Morgunblaðið - 17.03.2018, Side 45

✝ VilhjálmurGeirmundsson
fæddist 19. desem-
ber 1943. Hann lést
á öldrunarheimil-
inu Hlíð á Akureyri
8. mars 2018.
Foreldrar Vil-
hjálms voru Geir-
mundur Jónsson, f.
1912, d. 1999, og
Hólmfríður Stein-
unn Guðmunds-
dóttir, f. 1913, d. 1944. Systkini
Vilhjálms eru Erna, f. 1939.
Hálfbræður Vilhjálms eru
Sveinn, f. 1953, Jón, f. 1956,
Guðjón Ingvi, f. 1959. Vil-
hjálmur kvæntist
Steinunni Eiríks-
dóttir, þau slitu
samvistum. Eign-
uðust þau eina dótt-
ur, Huldu, sam-
býlismaður hennar
er Jón Unnar Frið-
jónsson og eiga þau
saman tvær dætur.
Sambýliskona
Vilhjálms síðustu
árin er Freygerður
Sigríður Jónsdóttir og á hún
tvær dætur.
Útför Vilhjálms fer fram frá
Hofsóskirkju í dag, 17. mars
2018, klukkan 14.
Vilhjálmur Geirmundsson, eða
Villi bróðir eins og hann var ætíð
kallaður á okkar heimili, er farinn
í sína hinstu för. Það eru allmörg
ár síðan fór að bera á veikindum
hjá Villa, hann var farinn að
gleyma hlutum. Villi gerði sér
sterka grein fyrir þessu og talaði
oft um sín veikindi þegar við hitt-
umst og fannst miður að geta ekki
gert alla þá hluti sem hann hafði
gert áður vegna sinna veikinda,
það var fátt sem hann gat ekki
gert ef honum datt það í hug.
Þegar ég var lítill drengur var
oft gott að leita til Villa bróður,
hann var alltaf tilbúinn að aðstoða
ef á þurfti að halda. Eftirminnileg-
ast er atvik sem gerðist rétt fyrir
jól, í þá daga voru keyptir epla- og
appelsínukassar sem ekki var
snert á fyrr en á jólum, karl faðir
okkar kemur heim með slíka og
setur niður í kjallara og upp í hillu
svo ekki var ætlast til að við snert-
um kassana, en lítill drengur gat
ekki með nokkru móti staðist
þessa freistingu að næla sér í þó
ekki væri nema eitt epli. Laumast
ég niður færi eplakassann aðeins
fram svo hægt sé að taka lokið af,
en viti menn þá mætir mér hvæs-
andi rotta sem hafði komið sér fyr-
ir á bak við kassann. Ekki veit ég
hvernig mér tókst að komast upp
aftur án þess að slasa mig, þvílíkur
hraði var á mér. Eftir þetta neitaði
ég að búa í þessu húsi þar til Villi
sagði mér að hann hefði banað
rottunni. Villi var mín hetja eftir
þetta. Svo er mér líka í fersku
minni vörubíllinn sem hetjan mín
smíðaði fyrir mig, óþreyjufullur
var ég að bíða eftir að rauða máln-
ingin þornaði almennilega og
stalst til að fara með bílinn út í
moldarbing og athuga hvort sturt-
an á pallinum virkaði ekki sem
skyldi. Villi kemur heim frá róðri
og sér prakkarastrikin mín og var
ekki glaður, hann gerði mér það
ljóst þá að ég skyldi ekki valda
honum aftur þvílíkum vonbrigð-
um eins og raun bar vitni, ég lofaði
því og held ég hafi staðið við það
að mestu eftir þetta.
Villi lærði vélvirkjun og var
vandvirkur og nákvæmur í því sem
hann tók að sér, vann mikið fyrir
samferðamenn sína á Hofsósi,
meðal annars í pípulögnum, hjá
honum fékk ég mína fyrstu reynslu
af þeirri iðn. Hann tók að sér að
leggja pípulögn í raðhúsið sem ég
byggði mér og ég var hlaupa-
drengur hjá honum þegar ég var
ekki á sjónum, hann lét mig snitta
upp á gamla mátann og hét ég því
þá að þetta skyldi ég aldrei vinna
við. En tímarnir breytast og menn-
irnir með, þegar ég kom í land og
húsið tilbúið til innflutnings var ég
búinn að kynnast eiginkonu minni,
Önnu Björk, og hennar syni, sem
var þá bara eins árs, þá fór ég að
læra pípulagnir og var hann fyrst-
ur manna sem ég réð til mín í vinnu
eftir að ég útskrifaðist sem pípu-
lagningamaður, samstarf okkar
entist í allmörg ár og ekki var ég,
né aðrir, svikinn af þeim verkum
sem eftir hann lágu. Villi var mikið
á okkar heimili í öll þau ár sem
hann vann hjá mér, við Anna Björk
og drengirnir okkar litum ætíð á
hann sem einn af okkur.
