Ófeigur - 15.12.1950, Page 41

ÖFEIGUR
41
landi. Forstjórinn segir, að plaggið eigi að vera í skjöl-
um þeim, sem lúti að allri útgerð skipsins. En þegar
endurskoðandinn segir, að plaggið fyrirfinnist ekki og
var kampakátur yfir þessari vöntun, segir forstjór-
inn, að til allrar hamingju hafi hann látið gera stað-
fest afrit af samningnum og sé það geymt í skrifborði
sínu. Hvarf þá allur mikilleikabragur af ásjónu Lud-
vigs C. Magnússonar. Var því fremur ástæða til var-
úðar í þessu efni, þar sem andstæðingar Pálma Lofts-
sonar höfðu missirum saman afflutt kaupin á ,,Þór“
og skípið sjálft í blaðagreinum. Hjá kunningjum endur-
skoðandans var sú saga á ferli um bæinn, að ekki væri
sýnilegt, að Pálmi Loftssonar hefði nokkrar heimildir
um þessi skipakaup.
Næsta sókn endurskoðandans var um fiskimagn
„Þórs“-veiðanna. Ludvig C. Magnsúson sá af dagbók
„Þórs“, hve oft skipið hafði kastað vörpu til veiða.
Nú gerði hann sér í hugarlund, að í hverjum fiski-
drætti kæmi ákveðin tala fiska í vörpu og af ákveð-
inni þyngd. Endurskoðandinn greip nú margföldurtöfl-
una og lauk dæminu. Með því að margfalda þyngd
fiskanna, tölu þeirra í hverju kasti og tölu kastanna,
kom fram, að hans áliti fiskimagn það, sem útgerðin
átti að geta boðið fram til sölu og haft tekjur af fyrir
ríkissjóð. En þar sem miklu munaði í þessum efnum,
að fiskimagn ,,Þórs“veiðanna væri svipað pví eins mik-
ið og endurskoðandinn vildi vera láta, þá hafði Ludvig
C_, Magnússon nú að eigin dómi sannað sök á forráða-
menn gæzlumálanna. Hugðist hann nú hafa hitt okk-
ur Pálma Loftsson báða í einu skoti. Þessi skýrsla
var nú send Magnúsi Guðmundssyni dómsmálaráð-
herra. Sá hann þegar, hvílík endileysa var hér á ferð-
inni og læsti álitsgerð þessa niður í skúffu í stjórnar-
ráðinu. Hann fór um þetta, leyti norður í land. En end-
urskoðandinn hafði látið Morgunblaðið fá afrit af
skýrslunni, og var hún notuð um stund ósleitilega sem
kosningaáróður, þar til aðhlátur almennings stöðvaði
þá framkvæmd. Pálma Loftssyni þótti réttara að sýna
endurskoðandanum þá virðingu, að rök hans væru yfir-
endurskoðuð. Fékk hann dugandi skipstjóra til að mæla
sem nákvæmlegast aflann í hverju kasti í einni veiði-
ferð. Kom þá í ljós það, sem allir vissu nema Ludvig
C. Magnússon og jafningjar hans að andlegu atgervi,