Morgunblaðið - 06.10.2018, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. OKTÓBER 2018
✝ HalldórHelgason
fæddist á bænum
Gröf í Miklaholts-
hreppi 1. ágúst
1933. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Skjóli við Klepps-
veg 24. september
2018.
Foreldrar hans
voru Helgi Pét-
ursson, sérleyfis-
hafi og bóndi, Gröf í Mikla-
holtshreppi, f. 16. september
1905 á Borg í Miklaholts-
hreppi, d. 22. maí 1969 í
Reykjavík, og Unnur Halldórs-
dóttir húsfreyja, f. 13. ágúst
1913, Gröf í Miklaholtshreppi,
d. 22. október 1988 í Reykjavík.
Systkini Halldórs eru Pétur
Haukur, f. 10. apríl 1937, Hilm-
ar, f. 10. apríl 1939, d. 16. ágúst
steinssyni, f. 1. júlí 1954, og eru
börn þeirra a) Stefán Jóhann, f.
1978, giftur Örnu Sædal Andr-
ésdóttur, f. 1981, og eru börn
þeirra Aron Elvar, f. 2010, og
Kristín Edda, f. 2012. Fyrir átti
Stefán Jóhann þau Brynjar
Stein, f. 1999, og Kristjönu
Freydísi, f. 2001, og b) Agnes,
f. 1983, gift Guðjóni Hugberg
Björnssyni, f. 1982, og eru börn
þeirra a) Sunna, f. 2012, og b)
Heiðrún Ásta, f. 2014.
Halldór bjó í Gröf í Mikla-
holtshreppi með foreldrum sín-
um uns hann giftist og fluttist
til Reykjavíkur 1961. Halldór
var bifreiðastjóri alla tíð, fyrst
hjá föður sínum sem rak Sér-
leyfisbifreiðar Helga Péturs-
sonar ehf. og eftir hans dag
ráku þau systkinin fyrirtækið
til ársins 2001. Um tíma hafði
Halldór leyfi til reksturs leigu-
bíls og ók hjá Bæjarleiðum á
veturna en rútunni á sumrin.
Síðustu starfsárin starfaði
hann með systkinum sínum við
áætlunarakstur á Snæfellsnes.
Útför Halldórs hefur farið
fram í kyrrþey.
2014, Ásgeir, f. 25.
febrúar 1948, og
Kristín f. 26. júní
1955.
Þann 19. nóvem-
ber 1960 giftist
Halldór Jóhönnu
Guðríði Sigur-
bergsdóttur frá
Haukatungu í Kol-
beinsstaðahreppi,
f. 19. september
1933, d. 23. mars
2004. Börn Halldórs og Jó-
hönnu Guðríðar eru: 1) Val-
garð Sigurbergur, f. 26. maí
1961, og 2) Unnur, f. 20. nóv-
ember 1965, gift Jökli Höj-
gaard Sigurjónssyni f. 20. maí
1964, og eru börn þeirra Hall-
dór Páll, f. 1997, og Ólafur
Sigurjón f. 2001. Áður átti
Halldór dótturina Kristjönu, f.
11. ágúst 1956, gift Svani Aðal-
Þá er pabbi farinn í sína síð-
ustu ferð. Það eru endalausar
minningar sem koma upp í hug-
ann – bíltúrar, samtöl og ráð,
sumt skemmtilegt annað með
„uppeldislegu ívafi“. Síðan
renna upp tilfinningar í öllum
myndum frá mestu gleði til
dýpstu sorgar – allt eftir tilefn-
inu hverju sinni. Pabbi var ekki
maður hinna mörgu orða en
hann hafði gildin í lífinu á
hreinu. Ég á eftir að sakna hans
lengi. Hann var og verður fyr-
irmynd fyrir svo ótal margt; vel-
vild, umburðarlyndi og tillits-
semi. Fyrirmyndina skildi ég
betur eftir því sem árunum mín-
um fjölgaði. Tærnar mínar eiga
langt í hælana hans.
Mér finnst ég varla heill, né hálfur
maður,
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja,
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að
segja
að sumarið líður allt of fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur hjá blómunum,
er rökkvar, ráðið stjörnumál,
gengið saman hönd í hönd,
hæglát farið niðrað strönd.
Fundið stað,
sameinað
beggja sál.
