Morgunblaðið - 07.12.2017, Blaðsíða 88

88 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2017
Fallinn er í valinn
einn af máttarstólp-
um Seltjarnarnes-
bæjar. Sigurður Kr. Árnason list-
málari, byggingameistari o.fl.
Hann lést hinn 11. nóvember síð-
astliðinn, 92 ára að aldri.
Hann fæddist í Vestmannaeyj-
um en fluttist upp á fastalandið
og settist að á Seltjarnarnesi
seint á 6. áratugi síðastliðinnar
aldar og bjó þar síðan með fjöl-
skyldu sinni.
Hann lærði húsasmíði, gerðist
byggingameistari og stjórnaði
stórum verkum svo sem bygg-
ingu Bændahallarinnar, Sel-
tjarnarneskirkju og o.fl. Áhuga-
Sigurður Kr.
Árnason
✝ Sigurður Krist-ján Árnason
fæddist 20. sept-
ember 1925. Hann
lést 11. nóvember
2017.
Útför Sigurðar
fór fram 24. nóv-
ember 2017.
mál hans voru
óþrjótandi og með
ólíkindum var
hverju hann kom í
verk, það hálfa hefði
verið nóg.
Í byrjun 7. ára-
tugar 20. aldar
stofnaði hann sitt
eigið byggingafélag
og rak það til ársins
1982 er hann tók að
sér umsjón lista-
verka Landsbankans. Jafnframt
daglegri vinnu sinni sinnti hann
málaralistinni af krafti.
Árið 1996 gáfu Sigurður og
Gunnar Dal út ritið Íslenskir
myndlistarmenn þar sem sagt er
frá 31 stofnfélaga Myndlistar-
félagsins í máli og myndum.
Þetta er glæsilegt rit.
Ekki má gleyma stjórnmálun-
um en Sigurður fór í framboð til
sveitarstjórnar í plássinu einu
sinni ef ekki tvisvar ef ég man
rétt.
Ég kynntist Sigurði þegar
nokkrir karlar í plássinu stofn-
uðu Rotarýklúbb Seltjarnarness
1971. Í klúbbnum tók hann til
starfa með sama krafti og annars
staðar. Hann teiknaði merki
klúbbsins, sem á að tákna hraða
og framvindu. Hann var forseti
klúbbsins 1985-86, var sæmdur
æðsta heiðursmerki Rotary
International, „Paul Harris“-orð-
unni, 1991 og gerður að heiðurs-
félaga 2001. Hann sinnti öllum
störfum innan klúbbsins, sem
honum voru falin af kostgæfni og
vel studdi hann við uppbyggingu
klúbbhússins í Gróttu, Alberts-
búð.
Áhugi hans á stjörnufræði var
slíkur að hann keypti stjörnukíki,
sem komið var fyrir á þaki Val-
húsaskóla til afnota fyrir áhuga-
menn. Hann rak myndlistaskóla
um árabil og kenndi fólki á öllum
aldri myndlist.
Ljósmyndari var hann góður,
svo og kvikmyndagerðarmaður.
Þegar gaus í Eyjum 1973 fór
hann strax þangað og tók ljós-
myndir og kvikmyndir af gosinu
fyrsta gosdaginn, þessar myndir
þóttu frábærar.
Ekki má gleyma áhuga Sig-
urðar á náttúru landsins og öllu
því sem hann gaf Náttúrugripa-
safni Seltjarnarness svo sem
steinasafn, steingervinga og
fleira og fleira. Hjartfólgnust
held ég að hafi alla tíð verið
myndlistin. Hann naut þess að
mála og skapa með penslinum.
Hann átti sinn persónulega stíl.
Myndir hans hrifu mann en
gleymdust ekki. Sýningar hans
urðu margar bæði hér og erlend-
is og hlaut hann margar viður-
kenningar. 1980 fékk hann
gullmedalíu Accademia Italia
delle Arte. Seinustu sýningu sína
opnaði hann á 90 ára afmæli sínu
2015.
Skömmu fyrir aldamótin fékk
ég hann, tregan, til að sækja um
nafnbótina „Bæjarlistamaður
Seltjarnarness“ en umsóknin
fékk ekki náð fyrir augum
„Menningarnefndarinnar“ svo-
kölluðu.
