Morgunblaðið - 09.11.2018, Page 31

verða fagnaðarfundir.
Þangað til hvíldu í friði, elsku
vinkona. Elska þig.
Fallegu strákunum hennar
Frank, Safír og Sæbirni ásamt
fjölskyldu hennar votta ég mína
dýpstu samúð.
Ingibjörg Reynisdóttir.
Þú kvaddir þegar blómin fóru að falla
og fölva haustsins sló á sumar-
skraut.
Þú hafðir gengið götu þína alla
og gæfu notið hér á lífsins braut.
Það syrtir að og söknuðurinn svíður,
hann svíður þó að dulin séu tár
en ævin okkar eins og lækur líður
til lífsins bak við jarðnesk æviár.
Og tregablandin hinsta kveðjan
hljómar
svo hrygg við erum því við söknum
þín,
í hugum okkar stjarna lífs þíns
ljómar,
sem ljós á vegi í brjóstum okkar skín.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er.
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir)
Kveðju sendir
Ingunn (Inga) Jónsdóttir.
Elsku hjartans Kristrún mín,
það brast eitthvað innra með
mér þegar ég heyrði þessa
hörmulegu frétt, að þú hefði
kvatt lífið á svo voveiflegan hátt
og svo snögglega. Það er svo
erfitt að trúa því að þú sért far-
in frá okkur, þú sem varst alltaf
glöð og andrík og vildir öllum
svo vel, vildir alltaf allt fyrir
alla gera.
Við hittumst ekki oft í seinni
tíð en þegar við hittumst síðast
var það í fermingunni hjá Sæb-
irni, og þú varst svo glöð og
ánægð að sjá mig og sagðir mér
að þú værir að flytja aftur til Ís-
lands.
Þú varst mér kær sem systir
í æsku og ég á svo margar góð-
ar minningar um þig, Kristrún.
Þegar við vorum litlar gistum
við oft saman í Rofabænum og
skemmtum okkur konunglega,
eins þegar þið fluttuð í Furu-
grundina var ég mikið hjá þér.
Það er erfitt að gleyma því
þegar þið fenguð litasjónvarp
og við fjölskyldan gengum af
Nýbýlaveginum á hverju mið-
vikudagskvöldi til að horfa á
Dallas í nýja sjónvarpinu. Það
eru svo margar minningarnar
sem ylja manni um hjartaræt-
ur, þú varst svo stór hluti af
æsku minni.
Fjölskyldur okkar fóru sam-
an í frí og var þá farið sum-
arbústað í Munaðarnesi, þá fór
pabbi fyrst með okkur og fór
svo í bæinn og náði í ykkur, því
ekki komust allir í bílinn í einni
ferð. Það voru líka ófáir pásk-
arnir sem við vorum sendar
saman í rútunni til ömmu og afa
á Skálafelli með páskaeggin
okkar í Gunnars majónes-föt-
um.
Við höfum alltaf haldið sam-
bandi í gegnum árin, þó að á
ýmsu hafi gengið hjá okkur
báðum. Ég mun alltaf sakna þín
og minnast þín með hlýhug.
Elsku Róshildur og Eyþór,
Maggi, Frank, Safír Steinn og
Sæbjörn, ykkur sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þín frænka,
Sonja.
Það var mjög erfitt símtal
sem ég fékk frá Ingunni systur
Krissu seinnipartinn þann 31.
október síðastliðinn, sem tjáði
mér að Kristrún væri dáin, ég
dofnaði allur upp í líkamanum
og brast strax í grát, reyndar
dofnaði ég svipað og ég gerði
þegar ég sá fréttirnar um brun-
ann á Selfossi. Mér fannst það
hrikalega sorglegt og ég vonaði
svo sannarlega að þetta væri
enginn sem ég þekkti, en svona
getur lífið verði ósanngjarnt og
vont stundum.