Horfið er nú sumarið og sólin
í sálu minni hefur gríma völd.
Í æsku léttu ís og myrkur jólin,
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar,
ég reyndar sé þig alls staðar,
þá napurt er.
Það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Valgarð S. Halldórsson.
Elsku pabbi minn – nú erum
við komin að vegamótum og leið-
ir skilja í bili. Minningarnar
flæða um hugann, fullar af þakk-
læti, hlýju og virðingu.
Að fylgjast með þér undan-
farin ár, þegar þú varst að tak-
ast á við breyttar forsendur í lífi
þínu, var mér til mikillar eftir-
breytni. Í hvert sinn sem ég kom
var tekið á móti mér með
hlýjuna í augunum. Við höfum
átt dásamlegar stundir saman,
ýmist þar sem við höfum setið
og spjallað eða setið hönd í hönd
og notið augnabliksins í þögn-
inni. Breyttum aðstæðum mætt-
ir þú af miklu æðruleysi, já-
kvæðni og þakklæti gagnvart
öllum sem voru þér innan hand-
ar.
Mér er ofarlega í huga samtal
sem við áttum fyrir mörgum ár-
um um heiðarleikann. Þá gafst
þú mér heilræði sem hefur fylgt
mér alla tíð þegar þú sagðir við
mig, sannleikurinn og heiðar-
leikinn er ekki alltaf auðveldur
en það skilar sér í lífinu að hafa
þessa þætti að leiðarljósi. Þú
hvattir mig til að hafa þetta hug-
fast í lífinu – það myndi skila
sér. Oft verður mér hugsað til
þessara orða þinna og hef átt
þetta sama samtal við afadreng-
ina þína, sagt þeim frá okkar
samtali.
Eftir að við misstum mömmu
nutum við fjölskyldan þess að þú
komst og varst hjá okkur á
kvöldin. Það eru dásamlegar
minningar sem flæða um hug-
ann þegar þú varst að fræða afa-
strákana með fjölbreyttu spjalli,
spila, hjálpa til með heimalest-
urinn að ógleymdri lestrarstund
fyrir háttinn.
Þekking þín á landinu okkar
var aðdáunarverð og í dag hugsa
ég, bara að ég hefði hlustað bet-
ur á allan þann fróðleik sem þú
miðlaðir á ferðalögum okkar um
landið. Nöfnin á fjöllum, ám,
bæjum og öðrum staðháttum
þuldir þú upp fyrir okkur en oft
voru eyrun ekki nægilega vel
opin. Þó eru mörg kennileiti á
landinu sem sátu eftir og þegar
keyrt er þar um rifjast upp
dásamleg ferðalög okkar saman.
Sól þín hvarf burt en þú ert kyrr,
í þinni vernd ég er sem fyrr.
Þú sérð mig er ég sofna nú,
við sæng mína þá vakir þú.
(KVI)
Elsku pabbi minn – að leið-
arlokum er þakklæti mér efst í
huga, pabbastelpunni sem þú
gerðir allt fyrir. Takk fyrir fyr-
irmyndina, allt sem þú varst
mér, gerðir fyrir mig og kenndir
mér. Ég kveð þig full þakklætis.
Þín Unnur.
Elsku afi okkar, það verður
sárt að vera án þín.
Alla tíð hefur þú verið hlýr,
traustur og einstakur maður. Þú
last fyrir okkur sögur á hverju
kvöldi fyrir svefninn, þú fylgdist
stoltur með okkur ná bílprófun-
um, þú varst alltaf tilbúinn til að
leyfa okkur að gista hjá þér og
svo óendanlega mikið meira. Þú
varst maður sem var alltaf með
opinn og hlýjan faðm, tilbúinn
að taka á móti okkur. Það veitir
okkur ró að vita að þú ert kom-
inn í hvíld og stendur við hlið
hennar ömmu á ný.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku afi, skilaðu kveðju til
ömmu frá okkur og takk fyrir
allt saman.
Þínir afastrákar,
Halldór Páll og
Ólafur Sigurjón.
