystkinunum. Ef gít-
ar, harmoníka eða píanó eru til
staðar geta allir spilað og sungið
af mikilli innlifun með lífsgleð-
ina að leiðarljósi. Það er ómet-
anlegt að hafa alist upp við slík-
ar aðstæður.
Við í Laugaskarði vorum allt-
af í miklu sambandi við Viggó,
Gurrý og börn, bæði þegar þau
bjuggu í Hveragerði og einnig
eftir að þau fluttu í bæinn. Bíla-
floti okkar var ekki alltaf merki-
legur og ófá voru skiptin þar
sem Viggó var bjargvættur þeg-
ar Laugaskarðsbíll bilaði í
Reykjavíkurferð.
Viggó starfaði lengi á Lúk-
asarverkstæðinu við Suður-
landsbraut ásamt góðum afa-
bróður, Katli Jónassyni. Þessar
ljúfu endurminningar birtast
mér stundum í draumi og það er
við hæfi að ljúka þessum minn-
ingarskrifum um Viggó frænda
með því að vekja athygli á ómet-
anlegum upptökum sem eru að-
gengilegar á YouTube. Þar spil-
ar hann lögin Enn birtist mér í
draumi og Litlu fluguna á nikk-
una, sem eru tvær af dægur-
lagaperlum Sigfúsar Halldórs-
sonar.
Hlýjar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar allrar frá okkur
systkinunum og okkar fólki.
Blessuð sé minning Viggós Þor-
steinssonar.
Þorsteinn Hjartarson.
Elskuleg vin-
kona mín hún Hóffí
varð bráðkvödd á
heimili sínu nú ný-
lega. Eftir þetta mikla og
óvænta áfall leita nú óneitan-
lega á hugann margar góðar
minningar um yndislega og ein-
staka vinkonu.
Við Hóffí vorum aðeins átta
ára stelpuskottur þegar við
kynntumst fyrst í Hvömmunum
í Kópavogi þar sem við bjugg-
um báðar og ólumst upp, lékum
okkur við Kópavogslækinn, upp
í móa og fórum með nesti upp í
Heiði, þar sem Smárahverfið er
núna.
Traustari vinkonu en Hóffí er
ekki hægt að hugsa sér, þannig
var það allt frá okkar fyrstu
kynnum.
Hóffí var einstaklega fyndin
manneskja og vel lesin og henn-
ar móralski kompás ávallt rétt
stilltur og ég sem betur fer svo
heppin að fá að njóta visku
hennar og góðra ráða alla tíð.
Hóffí var vinamörg og nutum
við vinahópurinn á æsku- og
unglingsárum einstaks húmors
hennar sem og frábærs tónlist-
arsmekks þar sem Leonard Co-
hen, Cat Stevens og Bob Dylan
áttu stóran sess.
Sjálf er ég þakklát fyrir hin
árlegu „húsmæðraorlof“ sem
við vinkonurnar áttum saman,
en það síðasta var einmitt
helgina fyrir andlát Hóffíar.
Með Hóffí vinkonu minni átti
ég gæðastundir sem ávallt
munu eiga sérstakan stað í
hjarta mínu.
Þegar Kristín eiginkona
hennar og besti vinur kom inn í
líf Hóffíar fyrir u.þ.b. 26 árum
var henni að sjálfsögðu tekið
opnum örmum af okkar góða
vinahópi. Yndislegi sonur þeirra
hann Eldar Hrafn, auga-
steinninn hennar mömmu sinn-
Hólmfríður
Gísladóttir
✝ HólmfríðurGísladóttir
fæddist 13. janúar
1959. Hún lést 22.
nóvember 2017.
Útför Hólm-
fríðar fór fram 30.
nóvember 2017.
ar, býr nú að þeirri
visku og ást sem
Hóffí ætíð gaf hon-
um. Dýrmætar
minningar um
skemmtileg uppá-
tæki eins og þegar
hún kenndi honum
að skrifa með
ósýnilegu bleki
munu nú fylgja
honum inn í ung-
lingsárin og ævina
út.
