Morgunblaðið - 17.03.2018, Síða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MARS 2018
Elsku Sigga
frænka, það er svo
skrýtið að hugsa til
þess að þú sért farin
frá okkur. Ég á margar minningar
um okkur saman sem ég geymi
eins og gull í hjarta mínu. Alltaf
varst þú tilbúin að hjálpa öllum og
vildir allt fyrir alla gera. Þegar ég
var barn bjuggu amma mín og vin-
kona þín alltaf til grasaseyði handa
mér ef að ég varð lasin, þetta seyði
var eins og töframeðal sem lækn-
aði allt og var auk þess rosalega
gott á bragðið. Stuttu eftir að
amma deyr fæ ég hálsbólgu og
hugsaði þá hvað væri gott að fá
Una Sigríður
Gunnarsdóttir
✝ Una SigríðurGunnarsdóttir
fæddist 5. apríl
1924. Hún lést 15.
febrúar 2018.
Útför Unu fór
fram 24. febrúar
2018.
þetta grasaseyði
núna. Fljótlega eftir
það kemur mamma
heim með flösku af
grasaseyði með
kveðju frá þér. Ég
gleymi aldrei hvað
ég var ánægð með
þessa sendingu.
Þessi saga lýsir þér
svo vel, elsku Sigga
mín, varst ekki lengi
að redda því sem
reddað varð. Í eitt skiptið þegar ég
var að spjalla við þig spurði ég um
uppskriftina, og þú varst ekki
lengi að þylja upp fyrir mig og
hvattir mig til þess að prófa og
láta þig vita hvernig heppnaðist.
Því miður náði ég ekki að prófa að
gera þetta sjálf á meðan að þú lifð-
ir, en ég veit að þú munt hjálpa
mér að gera þetta þegar ég þarf á
því að halda næst.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér, og ég er
sérstaklega þakklát fyrir það
hálfa ár sem ég vann á Uppsölum
þar sem þú bjóst. Þessi tími gaf
mér tækifæri til þess að efla sam-
bandið okkar, ef það var dauður
tími í vinnunni settist ég inn hjá
þér og við spjölluðum um allt milli
himins og jarðar. Eftir að ég hætti
að vinna þar kom ég reglulega að
heimsækja þig og gat setið við
rúmið þitt í marga klukkutíma að
hlusta á þig segja mér sögur frá
því í gamla daga, spyrja frétta um
fólkið hérna heima eða rifja upp
skondnar sögur af þér og Bóasi
afa mínum. Það klikkaði ekki að
þegar ég kom í heimsókn þá var
fyrsta setningin þín: Nei, sæl elsk-
an, ertu að koma að vinna hérna
aftur? Við söknum þín nefnilega.“
Elsku Sigga mín, þó það sé
skrýtið að hugsa til þess að ég sjái
þig ekki aftur, veit ég að þú varst
fegin að fá hvíldina.
Ég veit að þú hefur fengið góð-
ar móttökur þarna uppi og
skemmtir þér vel með þeim. Ég
veit að þú situr og horfir til okkar
allra sem eftir erum, passar upp á
okkur og leiðbeinir okkur þegar
þörf er á.
Fjölskyldu þinni sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur og bið
Guð að styrkja þau öll á þessum
erfiðu tímum.
Mig langar að kveðja þig í
hinsta sinn með þessu litla ljóði
sem ég samdi, elsku frænka.
Það er sagt að tíminn lækni öll sár
en það virðist ekki ætla að gerast.
Ég sit hér heima og felli þúsund tár
á meðan minningar um hugann ber-
ast.
Þann örlagadag ég ætíð mun muna
er ég frétti hvað varð um þig.
Að frænka mín kæra, farin burt væri,
ég fengi ei að sjá þig á ný.
Ég sit ein hér og hugsa um þig
og minningar okkar saman.
Ég veit að þú munt ávallt passa upp á
mig,
við höfðum alltaf svo gaman.
Elsku frænka, nú ert þú farin mér frá
yfir í veraldir nýjar.
Að sjá þig aftur er mín eina þrá
en ég á minningar hlýjar.
Nú ég þig kveð, mitt ljúfa ljós,
og vona að þér líði vel.
Á leiðið þitt legg ég hvíta rós
með þökk fyrir vinarþel.
Þín
Stefanía Hrund
Guðmundsdóttir.
Elsku Lóa amma
mín. Ég er svo þakk-
lát fyrir nafnið þitt
sem ég fæ að bera.