Elsku Hulda og fjölskylda,
elsku Freyja, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Jón, Anna Björk og synir.
Vilhjálmur
Geirmundsson
HINSTA KVEÐJA
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(Valdimar Briem.)
Hvíl í friði, elsku vinur.
Sveinn (Svenni) og Anna.
MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MARS 2018
Kveðja frá
Mennta-
vísindasviði
Haustið 2016 hóf
glæsilegur hópur ungs fólks kenn-
aranám við Kennaradeild
Menntavísindasviðs. Í þeim hópi
var Heimir Klemenzson. Hann
vakti þegar í stað aðdáun bæði
samnema og kennara fyrir áhuga
sinn, glaðværð og birtu sem fylgdi
honum. Og áhugasamur og virkur
var hann í náminu öllu. Hann var
spurull, leitandi og skapandi.
Það var því mikið áfall að frétta
af ótímabæru andláti hans. Við
syrgjum góðan félaga, nemanda
og vin. En fyrst og fremst er hug-
ur okkar hjá þeim sem næst hon-
um stóðu og syrgja sárast. Við
sendum Iðunni, Ragnheiði og
Hlyn innilegar samúðarkveðjur
svo og þeim öðrum sem næst hon-
um stóðu.
Megi ljúfar og fallegar minn-
ingar um góðan dreng hugga og
styrkja í sorginni.
Starfsfólk Menntavísindasviðs
Háskóla Íslands,
Baldur Sigurðsson.
Í dag kveðjum við á Glitstöðum
góðan vin. Heimi höfum við þekkt
alla tíð og kynnst vel, fyrst í gegn-
um vinskap barna okkar og hans
og síðar sem starfsmann og heim-
ilisvin. Það var mikill samgangur
milli bæjanna Dýrastaða og Glit-
staða eftir að strákarnir Heimir
og Jóhann Óli byrjuðu í Varma-
landsskóla og heimsóttu þeir hvor
annan oft eftir skóla. Þeir náðu vel
saman í leik og var oft fjörugt í
kringum þá. Saman hafa þeir setið
í skólabílnum tæpa 50 þúsund
kílómetra og örugglega margt
verið spjallað allan þann tíma.
Áhugamálin voru svipuð og þeir
gleymdu sér í fótboltaleik, í lestri
á Andrési önd og söfnuðu Poké-
mon, svo fátt eitt sé upp talið.
Ekki má gleyma öllum spilakvöld-
unum þegar krakkarnir hér buðu
krökkunum af nágrannabæjunum
Heimir
Klemenzson
✝ Heimir Klem-enzson fæddist
7. júlí 1991. Hann
lést 20. febrúar
2018.
Útför Heimis fór
fram 3. mars 2018.
til sín, þá var Heimir
algjörlega ómiss-
andi.
Árið 2013 hóf
Heimir störf hjá
okkur við búskap-
inn. Það hentaði
báðum vel. Það kom
sér vel fyrir okkur
að fá duglegan
mann sem þekkti
sveitastörfin út og
inn og var fljótur að
læra á alla okkar sérvisku. Heimir
stundaði einnig tónlistarnám í
Reykjavík ásamt því að sinna
ýmsu tónlistarstarfi og vissi sem
var að það gæti orðið honum erfitt
að ráða sig í venjulega vinnu sem
krefðist fastrar viðveru alla daga.
Hann fékk sveigjanleikann sem
hann vildi hjá okkur og var á móti
sveigjanlegur við okkur þegar við
þurftum á að halda og allir
græddu. En Heimir var mikið
meira en starfsmaður. Hann var
líka heimilisvinur og ef yngri kyn-
slóðin var heima við var gjarnan
tekið í spil í hádeginu eða að lokn-
um vinnudegi. Heimir gaf sig að
öllum og var annt um að fólki liði
vel en forðaðist deilur og átök.
Heimir reyndist okkur og börnum
okkar mjög vel, var umhyggju-
samur og nærgætinn.
Undanfarna daga höfum við
verið döpur, hrygg og átt erfitt
með að skilja. Víst er að veikindi
leggjast misjafnlega á fólk og erfitt
að greina hversu þungbær þau
eru. Það er auðvelt að detta í það
að horfa í baksýnisspegilinn og sjá
hvað maður hefði getað gert svo
miklu betur. Heimir vildi lítið ræða
veikindi sín, vildi ekki íþyngja öðr-
um. Hann vildi bæta mannlífið í
kringum sig, fræðast og fræða
aðra. Af samverunni við hann get-
um við dregið margvíslegan lær-
dóm. Takk fyrir allt og allt.
Guðrún á Glitstöðum.
Það var hik á
mér, mig langaði að
fara og heimsækja
hann Helga frænda.