Aldur færist yfir, kraftur
þrotinn, heilsa brostin, lífs-
hlaupi lokið. Þannig skiljum við
flest okkar við þennan heim en á
mismunandi aldursskeiði. Hall-
dór Helgason var 85 ára þegar
hann kvaddi eftir erfið síðustu
ár. Margar minningar hlaðast
upp eftir öll dásamlegu árin
okkar frændanna, alltaf í blíðu
þótt margt væri brallað í árana
rás. Ekki verða upptalin hér
okkar samskipti en þau voru
mikil og vil ég þakka af alhug.
Mikill gæfumaður var Halldór í
sínu ævistarfi sem bifreiðastjóri
hóp og sérleyfisbíla Helga Pét-
urssonar H.P. Snæfellsnes-
Reykjavík og ekki besta veður á
þeirri leið eins og þekkt er og í
leiguakstri á Bæjarleiðum um
ára bil.
Mikil breyting varð á högum
frænda míns við fráfall elsku-
legrar eiginkonu 2004.
En stoð og stytta hans eftir
fráfall Jóhönnu voru börnin
Unnur og Valgarð. Ljúfur og
glæsilegur maður er nú kvadd-
ur, mikill vinur, höfðingi og ná-
granni í sveitinni til margra ára,
tilbúinn til aðstoðar og hjálpar
ef þörf var á.
Guð blessi minningu kærs
vinar, Halldórs Helgasonar.
Innilegar samúðarkveðjur frá
okkur hjónum, kæru ættingjar
og vinir.
Karl Ásgrímsson.
Halldór
Helgason
✝ Ingibjörg Eð-varðsdóttir
fæddist á Akureyri
27. september
1940. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Lögmanns-
hlíð 24. september
2017.
Foreldrar henn-
ar voru Edmund
Ullrich, f. 10. júní
1901, d. 1989, og
Berta Emma Karlsdóttir, f. 8.
ágúst 1904, d. 12. apríl 1991.
Systur hennar Friða Emma
Eðvarðdóttir, f. 31. maí 1927,
d. 30. maí 2009, Bryndís
Ágústa Eðvarðsdóttir, f. 6.
ágúst 1935, d. 25. nóvember
1936, Bryndís Súsanna
dóttir, f. 19. apríl 1989, 3a)
Þórdís Emma Eyþórsdóttir, f.
19. júní 2012, 3b) Snæþór Ingi
Eyþórsson, f. 24. júlí 2014, 3c)
Hafþór Bergmann Eyþórsson,
f. 19. maí 2018. 4) Kolbrún
Stella Gestsdóttir, f. 29. apríl
1992, 4a) Árný Tekla Ingólfs-
dóttir, f. 17. febrúar 2015.
Jens Ingi Gestsson, f. 6. okto-
ber 1995, Gestur Bergmann
Gestsson, f. 16. mars 1999. 2)
Sigurður Bergmann Svavars-
son, f. 4. desember 1963. Börn
hans eru 1) Dagmar Sigurðar-
dóttir, f. 25. júlí 1989, 1a)
Embla Dagbjört Davíðsdóttir,
f. 6. mars 2013, 1b) Ernir Daði
Davíðsson, f. 14. apríl 2015. 2)
Hrönn Sigurðardóttir, f. 18.
janúar 1994. 3) Íris Sigurðar-
dóttir, f. 17. mars 1996. 3)
Magnús Jón Ólafsson, f. 14.
apríl 1974. Sonur hans Dreng-
ur Magnússon, f. 1. júlí 2018.
Ingibjörg var búsett á Akur-
eyri að Oddagötu 7.
Útför hennar fer fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Eðvarðsdóttir, f.
28. apríl 1938.
Börn hennar
eru 1. Bryndís
Ágústa Svavars-
dóttir, f. 12. ágúst
1962, börn hennar
1) Ingibjörg Krist-
ín Gestsdóttir, f.
27. september
1981, 1a) Veronika
Líf Guðbjarts-
dóttir, f. 5. júlí
2006, 1b) Aníta Ösp Bergmann
Guðbjartsdóttir, f. 14. júlí
2013. 2. Ásthildur Helen Gests-
dóttir, f. 17. júlí 1983, 2a)
Bryndís Rósa Árnadóttir, f. 11.
mars 2005, 2b) Ólöf Kristín
Árnadóttir, f. 23. desember
2006. 3) Sædís Svava Gests-
Elsku amma, nú ert þú farin
frá okkur allt of snemma og verð-
ur þín sárt saknað. Ég vil þakka
þér fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum saman, elsku
amma, þær voru mér dýrmætar.