Síðan ég man eftir
mér hef ég stolt sagt
frá því að ég sé nefnd í höfuðið á
henni ömmu minni, henni Guðríði
Þuríði Ólafíu Aradóttur sem ávallt
var kölluð Lóa.
Af þér lærði ég svo margt; að
hlæja og hafa gaman, að spjalla
við fólk á förnum vegi, að húlla
hring, en enginn var betri að húlla
en þú, elsku amma. Að elska söng
og samkomur, því félagslyndari
manneskju er vart hægt að finna.
Ferðalög ykkar afa höfðu djúp-
stæð áhrif á mig og ég man að ég
dáðist alltaf af ævintýrum ykkar
hvort sem það var til Havaí eða
Grænlands, eða allt þar á milli.
Ég vona bara að ég nái að gera
nafninu þínu nógu góð skil. Að lifa
lífinu með sömu jákvæðni, þraut-
seigju og lífsgleði þótt á móti blási.
Ég er svo þakklát fyrir að vera
nafna þín og svo þakklát fyrir að
hafa átt þig fyrir ömmu.
Ég sakna þín, elsku amma, en
ég veit að afi tekur vel á móti þér í
Vonarlandinu hinum megin.
Elín Lóa.
Kæra vinkona, ekki datt mér í
hug að ég fengi þær fréttir að þú
værir farin í ferðina löngu. Þú sem
varst alltaf svo hress og glæsileg á
velli. Við kynntumst í Gaggó á Ísa-
firði í þriðja bekk. Ég þekkti þig
ekki þá en við lentum sem sessu-
✝ Ólafía Aradótt-ir fæddist 5.
apríl 1938. Hún lést
22. febrúar 2018.
Útför Ólafíu fór
fram 3. mars 2018.
nautar og úr því urð-
um við bestu vinkon-
ur. Við vorum ólíkar,
ég meira til baka en
þú alltaf eldhress og
jákvæð og mjög fé-
lagslynd, það vissu
allir hver Lóa Ara
var.
Við gerðum allt
saman eins og vin-
konur gera og sögð-
um hvor annarri allt
og við gerðum margt skemmti-
legt. Eins og þegar okkur datt í
hug að við yrðum að eignast hjól
og keyptum okkur ný sænsk for-
láta hjól og byrjuðum á að hjóla út
í Bolungarvík, það var skemmtileg
ferð og auðvitað fórum við í fleiri
ferðir á þessum fákum. Í 4. bekk
var sett upp heljarinnar árshátíð
og við nokkrar stelpur ákváðum
að setja á stofn hljómsveit sem við
kölluðum Hvin og hvelli, það var
mjög skemmtilegt. Við undir-
bjuggum okkur vel og saumuðum
á okkur búninga sem gerðu mikla
lukku. Við sungum t.d. Selju litlu
og leituðum til Jóns frá Hvanná
sem aðstoðaði okkur með mikilli
ánægju með það hvernig við ætl-
uðum að flytja lagið. Þetta tókst
mjög vel og ekki síst þín vegna,
sem lifðir þig inn í trommuspilið
og lá við að þú hoppaðir í stólnum
og áhorfendur kunnu vel að meta
þetta, svo vel að við vorum fengn-
ar til að skemmta á nokkrum stöð-
um í framhaldi. Það var líka sett
upp leikrit þar sem þú varst í aðal-
hlutverki og stóðst þig auðvitað
mjög vel. Auðvitað komu strákar
við sögu og við fórum að stunda
böllin. Við fórum að vinna eftir
skóla og vorum alltaf sömu sam-
lokurnar.
En einn daginn kom glæsilegur
maður í bæinn beint frá Ameríku.
Þetta var hann Jón þinn, mynd-
arlegur og flottur í tauinu og fljót-
lega var kominn nýr glampi í aug-
un á þér og ég vissi að þú varst
fallin fyrir honum Nonna þínum,
hann var líka traustur og góður
maður. Enda var það vel valið, þið
áttuð vel saman. Nokkru seinna
fluttir þú suður og ég saknaði þín
mikið, þetta voru ómetanleg ár.
Við höfðum alltaf samband
lengi vel sem varð strjálla eftir því
sem árin liðu því oft var langt á
milli okkar en þegar við hittumst
var eins og við hefðum hist í gær.
