Morgunblaðið - 10.05.2018, Blaðsíða 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2018
Elsku Helga
amma kvaddi okkur
hinn 26. apríl sl.
Hennar verður sárt
saknað, en við
huggum okkur við
það að hún kvaddi södd lífdaga
og er nú komin til Steina afa eft-
ir um árs aðskilnað. Minningar
um ömmu munu seint gleymast
þar sem hún var einstök kona.
Duglegri manneskju en ömmu
var ekki hægt að finna, hún var
alltaf að. Ef hún var ekki að
þrífa, þá var hún að taka til í
garðinum eða setja nýtt vegg-
fóður á veggina og hún lét ekki
aldurinn stoppa sig. Á yngri ár-
um braust orkan hjá ömmu út í
því að hún gekk fjöll og firnindi
og safnaði steinum. Við eigum
fjölmargar minningar þar sem
við vorum að rifna úr monti yfir
steinasafninu hennar og sýndum
öllum þeim sem komu með okk-
ur til ömmu safnið. Amma var
Helga Guðbjörg
Þorkelsdóttir
✝ Helga fæddistá Eskifirði 31.
október 1929. Hún
lést 26. apríl 2018.
Útför Helgu fór
fram 4. maí 2018.
mikill íþrótta-
áhugamaður og
fylgdist með öllum
íþróttaviðburðum
bæði hérlendis og
erlendis til síðasta
dags. Amma var
einnig mikil spila-
manneskja og við
eigum skemmtileg-
ar minningar af því
að sitja með ömmu
og afa að spila fé-
lagsvist í hjólhýsinu í Þjórsárs-
dalnum.
Amma hafði ekki mörg orð
um tilfinningar sínar en skoð-
anir sínar tjáði hún oftar en ekki
óheflaðar. Undir yfirborðinu var
hún samt ljúfasta og elskuleg-
asta amma sem til var. Við vor-
um alltaf velkomin til ömmu og
þar var alltaf tekið á móti manni
með veislu, þar sem kökusort-
irnar voru tíndar fram úr búri
og hnallþórur upp úr frystikist-
unni á Faxabrautinni.
Við munum geyma fallegar
minningar um einstaka ömmu
og langömmu, með ósk um að
hún hvíli í friði.
Helga Elísa, Margrét Silja,
Ingvi Aron og fjölskyldur.
Elsku Mæja,
fyrsta minning mín
um þig er þegar ég
gisti hjá þér þegar
ég var lítil og for-
eldrar mínir höfðu farið til út-
landa og ég fór í pössun til þín. Á
þeim tíma bjóst þú í litla
„kóngulóar“húsinu við Klepps-
mýrarveg, í barnsminningunni
var allt krökkt af kóngulóm í
þessu húsi, en það var víst bara
um eina kónguló sem ég fékk á
höndina og aðra sem forðaði sér á
hlaupum á gólfinu sem ég skóp þá
minningu.
Þú varst sterkur, skemmtileg-
ur og oft skrautlegur persónu-
leiki.
Fáar ef nokkra manneskju
þekki ég sem hefur gengið með
túrban á hausnum með skraut-
steini á og í pallíettujakka í öllum
regnbogans litum, já heldurðu
ekki að amma þín sé skæsleg?
sagðir þú og ég hélt það nú.
Þegar þið afi heitinn hófuð bú-
skap hófst nýr kafli með enn fleiri
stundum með ykkur afa sem ylja
mér alla tíð. Þið voruð góð heim
að sækja og kom ég oft við, alltaf
jafn velkomin. Þið voruð miklir
dýravinir og áttuð bæði hundinn
Benna og ketti, eins og grenju-
skjóðuna, sem svaraði með há-
væru mjálmi í hvert sinn sem þú
talaðir við hana og hafðir gaman
af.
Þú hugsaðir meira um aðra en
sjálfa þig, gott dæmi er þegar ég
kíkti til þín á Skagann daginn áð-
ur en þú fluttir í bæinn og sá að
þú varst með bómull á handleggj-
unum eftir nálastungur og spurði
hvort eitthvað sérstakt hefði
gerst hjá þér, hvort þú værir
María
Kristinsdóttir
✝ María Krist-insdóttir fædd-
ist 24. júlí 1938.
Hún lést 29. apríl
2018. Útför Maríu
fór fram 8. maí
2018.
veik, þú gafst lítið út
á það og sagðir æ þú
veist hvernig þetta
er á þessum spítöl-
um, elskan mín, þau
eru alltaf stingandi
mann og rang-
hvolfdir augunum,
svo ég innti ekkert
meir eftir því, þá
kemur starfsmaður
inn stuttu síðar og
segir okkur að þú
hafir komið sama dag af hjarta-
deildinni.
Þú varst mjög mikil hannyrða-
kona og liggja eftir þig margir
hlutir, bæði útsaumur, prjóna-
skapur og hekl.
Þeir eru gríðarlega fallegir
hekluðu skírnarkjólarnir sem þú
bjóst til og í raun meistarastykki
og hafa börnin mín fjögur öll ver-
ið skírð í hekluðum skírnarkjól
eftir þig.
Þér fannst alveg ómögulegt að
ég ætti ekki minn eigin skírnar-
kjól eftir þig og því varð ég svo
lánsöm að eignast eitt af þessum
meistarastykkjum þegar Helga
Rún var skírð, síðan hafa nokkur
börn verið skírð í honum, þar á
meðal litla Mary eins og þú kall-
aðir oft Köllu Maríu okkar. Við
höfum bæði hlegið og grátið sam-
an eins og lífið hefur boðið okkur
og hélst þú minningu móður
minnar heitinnar alltaf svo fal-
lega á lofti með skemmtilegum
minningum af tíma ykkar saman
af ást og umhyggju.
Þær eru góðar og skemmtileg-
ar endurminningarnar sem koma
upp í hugann þegar ég fer í gegn-
um árin með þér og munu ylja í
framtíðinni elskuleg, eins er
ómetanlegt að heyra áður en lífs-
andinn yfirgaf þig að þú elskaðir
okkur og að geta tjáð þér slíkt hið
sama.
Farðu í friði, elsku Mæja mín,
og takk fyrir allt.
Kveðja,
Andrea og fjölskylda.
Elsku amma
Halla mín, nú ertu
farin frá okkur. Sit-
ur sæl og glöð í
blómahafinu þínu og
vakir yfir okkur.
Ég þekki fátt annað en að
koma í Áshlíðina til þín og afa,
þar var alltaf opið hús fyrir alla,
kökur og eitthvað gott að borða.
Þú kenndir mér svo margt.
Ég sat hjá Jónínu í gær og var
að tala um það hvað þú hefðir
alltaf verið dugleg að bauka í eld-
húsinu, ég man hvað ég elskaði að
koma eftir sundæfingu og þá
varstu að búa til kvöldmat, og að-
eins að fá að hjálpa þér, þá
kenndirðu mér að gera þessar
dýrindissósur þínar og leyni-
trikkin þín, enda þyki ég góð
sósugerðarkona, allt þér að
þakka.
Ég man þegar þú varst að
passa allan krakkaskarann í
Brúnalaug, eldaðir góða matinn
þinn og bakaðir alltaf eitthvað
gott með kaffinu.
Oft sem áður vorum við vin-
konurnar að fara í sund og þá
sagðir þú að við myndum breyt-
ast í hafmeyjur ef við værum allt-
af svona mikið í sundi, mikið sem
ég reyndi það, en það hefur ekki
gerst ennþá, held áfram að reyna
á hverju sumri.
Í hvert skipti sem fólk talaði
um þig þá fékk ég alltaf að heyra
það sama, já hún amma þín er svo
glæsileg kona, alltaf svo falleg og
vel til höfð enda varstu það fram
á síðasta dag, elsku amma mín.
Þú kenndir mér nú margt með
það að maður ætti alltaf að hafa
sig vel til og ekki láta sjá sig úti
ótilhafða.
Halla Ingibjörg
Svavarsdóttir
✝ Halla IngibjörgSvavarsdóttir
fæddist 21. júní
1941. Hún lést 23.
apríl 2018.
Útför hennar fór
fram 4. maí 2018.
Ég passaði mig
nú á því að koma
ekki til þín fyrir 11
því þá var fyrsta
umferð að koma á
og þú vildir nú ekki
að maður myndi
trufla við það.
Ég var svo mont-
inn þegar þú komst í
stólinn til mín niður
á Medullu þegar ég
var að læra hár-
greiðslu og ég fékk að brasa í fal-
lega hárinu þínu, lita, klippa,
nudda þig og dekra við þig sund-
ur og saman.
Áramótapartíin hjá þér og afa
standa líka alltaf efst í minning-
unum mínum, vá hvað var gaman,
enda lögðuð þið allt í það, skraut-
ið, maturinn og vá hvað var gam-
an. Þegar við Linda vorum í
hjúkkuleik, gleymi því aldrei.
Enda erum við Gummi minn far-
in að gera það sama, snúum hús-
inu við og skemmtum okkur öll
saman.