Samúðarkveðju vil ég senda til
Gulla eftirlifandi eiginmanns
ömmu.
Hinsta kveðja.
Þín nafna
Ingibjörg Kristín
Gestsdóttir.
Dauðinn kvað;
„ég sæki þig svo skjótt“,
í skjóli nætur sveipaður skikkju ofinni
úr svörtu hýjalíni.
Beinaber hönd greypt um gyllt orfið,
glampar á ljáinn við fyrsta slátt.
Nýverið flutti amma mín í höll
minninganna með bílfarm af
minningum um hlýja sumar-
morgna í sólbaði fyrir utan
glugga hennar, hlátur í eldhúsi
oft út af ekki neinu sérstöku og
sögum sem mér virtust úr fyrnd-
inni þegar hún var vinnusöm lítil
stúlka í torfbæ eða ung kvenna-
skóladama og átti lífið allt fram-
undan. Þessi búslóð hennar er
ekki af verri endanum og mun ég
á komandi árum getað leitað í
hirslum og skúmaskotum hennar
eftir ljósglætum úr fortíðinni.
Góðum ráðum og fordæmum.
Amma bjó yfir mörgum ágætum
kostum. Hún var fyrst og fremst
stolt kona, hreinskilin og ekki
feimin við að deila skoðun sinni.
Glaðlyndi hennar og hispursleysi
var aðdáunarvert, meira að segja
á hennar hinstu dögum var enn
hægt að slá á létta strengi og
gantast með ástand hennar eins
og það var orðið. Hún kenndi mér
að líta á lífið sem gjöf sem unnt er
að ráðstafa að vild. Það er hug-
urinn og viðhorfið sem er helsti
þröskuldur tilverunnar. Því ber
manni að sætta sig við orðinn hlut
og líta hnarreistur fram á við með
glaðværðina að leiðarljósi, tilbú-
inn að mæta því sem koma skal.
Huggun úr skjóli þú veittir,
sefandi sárum beittir,
líkn og mildum tárum.
Lausnari úr lífsins gárum.
Ásthildur Helen.
Jæja, þá er komið að því að ég
setjist niður og skrifi fallega
minningargrein um þig, elsku
amma mín. Það sló mig svolítið
þegar ég fékk hringinguna frá
pabba mínum að þú værir nú far-
in frá okkur, ég bara áttaði mig
ekki á því. Þú varst búin að vera
veik og sterk síðustu mánuði. Ég
fór með börnin mín og mömmu í
heimsókn til þín miðjan ágúst,
rúmlega mánuði áður en þú fórst.
Mikið er ég glöð að hafa getað
hitt þig þá. Ég man að ég hugsaði
„ætli þetta sé síðasta skiptið sem
ég mun sjá þig“. Ég allavega
kyssti þig og knúsaði þig vel og
lengi áður en við fórum, horfði á
þig í glugganum meðan við vor-
um að bakka bílnum frá húsinu
og alveg þangað til að þú sást
ekki meir.
Árið 2010 þá kynntist ég þér
mjög vel, það var þá sem ég flutti
til Akureyrar til að stunda nám.
Ég kom til þín 1-2 sinnum í viku,
bæði til að spjalla við þig og líka
til að hjálpa þér við heimilisstörf-
in. Við Eyþór vorum mjög dugleg
að koma til ykkar Gulla, bæði í að
hjálpa ykkur í að gera upp húsið
ykkar og bara í spjall. Við náðum
ótrúlega góðu sambandi og leit
ég á þig sem ein af mínum góðu
vinkonum. Þegar ég varð ólétt að
börnunum mínum var ég fljót að
segja þér frá því, þú varðst alltaf
svo glöð þegar ég sagði þér frá
þessum gleðifréttum, ég man
bara fyrir ári síðan þegar ég varð
ólétt að Hafþóri þá sagði ég þér
fyrst frá þessu, aðeins gengin
fimm vikur á leið. Við vorum það
nánar.
