Morgunblaðið - 25.01.2018, Blaðsíða 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. JANÚAR 2018
✝ Hörður Al-bertsson fædd-
ist í Reykjavík 11.
janúar 1953. Hann
lést 12. janúar 2018
á krabbameins-
lækningadeild 11E,
Landspítala.
Foreldrar hans
voru Albert Sig-
urðsson, verkamað-
ur og síðar bílstjóri
í Reykjavík, f. 20.
mars 1919, d. 26. október 1985,
og Guðríður Benediktsdóttir,
saumakona frá Vatnsdal, Húna-
vatnssýslu, f. 24. júní 1915, d. 20.
september 1978.
Hörður kvæntist Helgu Krist-
jönu Austmann Jóhannsdóttur,
f. 18. apríl 1952. Börn þeirra
eru: 1) Jóhann Albert, f. 31. júlí
1974, kvæntur Jóhönnu Kristínu
Steinsdóttur, f. 1. janúar 1978,
börn þeirra eru: Fannar Smári,
Arnar Bjarki, Lilja Karen, Hlyn-
ur Ingi, Salvar Pálmi, Hörður
Reynir og Helgi Reynir. 2) Edda
Hrund Austmann, f. 8. febrúar
1979, gift Gunnari Inga Jó-
hannssyni, f. 24. janúar 1979,
börn þeirra eru: Karel Berg-
mann, Líf Austmann, Saga Aust-
mann, Vaka Austmann og Hrói
Austmann. 3) Þórhalla Aust-
Inga Clariot, gift Jose Ramon
Clariot, Hrefna Albertsdóttir,
gift Helga Ámundasyni, Arndís
Albertsdóttir, gift Úlfari Sam-
úelssyni, Svanhvít Albertsdóttir
og Kolbrún Albertsdóttir sem er
gift Birni Guðbjörnssyni.
Hörður var snemma vinnu-
samur og ungur vann hann fyrir
sér sem sendill á hjóli. Hann var
einnig góður námsmaður.
Snemma hafði hann sýn á frek-
ari menntun og kom til álita að
hann færi í fiskifræði en úr því
varð þó ekki. Til að undirbúa
frekara nám eftir grunnskóla
gekk hann í Lindargötuskóla,
þaðan sem hann útskrifaðist ár-
ið 1971. Með námi vann hann
m.a. fyrir sér á ryðvarnarverk-
stæði og til þess að afla sér
starfsreynslu inn á námslínu
sem hann hafði valið sér, vann
hann hjá iðnmeisturum í mál-
araiðn og múrverki. Hann hóf
svo nám í Tækniskóla Íslands og
lauk fyrst námi í undirbúnings
og raungreinadeild og fór þaðan
í byggingartæknifræðinám og
útskrifaðist árið 1982. Eftir nám
starfaði Hörður í skamman tíma
á verkfræðistofu en að eigin
sögn var það tilviljun að hann
fór út í þakpappalagnir, sem
hann starfaði svo við til æviloka.
Útför Harðar fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 25. janúar
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
mann, f. 1. júní
1982, gift Birni
Ólafi Ingvarssyni, f.
24. júlí 1969, börn
þeirra eru: Högni
Snær, Ingvar Leó,
Ylfa Margrét og
Lea Oktavía. Helga
átti fyrir dóttur,
Berglindi Ólafs-
dóttur, f. 29. júní
1968, sem Hörður
gekk í föðurstað.
Berglind er gift Svavari Egils-
syni, f. 19. maí 1949, börn þeirra
eru: Helga Dís, gift Shaun Willi-
amson, sonur þeirra Matthew
Davíð, Sigurbjörg Halla, dóttir
hennar Eva Rós og Jóhann Eg-
ill. Hörður og Helga skildu.
Hörður kvæntist Sigríði
Thorstensen (Diddu). Þau eign-
uðust engin börn en fyrir átti
Sigríður tvö börn, Daða Hjörvar
og Unni Eddu Hjörvar. Börn
Unnar eru: Viktor Sindri og Re-
becca Victoria. Hörður og
Didda skildu.
