Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2018, Qupperneq 26

26 FÓLK - VIÐTAL 8. júní 2018
E
lísabet Ronaldsdóttir, einn
færasti kvikmyndaklipp-
ari landsins, stendur á há-
tindi feril síns. Hún klippti
Hollywood-stórmyndina Dead-
pool 2 sem nú fer sigurför í
miðasölum kvikmyndahúsa um
allan heim. Slík verkefni útheimta
gríðarlegar fórnir og vinnu en á
bak við tjöldin háði Elísabet enn
erfiðari baráttu. Hún greindist
með alvarlegt krabbamein með-
an á verkefninu stóð og um tíma
leist aðstandendum hennar ekki
á blikuna. DV hefur ítrekað reynt
að fá kvikmyndagerðarkonuna í
viðtal um þetta ótrúlega tímabil
í lífi hennar en ekki haft erindi
sem erfiði. Að lokum fór ritstjórn
blaðsins krókaleiðir og stakk upp á
því að elsti sonur Elísabetar, Máni
Hrafnsson, tæki viðtalið fyrir hönd
DV. Það hitti í mark og hér á eftir
fer einstakt spjall mæðginanna.
Los Angeles, júní 2018
Ég sting kollinum inn í herbergi
til mömmu. „Hei mamma, DV var
að hafa samband og spyr hvort ég
væri til í að taka viðtal við þig?“
Mamma lítur upp úr fartölvunni,
ranghvolfir augunum, eins og hún
gerir alltaf þegar ég er með eitt-
hvert vesen. „Af hverju í ósköpun
heldur DV að einhver hafi áhuga á
að heyra í mér.“
Ég byrja að þylja upp að hún sé
auðvitað stórmerkileg kona, þjóð-
þekktur kvikmyndagerðarmaður
og Hollywoodstjar … „Bla bla bla,“
grípur hún fram í fyrir mér. „Lí é út
ens o einhve Hollywoo-stjana!?“
Það er erfitt að skilja nákvæmlega
hvað hún er að segja með mun-
inn fullan af lakkrís, þannig að ég
held áfram og segi henni að ég geri
ráð fyrir að þetta sé tengt frumsýn-
ingunni á Deadpool 2.
Mamma veit alveg af hverju
DV hefur áhuga á viðtali við hana.
Hún vinnur kannski við kvik-
myndagerð en það er ástæða fyrir
því að hún er á bak við tjöldin.
Henni hefur alltaf fundist athyglin
frekar vandræðaleg.
Ég fullvissa mömmu um að
þetta verði ekki yfirborðskennt
viðtal þar sem ég „name-droppa“
hvað hún hefur unnið náið með
mörgum stórstjörnum á borð við
Keanu Reeves, Charlize Theron
eða Ryan Reynolds. „Þau eru ekk-
ert að leita eftir einhverju ódýru
„clickbait“-viðtali með fyrirsögn-
um um hvernig þú hafnaðir stór-
myndum á borð við Captain Mar-
vel og Robin Hood. Þau hafa
einfaldlega bara áhuga á skoðun-
um þínum á bransanum, konum í
kvikmyndagerð og þú veist, hvern-
ig þér gengur að halda þér á lífi.“
Mamma starir beint í gegnum
mig. Ég þekki þetta augnaráð vel,
hún er byrjuð að hugsa um eitthvað
allt annað. Eftir langa þögn segir
hún: „Ertu til í að skjótast í Seven
Eleven og kaupa meiri lakkrís?“
Ég svara: „Já, ert þú þá til í að
gera þetta helvítis viðtal með mér,
þau ætla borga mér fyrir þetta,
sko.“ Hún hristir höfuðið hissa:
„Ha, í alvöru?“
Næsta morgun setjumst við
niður á uppáhaldskaffihúsinu
okkar í Venice, Groundworks.
„Jæja, hvar vilt þú byrja?“ spyr
mamma hvetjandi. Ég tek upp
símann og skrolla gegnum póst-
hólfið í leit að spurningalistanum
sem DV sendi mér. „Sko, hérna er
þetta, allar spurningarnar, þetta
verður „ísí-písí“. Já, hver er fyrsta
spurningin? Hvar ertu fædd?“
Mamma andvarpar: „Er þetta ekki
bara eitthvað sem þú setur í inn-
ganginn á viðtalinu?“
Elísabet Ólafía Ronaldsdóttir
fæddist í Reykjavík 6. júlí 1965. For-
eldrar hennar eru Ronald Ögmund-
ur Símonarson, lífskúnstner og Anna
Stefánsdóttir þúsund þjalasmiður,
dóttir Stefáns Ólafssonar og Júdithar
Júlíusdóttir Geirmundssonar …
„Gleymdist að
segja mér hvað
lífslíkurnar voru
taldar litlar“
Elísabet
Ronaldsdóttir
greindist með krabba-
mein á hátindi ferilisins
og var henni vart hug-
að líf. Með hjálp vina,
vandamanna og heims-
þekktra vinnufélaga
komst hún til heilsu.
Beta segir frá lífsreynsl-
unni í einlægu viðtali við
elsta son sinn, Mána.