Ófeigur - 15.04.1948, Qupperneq 21

ÓFEIGUR
21
ég tillögu um það efni í þrem liðum. Fyrst áskorun á
stjórnina að skila beinum þeirra Hólafeðga norður í
Hóla. I öðru lagi að skila úr Þjóðminjasafninu öllum
helgigripum, sem þar eru úr Hólakirkju, en fluttir hafa
verið til Reykjavíkur. í þriðja lagi að skila öllum kirkj-
um úti um land helgigripum þeirra úr forngripasafn-
inu, ef biskup og forráðamenn kirknanna óska þess.
Nú var búið að taka málið út úr músarholu-umbúðum
þeirra Guðbrandar, Hermanns og Gylfa, og gera það
að þjóðmáli. Una þeir allir miður vel þeim málalokum.
XXX.
Næst á eftir boðorðunum, hefir aflaraunakappi Fram-
sóknar skaðast mest á að hafa gert, með skjaldsveini
sínum Gylfa, tilraun til að loka alþingi. Þegar þingmenn
bera fram á lýðræðisþingi tillögu um að banna þings-
ályktanir og fyrirspurnir, er ekki nema hársbreidd yfir
í það ástand, sem Jón Sigurðsson og samherjar hans
börðust við, fyrir einni öld. Danska einvaldsstjórnin
vildi halda þingfundi fyrir lokuðum dyrum, og það
var ekki létt verk fyrir íslenzka frelsisvini að knýja
fram, að fólk fengi að heyra hvað rætt var um á al-
þingi. Síðan Helgi Hjörvar las lokunartillögu þessa,
hefir rignt yfir Ófeig bréfum og fyrirspurnum um,
hvort frelsi þjóðarinnar væri að glatast og komið í
staðinn blanda af kommúnisma og nazisma. Fáar þjóð-
ir eru jafnlíklegar eins og íslendingar, til að þurrka
fljótlega úr þinginu fulltrúa, sem vita upp á sig ein-
hver þau verk, sem borgararnir mega ekki fá að vita
um. Yfirleitt er varasemi manna, sem eru þjáðir af
þessum ótta alveg gagnslaus. íslenzka þjóðin veit
nokkurn veginn allt, sem ,,miklu“ mennirnir halda, að
sé hægt að leyna. Ég get fullvissað Hermann og Gylfa
um, að fólk um allt ísland, vestur í Winnipeg og í borg-
um á Kyrrahafsströndinni veit ákaflega vel, um það,
sem ætlazt er til að geymist bak við tjöldin, á vegum
þeirra, ,,sem einhverju ráða“.
XXXI.
Við umræður f járlaganna kom fyrir á þingi skemmti-
legt atvik, sem snertir listasögu landsins. Einn af ráð-
herrunum sá í Arnarhvoli málverk, sem Valtýr, for-
maður menntamálaráðs, var þá nýbúinn að kaupa fyrir