Já, barnsmóðir mín, fyrrver-
andi sambýliskona til átta ára
og mjög góður vinur, er látin,
eða Krissa mín eins ég kallaði
hana alltaf og talaði yfirleitt um
hana þannig á okkar skemmti-
lega tíma saman, henni fannst
eins og ég væri að skamma sig
ef ég segði Kristrún. Krissa var
yndisleg manneskja og vildi öll-
um alltaf allt það besta, fórnaði
sér fyrir allt og alla, okkar leið-
ir skildi fyrir um 20 árum.
Ég minnist Krissu minnar
með hlýhug og mikilli eftirsjá,
sem góðrar vinkonu og móður,
skínandi skæru ljósi, alltaf
brosandi sínu fallega breiða
brosi, hlý og gefandi. Ég elsk-
aði Krissu mikið og reyndi allt
mitt til að hjálpa henni, þótti og
þykir mjög vænt um hana. Hún
ól mér yndislegan son og var
mér fært það ábyrgðarhlutverk
fyrir um 20 árum að fara með
forræði yfir syni okkar, Bláa
Demantinum mínum, honum
Safír Steini. Voru þau alltaf
mjög góðir vinir, í reglulegu
sambandi, hún var mjög góð við
hann og gott var á milli okkar
allra til hennar síðasta dags.
Við spjölluðum oft mikið saman
um ýmislegt, ég og Krissa, síð-
ast fyrir nokkrum vikum í
nokkra klukkutíma í síma. Var
hún þá m.a. að biðja mig að
finna fyrir sig myndir sem voru
í myndaalbúmi sem er hjá mér,
sem ég og gerði í kringum
flutninga hjá okkur feðgum um
daginn. Elsku Safír Steinn
minn, þetta er mjög sárt, sorg-
legt og erfitt en þú þessi klettur
sem ég á ert ótrúlegur, vertu
áfram sterkur, elsku kúturinn
minn, þú veist að ég er þér við
hlið og er þér alltaf til staðar.
Blessuð sé minning þín,
Krissa mín, nú ertu komin í
faðm elskulega pabba þíns sem
ég veit að þú saknaðir mikið,
hann hefur beðið þín með opna
arma í sól og Sumarlandinu. Ég
veit líka að þú ert á miklu betri
og fallegri stað í dag. Hvíl í
friði, elsku Kristrún mín.
Ég vil biðja almættið að vaka
yfir og senda styrk til sona
hennar þriggja á þessum erfiðu
tímum; Franks, Safírs Steins og
Sæbjörns Helga, eins hennar
nánustu ættingja. Elsku Bjössi,
Stefán og Ingunn mín, mínar
innilegustu samúðarkveðjur til
ykkar allra svo og til Róshildar,
Eyþórs og einnig Rannsýjar.
Þér er ætlað eitthvert göfugt
verkefni í framhaldi af þessu
erfiða lífi, elsku Krissa mín,
sem er nú yfirstaðið á sorgleg-
an hátt, mín kæra, og mestur er
léttirinn sennilega fyrir þig
elskan en eftir situr hjá okkur
hinum mikil eftirsjá og mikil
sorg.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist
endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín ást og alltaf vinur,
Valþór Ólason.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2018
✝ Helgi MagnúsSímonarson
fæddist í Hafnar-
firði 24. febrúar
1935. Hann lést á
hjúkrunarheimil-
inu Sólvangi 28.
október 2018.
Foreldrar hans
voru Ólöf Helga-
dóttir, f. 17.
september 1915, d.
2. desember 1992,
og Símon Svanhall Mar-
ionsson, f. 5. júlí 1913, d. 26.
desember 1996. Systkini hans
eru 1) Hanna Jonný, f. 19.
sambýlismaður hennar var
Sigurður Árni Sigurðsson.
Helgi kvæntist, 25. desem-
ber 1959, Ástu Bryndísi
Gunnarsdóttur, f. 23. nóvem-
ber 1935. Foreldrar Bryndís-
ar voru Gunnar Snjólfsson, f.