Hörður kvæntist eftirlifandi
maka sínum Ilona Iosifovna
Karlashchuk. Börn þeirra eru:
Ilanita Jósefína, f. 12. nóvember
2000, og Milagros Ísold, f. 19.
janúar 2008.
Systur Harðar eru Sigrún
Elsku hjartans ástin mín, eig-
inmaður minn og besti vinur. Þú
hefur kvatt mig og dætur okkar
og ég trúi því ekki ennþá að þú
sért farinn frá okkur. Hjarta mitt
er fullt af sorg og ást til þín og
tómarúmið algjört. Við fengum
alltof stuttan tíma saman en tím-
inn sem við fengum er dýrmæt-
astur allra og allar þær minning-
ar sem við eigum saman eru
algjörlega ómetanlegar, elsku
fallega ástin mín að eilífu. Ástin
sem á milli okkar var og verður
er engu öðru lík, við vorum sem
eitt, og gullmolarnir dætur okkar
sem við eigum saman. Þær sakna
þín svo mikið og það verður erfitt
fyrir okkur, stelpurnar þínar, að
lifa án þín, ástin mín. Þú varst
okkur allt og miklu meira en það.
Ég mun passa dætur okkar og
reyna að hjálpa þeim í sorgarferl-
inu. En hér heima er allt svo tóm-
legt, allt er á sínum stað, fötin
þín, dótið, allar myndir upp á
veggjum, en það eina sem vantar
ert þú, ástin mín.
Guð mun leiða mig í gegnum
erfiðleika lífsins og gefa mér
styrk til að halda áfram. Það var
alltaf ósk mín og barnanna að þú
myndir ná heilsu. Við báðum Guð
að vaka yfir þér í veikindunum og
treystum því alltaf að þér myndi
batna. Þú vildir ekki að ég kæmi
mikið upp á spítala til að heim-
sækja þig vegna þess að þú vildir
ekki að við stelpurnar sæjum
hversu alvarlega veikur þú varst.
Þú sagðir alltaf, ég jafna mig og
verð kominn heim á morgun, en
svo liðu dagarnir og þú veiktist
alltaf meir og meir.
Ég var líka að reyna eins og þú
vildir að vernda börnin okkar frá
því að horfa upp á þig líða svona
illa.
Þú vildir að við myndum eiga
minninguna um þig þegar allt
gekk vel, þannig að minningin
okkar yrði sem björtust og falleg-
ust.
Ég græt í hjartanu mínu af ást
til þín. Guð geymi þig að eilífu,
engillinn minn. Ég elska þig.
Þín eiginkona og ást í lífinu
Ilona.
Sofðu, unga ástin mín,
úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um dimmar nætur.
Það er margt sem myrkrið veit,
– minn er hugur þungur.
Oft ég svarta sandinn leit
svíða grænan engireit.
Í jöklinum hljóða dauðadjúpar sprungur.
Sofðu lengi, sofðu rótt,
seint mun bezt að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt,
meðan hallar degi skjótt,
að mennirnir elska, missa, gráta og
sakna.
(Jóhann Sigurjónsson)
Elsku besti pabbi minn. Það er
svo sárt að kveðja þig, elsku
pabbi minn. Ég er bara 8 ára
gömul og búin að missa pabba
minn sem ég elska svo mikið.
Þessi tími síðan þú veiktist er bú-
in að vera mjög erfiður og ég er
búin að gráta mikið og kalla á þig,
elsku pabbi. Mig hefur oft vantað
pabba til að kúra hjá. Þú söngst
fyrir mig Sofðu unga ástin mín
fyrir svefninn, last fyrir mig bæk-
ur og sagðir mér sögur. Í hvert
skipti sem þú komst heim af spít-
alanum þá reyndum við að gera
eitthvað skemmtilegt eins og að
spila saman, hlæja og gera grín.
Þú vildir ekki að við hefðum
áhyggjur af þér og þú tókst það
nærri þér þegar þú vissir hvernig
okkur leið í sorginni. Við óttuð-
umst alltaf að þú myndir deyja og
við sæjum þig aldrei aftur, elsku
pabbi. Þú hefur alltaf verið svo
góður við mig og leikið við mig og
verið heimsins besti pabbi. Mér
finnst svo gaman þegar við höfð-
um kósíkvöld saman, fjölskyldan,
og gerðum skemmtilega hluti
saman.
