Ófeigur - 15.12.1950, Síða 1

7. árg. Reykjavík, 1950 9.—12. tbl.
íslenzk stjórnmál.
Vorið 1942 rauf Hermann Jónasson samstjórn við
MbL-menn, með ótvíræðri yfirlýsingu um að ekki yrði
tjóað við þann flokk og allra sízt við formanninn, Ólaf
Thors, sökum margháttaðrar sviksemi hans og mann-
lýta. Voru þessar yfirlýsingar síðan endurteknar svo
að segja í hverju blaði Tímans í mörg ár. Alla þá
stund leituðu Hermann og Eysteinn eftir samneyti um
landstjórn við kommúnista. Var stándandi nefnd í
þessum samstarfsumleitunum heil missiri í senn, t. d.
veturinn 1942—43 og sumarið 1944. Auk þess var þessi
bandalagslína jafnan til umræðu í blöðum flokksins.
Ingimar Eydal, ritstjóri Dags, hafði stöðugt í hugan-
um spurninguna: „Hvenær fáum vér vinstristjórn?"
Um sama leyti lét Hermann Jónasson Tímann leggja
áherzlu á, að bolsivisminn og kristindómurinn væru
andlegir tvíburar. Við bændur hélt hann fram þeirri
skoðun, að byltingaraldan rússneska færi eins og „vor-
úði yfir löndin“. Kommúnistar héldu stöðugt á lofti
fyrirheiti um samstjórn og bræðralag, ef hreinsað væri
til í Framsóknarflokknum, þannig að þar skyldu allir
útlægir, sem ekki vildu trúa á vináttu bolsivika. En
hvernig sem Hermann og Eysteinn lögðu sig fram
um að gera fimmtu herdeíldinni til geðs, þá voru liðs-
menn Stalins aldrei tilbúnir með mannvirðingarnar.
Eysteinn komst ekki á ríkisframfæri á þessum ár-
xrm, en Hermann lifði á 45 þús. kr. bitlingum í Bún-
aðarbankanum og hafði þar enga vinnu.
*
Eftir 6 ára hrakninga í leit að vinstristjórn gafst
Eysteinn upp og settist í landsstjóm með tveim af