Ófeigur - 15.12.1950, Qupperneq 35

ÓFEIGUR
35
mikill það ár og allgóður veturinn eftir. Batnaði þá
stórlega hagur almennings og ríkisins. Jón Þorláks-
son lagði stund á gætilega fjárstjórn og greiddi mik-
ið af lausaskuldum kreppuáranna, þar á meðal í land-
helgissjóð. Var nú engin afsökun að draga lengur bygg-
ingu gæzluskipsins. Jón Magnússon hafði með höndum
þá framkvæmd og sér til ráðuneytis persónulega vini
sína meðal íslenzkra skipstjóra auk yfirmanna á dönska
varðskipunum. Ekki leitaði hann til Emils Níelsens,
sem hafði með mikilli giftu staðið fyrir skipasmíði
Eimskipafélagsins. Jón Magnússon og ráðamenn hans
ákváðu, að hið nýja skip, ,,Óðin“, skyldi vera hraðskreitt,
líkjast togara, en þó með nokkrum svip lítilla her-
skipa. Úr þessu urðu missmíði, af því að enginn kunn-
áttumaður samræmdi hin ólíku sjónarmið. Fáum dög-
um eftir að ,,Óðinn“ kom til landsins og var tekinn
að sinna gæzlu norðanlands, lá við, að skipinu hvolfdi
utan við Siglufjarðarhöfn. Var þá sýnt og sannað, að
hið nýja skip var ósjófært. Bar það til, að gufuvélin
var of stór og þung fyrir svo lítið skip. Sögðu menn,
bæði í gamni ög alvöru, að þyngdarpunkturinn í ,,Óðni“
væri ofansjávar. Forráðamenn íslendinga höfðu í þessu
efni borið fram ósamrýmanlega kröfu um stærð og
hraða skipsins. Var nú, en of seint, leitað ráða Emils
Níelsens. Sagði hann, að hér dygðu engin ráð nema
að lengja „Óðin“ um 14 fet. Var nú farið með fyrsta
landhelgisgæzluskip Islendinga eins og brotið egg, yfir
hafið suður til Danmerkur. Þar var „Óðinn“ sagaður
sundur og skipið lengt eftir forsögn Emils Níelsens.
Eftir það var skipið vel nothæft til gæzlu, en dýrt i
rekstri, með eyðslufreka gufuvél.
VI.
Framkvæmd gæzlumála í dómsmálaráðimeytinu.
Þegar ég tók um stund við forstöðu gæzlumálanna
af liðsoddum íhaldsmanna haustið 1927, var ,,Óðinn“
fullbúinn til gæzlu og „Þór“ á leigu hjá ríkinu að
sumarlagi, en björgunarskip Vestmannaeyja heima fyr-
ir á vetrarvertíð. Jóhann Jónsson var skipherra á ,,Óðni“.
Hafði hann numið skipstjórnarfræði á íslandi og feng-
ið nokkra þjálfun í dönskum herskóla. Jóhann Jóns-
son var greindur maður, gæfur og kurteis í umgengni