Vá, amma, ég á svo margar
minningar, stundir með þér, þú
hefur alltaf verið til staðar fyrir
okkur öll. Takk fyrir það. Ég mun
alltaf elska þig, núna er ég væng-
brotin en það grær og ég mun
hlýja mér við góðar minningar
þegar tíminn líður. Ég er svo glöð
að þú fékkst að sjá mig verða full-
orðna, eignast börnin mín og þau
að kynnast þér. Þú fékkst að sjá
mig giftast ástinni minni og það
er dýrmæt stund sem við áttum
saman.
Takk fyrir að vera alltaf ynd-
isleg, fyndin, svo opin að ég gat
rætt allt við þig, góð og yndisleg-
asta amman, koss og knús.
Nú kveð ég þig í hinsta sinn…
Við sjáumst seinna, amma
mín, sofðu rótt þinn hinsta svefn.
Syngið, þið fuglar, ykkar fegursta
ljóðaval.
Þín,
Halla.
Hann Stefán eða
Stebbi, eiginmaður
Elsu móðursystur
minnar, var enginn
hávaðamaður. Ró-
lyndi, festa, hógværð og vinátta
eru orð sem lýsa honum vel.
Upp í hugann koma minn-
ingar um ótal ferðalög með
Stebba og Elsu, það fyrsta í
kringum 1960, tjaldútilega við
Pétursey. Fararskjótinn var
X-106 eða „Sterturinn hans
Stebba“ eins og hann var kall-
aður, amerísk drossía sem
Stebbi og vinur hans Sveinn
breyttu í pallbíl. Þannig var
notagildi bifreiðarinnar aukið
án þess að það kæmi niður á
farþegafjölda, lýsandi dæmi um
útsjónarsemi Stebba.
Síðar bættust við ferðalög
bæði innan lands og utan. Ótal
tjaldútilegur, sumarbústaða-
ferðir og veiðiferðir og síðustu
árin árleg þorrablót í sumarbú-
stað, svo lengi sem heilsa
Stebba leyfði. Framan af var
oft búið þröngt í þessum ferð-
um og farangurinn í meira lagi
miðað við það rými sem var til
ráðstöfunar. Handlagni og ná-
kvæmni Stebba komu sér þá
oft vel og gjarnan hent gaman
Stefán
Valdimarsson
✝ Stefán Valdi-marsson fædd-
ist 11. apríl 1928.
Hann lést 25. apríl
2018. Útför Stefáns
fór fram 8. maí
2018.
að leikni hans við
að pakka saman
farangri og hnýta
utan um hann.
Samskiptin voru
mikil og náin í
gegnum árin og
voru matarveislur
ríkur þáttur í
þeim. Stebbi lét
ekki sitt eftir
liggja í þeim efnum
enda matmaður
mikill og góður.
Síðustu árin hrakaði heilsu
Stebba mikið. Það reyndist
honum þungbært að þurfa að
flytja til Reykjavíkur úr Þor-
lákshöfn, en hann var einn af
frumbyggjum staðarins. Skert
sjón og heyrn gerði honum auk
þess erfitt um vik að mynda
tengsl við fólk í nýju umhverfi.
Að leiðarlokum þökkum við
Guðjón vini okkar samfylgdina
og sendum Elsu og fjölskyldu
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi minningin um
Stefán Valdimarsson lifa.
Unnur og Guðjón.
Stefán Valdimarsson er nú
látinn 90 ára að aldri. Stefán
bjó í Þorlákshöfn meirihluta
ævi sinnar með konu sinni Elsu
Unnarsdóttur. Þau hjónin voru
meðal frumbyggjanna á staðn-
um. Þau byggðu sitt hús við B-
götu sem í dag heitir Odda-
braut. Hús foreldra minna og
þeirra stóðu á móti hvort öðru í
götunni. Við vorum svo lánsöm
mín fjölskylda að verða sam-
ferðamenn Stebba Vald, eins og
við kölluðum hann, og hans
fjölskyldu. Lilja móðir mín og
Elsa voru miklar vinkonur.
Það var mikill samgangur
milli húsa í „gömlu Þorláks-
höfn“ og uppeldi barnanna var í
höndum allra þorpsbúa. Það
kom öllum allt við, fólk gætti
hvað annars, hjálpaðist að og
þótti almennt vænt um sam-
félagið. Á Þorláksmessu var
hefðin t.d. sú að allir íbúar
kveiktu á sama tíma á jólaserí-
unum með gulum og rauðum
perum. Þá voru jólin komin.
Æskuár Stebba voru erfið
eins og hjá mörgum af þessari
kynslóð. Vegna veikinda sundr-
aðist fjölskylda hans. Þegar
Stebbi og Elsa stofnuðu svo
fjölskyldu og eignuðust dæt-
urnar Valgerði, f. 1958, og Auð-
björgu, f. 1965, varð fjölskylda
hans honum sérstaklega dýr-
mæt. Fyrir átti Elsa Unnar
Harald, f. 08.11. 1953 og d.
1958.
Auðbjörg fæddist fjölfötluð
sem var mikið mál á þeim tíma.
Hún flutti að heiman þriggja
ára gömul sem varð fjölskyld-
unni mikið áfall. Pabbi hennar
var henni mikils virði. Það var
sérstakt samband milli þeirra.
Hún var alltaf heima á sumrin,
í öllum fríum og eins oft og að-
stæður leyfðu. Valgerður hefur
verið eins og uppeldissystir mín
og bróður míns Dagbjarts.
Þegar Auðbjörg var heima
hjálpuðumst við að og við létum
hana horfa á okkur við leik og
störf. Eins og tíðkaðist í þá
daga unnu sérstaklega karl-
mennirnir frá heimilunum og
voru þá gjarnan lengi að heim-
an.
Stebbi vann mikið allan sinn
starfsferil. Hann starfaði meðal
annars við virkjunarfram-
kvæmdir t.d. við Búrfellsvirkj-
un ásamt fleiri viðlíka verkefn-
um. Í seinni tíð vann hann
lengst af sem bílstjóri hjá
Glettingi sem var einn stærsti
vinnustaðurinn til margra ára í
Þorlákshöfn.
Stebbi var ekki mikill félags-
málamaður, hann eyddi sínum
frítíma í að hlúa að heimilinu
og fjölskyldu. Valgerður giftist
Gunnari Þorsteinssyni og eign-
uðust þau Jónínu og Elsu.
Gunnar og Stebbi urðu miklir
vinir og fallegt að sjá svo góða
vináttu. Elsa yngri giftist svo
Davíð og börn þeirra eru Fann-
ar Haraldur og Stefanía. Þetta
fólk var honum allt mikils virði
og lifði hann fyrir það. Fjöl-
skyldan naut sín í ferðalögum
og var ég svo heppin að fylgja
þeim í mörgum þeirra.
Stebbi var mikill húmoristi
og með eindæmum stríðinn.
Hann hafði ekki mikið fyrir því
að ná henni Elsu okkar upp en
það var allt á góðum nótum og
jafnfljótt úr henni. Stebbi sýndi
ávallt æðruleysi og hugprýði
við flestar þær aðstæður sem
lífið hefur upp á að bjóða. Það
var honum þó mikið áfall þegar
hann áttaði sig á því að hann
þyrfti að yfirgefa Þorlákshöfn
vegna veikinda sinna og flytja
burt frá staðnum. Hann lést á
Hrafnistu í Reykjavík.
Um leið og ég og fjölskylda
mín þökkum samfylgdina send-
um við aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Halldóra Sigríður
Sveinsdóttir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
AXEL JÓHANNESSON
húsgagnasmiður,
áður til heimilis að Ægisgötu 15,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð mánu-
daginn 23. apríl. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
11. maí klukkan 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ásdís A. Colbe Anker Colbe
Björn Þröstur Axelsson Anna Halldóra Karlsdóttir
Steingerður Axelsdóttir
Jóhannes Axelsson Sigrún Arnsteinsdóttir
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
UNNUR BENEDIKTSDÓTTIR,
áður Grænumörk 5, Selfossi,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, 26. apríl.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 14. maí klukkan 13.
Sigurður K. Eggertsson Jórunn Sigurðardóttir
Benedikt G. Eggertsson
Unnsteinn B. Eggertsson Vilhelmína Roysdóttir
Ásgeir Eggertsson Brynhildur Valdórsdóttir
Ari Blöndal Eggertsson Ragnar Halldór Blöndal
barnabörn og langömmubörn
Elskulegur faðir okkar,
PÁLL PÉTURSSON,
fv. gæðastjóri Icelandic USA í
Bandaríkjunum,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Blönduósi mánudaginn 7. maí. Útförin fer
fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 19. maí klukkan 14.
Tinna Petursson og fjölskylda
Heba Petursson
Okkar elskulegi,
HALLSTEINN FRIÐÞJÓFSSON
frá Seyðisfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 26. apríl. Bálför hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Steinunn Vigfúsdóttir