Við fórum oft til útlanda og
mér fannst mjög gaman að leika
á ströndinni og fara í skemmti-
garða, á hótelinu var líka stór
sundlaug sem var mjög skemmti-
legt að fara í. Ég var litla prins-
essan þín og verð það alltaf,
pabbi minn. Ég bið Guð að passa
þig, elsku besti pabbi minn, og
engla Guðs að passa mig, elsku
mömmu mína og systur mína, Il-
anítu.
Það verður erfitt að sjá þig
ekki og hafa þig ekki hjá sér en
þú verður alltaf í hjarta mínu,
pabbi minn.
Bið líka Guð að gefa systkinum
mínum, ættingjum og vinum
styrk í sorginni. Ég elska þig út í
geim og til baka, þín litla pabba-
prinsessa,
Milagros.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt
svar.
Aldrei var neinn, svo ástúðlegur eins
og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð, er leiddir þú mig lítið barn.
Brosandi blítt, þú breyttir sorg í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu lund.
Leikandi kátt, þú lékst þér á þinn hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson)
Elsku pabbi minn. Það er svo
rosalega sárt að þurfa að kveðja
þig og lífið er svo erfitt án þín. Þú
varst pabbi minn og alltaf svo
góður og reyndist mér vel, það
verður erfitt að hugsa sér lífið án
þín en þú ert alltaf í hjartanu
mínu um alla eilífð. Veikindin þín
hafa verið svo erfið fyrir þig og
líka fyrir okkur öll. Biðin eftir því
að fá úr rannsóknum og allar von-
irnar um að þér myndi batna og
við gætum aftur orðið öll saman
heima, fjölskyldan.
Pabbi minn, það var mjög erf-
itt að koma upp á spítala til þín og
horfa upp á þig svona mikið veik-
an og í hvert skipti sem ég kom til
þín þá brotnaði ég saman á leið-
inni heim því sáraukinn er svo
mikill. Ég bað alltaf Guð í bænum
mínum að passa þig og gefa þér
styrk svo þér liði vel og þú vissir
það.
Þakka þér fyrir að standa allt-
af með mér og hafa trú á mér í
námi.
Þegar mér sjálfri fannst
stundum námið erfitt þá hvattir
þú mig áfram og lést mig vita að
ég gæti þetta sko alveg. Þú varst
líka svo spenntur yfir því að
senda mig til Spánar og að ég
fengi tækifæri til að kynnast
krökkum allstaðar úr heiminum
og læra spænsku.
Þakka þér fyrir það því það er
þér að þakka að ég tala mörg
tungumál og ég veit það mun nýt-
ast mér í lífinu. Það var líka svo
mikil gleði að fá loksins bílprófið
og þú varst svo spenntur fyrir
mína hönd og talaðir oft um hvað
það væri nú gott að vera loksins
kominn með einkabílstjóra sem
gæti keyrt þig um bæinn. Það
hefði sko verið gaman að geta
farið oftar út að keyra með þér,
elsku pabbi minn, en nú set ég
uppáhaldslögin þín í diskinn í
bílnum og hugsa til þín þegar ég
fer á rúntinn. Guð blessi þig,
elsku besti pabbi minn. Ég mun
passa mömmu og litlu systur og
saman munum við fara í gegnum
sorgina.
Ég elska þig að eilífu, elsku
pabbi minn.
Ég bið Guð að gefa elsku bestu
mömmu minni og systkinum mín-
um, ættingjum mínum og vinum
styrk á þessari miklu sorgar-
stundu. Ástarkveðja, þín dóttir
að eilífu,
Ilanita.
Elsku pabbi.
Nú ertu farinn og allt er eitt-
hvað svo tómlegt. Veikindin voru
þér erfið undir lokin og líkaminn
búin að gefast upp þó að þú hafir
átt svo mikla orku eftir.
Takk fyrir allar góðu minning-
arnar sem þú skildir eftir. Við
áttum góðar stundir saman þó
þær hafi verið færri undanfarin
ár en áður, þá er margs að minn-
ast.