2. nóv. 1899, d. 30. ágúst 1983
og Jónína Ástríður Jóns-
dóttir, f. 28. ágúst 1912, d. 29.
okt. 2001. Helgi og Bryndís
eignuðust einn son, Jón Gunn-
ar, f. 6. júní 1955, d. 13. októ-
ber 1996, kvæntur Sólveigu
Eddu Bjarnadóttur f. 12.
mars 1957. Börn þeirra eru:
Bryndís, f. 28. mars 1978,
Auður, f. 11. mars 1980, Nat-
an, f. 31. mars 1985, og Vala,
f. 27. júlí 1989. Barna-
barnabörnin eru átta.
Útför Helga fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 9.
nóvember 2018, klukkan 13.
sept. 1937, d. 1.
ágúst 2013, 2) Erla
Jónína, f. 2. feb.
1944, 3) Viðar, f.
25. feb. 1945, kona
hans er Halldóra
Sigurðardóttir, 4)
Margrét, f. 18. júlí
1947, 5) Þorbjörg,
f. 20. jan. 1950,
eiginmaður henn-
ar er Auðunn
Karlsson 6) Jó-
hanna, f. 9. júní 1951, eigin-
maður hennar er Vilhjálmur
Nikulásson,7) Ásthildur, f. 8.
nóv. 1952, d. 28. júní 2009,
Helgi var elstur okkar átta
systkina. Hann var tíu árum
eldri en ég, þar af leiðandi urðum
við aldrei leikfélagar. Heima fyr-
ir var hann ljúfur, skemmtilegur
og góður bróðir. Hann var stríð-
inn og fóru systurnar ekki var-
hluta af því en allt var þetta í
góðu. Hann byrjaði ungur til
sjós, fyrst sem háseti og síðar
sem kokkur. Hann kynntist
Bryndísi konu sinni, sem ættuð
er frá Höfn í Hornafirði,var það
hans mesta gæfuspor. Settust
þau að á Höfn og fæddist einka-
sonur þeirra Jón Gunnar þar.
15. september 1961 fórst Helgi
SF 50 í ofsaveðri á Færeyja-
banka, þar sem allir fórust nema
tveir og var Helgi annar þeirra.
Tókst honum með snarræði að
finna gúmbjörgunarbátinn í
sjónum, batt hann línuna við
ökklann og náði að blása hann
upp. Náði hann að bjarga félaga
sínum Gunnari Ásgeirssyni úr
sjónum. Velktust þeir um í sjón-
um í 22 klukkustundir áður en
skoskur línuveiðari, Verbena,
bjargaði þeim og sigldi með þá til
Færeyja. Þetta varð Helga mikið
áfall, bæði á líkama og sál. Ekki
var neina áfallahjálp að hafa á
þeim tíma. Helgi varð aldrei
samur. Eftir þetta vann Helgi
aðallega í landi, í Mjólkurstöð-
inni, Kaupfélaginu og hjá hern-
um á Stokksnesi. Annað stórt
áfall reið yfir er Jón Gunnar son-
ur þeirra fórst með Jonnu SF 12
við þriðja mann 13. október 1996.
Hann skildi eftir sig konu og
fjögur ung börn. Eftir þetta var
lífið þeim erfitt. Sólargeislarnir í
lífi þeirra eru barnabörnin
fjögur, sem öll hafa reynst þeim
einstaklega vel. Árið 2000 fluttu
þau til Hafnarfjarðar og undu
þau hag sínum vel. Heilsu Helga
hrakaði síðustu ár og lést hann á
Sólvangi í Hafnarfirði þann 28.
október.
Guð geymi þig.
Viðar bróðir.
Elsku afi okkar er látinn.
Það var gott að alast upp á
Höfn í Hornafirði og eiga þar afa
og ömmu sem tóku alltaf vel á
móti okkur. Heimili þeirra á
Hafnarbrautinni var okkar ann-
að heimili. Þar var notalegt að
koma í vöfflukaffi og horfa á
Tomma og Jenna með afa, sem
skellihló allan tímann, sem gerði
allt svo miklu skemmtilegra. Við
eyddum öllum hátíðisdögum
saman og voru afi og amma góð
og gjafmild og lágum við syst-
kinin og síðar barnabarnabörnin
i sælgætisskálinni á stofuborð-
inu. Afi var mikill bílaáhugamað-
ur og buðu hann og amma okkur
oft á rúntinn í fína bílnum sínum
sem afi var sérlega natinn við að
halda snyrtilegum enda mikið
snyrtimenni og í minningunni er
afi alltaf svo fínn. Við barnabörn-
in ásamt móður okkar erum
þakklát fyrir allar góðu samveru-
stundirnar og umhyggjuna.
