Dagblaðið Vísir - DV - 22.06.2018, Blaðsíða 10

10 22. júní 2018FRÉTTIR
Við erum flutt á Malarhöfða 2
110 Reykjavík, 2. hæð
Fataviðgerðir & fatabreytingar
n „Ágætt að hann hét líka Jón“ n Þarf að fara í mál við Þjóðskrá til þess að fá faðernið viðurkennt
Þ
að sem kom fyrir mig getur
hent alla þá sem undirgeng-
ust faðernispróf á Íslandi á
áttunda áratuginum. Prófið
sem var notað var meingallað og
því fékk ég ranga niðurstöðu. Mér
finnst því hróplegt óréttlæti að ég
þurfi að fara fyrir dómstóla til þess
að fá viðurkenningu á því hver sé
raunverulega faðir minn,“ seg-
ir Kristín Jónsdóttir í samtali við
DV. Kristín, sem er íslenskur ríkis-
borgari en hefur verið búsett utan
landsteinanna bróðurpart lífsins,
fann á dögunum líffræðilegan föð-
ur sinn í Texas í Bandaríkjunum.
Hún freistar þess nú að fá hann
skráðan á fæðingavottorð sitt en
þarf að leita til íslenskra dómstóla
þó að öll nauðsynleg gögn séu til
staðar. Faðir hennar yrði ekki fyrsti
karlmaðurinn sem yrði skráður á
fæðingarvottorð hennar en í tæpa
þrjá ártugi var annar íslenskur
maður skráður faðir Kristínar. Allt
út af gölluðu faðernisprófi.
Var 15 ára þegar hún hitti fyrst
meintan föður sinn
Kristín, sem er skráð Jónsdótt-
ir, fæddist á Íslandi árið 1970 en
rúmum þremur árum síðar flutt-
ist hún til Ottawa í Kanada ásamt
móður sinni. „Mamma kynntist
kanadískum stjúpföður mínum og
giftist honum,“ segir Kristín. Þegar
hún komst til vits og ára varð hún
forvitin um hver blóðfaðir sinn
væri og að endingu gaf móðursyst-
ir hennar upp nafn á íslenskum
manni. Sá hét Jón en hann hafði
undirgengist faðernispróf á Ís-
landi árið 1972 og var því skráður
faðir Kristínar í fæðingarvottorði
hennar. „Mamma var ekki hrifin
af því að ég væri að leita að föður
mínum og hélt honum því leynd-
um fyrir mér. Ég hitti Jón fyrst árið
1985 þegar ég fluttist til Íslands til
þess að búa hjá ömmu minni og
afa um hríð. Ég vissi þá hvar hann
vann og ég hótaði mömmu að ég
myndi storma inn á vinnustað
hans og kynna mig þar nema að
hún myndi koma mér í samband
við hann,“ segir Kristín.
Móðir hennar ákvað því að hr-
ingja í Jón og í kjölfarið hitti Krist-
ín meintan föður sinn og fjöl-
skyldu hans. „Við fórum út að
borða á Naustinu. Það gekk ágæt-
lega til að byrja með en að lokum
kom það í ljós að Jón og eiginkona
hans höfðu miklar efasemdir um
faðernisprófið og báðu mig um að
fara í beinmergspróf,“ segir Krist-
ín. Hún segist hafa verið skap-
mikill unglingur og ekki tekið því
vel. Daginn eftir fór hún ein nið-
ur í Borgardóm og krafðist þess að
fá upplýsingar um hvort faðern-
isprófið gæti verið gallað. „Skila-
boðin voru þau að það væri útilok-
að,“ segir Kristín.
Föðurlaus á fertugsaldri
Árin liðu og þrátt fyrir að Kristín
byggi ekki á Íslandi þá heimsótti
hún landið reglulega til þess að
hitta ættingja, vini og föður sinn.
Árið 2000 ákvað hún að hafa sam-
band við Jón og bauð honum að
undirgangast DNA-próf til þess
að fá óyggjandi sannanir fyrir fað-
erninu. „Ég var búsett í Englandi á
þessum tíma og hann kom því út
til mín og við fórum í prófið. Hann
var búinn að hjálpa mér mikið og
mér fannst að hann ætti skilið að
fá 100% úr þessu skorið. Þannig
fengi hann hugarró,“ segir Kristín.
Niðurstöðurnar voru ótvíræð-
ar, útilokað var að Jón væri fað-
ir Kristínar og í kjölfarið var nafn
hans fjarlægt af fæðingarvottorði
hennar. „Þetta kom mér eðlilega í
opna skjöldu enda hafði ég í 15 ár
verið handviss um að hann væri
faðir minn. Sérstaklega í ljósi þess
að prófið sem við tókum átti að
vera óyggjandi,“ segir Kristín. Hún
hafi í kjölfarið aflað sér upplýsinga
um faðernisprófið sem meintur
faðir hennar hafði undirgengist.
„Þá kom í ljós að aðeins blóð-
flokkur hans var skoðaður og
niðurstöðurnar dregnar út frá því.
Þannig hefðu um 25% íslenskra
karlmanna fengið þá niðurstöðu
að þeir væru feður mínir,“ segir
Kristín. Hún segist eðlilega hafa
orðið fokvond út í heilbrigðis- og
dómsyfirvöld og upplifað að það
hafi verið logið að henni í öll þessi
ár. Á fertugsaldri stóð hún nú uppi
föðurlaus. „Við fengum ekki neina
afsökunarbeiðni frá yfirvöld-
um eða neitt. Ég held að Jón hafi
ekki einu sinni fengið meðlags-
greiðslurnar endurgreiddar,“ seg-
ir Kristín.
„Ágætt að hann hét líka Jón“
Síðan þá hefur Kristín leynt og
ljóst leitað að föður sínum. Hún
Kristín var rangfeðruð en fann
föður sinn á fimmtugsaldri
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
„Það voru íslensk
yfirvöld sem
rangfeðruðu mig með
gölluðu faðernisprófi á
sínum tíma. Ég myndi
helst vilja fá afsök-
unarbeiðni vegna þeirra
óþæginda og að Þjóð-
skrá myndi afgreiða um-
sókn mína hratt og vel.
Kristín bregður á leik ásamt
föður sínum, Jon Lambert.