Oft er sagt að maður komi í
manns stað. Í þessu tilfelli get
ég ekki séð það gerast. Hóffí
var einfaldlega svo einstök
manneskja og mér svo óend-
anlega kær. Kristín mín og Eld-
ar Hrafn.
Ég samhryggist ykkur meira
en orð fá lýst. Ástþór, Hrafn-
kell og fjölskyldur, samúðar-
kveðjur til ykkar allra; minning
um góða systur, mágkonu,
frænku og vinkonu lifir alla tíð.
Sigríður Hallgrímsdóttir.
Það var erfitt að fá þær frétt-
ir að vinnufélagi okkar og vinur
væri látinn.
Hólmfríður var einstök kona,
traustur vinnufélagi og vinur,
heiðarleg í öllum samskiptum
og leiðtogi í sínum hópi. Það á
eftir að taka okkur langan tíma
að átta okkur á því að hún skuli
vera farin.
Starfsfólk þjónustudeildar
LRH á eftir að minnast margra
góðra stunda, bæði innan og ut-
an vinnu.
Hólmfríður var skemmtileg
kona og hafði góð áhrif á sam-
starfsfólk sitt, góður sögumaður
og oft líf í kringum hana. Hún
hafði traust okkar allra.
Elsku Kristín og Eldar, við
vottum ykkur okkar dýpstu
samúð og megi guð og góðar
vættir vaka yfir ykkur og gefa
ykkur styrk til að takast á við
fráfall Hólmfríðar.
Blessuð sé minning Hólm-
fríðar Gísladóttur.
Fyrir hönd vina og vinnu-
félaga í þjónustudeild LRH,
Kolbeinn R.
Kristjánsson.
Svona getur lífið breyst
snögglega – í stað þess að hitt-
ast og spjalla, fá okkur kaffi og
taka út síðustu vikur eins og
planið var sit ég hér ein og
skrifa hinstu kveðju til Hólm-
fríðar vinkonu minnar.
Við Hólmfríður kynntumst
fyrst í sjö ára bekk í Kópavogs-
skóla. Ég man hana enn eins og
hún var þá – með stóru fallegu
augun sín og brúnu flétturnar.
Svo einbeitt og flink að teikna
og skrifa og reyndar við allt
sem hún tók sér fyrir hendur.
Fyrsta minningin mín með
Hólmfríði er þegar við sátum í
forstofunni heima hjá henni á
Fífuhvammsvegi 19 og vorum
að býtta á servíettum. Þar var
hornsteinn lagður að ævilangri
vináttu sem óx í rólegheitum,
án þess að við gerðum mikið í
því, það var bara svo eðlilegt að
við yrðum vinkonur því við átt-
um svo margt sameiginlegt.
Gengum í skátana, söfnuðum
frímerkjum, teiknuðum, elskuð-
um ljóð og sögur. Og seinna –
reyktum í laumi bak við KRON
og vorum staðráðnar í að hætta
aldrei að ganga í gallabuxum þó
að við yrðum áttræðar.
Við vorum nokkur sem héld-
um hópinn í árganginum þegar
árin liðu og brölluðum margt.
Þetta var góður hópur sem
Hólmfríður átti stóran þátt í að
halda saman.
Það var svo gott að eiga hana
að vini, hún kunni svo vel að
hlusta og skilja, hafði svo
óvenjulega gott innsæi í mann-
legar tilfinningar.
Vissulega gátum við átt til að
þrasa og rífast en það entist
aldrei lengi og var í raun í
mesta bróðerni. Hólmfríður
hafði sterkar skoðanir og mikla
réttlætiskennd og ég fann
snemma hve gott var að leita til
hennar ef eitthvað bjátaði á.
Réttlát og raungóð, hrein-
skiptin og hlý – það lýsir vin-
konu minni svo vel – en líka
umfram allt hress og skemmti-
leg með óvenjulega mikla
kímnigáfu. Það var svo hress-
andi og skemmtilegt að hlæja
með henni Hóffý.
Minningarnar streyma fram.
Heil bók dygði ekki til ef ég
ætlaði að skrifa allar þær minn-
ingar sem ég á með Hóffý
minni.