Pabbahelgar voru alltaf pakk-
aðar af fjöri, skíðaferðum, sund-
ferðum, veiðiferðum, hundaböll-
um og Húsasmiðjuferðum sem
mér fannst einstaklega spenn-
andi.
Síðast uppi á spítala sungum
við saman skíðalagið okkar og ég
lofaði þér að það yrði sungið há-
stöfum í skíðalyftunum í skíða-
ferðinni sem við fjölskyldan erum
að fara í til Kanada. Textinn við
lagið okkar fylgir hér með og ég
tek þig með í huganum.
Ó Jósep, Jósep, bágt á ég að bíða
og bráðum hvarma mína fylla tár,
því fyrr en varir æskuárin líða
og ellin kemur með sín gráu hár.
Ég spyr þig, Jósep, hvar er karlmanns-
lundin
og kjarkur sá sem prýðir hraustan
mann?
Hvenær má ég klerkinn panta?
- Kjarkinn má ei vanta.
Jósep, Jósep, nefndu daginn þann.
(Skafti Sigþórsson)
Dúkkuhúsið sem þú smíðaðir
fyrir okkur systurnar stendur
alltaf uppúr og minningarnar af
því þegar við fengum að gista í
húsinu með Birtu og bílasímann
til að passa okkur.
Þú varst alltaf með stór plön,
núna síðast var draumurinn um
seglskútuna og HM í Rússlandi
sem þú stefndir að og ég er viss
um að ef þú hefðir fengið lengri
tíma hefði hann orðið að raun-
veruleika eins og svo margt sem
þú hefur gert í gegnum tíðina.
Heimilin sem þú gerðir þér
bera merki þess hve miklum dug
þú bjóst yfir, þú komst hlutunum
í verk og varst svo einstaklega
vandvirkur.
Þegar ég hugsa til þín kemur
ýmislegt í hugann, þar á meðal:
innkaupapokar í fánabroti, klór-
uð handklæði í þríbroti, fagmann-
legar skutlur, heimagerðir að-
ventukransar, gulrótarkremið,
að missa einn grand út í cappucc-
ino-ið, flísin sem sneri öfugt á
Kambsveginum, fjarstýringin,
plönturnar allar sem þú fluttir
inn, tjörulyktin og svo margt
fleira.
Mig langar að láta fylgja með
eitt lítið lag sem fær mig alltaf til
að hugsa til þín, það var jú ekki
sjaldan sem eitthvað fór úrskeið-
is því pabbi þurfti að hitta menn-
ina.
Ekki fara að gráta vinur minn.
Ekki fara að gráta litla skinn.
Þó pabbi þurfi að vinna,
þá getur þú sofið rótt.
Ekki fara að vola vina mín.
Ekki skæla eins og mamma þín
þó pabbi þurfi að vinna,
pabbi þurfi að vinna í nótt.
Hann þarf að hitta mennina.
Hann þarf að hitta mennina
og fara aðeins með þeim niður í bæ.
Pabbi þarf að vinna í nótt.
Hættu nú að kjökra í koddann þinn.
Já, farðu nú að sofa í hausinn þinn.
Þó mamma skelli hurðum,
þá getur þú sofið rótt.
Þó mamma ykkar sé sem þrumuský,
er óþarfi að gera mál úr því
þó pabbi þurfi að vinna,
pabbi þurfi að vinna í nótt.
Hann þarf að hitta mennina.
Hann þarf að hitta mennina
og fara aðeins með þeim niður í bæ.
Pabbi þarf að vinna í nótt.
(Baggalútur)
Bless, elsku pabbi minn.
Þinn litli rúsínukringlukrans,
Þórhalla (Dadda).
Elsku pabbi.
