Hugrún - 01.05.1924, Blaðsíða 49

[Hugrún]
79
Einu sinni var blóm. Blöð þess voru rauð eins
og blóðdropar.
Fiðrildin flögruðu í loftinu. Á fótum þeirra voru
frjókorn.
Blómið breiddi krónu sína móti ljósinu. Og fiðr-
ildið vildi hvíla þreytta vængina við hjarta þess.
En blómið sagði: Eg óttast. Hræðstu ekki barn-
ið gott, sagði fiðrildið, eg flyt þér lífið, fullkomnunina.
Eg óttast, sagði blómið og brosti með tárin í aug-
unum — það hafði aldrei þekt neitt þvílíkt.
Dóra. Munnur þinn er eins og blöð á rauðu
blómi, augun eins og geislarnir sem gáfu því líf.
— Óttast þú Dóra?
X.
Sárt er.
Sárt er stríð við sálar kvöl,
sárt er í hríðargangi. —
Sárt er að líða sjálfs síns böl
sárt er að bíða — fangi
Jens Sæmundsson.