Fáa þekki ég sem voru eins
fjölskylduvænir og Hóffý. Fjöl-
skyldan var henni allt, Kristín
hennar sem hún elskaði svo
mikið og var svo stolt af og son-
ur þeirra hann Eldar. Hvað hún
ljómaði þegar hún var að segja
okkur af Eldari augasteininum
sínum.
Hóffý var mikill bókmennta-
unnandi og var einstaklega ljóð-
elsk.
Því kveð ég hana með einu
ljóða Hannesar Péturssonar:
Í morgun saztu hér
undir meiði sólarinnar
og hlustaðir á fuglana
hátt uppí geislunum
minn gamli vinur
en veizt nú, í kvöld
hvernig vegirnir enda
hvernig orðin nema staðar
og stjörnurnar slokkna.
Ég er lánsöm að hafa átt þig
fyrir vinkonu, elsku Hóffý mín,
og ég kveð þig með sárum
söknuði og trega en samt með
þakklæti því þú auðgaðir líf
mitt og gerðir það fallegra,
skemmtilegra og dýpra. Minn-
ingarnar lifa.
Hugur minn er hjá Kristínu
og Eldari og öðrum aðstand-
endum Hólmfríðar. Allt gott
blessi þau og styrki í sorg
þeirra.
Ólöf Einarsdóttir (Olla).
Elsku Kristín og Eldar
Hrafn, mín önnur fjölskylda, ég
samhryggist ykkur innilega. Ég
vildi óska þess að geta komið
yfir til ykkar núna og gefið ykk-
ur stórt knús. Það er sárt að
vera í burtu og fá svona erfiðar
fréttir sem virðast fremur
óraunverulegar.
Í staðinn langar mig að
skrifa ykkur stutt bréf sem
mun létta á mér og vonandi
hjálpa ykkur. Því á svona erf-
iðum tíma er mikilvægt að
halda áfram að tala um og
minnast Hóffí eins mikið og þið
þurfið því þannig lifir hún með
ykkur í minningunni. Ég veit
þið Eldar Hrafn eruð til staðar
fyrir hvort annað.
Það er þó eins og heimurinn
hafi sent mér skilaboð því í
morgun fékk ég minningu á Fa-
cebook um yndislega kveðju
sem hún sendi mér á útskrift-
ardaginn minn þar sem hún
skrifar:
Hún Salvör okkar, barnapían
sem að losnar aldrei við okkur,
varð stúdent s.l. laugardag.
Hún er einstök, falleg, góð,
skemmtileg, klár, heiðarleg og
algjörlega laus við að vita af öll-
um þessum frábæru kostum
sínum. Til hamingju elsku Sal-
vör okkar og gangi þér jafn vel
í næsta áfanga.
Að lesa yfir þessa kveðju í
dag er erfitt því hún minnir mig
á hversu hugulsöm, yndisleg,
hjálpsöm og gjafmild Hóffí var.
Hún var sjálf laus við að vita af
öllum sínum frábæru kostum og
nú hef ég ekki tækifæri til að
hrósa henni sjálf. Hún var alltaf
til staðar fyrir aðra og tilbúin
að hjálpa og gleðja fólkið í
kringum sig.
Hóffí setti sjálfa sig alltaf í
annað sæti og ykkur fjölskyld-
una í það fyrsta; þar með taldir
Bjartur og Máni líka.
Það hafa verið forréttindi að
þekkja Hóffí og hafa verið tekin
inn í fjölskylduna ykkar. Hóffí
kynnti mig fyrir öllum ykkar
nánustu sem hluta af fjölskyld-
unni og þannig hefur mér alltaf
liðið.
Þið hafið tekið svo fallega á
móti mér, leyft mér að passa
það dýrmætasta í lífi ykkar og
leyft mér að deila uppeldi Eld-
ars með ykkur.
Lífið ykkar er áberandi fullt
af ást og umhyggju sem dreifist
á alla í kringum ykkur. Ég mun
alltaf muna eftir Hóffí fyrir það
hversu einstök hún var, algjör
nagli og dugnaðarforkur en ein-
staklega mjúk inn við beinið.