Elsku Lóa mín, þú varst ein-
stök manneskja, heil í gegn, heil-
steypt og heiðarleg og alltaf
skemmtileg. Þegar kemur að leið-
arlokum þá kveð ég þig með þökk
og virðingu. Ég votta börnunum
þínum og fjölskyldum þeirra inni-
lega samúð. Ég kveð þig með
þessu fallega ljóði:
Síst vil ég tala um svefn við þig.
Þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda –
það kemur ekki mál við mig.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Helga Guðmundsdóttir.
Elskuleg vinkona mín, Ólafía
Aradóttir, er nú fallin frá. Mig
langar til að minnast hennar
nokkrum orðum og þakka henni
það samstarf sem við áttum á átt-
unda og níunda áratug síðustu
aldar.
Við vorum báðar í stjórn
Styrktarfélags fatlaðra á Vest-
fjörðum um árabil og var hún
gjaldkeri félagsins en undirrituð
gegndi formennsku. Félagið var
nýstofnað þegar ég gekk í það
með mikinn baráttuvilja fyrir mál-
efnið. Þar tók gott fólk á móti mér
og þar kynntist ég Ólafíu. Á
þessum árum var engin þjónusta
við fatlað fólk á Vestfjörðum og
mikið verk óunnið við að fá hana á
heimaslóðir. Farið var í kynning-
arferðir um alla Vestfirði, ýmis-
konar fjáraflanir og fundi og þá
reyndist nú gjaldkerinn betri en
enginn. Hún, þessi hæglætiskona,
var félaginu sá klettur sem við
þurftum og var föst fyrir þegar á
reyndi. Félagið var um tíma það
fjölmennasta á Vestfjörðum, það
fékk mikinn meðbyr og ég leyfi
mér að halda því fram að stjórnin
sem sat þessi ár hafi unnið mikið
og gott starf í þágu fatlaðra á
svæðinu. Félagið naut stuðnings
þorra fólks og fyrirtækja á Vest-
fjörðum. Við áttum digra sjóði
sem við nýttum til uppbyggingar
Bræðratungu og færðum síðar
ríkinu að gjöf. Þá gjöf þakkaði rík-
ið með því að skella Bræðratungu
í lás tuttugu árum síðar og loka
þar með heimili sem stofnað var
fyrir fatlað fólk af fólki með hug-
sjónir eins og Ólafía og Kristinn
Jón maður hennar höfðu.
Ég hef áður sagt það einhvers-
staðar að af þeim sem ég hef
kynnst í réttindagæslu fyrir fatlað
fólk þá eru það þeir sem engra
persónulegra hagsmuna hafa að
gæta sem gefa baráttunni aukið
vægi. Þannig voru þau hjón Ólafía
og Kristinn Jón sem gáfu enda-
laust af sér og alltaf var hægt að
leita til, hún í félaginu okkar og
hann í byggingarnefnd Bræðra-
tungu og síðar í Svæðisstjórn um
málefni fatlaðra þar sem hann
vann óeigingjarnt og gott starf,
ráðagóður og glöggur. Nú eru þau
gengin til góðra verka annars
staðar.
Við hjónin kveðjum Lóu Ara
með virðingu og þökk fyrir öll
hennar störf og samvinnu og
sendum börnum hennar og fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur.
Hildigunnur Lóa
Högnadóttir.
Ólafía Aradóttir
Við vorum átta
skólasysturnar sem
útskrifuðumst árið
1953 eftir tveggja
ára nám frá Uppeldisskóla Sum-
argjafar sem stofnaður hafði verið
Valborg Soffía
Böðvarsdóttir
✝ Valborg SoffíaBöðvarsdóttir
fæddist 18. ágúst
1933. Hún lést 19.
febrúar 2018.
Útför Valborgar
fór fram 1. mars
2018.
árið 1941 í þeim til-
gangi að mennta fólk
til uppeldis- og
stjórnunarstarfa á
barnaheimilum. Í
skólanum nutum við
frábærrar kennslu
góðra kennara undir
stjórn skólastjórans
Valborgar Sigurðar-
dóttur sem lokið
hafði meistaranámi í
uppeldis- og sálar-
fræði í Bandaríkjunum. Okkur
nemendunum fannst námið, sem
var bæði verklegt og bóklegt,
bæði fjölbreytt og skemmtilegt.
Þarna mynduðust fljótlega góð
tengsl milli okkar skólasystranna
sem haldist hafa í gegnum tíðina.
