Morgunblaðið - 17.01.2018, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. JANÚAR 2018
✝ Björg Jóns-dóttir fæddist í
Bergen í Noregi 17.
ágúst 1922. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Mörk 10. jan-
úar 2018. Foreldrar
Bjargar voru hjónin
Kristín Vigfúsdóttir
húsmóðir, f. 27.
febrúar 1891 í
Vatnsdalshólum,
Austur-Húnavatns-
sýslu, d. 24. júlí 1946, og Jón Ey-
þórsson veðurfræðingur, f. 27.
janúar 1895 á Þingeyrum, Húna-
þingi, d. 6. mars 1968.
Björg var elst systkina sinna,
sem eru: Sverrir, f. 16. ágúst
1924, d. 18. janúar 1966, Eyþór, f.
15. maí 1927, Ingibjörg, f. 22. júní
1928, d. 22. október 1938, Eirík-
ur, f. 12. september 1931, d. 1.
nóvember 1999, og Kristín, f. 2.
júní 1933, d. 11. mars 1999.
Hinn 29. janúar 1948 giftist
Björg Svavari Halldórssyni, f. 27.
október 1918, d. 26. febrúar
1997. Þau eignuðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Kristín Ingibjörg, f.
4.12. 1946, maki Birgir Jóhann-
esson, f. 2.2. 1948. Dóttir Krist-
ínar og Eriks Hougaard er Bett-
þeirra eru: Silja Gayani, f. 28.6.
1986, maki Morten Dahl, f. 1.11.
1982. Dætur þeirra eru Ophelia
Isadora Scharlett og Eloisa Isa-
dora Constance, Elías Örn, f. 1.9.
1996, og Viktor Ísar, f. 18.5.
1998. 4) Halldór Trausti, f. 6.6.
1952, í samb. með Steinu Kristínu
Kristjónsdóttur, f. 30.1. 1955.
Dóttir Halldórs og Vilborgar
Marteinsdóttur er Marta, f. 3.12.
1975. Börn hennar og Högna
Jökuls Gunnarssonar eru: Rakel
Ýr, María Rán og Viktor Jökull.
Steina á tvær dætur Guðbjörgu
og Láru Kristjönu.
Fyrstu æviár Bjargar í Bergen
voru henni ávallt ofarlega í huga
og var Noregur eins og hennar
annað föðurland. Hún flutti með
foreldrum sínum til Íslands 1926
og bjuggu þau á ýmsum stöðum í
Reykjavík, þar til þau fluttu að
Veðramótum, sem síðar varð
Dyngjuvegur 14.
Björg gekk í Verzlunarskóla
Íslands og eftir útskrift vann hún
hjá Skipaútgerð ríkisins. Hún
var heimavinnandi húsmóðir
meðan börnin uxu úr grasi. Þá
fór hún aftur út á vinnumark-
aðinn og vann m.a. hjá Skipaút-
gerð ríkisins þangað til hún fór á
eftirlaun.
Útför Bjargar fer fram frá Ás-
kirkju í dag, 17. janúar 2018, og
hefst athöfnin klukkan 13.
ina Björg, f. 10.8.
1980, í samb. með
Aðalsteini Rúnars-
syni, f. 27.4. 1981.
Dóttir þeirra er
Alma Rún. Dætur
Bettinu og Sigur-
geirs Sigurðssonar
eru Thelma Ósk og
Milla Kristín. 2)
Svavar, f. 25.8.
1948, maki Jónína
Guðrún Garðars-
dóttir, f. 1.10. 1949. Börn þeirra
eru Helga Jensína, f. 31.10. 1973,
maki Hallgrímur Sveinn Sveins-
son, f. 12.5. 1972. Börn þeirra eru
Guðrún Karitas, Sveinn Svavar
og Kristján Karl. 2) Svavar Guð-
björn, f. 10.3. 1978, d. 2.2. 2006,
og Garðar Ágúst, f. 16.7. 1983,
maki Aldís Anna Sigurjónsdóttir,
f. 31.8. 1984. Börn þeirra eru:
Sigurjón Helgi, Svavar Óli og
Kristófer Andri. Dóttir Svavars
er Þórunn Hilma, f. 18.12. 1974, í
samb. með Snæbirni Viðari
Narfasyni. Börn Þórunnar og
Kjartans Bjarnasonar eru Hilm-
ar Bjarni, Íris Anna og Sig-
urbjörn Ágúst. 3) Jón Pétur, f.