Hún passaði upp á alla í
kringum sig, bæði dýr og menn.
Hóffí leyfði öllum að gera mis-
tök og leyfði mér aldrei að líða
illa þó ég missti hundana ykkar
út og týndi þeim hálfan dag,
setti öryggiskerfið í gang eða
brenndi góða matinn sem þið
voruð búnar að elda handa okk-
ur Eldari. Þegar ég kom yfir að
passa Eldar á kvöldin kom
Hóffí alltaf heim með langar og
skemmtilegar sögur og afsakaði
sig svo fyrir að halda mér leng-
ur, en það eru þessi augnablik
sem ég kann vel að meta í dag.
Allar góðu minningar okkar
saman með Hóffí skulum við
muna og elska.
Ég verð alltaf til staðar fyrir
ykkur, jafnvel þó ég sé í öðru
landi.
Ég elska ykkur.
Ykkar
Salvör.
✝ Kristín Krist-jánsdóttir
fæddist í Reykjavík
19. júlí 1968. Hún
lést á heimili sínu í
Glostrup, Dan-
mörku, 19. nóv-
ember 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Kristján
Hauksson, f. 10.10.
1944, d. 2000, og
Ísfold Aðalsteins-
dóttir, f. 20.3. 1946.
Kristín á tvær alsystur,
Hólmfríði, f. 22.7. 1974, á hún
þrjú börn, og Ísfold, f. 18.2.
1986, gift Þórði Birgissyni, f.
14.6. 1983, eiga þau þrjú börn.
Einnig átti hún eina systur sam-
feðra, Fanneyju, f. 31.1. 1968,
gift Brynjólfi Gunnarssyni, f.
26.9. 1966, eiga þau fjögur
börn.
Hinn 14. nóvember 1987 gift-
Bassastöðum í Mosfellsbæ og
gekk í Varmárskóla. Ung
kynntist hún Kristjáni Viðari og
eignaðist hún sitt fyrsta barn 17
ára og annað 19 ára og var
heimavinnandi húsmóðir fyrstu
ár búskapar þeirra.
Helstu áhugamál Kristínar
og Kristjáns voru aksturs-
íþróttir. Einnig ferðuðust þau
mikið innanlands og utan.
Kristín vann ýmis störf, m.a.
var hún gangavörður í Hjalla-
skóla og starfsmaður í Húsa-
smiðjunni.
Árið 2000 veiktist Kristín al-
varlega af taugasjúkdómnum
Guillain Barré og var nokkur ár
í endurhæfingu eftir það en hóf
störf hjá Félagsmiðstöð aldraða
við Vitatorg árið 2006. Hún
stundaði félagsliðanám með
vinnu sinni á Vitatorgi og starf-
aði sem félagsliði eftir útskrift.
Árið 2013 fékk Kristín heila-
blóðfall í höfuðaðgerð. Eftir
það lét hún draum sinn rætast
um að flytja til Danmerkur
ásamt manni sínum.
Kristín verður jarðsungin frá
Digraneskirkju í dag, 7. desem-
ber 2017, klukkan 13.
ist Kristín eig-
inmanni sínum,
Kristjáni Viðari
Bárðarsyni, f. 5.1.
1964. Börn þeirra
eru: 1) Ágúst Við-
ar, f. 7.11. 1985.
Kærasta hans er
Díana Rún Rúnars-
dóttir, f. 19.9. 1992.
Börn hans eru Al-
exander Búi, f.
30.4. 2011, og Úlfur
Máni, f. 9.2. 2017, stjúpdætur
hans eru Hafdís Fjóla, f. 30.1.
2007, og Emelía Ósk, f. 8.10.
2012. 2) Jóhanna Maggý, f. 30.8.
1987. Unnusti hennar er Kon-
ráð Ari Skarphéðinsson, f.
26.12. 1985. Sonur þeirra er
Skarphéðinn Snær, f. 16.1.