Ein í þessum litla hópi var Val-
borg Soffía sem nú hefur kvatt
okkur tæplega áttatíu og fimm ára
gömul. Við minnumst margra
góðra stunda með henni og skóla-
systrum okkar fjórum sem áður
eru farnar. Þegar leiðir skildi um
stund eins og gengur og önnur
verkefni tóku við héldust ávallt
böndin sem mynduðust í skólan-
um. Við vorum vanar að hittast
mánaðarlega á vetrum í sauma-
klúbbi á heimilum okkar og á
sumrin var stundum farið í
skemmtiferðir í sumarbústaði
þeirra sem þá áttu. Við skólasyst-
urnar héldum upp á þrjátíu og
fimm ára útskriftarafmælið okkar
með ferð til Dublinar og sumarið
2003 minntumst við fimmtíu ára
afmælisins með nokkurra daga
ferð til Verona. Myndir sem þar
voru teknar sýna glaðværan hóp
sem auðsjáanlega naut samvist-
anna. Síðan þessi ferð var farin
hafa árin liðið hratt og margt hef-
ur breyst. Við minnumst nú allra
skemmtilegu stundanna hér áður
fyrr með Völlu Fíu, eins og hún
var jafnan kölluð. Hún var alltaf
glaðvær og hress í anda þegar við
hittumst. Í seinni tíð glímdi hún
við hinn alvarlega sjúkdóm alz-
heimer, sem olli því að minni
hennar gaf sig smám saman.
Við sendum Magnúsi og öðrum
ástvinum hennar innilegar samúð-
arkveðjur.
Pálína, Gyða og Margrét.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Radda,
frá Vífilsstöðum,
áður til heimilis í Ytri-Njarðvík,
lést á Sólvangi í Hafnarfirði mánudaginn 5. mars.
Útför verður frá Ytri-Njarðvíkurkirkju mánudaginn 19. mars
klukkan 13. Færum starfsfólki Sólvangs innilegar þakkir fyrir
alúð og umönnun. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Sigurður Þorleifsson
Björn Vífill Þorleifsson Nanna Soffía Jónsdóttir
Sigurgeir Þorleifsson Þóra Harðardóttir
Guðrún Þorleifsdóttir Johan Thulin Johansen
ömmu- og langömmubörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVERRIR HERMANNSSON,
fyrrverandi ráðherra og bankastjóri,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 23. mars klukkan 13.
Bryndís Sverrisdóttir Guðni A. Jóhannesson
Kristján Sverrisson Erna Svala Ragnarsdóttir
Margrét Kr. Sverrisdóttir Pétur S. Hilmarsson
Ragnhildur Sverrisdóttir Hanna Katrín Friðriksson
Ásthildur Sverrisdóttir Matthías Sveinsson
Greta Lind Kristjánsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
MARGRÉT MAGNÚSDÓTTIR,
Þórufelli 12,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Mörk
13. mars. Útförin fer fram frá
Fossvogskirkju fimmtudaginn 22. mars
klukkan 15.
Gunnar Örn Jónsson
Ragnhildur Kristjánsdóttir Hannes Richardsson
Kristján Már, Gísli þór, Ólafur, Fannar Freyr,
Richard Rafn og Margrét Mist
Magnea Magnúsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN HERMANNSSON,
fyrrverandi tollstjóri,
Hlíðarhúsum 3-5,
áður Álftamýri 39,
lést þriðjudaginn 13. mars.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
27. mars klukkan 13.
Ragna Þorleifsdóttir
Þóra Björnsdóttir Jón H.B. Snorrason
Gústaf Adolf Björnsson Guðrún Gunnarsdóttir
Hermann Björnsson Eiríka Ásgrímsdóttir
Jónas Björnsson María Markúsdóttir
Hlín Brynjólfsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir mín, dóttir okkar, systir,
mágkona og frænka,
UNA JÓNA ÓLAFSDÓTTIR,
Skógarbraut 916a,
Ásbrú,
lést þriðjudaginn 6. mars.
Útförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 23. mars klukkan 14.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á styrktarsjóð dóttur hennar kt. 200802-3490, banki
0542-14-603072.
Katrín Lilja Unudóttir
Ólafur Bragason Ingibjörg Þórarinsdóttir
Lilja Jósteinsdóttir
Indiana K. B. Ólafsdóttir
Sigríður Heiða Ólafsdóttir Glascor Sepulveda Benner
Ágústa Margrét Ólafsdóttir
og frændsystkini.