6.6. 1952, maki Jóhanna Erla Ei-
ríksdóttir, f. 20.7. 1957. Börn
Í dag kveð ég tengdamóður
mína, Björgu Jónsdóttur, hinstu
kveðju. Ég gleymi ekki þeim
hlýju móttökum sem ég og
Helga, þá 10 mánaða, fengum er
við komum á heimili hennar og
Svavars fyrir 44 árum. Þau
bjuggu á Dyngjuvegi 14 sem
hafði verið æskuheimili Bjargar.
Þar var oft margt um manninn
og glatt á hjalla. Björg og Svav-
ar voru mikið fjölskyldufólk og
nutu þess að hafa börnin sín og
barnabörn í kringum sig. Í jóla-
og fjölskylduboðunum voru þau
á hlaupum við að þjónusta
okkur. Þá var dansað í kringum
jólatréð, sungið, spilað og leikið
og ég veit að krakkarnir sakna
þessara samverustunda. Þegar
við Lóli vorum að vinna við hús-
ið okkar í Daltúni komu Björg
og Svavar og sóttu börnin á
föstudögum og voru með yfir
helgina og biðu þau alltaf
spennt eftir komu þeirra.
Heilan vetur komu Björg og
Svavar á morgnana í Daltúnið
til að passa Garðar Ágúst, sex
ára, en hann fór þá í skólann
eftir hádegi. Eitt sumarið fór-
um við Lóli með Svavari og
Björgu í ferðalag norður í land.
Við komum til Siglufjarðar og
var gaman að heyra þau rifja
upp síldarárin á Siglufirði, en
þau höfðu verið þar á sama
tíma en ekki þekkst þá. Björg
hélt dagbók í ferðinni og allt
nákvæmlega skrifað niður.
Svavar og Björg voru mjög
samrýnd hjón og var það
Björgu erfiður tími þegar Svav-
ar féll frá 1997. Líf Bjargar var
ekki áfallalaust en hún var ekki
að kvarta. Var fljót að sjá
björtu hliðarnar á tilverunni.
Hún var ákveðin kona og hafði
sínar skoðanir. Björg var nýtin
og henti til dæmis aldrei um-
slögum, notaði þau til að hripa
niður ýmsar hugdettur eða eitt-
hvað sem hún heyrði í fréttum
og vildi muna. Fyrir fimm árum
keypti Björg sér iPad, þá 90
ára gömul, „gúgglaði“, las blöð-
in og fésbókina og fylgdist með-
al annars þannig með barna- og
barnabörnum. Hún var mikil
hannyrðakona og nutu börnin
mín góðs af. Þegar þau voru
orðin fullorðin prjónaði hún
„norskar“ peysur á þau öll. Hún
var félagslynd og alltaf til í allt
og fór mikið með okkur. Hinn
20. desember síðastliðinn kom
hún með okkur Lóla á tónleika
með Sissel Kyrkjebø í Hörp-
unni og naut hún þeirra í botn.
Á Þorláksmessu og aðfanga-
dagskvöld kom hún og var með
okkur þrátt fyrir að vera orðin
mjög lasin. Það stoppaði hana
ekkert. Björg dvaldi síðustu tvö
æviárin á hjúkrunarheimilinu
Mörk. Þar leið henni vel, þekkti
allt starfsfólkið með nafni og
sagðist búa á 10 stjörnu hóteli.
Ég vil þakka starfsfólki Markar
fyrir einstaka umönnun og góða
nærveru. Mig langar sérstak-
lega að þakka Björgu fyrir
þann stuðning sem hún veitti
okkur Lóla þegar sonur okkar
Svavar Guðbjörn veiktist og lá
banaleguna. Þá kom hún og sat
hjá honum oft langt fram á
kvöld og var það ómetanlegt.