2017, og stjúpdóttir hennar er
Natalía Rún, f. 15.8. 2010. 3)
Hjalti Snær, f. 10.3. 1994.
Kristín sleit barnsskónum á
Elsku mamma, mér finnst
svo óraunverulegt að sitja hér
og skrifa til þín hinstu kveðju.
Þú varst alltaf klettur í mínu
lífi og studdir við bakið á mér,
sama hvað ég tók mér fyrir
hendur.
Þú tókst öllum vel og dæmd-
ir engan og heimili ykkar
pabba var alltaf opið öllum sem
okkur tengdust.
Þú tókst öllum þínum áskor-
unum með jafnaðargeði og
ákveðni um að sigra. Síðasta
áskorunin var þó of erfið og
náði krabbameinið því miður
yfirhöndinni. Ég er þakklát
fyrir það að við systkinin og
Skarphéðinn Snær vorum úti
hjá þér síðustu dagana og náð-
um við að eiga góðar stundir
saman.
Mamma, ég er svo þakklát
fyrir það að Skarphéðinn náði
að kynnast þér áður en þú fórst
frá okkur. Hann er ennþá lítill
en hann þekkti þig alltaf þegar
þú birtist á skjánum á símanum
og ullaði á þig eins og þú varst
búin að kenna honum. Hann
var alltaf glaður og spenntur að
sjá ömmu og afa í Danmörku
og gátum við talað við ykkur
um allt og ekkert í lengri tíma.
Þú varst svo hamingjusöm
og ánægð með lífið eftir að þið
pabbi fluttuð til Danmerkur og
þó að fjarlægðin væri erfið var
alltaf gott að koma í heimsókn
til ykkkar og gott að fá þig í
heimsókn til okkar.
Þú varst ekki lengi að koma
yfir t.d. þegar ég lá á spítala
þegar ég var ólétt að Skarp-
héðni, þá pantaðir þú flug um
leið og keyptir auðvitað nóg af
fötum á strákinn til þess að
koma með.
Ég er svo ánægð með að við
eyddum tveimur síðustu sum-
arfríum með ykkur pabba.
Fyrst komum við Konni til ykk-
ar og við eltum landsliðið í fót-
bolta á EM í Frakklandi og svo
komum við með krakkana sum-
arið eftir og fórum í Legoland
og fleira. Þetta eru minningar
sem eiga eftir að hlýja okkur
um hjartarætur og er ég þakk-
lát fyrir það.
Nú heyri ég Skarphéðin og
pabba hlæja saman og græt yf-
ir því að þú fáir ekki að horfa á
strákinn minn vaxa úr grasi því
ég veit að hann átti stóran stað
í hjarta þínu. Ég veit þó að þú
fylgist með okkur og passar
upp á okkur þó að við sjáum
þig ekki lengur.
Eins og þú sagðir alltaf við
mig: ég elska þig eins og þú
ert.
Þín dóttir,
Jóhanna Maggý
Kristjánsdóttir.
Kristín Kristjánsdóttir gerð-
ist félagi í Klúbbnum Geysi
vorið 2004. Hún varð strax
virkur þátttakandi í vinnumið-
uðum degi í klúbbnum og frá-
bær fyrirmynd dugnaðar og
sjálfstæðis. Þannig setti hún
sjálfri sér jákvæða framtíðar-
sýn og náði að gera hana að
veruleika þrátt fyrir á stundum
erfiða baráttu á öðrum vígvöll-
um lífsins.
Kristín náði markmiðum sín-
um varðandi nám og vinnu með
þátttöku í ráðningu til reynslu
á vegum klúbbsins. Klúbburinn
Geysir átti alltaf góðan stað hjá
Kristínu en tengslin urðu fjar-
lægari er árin liðu sérstaklega
þó eftir að hún flutti til Dan-
merkur.
Við þökkum Kristínu sam-
ferðina og vottum fjölskyldu
hennar samúð.
Kveðja frá félögum og
starfsfólki Klúbbsins Geysis,
Benedikt Gestsson,
aðstoðarframkvæmdastjóri
Klúbbsins Geysis.
Kristín
Kristjánsdóttir