Nú hefur þú kvatt okkur. Ég
hef alltaf verið sannfærð um að
þér hafi verið gefin níu líf. Þú hef-
ur brunnið lífshættulega, fallið
niður af stillönsum, lent í bílvelt-
um, verið stangaður af nauti og
svo mætti lengi telja. Að lokum
þurfti tvö ólík krabbamein til að
fella þig. Þú varst maður sem
gafst ekki upp, en þessa orrustu
var ekki hægt að vinna þrátt fyrir
hetjulega baráttu. Þig langaði að
ná 65 ára aldri og hélst í lífið fram
yfir afmælisdaginn þinn en
kvaddir svo þegar klukkan hafði
slegið tólf. Alveg eins og í æv-
intýri.
Mínar fyrstu minningar um
þig eru frá því á Garðaflötinni. Þá
þótti okkur systrum mjög eftir-
sóknarvert að fá að sitja hjá
pabba yfir sjónvarpinu þegar við
höfðum burstað tennur, háttað og
vatnsgreitt hárið til hliðar. Þá ylj-
aðir þú okkur um tærnar og ég
kallaði þig alltaf ofninn minn
enda varst þú ætíð funheitur. Þið
mamma höfðuð búið okkur glæsi-
legt heimili. Steypt fyrir upphit-
uðu gróðurhúsi og sett upp heit-
an pott. Þar lágum við oft og
spáðum í skýin og stjörnurnar.
Það vantaði heldur ekki gæludýr-
in og ég montaði mig oft af því að
hafa átt hesta, hund, kött, kan-
ínur, páfagauk, hamstra og dúf-
ur.
Eftir skilnaðinn fluttuð þið
Didda á Kambsveginn. Þar eign-
uðust þið hverja hæðina á eftir
annarri og byggðuð að lokum ris
á toppinn. Þú hafðir mikið fyrir
því að geta horft út um franska
glugga og settir konunglegar ró-
settur utan um ljósakrónur. Þú
varst mikill smekkmaður og um-
kringdir þig blómum. Þú vildir
lifa eins og sannur Miðjarðar-
hafsbúi sem drekkur rauðvín
með matnum en það lagaðir þú
sjálfur af mikilli list í bílskúrnum.
Þú varst flottur helgarpabbi og
kenndir okkur á skíði og skauta.
Saman vorum við frumkvöðlar
í líkamsrækt og æfðum um tíma í
Engihjallanum á einni af fyrstu
líkamsræktarstöðvum landsins.
Á föstudögum var svo hefð að
splæsa í pitsu eftir æfingu. Við
skokkuðum líka ósjaldan saman í
Laugardalnum. Við hlustuðum
mikið á tónlist og þú smitaðir mig
af útþrá og áhuga á tungumálum.
Þú ætlaðir mér þó ekki að verða
söngkona heldur arkitekt eða
lögmaður.
Það var sárabót að systkini
mín urðu verkfræðingar og eig-
inmaður lögmaður. Þú varst þó
alltaf stoltur af mér og sóttir tón-
leika þar sem ég söng hér heima
sem og í útlöndum.
Það er svo margs að minnast,
elsku pabbi. Við áttum svo ótal
margt sameiginlegt.
Ég hefði viljað eiga lengri tíma
með þér í auðmýkt og þakklæti.
Við spörum það þar til við hitt-
umst næst og þá munum við hafa
það notalegt eins og einu sinni.
Knús og kossar.
Þín
Edda.
Í dag kveðjum við þig, elsku
Hörður, eftir erfiða baráttu við
krabbamein, aðeins 65 ára að
aldri. Þú varst ekki tilbúinn til að
kveðja og staðráðinn í að vinna
baráttuna við þennan hræðilega
sjúkdóm sem reyndist þér svo
erfiður. Þú varst baráttumaður
og gafst ekki auðveldlega upp
sem sýndi sig best þegar á reyndi
og þegar þú varst sem veikastur,
þá varstu samt allaf jákvæður og
á fullu að gera plön um framtíð-
ina.
Við höfum þekkst nánast alla
ævi, eða frá því ég var aðeins
tveggja ára, þá kynntist þú
mömmu sem var á þeim tíma ung
móðir sem bjó í foreldrahúsum.
Eftir ykkar fyrstu kynni varð
ekki aftur snúið og fljótlega varst
þú fluttur inn til okkar á Víghóla-
stíginn og genginn mér í föður-
stað.
