Saga - 2006, Síða 18

— Hverjar telur þú að séu helstu hindranir í þróun safnfræðslu á Bret-
landi og hvar telurðu að helstu sóknarfærin liggi varðandi eflingu safna
sem menntastofnana?
Fyrst og fremst er það spurning um hvort áhugi stjórnvalda sé
almennt fyrir hendi. Sé svo eru sóknarfærin mörg, eins og ég hef
komið inn á. Það að stjórnvöld viðurkenni þátt menningarstofnana
í að bæta lífsgæði almennings er afar mikilvægt. Á þeirri viður-
kenningu má byggja framþróun þegar kemur að menntunarhlut-
verki safna. Hin hugmyndafræðilega viðurkenning á samfélags-
legri ábyrgð safna hvað varðar menntun er einnig afar mikilvægt
skref sem opnar fyrir möguleika á frekari þróun. Líklega er næsta
skref að ná fram almennri vitund og skilningi á mikilvægi þess að
söfn og aðrar menningarstofnanir verði nýtt á opinberan hátt og
meðvitað við uppeldi og menntun barna og ungmenna. Hvað varð-
ar ríkisreknu söfnin hefur það sýnt sig að framfarir og jákvæðni í
garð uppbyggingar og þróunar safnastarfs á mikið undir því hver
fer með völdin hverju sinni. Stjórnmálamenn eru í raun þeir sem
hafa spilin á hendi sér og erfitt er að ná nokkrum árangri ef áhug-
ann skortir þar. Aftur á móti má segja að með þrautseigju og
víðtæku samráði megi koma ýmsu í verk og má þá líta til hins
mikla samráðs sem haft var um gerð skýrslunnar um menntunar-
hlutverk safna, sem ekki var talin álitlegt verkefni af stjórnkerfinu
framan af, og þeirrar hugmyndafræðilegu staðfestingar sem áunn-
ist hefur með henni. Það má ef til vill segja að hraði breytinga eigi
mikið undir pólitískum vilja. Ef hann skortir og fjárveitingar eru af
skornum skammti verður þróunin á þessu sviði mun hægari en
ella. Hvað varðar Bretland kann að vera erfitt að segja til um það
hversu samfélagslega sinnuð stjórnvöld eru hverju sinni. Ákveðin
breyting hefur þegar átt sér stað og stigin hafa verið skref fram á við
og því má spyrja hvort miklu meira breytist þá í bráð. Almennt tel
ég þó að ótal margir möguleikar til að nýta söfn til fræðslu og
menntunar séu enn ónýttir, svo sem hvað varðar menntun barna og
ungmenna. Útfærslan er nokkuð sem á eftir að skoða og þróa og
vonandi eiga margar hugmyndir eftir að líta dagsins ljós.
Það er mín skoðun að sérhvert skólabarn, hver einstaklingur,
eigi að hafa möguleika á því að vera skapandi — og að deila sköp-
un sinni með öðrum. Í bresku menntakerfi er einstaklingsbundin
sköpun einna helst virkjuð í einangruðum verkefnum. Þetta þykir
mér einkennilegt. Að takast á við menningu á virkan hátt í gegnum
D AV I D A N D E R S O N18
Saga vor 2006-NOTA-2 26.4.2006 17:26 Page 18