Hvíl í friði, kæra Björg, og
ástarþakkir fyrir allt.
Jónína Garðarsdóttir.
Elsku amma.
Ég var 10 mánaða, eins og
þú þreyttist ekki á að segja mér
síðustu árin í hvert skipti sem
ég hitti þig. Með stolti sagðirðu
mér að ég hefði verið 10 mán-
aða, fyrsta barnabarnið. Já, þið
tókuð vel á móti mér bæði þú
og afi á Dyngjuveginum og
þangað var alltaf gott að koma.
Sem barn var maður umvafinn
ást og hlýju og alltaf nægur
tími fyrir okkur barnabörnin.
Svo þegar við urðum eldri þá
voruð þið afi boðin og búin til
að létta okkur lífið, hvort sem
það var að skutla okkur á æf-
ingu eða gefa okkur smá nær-
ingu. Á Dyngjuveginum fékk
maður alltaf tekex með rækju-
salati og te með vænum
skammti af sykri og mjólk.
Yndislegt.
Barnabarnabörnin fengu líka
að njóta þíns yndislega faðm-
lags, jákvæðni og hvatningar.
Að ég tali nú ekki um fallegu
fingravettlinganna sem þú
prjónaðir á alla. Ég hef stund-
um sagt að ef ég ber gæfu til að
verða gömul þá ætla ég að
verða eins og amma Björg. Þú
varst þakklát fyrir lífið og
þakklát fyrir það sem þú hafðir
og varst dugleg að segja frá
því. Þó að þú værir að ganga í
gegnum erfiða hluti þá var allt-
af stutt í þakklætið og það er
þakkarvert.
Elsku amma, takk fyrir allt
sem þú hefur gefið mér og allar
góðu stundirnar okkar saman.
Þín
Helga.
Elsku amma mín.
Þú varst einstök kona og ég
einstaklega heppin að þú varst
amma mín. Hjá þér fékk ég
hlýjasta faðmlagið og frá þér
skein skilyrðislaus ást. Þú áttir
yndislegt heimili á Dyngjuveg-
inum þar sem ég á margar af
mínum kærustu minningum
bæði með húsið fullt af fólki og
líka ein með þér, afa og pabba.
Pabbi að spila á píanóið á með-
an við afi spiluðum á spil og þú
prjónaðir svo fengum við okkur
pylsur og kartöflumúsina þína.
Þú varst svo glöð, jákvæð og
ánægð með lífið. Þvílík fyrir-
mynd og ég ætla að tileinka
mér það lífsviðhorf sem þú
hafðir. Sofðu vel, elsku hjarta-
kellingin mín.
Þín
Marta.
Björg Jónsdóttir
✝ Björg Her-mannsdóttir
fæddist 19. septem-
ber 1923 á Hánefs-
stöðum í Seyðis-
firði. Hún lést á
hjartadeild Land-
spítalans 3. janúar
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Hermann
Vilhjálmsson frá
Hánefsstöðum, f.
1894, d. 1967, og Guðný Vigfús-
dóttir frá Fjarðarseli, f. 1893, d.
1984. Eiginmaður hennar var
Þórir Bergsson tryggingastærð-
fræðingur, f. 2.7. 1929, d. 7.3.
1987. Systkini Bjargar: Sigrún,
f. 1919, Ragnar Sigurður, f.
1921, d. 1929, Elísabet, f. 1926,
d. 1927, Elísabet Guðný, f. 1928,
Erna, f. 1933.
Fjölskylda Bjargar bjó á
Hrauni í landi Hánefsstaða frá
1919 til 1942 er þau fluttu inn í
kaupstaðinn og settust að á
Austurvegi 11. Móðir Guðnýjar,
Elísabet Ólafsdóttir, f. 1869, d.
1963, var alla tíð á heimilinu og
Hermann sonur Bjargar og Þór-
is ólst þar upp. Björg ólst upp
við störf tengd útvegi Hánefs-
staðamanna, ekki síst eftir að
faðir hennar hóf eigin útgerð.
þingis. Eftir að hún lét af störf-
um 1993 tók hún iðulega að sér
ýmsan yfirlestur, m.a. lengi
prófarkir Úlfljóts.
Niðjar Bjargar og Þóris: 1.
Hjalti, f. 25.12. 1950, maki Guð-
rún Björk Tómasdóttir. Börn: a)
Jóhannes, f. 1972, d. 1991 (móðir
Sólveig Jóhannesdóttir), b) Mar-
grét, f. 1977, (faðir Einar Stef-
ánsson) m. Ragnar Páll Jóhann-
esson, b. Pálína Björk, Hekla
Guðrún og Bryndís Emilía. c)
Teitur, f. 1980, m. Eva Suto, d)
Guðný, f. 1986, m. Jóhann Már
Helgason, b. Svava Árdís. Barn
Jóhanns Björn Helgi. 2. Her-
mann, 1.10. 1952, maki Rann-
veig Sigurðardóttir. Börn: a)
Freyr, f. 1978, m. Helga Rún
Runólfsdóttir, b. Hlynur og Sól-
ey b) Nanna, f. 1994. 3. Guð-
björg Lilja, f. 5.4. 1954, maki
Torfi Magnússon. Börn: a)
Björg, f. 1975, b) Ragnheiður, f.
1991, m. Már Másson Maack. 4.
Bergur, f. 29.8. 1956, maki Lauf-
ey Kristinsdóttir. Börn: a)
Dagur, f. 1981 (móðir Dagný
Björgvinsdóttir), b) Kristín, f.
1983, m. Samúel Jón Sam-
úelsson, b. Samúel Gísli og
Bergur, c) Þórir, f. 1988, m. Sig-
rún Ósk Jóhannesdóttir, b.
Freyja Björg, d) Sindri, f. 1991,
m. Elísabet Rós Valsdóttir, b.
Áróra, e) Kormákur Logi, f.
1999, f) Dýrleif Una, f. 1999.
Útför hennar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
17. janúar 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Öll sumur fram
undir tvítugt vann
hún við beitningu.
Björg sótti barna-
skólann í Eyrar-
þorpinu. Hún fór á
Laugar 1939 og í
Menntaskólann á
Akureyri árið eftir
og varð stúdent
þaðan úr stærð-
fræðideild. Að
loknu stúdentsprófi
kenndi hún einn vetur við
Seyðisfjarðarskóla og aftur
veturinn 1965-66. Árin 1948-50
nam hún sálarfræði við Hafnar-
háskóla. Á þeim árum vann hún
með köflum hjá dr. Matthíasi
Jónassyni.
Björg og Þórir giftust 9.
desember 1950 og stofnuðu þá
heimili í Höfn þar sem þau
bjuggu öll námsár Þóris, uns til
þau fluttu heim árið 1958. Í
Reykjavík bjuggu þau síðan
lengst af á Freyjugötu 28. Árið
1981 flutti Björg í Álfheima og
bjó þar alla tíð síðan. Guðný
móðir Bjargar bjó með henni frá
1968. Alla tíð vann hún fyrir og
með Þóri við hin ýmsu verkefni.
Frá 1976 starfaði hún á Bóka-
safni Alþingis. Um skeið var hún
formaður starfsmannafélags Al-
Á þessum degi fyrir 32 árum
hittumst við amma fyrst, ég
nokkurra klukkustunda gömul. Í
dag fylgi ég ömmu minni til graf-
ar.
Elsku amma mín.
Eins og Margrét systir sagði,
þú hefur alltaf verið til. Burðar-
stólpi í nærumhverfi okkar. Bros-
ir að minningum úr ferðalögum
okkar fjölskyldunnar um landið,
einnig um Trip Trap-stólinn
minn sem þú komst þér alltaf fyr-
ir í hjá okkur á Laugateignum.
Svo lengi sem ég man höfum
við stórfjölskyldan hist hjá þér í
Álfheimunum annan í jólum. Þar
höfum við systkinabörnin setið
löngum stundum og spilað, helst
Pictionary og 30 ára gamalt
Trivial Pursuit, hlegið að spilaó-
förum hvert annars og bragðað á
heimagerða ísnum þínum.
Eitthvað hef ég þó verið að
flýta mér úr boðinu þetta árið. Ég
fór nefnilega án þess að kveðja
þig, amma mín.
Það var athugul dóttir mín, ný-
orðin þriggja ára, sem benti mér
á það. Við vorum varla komin
heim þegar hún segir: „Mamma,
þú gleymdir að kveðja Björgu
langömmu.“
Hún minnti mig á það nokkr-
um sinnum til viðbótar næstu
daga. Tveimur dögum síðar
varstu komin á spítalann.
Mikið er ég þakklát fyrir að
hafa komið til þín daginn áður en
þú fórst frá okkur, amma mín. Ég
fékk að halda í höndina á þér,
segja þér frá áhyggjum barna-
barnabarnsins og faðma þig í
hinsta sinn.
Við amma heyrðumst reglu-
lega þegar reyndi um of á ís-
lenskukunnáttu mína. Gat ég þá
leitað í þá ómetanlegu þekkingu
sem hún bjó yfir. Ég leitaði til
hennar fyrir ekki svo löngu vegna
orðs sem valdið hafði heilabrot-
um meðal lögfróðra, án þess að
niðurstaða væri í sýn. Amma
svaraði með orðunum: „Hver
skrattinn er það?“ og þurfti
þannig ekki fleiri orð að hafa um
tilvist þess orðs. Amma prófarka-
las líka lögfræðigreinar í hundr-
aðatali. Féllst hún m.a. á að lesa
yfir meistararitgerðir okkar
systra, með 10 ára millibili, í
seinna skiptið 90 ára að aldri.
Ömmu varð tíðrætt um það
síðustu árin fyrir andlátið er hún
og vinkona hennar, rétt rúmlega
tvítugar að aldri, áttu á blíðviðr-
isdegi einum leið fram hjá Bessa-
stöðum. Þar sat nefnilega „for-
setinn“ úti að snæðingi með
fjölskyldu sinni og heilsaði hann
þeim stöllum. Það er kannski
ekki skrítið hve sterk minningin
var í huga ömmu enda var þar á
ferðinni fyrsti forseti Íslands,
Sveinn Björnsson, skömmu eftir
stofnun lýðveldisins Íslands,
sumarið 1944.
Amma ræddi líka hárið á mér
talsvert í þau skipti sem ég hitti
hana sl. árið en hún var fullviss
um að lengd þess hlyti að valda
einhvers konar vandkvæðum.
„Áður fyrr var bannað að vera
með svona sítt hár,“ sagði hún og
vísaði til vinnulöggjafar og flóka-
hættu. „Nærðu alveg að standa
upprétt?“ spurði hún og „Seturðu
stundum fléttu í það?“ Henni hef-
ur kannski orðið hugsað til
mömmu sinnar, nöfnu minnar,
sem gjarnan gekk um með síða
fléttu.
Elsku amma mín, ég er með
fléttu núna. Hvíl í friði.
Þitt barnabarn,
Guðný Hjaltadóttir.
Þær komu stundum með Guð-
nýju, móður sinni, í heimsókn á
bernskuheimili mitt, systurnar á
Hánefsstöðum, en oftast þó að-
eins Björg ein, enda voru þær ná-
skyldar móður minni, þar sem
Guðný og amma mín voru systra-
dætur. Sambandið viðhélst þótt
gömlu konurnar hyrfu úr tölu lif-
enda, einkum þó af Bjargar hálfu.
Hún var alltaf hress og
skemmtileg að hitta, hvernig svo
sem stóð á hjá henni og kunni
jafnan frá mörgu að segja. Og
alltaf sendi hún okkur jólakort,
ekki vantaði það.
Sömuleiðis kveðjur af öðrum
tilefnum. Eftir að foreldrar mínir
létust hélt hún áfram að senda
mér jólakort lengi vel, enda afar
frændrækin.
Þó að ekki væri mikið um
heimsóknir eftir andlát foreldra
minna urðu jafnan fagnaðarfund-
ir þegar við hittumst á förnum
vegi, sem var oftar en ekki, enda
gat maður alltaf átt von á því að
rekast á hana, þegar maður átti
leið framhjá húsakynnum Al-
þingis, þar sem hún vann lengst
af við handritalestur. Þá var
gjarnan stansað og talað saman,
ef tími var til.