Sigurður var mikill listamaður
og mannvinur og var sívinnandi
að list sinni allt til hins síðasta.
Hann mun lifa í verkum sínum
um ókomna framtíð.
Vertu sæll, gamli vinur og fé-
lagi.
Eiginkonu og börnum Sigurð-
ar votta ég mína dýpstu samúð.
Jón Jónsson, fyrrum
Rótarýfélagi og forseti
Rótarýklúbbs
Seltjarnarness.
Hér kveð ég
nöfnu mína og
æskuvinkonu, Báru
Björgu Oddgeirs-
dóttur. Það var erfitt að fá þær
fréttir að þú værir farin. Síðast
þegar við hittumst var ég svo
viss um að þú ættir góðan tíma
framundan. Ég ætlaði að koma
og hitta þig aftur en því miður
þá náðist það ekki.
Þakka þér, elsku vinkona, fyr-
ir þær stundir sem við áttum
saman sem hefðu mátt vera svo
miklu fleiri en í hjarta mínu
varst þú alltaf Bára, mín besta
vinkona. Ferðirnar okkar í
Glaumbæ og Þórskaffi voru
margar og alltaf skemmtum við
okkur vel saman og áttum góðar
minningar frá þessum árum. Þú
hittir svo hann Gunnar þinn og
ég Ragga minn og við stofnuðum
fjölskyldur og eignuðumst börn-
in okkar.
Við áttum yndislega tíma
Bára Björg
Oddgeirsdóttir
✝ Bára BjörgOddgeirsdóttir
fæddist 31. maí
1945. Hún lést 20.
nóvember 2017.
Útför Báru
Bjargar fór fram
30. nóvember 2017.
saman með fjöl-
skyldum okkar eins
og ferðin sem við
fórum saman til
Flórída, sú ferð
skildi eftir góðar og
dýrmætar minning-
ar. Í seinni tíð hitt-
umst við því miður
ekki eins oft en það
var alltaf vinátta og
væntumþykja á
milli okkar.
Elsku Bára mín, ég veit að nú
líður þér vel og vel hefur verið
tekið á móti þér.
Elsku Gunnar minn, Birgitta,
Helga, Katrín og fjölskylda,
missir ykkar er mikill. Ég sendi
ykkur mínar innilegustu samúð-
arkveðjur, hugur minn er hjá
ykkur, Guð blessi ykkur öll. Þín
vinkona,
Bára.
Heimsins þegar hjaðnar rós
og hjartað klökknar.
Jesús gefðu mér eilíft ljós
sem aldrei slökknar.
(Höf. ók.)
Fyrir hönd Flugfreyjufélags
Íslands,
Berglind Hafsteinsdóttir.
Kynni okkar
systra og Silju hóf-
ust fljótlega eftir að
hún og faðir okkar
byrjuðu að hittast, en þau kynnt-
ust árið 1993 í gegnum sameig-
inlegt áhugamál, bridge. Þau
voru bæði afar færir spilarar,
spiluðu sem makkerar á bridge-
mótum og voru ósigrandi par
þegar gripið var í spil þegar fjöl-
skyldan hittist.
Þegar barnabörnin heimsóttu
afa og Silju í Skipasundið var
alltaf líf og fjör. Silja lumaði
nefnilega á sérstöku leynivopni
til að hafa ofan af fyrir þeim.
Hún setti gamlar Chaplin-mynd-
ir í tækið og börnin veltust um af
hlátri yfir þessum ofurkvika og
skrítna manni og öllum hans
villtu uppátækjum og eltinga-
leikjum.
Alltaf var gleði og hlátur í
kringum Silju og okkur fannst
Sesselja
Friðriksdóttir
✝ Sesselja Frið-riksdóttir
fæddist 22. júlí
1935. Hún lést 17.
nóvember 2017.
Útför hennar fór
fram 1. desember
2017.
pabbi óskaplega
heppinn að hafa
kynnst þessari ofur-
kláru og skemmti-
legu konu. Hann fór
heldur ekki dult
með aðdáun sína á
henni og dásamaði
hana alltaf og bar
ómælda virðingu
fyrir henni.
Nú eru rúm 16 ár
síðan pabbi lést en
útfarardagur Sesselju, 1. desem-
ber, er afmælisdagurinn hans.
Sá dagur var alltaf sérstakur hjá
þeim Silju. Hann bauð henni,
okkur börnum sínum, dóttur
Silju og öllum barnabörnum í
Perluna, sem hann kallaði stof-
una sína. Þar valdi hver og einn
sínar veitingar og síðan var set-
ið, spjallað og hlegið fram eftir
degi. Þessar stundir og fleiri
góðar með Silju á síðustu árum
eru okkur afar dýrmætar í minn-
ingunni.
Við sendum Siggu Steinu,
Kristínu og Bjössa innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning elsku
Silju, hennar verður sárt saknað.
Mínerva, Guðríður og
Svanhildur.
Það var badmin-
tonið sem leiddi
okkur saman, fyrst
var Rafn þjálfari
minn hjá Badmintondeild Vals
og undir hans stjórn varð ég
eitt sinn Reykjavíkurmeistari.
Rafn helgaði badmintoni stóran
hluta af sínum frítíma, hann
var þjálfari, dómari, formaður
Badmintonsambandsins og svo
lék hann sjálfur badminton af
lífi og sál.
Hann var ástríðufullur bad-
mintonspilari og vildi að menn
spiluðu íþróttina rétt og væru
alltaf að keppa að því að ná
sem bestum árangri.
Þegar TBR-húsið reis við
Gnoðarvog um 1976 var stofn-
aður klúbbur, Gammel mænd
holdet eða GMH, skilyrði var
að menn væru orðnir fertugir
eða litu út fyrir að vera það,
undirritaður féll undir seinni
skilgreininguna.
Nafnið á klúbbnum kom frá
húsverðinum, honum Eiríki
hálfdanska sem talaði ávallt
bjagaða íslensku.
Klúbburinn átti handritað
stofnskjal með 16 meðlimum,
spilað var tvisvar í viku og tvo
tíma í einu. Ókrýndur bolta-
vörður og skipuleggjandi var
Rafn, allt varð að fara eftir
settum reglum og flest úrslit
Rafn Kristján
Hólm Viggósson
✝ Rafn KristjánHólm Viggós-
son fæddist 11. maí
1931. Hann lést 15.
nóvember 2017.
Útför Rafns fór
fram 24. nóvember
2017.
skráð samvisku-
samlega.
Þarna var sam-
ankominn
skemmtilegur hóp-
ur og margur hafði
verið keppnismað-
ur í badminton.
Rafn hætti aldrei
að segja mönnum
til og hvernig ætti
að spila leikinn,
það gat stundum
slegið í brýnu og ekkert var
gefið eftir. Hópurinn hefur
haldið árlegt þorrablót frá upp-
hafi og alltaf verið glatt á
hjalla, á árum áður voru einnig
haldnar eftirminnilegar stór-
árshátíðir með okkar betri
helmingum.
Síðustu árin dvaldi Rafn á
Hrafnistu og undi hag sínum
vel þar, var fljótur að kynnast
fóki og duglegur að lesa. Ég
færði honum nokkrum sinnum
bækur sem voru vel þegnar.
Hann fylgdist vel með þjóðmál-
um og vildi frétta af badmint-
onfélögunum.
Það eru orðin um fjögur ár
síðan æfingum hjá GMH var
sjálfhætt, Elli kerling var farin
að segja til sín og nú hefur
fækkað nokkuð í hópnum, en
þorrablótið lifir svo lengi sem
fleiri en einn meðlimur GMH
verða uppistandandi. Rafns
verður þar sárt saknað, en
minningin um skemmtilegan fé-
laga og snjallan badmintonspil-
ara lifir.
Við félagar í GMH sendum
fjölskyldu Rafns innilegar sam-
úðarkveðjur.
Jafet Ólafsson.
Elsku afi, það er
ljúfsárt að kveðja
þig svona stuttu eft-
ir að við kvöddum
ömmu. Við viljum trúa því að þið
hafið farið saman inn í eilífðina þó
að þú myndir örugglega finna
einhverja rökrétta ástæðu fyrir
þessari tímasetningu.
Það var alveg sama hvert mál-
efnið var þú áttir alltaf einhverjar
sögur í pokahorninu sem settu
málið í annað samhengi. Þú
fræddir okkur um heima og
geima, fórst með vísur og sagðir
dæmisögur. Boðskapurinn var
oft á tíðum sá að við ættum að
vera gagnrýnar og skoða hluti frá
mörgum sjónarhornum. Eðlileg-
Bergur Jónsson
✝ Ragnar BergurJónsson fædd-
ist 24. maí 1924.
Hann lést 30. októ-
ber 2017.
Útför Bergs fór
fram 24. nóvember
2017.
ar og rökréttar
skýringar þyrftu
ekkert endilega að
vera óspennandi. Þú
gafst þér alltaf tíma
í að sinna okkur
þegar við komum í
heimsókn. Eins og
amma strauk hárið
frá enninu á okkur
þá tókst þú á móti
okkur með þéttu
afaknúsi og pípu-
ilmi. Niðri á verkstæðinu þínu
var einstök ró, þar sem við gátum
setið, fylgst með og spjallað sam-
an. Allt var hægt að laga og upp-
gjöf var ekki til í þínum orða-
forða, eins og þú sagðir svo oft þá
er til ráð við öllu nema ráðaleysi.
Heimurinn án ykkar ömmu er
ekki alveg búinn að taka á sig
mynd. Við yljum okkur við minn-
ingar um góðar samverustundir,
hlýjuna og húmorinn.
Takk, elsku afi Bergur.
Jóna Lára, Berglind
og Björg.
Allar stundir okkar
hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Þessi gamla vísa kom upp í
huga minn þegar ég horfði út
um eldhúsgluggann í Syðri-
Neslöndum um síðustu helgi, á
ljósin í gluggunum á næsta bæ.
Laugardagurinn 18. nóvem-
ber var fagur í Mývatnssveit.
Logn, sól og blíða, allt snævi
þakið.
Einn skuggi var þó til staðar
þar sem ég þurfti að kveðja
kæra vinkonu, Stínu í Ytri eins
og við kölluðum hana þar sem
við dveljum í Syðri-Neslöndum
þegar við erum í Mývatnssveit.
Yndisleg kona með hlýja nær-
veru og einstök á margan hátt.
Margt kemur upp í hugann
þegar rifja á upp liðna tíð, bæði
súrt og sætt.
Mikill samgangur var þar á
milli bæja þar sem um frænd-
Ingibjörg Kristín
Sigurgeirsdóttir
✝ IngibjörgKristín Sig-
urgeirsdóttir fædd-
ist 18. janúar 1930.
Hún lést 3. nóv-
ember 2017.
Útför Ingibjarg-
ar Kristínar fór
fram 18. nóvember
2017.
fólk og nágranna
er að ræða og sam-
skipti góð.
Oft höfum við
dvalið þarna og
notið hjálpar og
gleðistunda með
fólkinu í Ytri-Nes-
löndum og hefur þá
alltaf verið glatt á
hjalla og um nóg að
spjalla.
Stundum hjólaði
ég eða rölti til Stínu í kaffi og
áttum við þá ljúfar stundir við
eldhúsborðið þar sem margt
bar á góma svo sem álfkonur,
miðilsfundi, gengið samferða-
fólk og liðna daga svo eitthvað
sé nefnt.
Lengi verður í minnum haft
þegar við dvöldum í sveitinni
síðastliðið sumar ásamt fjöl-
skyldumeðlimum, þegar Stína
birtist í Syðri-Neslöndum með
börnin sín fimm og auðvitað
með kleinupoka í hendi. Þá var
kátt í höllinni.
Hún unni sínu fólki heitt og
var annt um að öllum liði sem
best.
Með þessum fátæklegu orð-
um langar mig að þakka fyrir
yndislegar samverustundir og
liðna tíð með Stínu og sendum
við Tommi og fjölskylda hlýjar
samúðarkveðjur til ykkar allra,
elsku Ytri-Neslandafólk.
Þórdís Pálmadóttir,
Laugarvatni.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu
greinar eru vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum.
Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á
útfarardegi verður greinin að hafa borist
eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í
Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000
slög. Ekki er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefn-
um.
Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli
sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um hvar og hvenær
sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hve-
nær hann lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er
hún sjálfkrafa notuð með minningargrein
nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviágripi í inn-
sendikerfinu.
Hafi æviágrip þegar verið sent er ráðlegt að
senda myndina á netfangið minning@mbl.is
og láta umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar