Hugrún - 01.05.1924, Blaðsíða 4

34
[Hugrún]
Aldir tímans bylgja brýtur;
bráðum kveður þetta ár.
Og á ný skal áfram haldið
út í lífsins bros og tár.
Nýjar skulu fórnir færðar,
fegri sigrum reynt að ná.
— Ljúfar vonir lifna’ og deyja,
líkt og sumarblómin smá.
Ei skal týndu gullin gráta,
gefur lífið sífelt ný.
J?að er hreysti og þróttur fólginn
þessum köldu dögum í.
Og að liðnum vetri vekur
vorið nýja, glaða þrá.
Vonir, sem að urðu úti,
aftur munu lifna þá.
Rökkurtjaldið hátt á himni
heiðríkjunni lyftist frá.
Milli dökkra skýjaskafla
skína stjömuaugun blá.
þar er norðurljósa leiftrum
letrað himneskt fréttablað;
orðsending frá æðri jörð.
— En enginn getur lesið það.
þarna í blámafölum fjarska
fjöldi bygðra heima er,
þar sem eilíf þróun leitar
þroskans hæða, eins og hér.