Hvíl í friði.
Bryndís, Auður, Natan,
Vala og Edda.
Helgi Magnús
Símonarson
Mary Donnelly fæddist og
ólst upp í sjávarþorpinu Kilkee
á veðurbarinni vesturströnd Ír-
lands. Eins og títt var með
Mary Donnelly
✝ Mary Donnellyfæddist 30.
apríl 1927 í Kilkee,
West Clare, Írlandi.
Hún lést 11. sept-
ember 2018 á
hjúkrunarheim-
ilinu St Senan’s
Nursing Home í
Kilrush.
Foreldrar henn-
ar voru Patrick
Donnelly, bílstjóri
frá Kilkee, og Annie O’Curry,
kennari frá Kilkee. Mary var
ógift og barnlaus en átti yngri
systur sem andaðist árið 2002.
Útförin fór fram í Kilkee 14.
september 2018.
ungt fólk á þessum
slóðum hlaut hún
nauðsynlega
grunnmenntun en
þurfti síðar að leita
á önnur mið til að
vinna fyrir sér. Að
hennar sögn var
það í landafræði-
tíma, að Evrópu-
kortið hékk hátt
yfir höfðum
barnanna í bekkn-
um og bendiprik kennarans
skautaði á milli landa, að henni
varð starsýnt á litla eyju efst til
vinstri á kortinu og áhuginn
kviknaði á Íslandi. Eftir skóla-
skyldu fluttu þær systur, Mary
og Nancy, til London í leit að
vinnu og nokkru síðar rak á
fjörurnar starfsauglýsingu frá
söluskrifstofu Loftleiða í Lond-
on og þá varð ekki aftur snúið.
Þetta var um miðjan sjötta ára-
tuginn. Til að gera langa sögu
stutta fluttist Mary búferlum
þegar henni bauðst starf á að-
alskrifstofu Loftleiða í Reykja-
vík, lærði íslensku og fékk ís-
lenskan ríkisborgararétt. Hún
leigði fyrst herbergi á Sóleyj-
argötu 17 en fljótlega fluttist
hún á Ásvallagötu 2 og síðar
keypti hún íbúð á Víðimel 48.
Tvennt kunni hún sérstaklega
að meta í Reykjavík, en það
voru sundlaugarnar og almenn-
ingssamgöngurnar. Hún var öt-
ull talsmaður ferðamannalands-
ins Íslands alla ævi og kunni að
meta fegurð Íslands frá fyrstu
tíð. Árið 1992 þegar hún fór á
eftirlaun sneri hún til Kilkee til
systur sinnar og kom sér þar
fyrir í íbúð í ættaróðalinu við
Gratten-stræti. Um tveimur
áratugum síðar fluttist hún á
hjúkrunarheimilið St. Senan’s
Nursing Home í Kilrush, þar
sem hún lést eftir rúmlega sex
ára dvöl.
Mary Donnelly og faðir okk-
ar voru vinnufélagar í London
og síðar í Reykjavík og hún
varð strax mikill fjölskylduvin-
ur frá því hún fluttist á Sól-
eyjargötuna þar sem við
bjuggum. Hún eignaðist góða
vini í gegnum æviskeiðið á Ís-
landi og var tíður gestur á
heimili foreldra okkar og síðar
fjölskyldna okkar. Sömuleiðis
var heimili hennar á Íslandi og
síðar á Írlandi sem heimili okk-
ar. Hún naut þess að umgang-
ast börn og í æsku nutum við
systkinin góðs af því og sömu-
leiðis börn okkar síðar. Minn-
ingarnar eru óteljandi en tengj-
ast gjarnan gleðistundum þar
sem pabbi lék á píanóið og
Mary stýrði söng, ekki síst
gamalla írskra og enskra
stríðsáraslagara. Mary mun
ávallt skipa sess í huga okkar.
Blessuð sé minning Mary Don-
nelly.
Ása, Kristín og
Ólafur Briem.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ARNDÍS BIRNA SIGURÐARDÓTTIR,
áður Blöndubakka 15,
verður jarðsungin frá Lindakirkju
mánudaginn 12. nóvember klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir
en þeim sem vildu minnast hennar er bent á Hjartavernd.
Halla Guðrún Jónsdóttir Gísli Arnar Gunnarsson
Brynjólfur Gunnar Jónsson
Arndís Lára Jónsdóttir Ebenezer Guðmundsson
Hallgrímur Júlíus Jónsson Berglind Birgisdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku Ingvar
frændi minn. Í
staðinn fyrir að
senda þér afmælis-
kveðju eins og við
höfum alltaf gert hvort til ann-
ars (hvort sem það var í símtali,
sms eða á tímum facebook)
finnst mér rosalega erfitt að
sitja hér og skrifa mína hinstu
kveðju til þín. Það var samt svo
gott að dreyma þig í nótt. Þú
varst svo glaður, heilbrigður og
það var svo gott að faðma þig
svona innilega. Eins og í gamla
daga. Það var svo gaman hjá
okkur! Þú lést mig vita að það
væri allt í góðu hjá þér og að ég
Ingvar Ástmarsson
✝ Ingvar B. Ást-marsson fædd-
ist 21. október
1954. Hann lést 14.
október 2018. Útför
Ingvars fór fram
31. október 2018.
þyrfti ekki að hafa
neinar áhyggjur.
Þér liði vel. Ég
fann það líka svo
vel. Ég er svo hissa
að fá svona góðan
draum á afmælis-
daginn okkar.
Kannski var hann
frá þér svo ég
mundi ekki kvíða
eins mikið fyrir.
Ég er svo þakk-
lát fyrir að hafa fengið að sjá
þig einu sinni enn og deila þessu
augnabliki með þeim sem við
elskum svo mikið. Það var dýr-
mæt stund en jafnframt erfitt
að átta sig á því að þetta væri
raunveruleikinn. Eins og svo
margir bentu mér á þá hafa
Hanna amma og Addi afi tekið
vel á móti þér þarna uppi. Mað-
ur huggar sig við það. Ég er
líka þakklát fyrir fjölskylduhitt-
inginn okkar í sumar. Þær
minningar eru okkur svo dýr-
mætar.
Ég hugsa að þú munir alltaf
eiga svolítið í mér. Enda tengdi
ég alltaf Ingu nafnið frekar við
þig en afann sem ég þekkti því
miður aldrei og leiðrétti mömmu
oft sem barn að ég væri skírð í
höfuðið á ykkur báðum. Við ætt-
um nú einu sinni sama afmæl-
isdag! Ég man líka samræðurn-
ar sem ég átti oft við sjálfa mig
sem barn hvor frændi minn
væri eiginlega meira uppáhalds.
Þú eða Kári? Það var alltaf svo-
lítið erfitt að gera upp á milli.
Það vann nefnilega enginn nema
ég, því ég fékk tvo afa í vöggu-
gjöf í staðinn fyrir einn. Þið haf-
ið alltaf verið mér svo góðir:
„Var ekki sagt ykkur það?“
Mér hefur þó verið sagt að þú
hafir verið líkur honum Adda
afa að mörgu leyti. Ég fékk að
kynnast því svo vel í einni bíl-
ferðinni frá Balaskarði. Þú
myndir líklega ekki muna eftir
ferðinni en í þeirri ferð komstu í
„guðatölu“ hjá einni fjögurra
ára … og þar muntu fá að vera.
Ég elska þig og sakna þín, elsku
frændi. Hvíldu í friði. Við
sjáumst seinna.
Ég mun þó alltaf senda þér
afmæliskveðju á deginum okkar
hvernig sem ég fer að því og ef
til vill skella Sven Ingvars á fón-
inn fyrir þig. Þannig er það
bara. Kveðja, þín,
Inga Dís.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar