Saga - 2006, Blaðsíða 172

um uppreisnir eldri nemenda gegn þeim hegðunarreglum sem þeir
voru settir undir og eðlilega gekk illa að framfylgja þessum sömu
reglum þegar kom að yngri nemendum þar sem þeir gengust upp í
því að ganga eins langt og þeir eldri á hverjum tíma í að komast
fram hjá reglunum.
Sem dæmi um þetta má nefna að á hverju kvöldi var svokölluð
lokun kl. 11. Það þýddi einfaldlega að þá áttu allir að vera komnir
inn á sín herbergi. Hálftíma síðar gekk umsjónarkennari hverrar
vistar á milli herbergjanna og framkvæmdi svonefnda talningu, þ.e.
athugað var hvort allir væru komnir til sinna herbergja. Á miðnætti
áttu allir að vera farnir að sofa. Ef einhver var ekki kominn til síns
herbergis við talningu þá fékk sá hinn sami svokallaða bókun sem
kom niður á hegðunareinkunn hans í lok vetrar.
Margir nemendur á Eiðum voru átján eða nítján ára og jafnvel
tvítugir og féll það ekkert sérstaklega vel að láta segja sér að fara að
sofa á miðnætti. Það má því segja að ekki hafi umsjónarkennari fyrr
verið búinn að telja inn á herbergi en að allur hópurinn fór af stað
aftur til að flakka á milli herbergja. Vistirnar voru kynjaskiptar að
stórum hluta og því var mjög freistandi að skreppa á milli; jafnvel
þrátt fyrir að það væri brottrekstrarsök úr skólanum. Vegna þessa
varð til sérstök íþróttagrein við skólann en hún lýsti sér í því að
reynt var að fara eins oft og mögulegt var „á hæðina“, eins og það
var kallað, á einni nóttu. Sá sem átti metið hafði að sögn farið tíu
sinnum sömu nóttina og naut hann mikillar virðingar af skólafélög-
um sínum fyrir vikið. Oftast var þó ein ferð á nóttu látin duga þar
sem ástæða ferðarinnar var nær alltaf sú sama og skýrist af kynja-
skiptingu á milli vista skólans. Það verður þó að fylgja sögunni að
þessi íþrótt var ekki mikið stunduð af skólapiltum í níunda og tí-
unda bekk þar sem fæstum hefði verið hleypt inn á herbergi jafn-
aldra sinna af gagnstæðu kyni. Þeirra forréttinda nutu aðeins þeir
sem voru á hærra skólastigi.
Hegðunarreglur skólans voru annars flókið net af skrifuðum og
óskrifuðum leiðbeiningum um mannasiði. Bókunarverð athæfi (sem
komu niður á hegðunareinkunn) voru af ýmsum toga og oft var það
geðþóttaákvörðun viðkomandi kennara hvað féll undir það að vera
bókunarvert og hvað ekki. Var það allt frá því að smjatta óeðlilega
mikið á matartímum til þess að ganga berfættur um skólann.
En snúum okkur aftur að fyrsta skóladeginum mínum. Þegar ég
horfi til baka þá hafði ég fulla ástæðu til að vera hræddur. Enginn af
þeim sem ég þekkti hafði nefnilega sagt mér frá því að litlir rauð-
S VAVA R H Á VA R Ð S S O N172
Saga vor 2006-NOTA-2 26.4.2006 17:26 Page 172