Þegar ég nú kveð hana að leið-
arlokum er mér efst í huga inni-
legt þakklæti fyrir tryggðina svo
og góða viðkynningu og vináttu,
sem hún sýndi fjölskyldunni alla
tíð og bið henni allrar blessunar
Guðs, þar sem hún er nú.
Börnum hennar og öðrum að-
standendum votta ég innilega
samúð.
Blessuð sé minning Bjargar
Hermannsdóttur.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Mig langar að minnast Bjarg-
ar móðursystur minnar með fá-
einum orðum. Þær systur Sigrún,
Björg, Elísabet og Erna voru
samrýndar og hittust oft yfir
kaffibolla heima hver hjá annarri.
Þannig sé ég þær ljóslifandi fyrir
mér. Oftar en ekki hvarflaði þá
hugurinn austur á Seyðisfjörð og
menn og málefni þaðan rædd.
Einnig voru bernskuárin á
Hrauni og Hánefsstöðum rifjuð
upp. Þær áttu afbragðsgóða for-
eldra í þeim Hermanni og Guð-
nýju og voru einnig umvafðar
stórfjölskyldunni allan sinn upp-
vöxt.
Þær fóru þó ekki varhluta af
sorginni, því þær misstu tvö
systkin í bernsku, Ragnar átta
ára og Elísabetu ársgamla.
Björg fór í menntaskóla á
Akureyri og ég heyrði einn skóla-
bróður hennar lýsa henni sem
þeirri allra fallegustu stúlku sem
hann hefði séð. Björgu gekk vel í
námi og lauk stúdentsprófi og fór
síðar að nema sálfræði við Kaup-
mannahafnarháskóla. Hún giftist
Þóri Bergssyni sem nam trygg-
ingastærðfræði við sama háskóla
og eignuðust þau fjögur börn,
Hjalta, Hermann, Lilju og Berg.
Ég man Björgu sem unga
móður á Birkedommervej í
Kaupmannahöfn en fjölskyldur
okkar voru samtíða í Danmörku.
Björg var ekki bara falleg heldur
líka lífsglöð, greind og fljót til
svars. Alltaf góð við systrabörn
sín og hafði á þeim áhuga þó að
hún hefði nóg á sinni könnu.
„Elskið þið friðinn“ var hennar
viðkvæði þegar slettist upp á vin-
skapinn hjá frændsystkinunum.
Við systkinin, börn Sigrúnar,
bjuggum síðar lengi í Noregi og
áttum alltaf vísan samastað á
heimili Bjargar þegar við komum
til landsins. Ekki var á henni að
finna annað en að það væri eðli-
legasti hlutur í heimi að veita
okkur húsaskjól og fæði. Þær
systur hjálpuðust reyndar alltaf
að eftir getu.
Íslensk náttúruvernd og
menning var Björgu hugleikin og
hafði hún á því sterkar skoðanir.
Hún sendi systrabörnum sínum í
Noregi íslenskar bækur til að við
glötuðum ekki ylhýra málinu.
Hún vann í mörg ár sem hand-
ritalesari hjá Alþingi og þykist ég
vita að þar hafi nýst vel skarp-
leiki hennar og kunnátta.
Björg var kraftmikil þrátt fyr-
ir fínlega líkamsbyggingu. Hún
gekk bæjarhluta milli langt fram
eftir aldri enda átti hún ekki bíl.
Nú arkar hún inn í eilífðina og við
kveðjum hana með þakklæti og
kærleika.
Guðný Bjarnadóttir.
Björg
Hermannsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐLAUGUR HJÖRLEIFSSON,
Hlaðhömrum 2, Mosfellsbæ,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
4. janúar. Útför hans fer fram frá
Bústaðakirkju föstudaginn 19. janúar klukkan 13.
Halla Gunnlaugsdóttir
Soffía Bryndís Guðlaugsd. Haukur Már Stefánsson
Hildur Guðlaugsdóttir Njörður Snæland
barnabörn og langafabörn