Saga - 2006, Page 19

þær menningarstofnanir sem við höfum komið á fót í samfélagi
okkar er ekki hluti af því sem við kennum ungu fólki, heldur er það
alfarið utan þess ramma. Hvers vegna er þetta svo? Þetta vekur mér
furðu nú — og á ef til vill eftir að vekja almenna furðu fólks eftir um
hundrað ár. Líkt og það vekur almenna furðu nú til dags að fyrir
hundrað árum notuðu breskir sótarar börn sér til aðstoðar við þá
hættulegu iðju sem hreinsun skorsteina var.8 Ef til vill er þetta
skrítin samlíking, en líkt og engin haldbær rök voru fyrir misnotk-
un barna á þennan hátt þá eru engin rök nú fyrir því að við skulum
ekki leggja okkur fram við að veita börnum þann þroska og þau
lífsgæði sem upplifun og virk þátttaka í menningarstarfi gefur. Við
vitum að það er afar áhrifaríkt að mennta börn með upplifun á
menningu. Hvers vegna gerum við það þá ekki? Hvers vegna nýt-
um við þau tækifæri ekki betur? Hvers vegna er það ráðandi í opin-
berri stefnu að börn eigi þess einvörðungu kost að heimsækja
menningarstofnanir en ekki að taka virkan þátt í því sem þar fer
fram? Ætli næsta skref sé ekki að þróa leiðir til þess.
T I L H V E R S E R U S Ö F N? 19
8 Breskir sótarar keyptu börn af munaðarleysingjahælum niður í 4 ára aldur til
aðstoðar við iðju sína. Því smærri sem börnin voru, þeim mun auðveldara var
að koma þeim upp og niður skorsteinana. Sótaraiðjan orsakaði vandamál í
öndunarfærum barnanna, krabbamein og afmyndun útlima þeirra, auk þess
sem mikil hætta var á dauða af falli eða köfnun.
Saga vor 2006-NOTA-2 26.4.2006 17:26 Page 19