En það var hængur á, hann var
kominn í umönnun í Sunnuhlíð og
var með Alzheimer. Myndi hann
hafa eitthvert gagn af því eða
gaman eða myndi hann yfirleitt
þekkja mig? En ég dreif mig og
sá ekki eftir því. Þarna sat hann
og var niðursokkinn í að tala við
Svöfu föðursystur sína. Ég fór
hinumegin við borðið og beið eftir
að hann liti upp en það varð bið á
því svo ég kallaði hressilega
„Gunnar Helgi Guðmundsson
kotari“ það kom stórt bros og
sæll og blessaður til baka. Við
áttum góða stund saman og mikið
rætt um gamla daga og afa og
ömmu í Kirkjulækjarkoti. Þegar
ég kvaddi sagði hann „við erum
sko ekta kotarar og takk fyrir að
heimsækja mig“. Ég viðurkenni
að ég fékk tár í augun.
Og það var alveg rétt við erum
vorum sko ekta kotarar. Hugur-
inn leitar aftur í tímann til áranna
þegar elsti krakkahópurinn í
kotinu árg. 1940-1950 var við leik
og störf, það var enginn dagur
nógu langur, það var svo gaman
að vera til og margt að gera. Úti-
legumannaleikur, fallin spýta,
hlaupa í skarðið, feluleikur í hlöð-
Gunnar Helgi
Guðmundsson
✝ Gunnar HelgiGuðmundsson
fæddist 20. október
1943. Hann lést 16.
febrúar 2018.
Útför Gunnars
Helga fór fram 2.
mars 2018.
unni eða að vera
með afa á traktorn-
um eða fá flatköku
með kæfu hjá
ömmu, það var sko
ekki fúlsað við því.
Það er söknuður í
hjarta mínu að eiga
ekki eftir að hitta
þennan góða vin og
frænda. Helgi var
fastur fyrir ef hon-
um fannst hallað á
rétt sinn eða annarra og hafði
ákveðnar skoðanir á flestum mál-
um eins og sást þegar leiðir okk-
ar lágu saman á þingum Alþýðu-
sambandsins þar var hann
kominn sem málsvari þeirra sem
minna mega sín. Við fengum gott
nesti báðir í sunnudagaskólanum
hjá afa.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið
(Ásmundur Eiríksson)
Bið góðan Guð að umvefja með
kærleika sínum eftirlifandi eigin-
konu Jónu Baldvinsdóttur, börn
þeirra og fjölskyldur þeirra og
hugga í söknuði eftir góðum
dreng.
Már Guðnason,
Kirkjulækjarkoti.
Kæra Auður
frænka:
Megi gæfan þig geyma,
Auður
Guðjónsdóttir
✝ Auður Guð-jónsdóttir
fæddist 1. júní
1937. Hún lést 1.
mars 2018.
Útför Auðar fór
fram 9. mars 2018.
megi Guð þér færa
sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína
sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig Guð
í hendi sér.
(Þýð. Bjarni Stefán
Konráðsson)
Eyrún (Eyja) og
fjölskylda.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
Elskulegur faðir minn, afi og langafi,
SIGURGEIR ÞORKELSSON,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
fimmtudaginn 8. mars.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Ástvinir þakka auðsýnda samúð og
vinarhug.
Nína Berglind Sigurgeirsdóttir
Perla Ósk Young Elvar Einir Oddsson
Sigurbjörg Björgvinsdóttir
Ásgeir Fannar Björgvinsson
Mikael Hannes Elvarsson Young
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁMUNDI SVEINSSON
vélstjóri,
Dalbraut 20,
áður Kleppsvegi 16,
lést 10. febrúar.
Jarðarförin hefur farið fram.
Sigurður Ámundason Svanhildur Pálmadóttir
Sigurbjörg J. Ámundadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og sonur,
FRIÐBJÖRN HEIÐAR
FRIÐBJARNARSON,
Byggðarholti 22,
Mosfellsbæ,
lést á Landspítala, Fossvogi, laugardaginn
3. mars. Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Jórunn J. Þórðardóttir
Unnar Már og fjölskylda
Friðbjörn og fjölskylda
Gyða Ólafía og fjölskylda
Aðalheiður Árnadóttir
Ástkær frændi,
SIGURÞÓR SIGURÐSSON,
Höfn, Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði
11. mars. Útförin fer fram frá Hafnarkirkju
miðvikudaginn 21.mars kl 13.
Aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐNÝ SÆMUNDSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, fimmtudaginn
15. mars. Útför hennar fer fram frá
Garðakirkju miðvikudaginn 21. mars
klukkan 15.
Margrét Teitsdóttir Jón Ásgeir Eyjólfsson
Magnús Teitsson Erla S. Ragnarsdóttir
Oddný Teitsdóttir Ari Freyr Steinþórsson
barnabörn og barnabarnabörn