Þegar við Eyþór ákváðum að
flytja frá Akureyri í maí 2013 þá
fannst mér mjög erfitt að segja
þér frá því, en þú tókst því vel og
sýndir því skilning. Gulli hjálpaði
okkur að flytja austur og við
ákváðum að vera duglegar að
hringja hvor í aðra sem og við
gerðum. Við spjölluðum stundum
alveg upp í klukkutíma um allt og
ekkert, hlógum og fífluðumst. Ég
mun sakna þess að heyra þig
hlæja, því að þú hlóst mikið. Und-
ir það síðasta var mjög erfitt og
vont fyrir þig að tala og mér
fannst mjög erfitt að geta ekki
heyrt í þér.
Amma! Ég mun sakna þín!
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín,
Sædís Svava.
Ingibjörg
Eðvarðsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og minningargjafir vegna andláts
og útfarar ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HRAFNHILDAR MAGNÚSDÓTTUR,
Neðstaleiti 8, Reykjavík.
Guðmundur Pálsson Ragnheiður Þóra Kolbeins
Auður Pálsdóttir Ingólfur Ásgeir Jóhannesson
Guðbjörg Pálsdóttir
og fjölskyldur
Þegar elskuleg
frænka, Jenný, er
kvödd, þá kveðjum
við ekki bara hana
heldur kynslóð hennar sem bar
okkur systkinin og frændsystk-
inin á höndum sér alla tíð. Jenný
var yngst barna Maríu Önnu
Kristjánsdóttur af Snæfjalla-
strönd og Sigfúsar Guðfinnsson-
ar sem var elstur þeirra átta sem
upp komust af 15 barna hópi á
neðri hæðinni í Litlabæ í Skötu-
firði. Guðfinnur pabbi var elstur
átta systkina, sem kölluðu sig Ís-
firðinga þótt fjögur fyrstu væru
úr Djúpinu, fædd í Kolakoti undir
Folafæti og á Tjaldtanganum.
Árið 1925 flutti fjölskyldan til
Jenný Sigrún
Sigfúsdóttir
✝ Jenný SigrúnSigfúsdóttir
fæddist 13. júlí
1933. Hún lést 22.
september 2018.
Útför Jennýjar
var gerð 1. október
2018.
Ísafjarðar þar sem
yngri systkinin
fæddust og þau ól-
ust öll upp.
Ég minnist þess
hvernig þessi fjöl-
skylda tók á móti
okkur systkinunum
þremur sem fylgdu
móður minni inn í
annað hjónaband
við Vestfirðing. Hjá
pabba fengum við
aldrei að finna að við værum
baggi, heldur þvert á móti bón-
usvinningur, sem hann skildi vart
hvernig hann gæti verðskuldað
til viðbótar við þá íðilfögru og
góðu konu sem hann var að eign-
ast. Sama gilti um alla hans fjöl-
skyldu og hefur gert alla tíð.
Jenný var sérstök í þessum
systkinahópi, þótt hún væri ekki
laus við hlédrægni og háttvísi
sem einkenndi þau. Grundvall-
arafstaða þeirra, eins og ég
kynntist best hjá pabba, var að
gera ekki kröfur til annarra en
sjálfs sín. Það varð engu að síður
hlutskipti Jennýjar að verða
hetja, ekki bara í okkar augum,
heldur í jafnréttisbaráttu
kvenna.
Jenný lét sig hafa það að stíga
fram og segja hingað og ekki
lengra, er á henni hafði verið
brotið á vinnustað þar sem hún
gegndi ábyrgðarstöðu, var launa-
gjaldkeri Heilsuverndarstöðvar-
innar með ábyrgð á kjaramálum
400 manns. Í framhaldi af skipu-
lagsbreytingum árið 1990 var
brotið á henni við stöðuveitingu
og með kynbundinni launamis-
munun. Hún vann glæstan sigur í
þessu máli fyrir Kærunefnd jafn-
réttismála í maí 1993, en þá var
Jói hennar fallinn frá. Þetta mál
var fyrsta sinnar tegundar og
sætur sigur, ekki einungis fyrir
Jennýju, heldur jafnréttisbarátt-
una alla og styrkti aðrar konur í
sömu stöðu.
Jenný var skemmtileg og fal-
leg kona, hlý og brosmild, en
jafnframt ákveðin og fylgin sér.
Lík Maríu ömmu að því leyti.
Jenný hélt sínum einkennum
þrátt fyrir erfið veikindi síðustu
árin.
Guð blessi minningu hetjunnar
okkar.
Sveinn Rúnar Hauksson.