Við það að kynnast mömmu
eignaðist þú aðra risastóra fjöl-
skyldu því mamma var ein af sex
systkinum og á tímabili bjuggum
við öll stórfjölskyldan heima hjá
ömmu og afa.
Það var oft kátt á hjalla uppi á
Víghólastíg og á þeim tíma varst
þú ungur strákur að ganga
menntaveginn og nú kominn með
konu og fósturbarn.
Þú laukst náminu og útskrif-
aðist sem byggingartæknifræð-
ingur. Með náminu fékkstu vinnu
hjá þakverktaka sem var sér-
hæfður í að setja pappa á þök. Þú
áttaðir þig fljótt á því að betra
væri að vinna sjálfstætt. Það leið
því ekki á löngu þar til þú varst
kominn með eigið fyrirtæki og
farinn að ráða til þín menn í
vinnu. Þegar ég varð síðan sex
ára fluttumst við frá ömmu og afa
á Víghólastíg og þið mamma
keyptuð ykkur ykkar fyrsta
heimili. Fyrir mig var það alltaf
frekar erfitt að flytja frá afa og
ömmu en líka ákveðið spennandi
að eignast okkar eigið heimili. Í
júlí 1974 eignuðust þið mamma
ykkar fyrsta barn saman og ég
man hvað það var spennandi að
eignast lítinn bróður og hvað þið
mamma voruð glöð að vera búin
að eignast dásamlegan dreng.
Smám saman stækkaði fjölskyld-
an, í febrúar 1979 eignuðust þið
mamma síðan systur mína, Eddu.
Síðan, þegar ég er 14 ára, þá
fluttum við í Garðabæ þar sem
þið mamma keyptuð ykkur fal-
legt hús á Garðaflöt. Þegar við
bjuggum í Garðaflötinni eignuð-
ust þið mamma síðasta barnið
ykkar saman, yngstu systur
mína, Þórhöllu, sem er fædd í
júní 1982.
Þegar ég varð 10 ára gömul
var mér sagt að þú værir ekki
blóðfaðir minn og ég ætti annan
pabba. Þið mamma áttuð góða
tíma saman en líka mjög erfiða
tíma sem varð til þess að leiðir
skildi þegar ég var 17 ára.
Elsku Hörður, þú varst pabbi
minn og eini pabbinn sem ég
þekkti á þeim tíma, en þrátt fyrir
oft óbærilega erfiða tíma og brot-
in samskipti okkar hefur okkur
þótt vænt hvoru um annað. Þú
varst alltaf tilbúinn til að leggja
mikið á þig til þess að geta skaff-
að fjölskyldunni og átt fallegt
heimili og fallega hluti en áttir
erfiðara með þetta andlega.
Þegar ég kveð þig, elsku Hörð-
ur, þá er ég að kveðja svo ótal-
margt úr fortíðinni, góða tíma og
einnig mjög erfiða.
Ég bið Guð að blessa og vaka
yfir eiginkonu þinni, börnum þín-
um, tengdabörnum, barnabörn-
um, systkinum þínum og fjöl-
skyldunni.
Gefa þeim styrk á þessari
miklu sorgarstundu.
Megi minning þín vera björt
og falleg. Guð blessi þig. Þín
Berglind.
Með söknuði og hryggum huga
kveð ég Hörð, bróður minn,
hinstu kveðju. Hann var tilfinn-
ingaríkur maður, skapmikill en
blíðlyndur, dugnaðarforkur með
stálvilja, handlaginn, tónelskur
og eldhugi í því sem hann tók sér
fyrir hendur.
Lífsvilji hans og baráttuþrek
máttu sín þó lítils gegn þeim erf-
iða og vægðarlausa vágesti sem
sjúkdómurinn var.
Baráttan við sjúkdóminn var
Hörður Albertsson HINSTA KVEÐJA
Þó sólin nú skíni á grænni
grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á ör-
skammri stundu
í huganum hrannast upp sorg-
arský.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma
gæta að sorgmæddum, græða
djúp sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um
ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Hinsta kveðja frá systrum þínum,
Sigrúnu Ingu, Hrefnu,
Arndísi, Svanhvíti
og fjölskyldum þeirra.