Ófeigur - 15.12.1950, Side 48

48
ÖFEIGUR
yrði að hafa stór varðskip, glæsilega útbúin, og allri
þeirra útgerð svo hagað, að erlendir menn veittu eftir-
tekt stórhug og ,,reisn“ fslendinga. Andstæðingar varð-
bátanna voru háværir og létu mikið til sín taka í blöð-
um og á málþingum. En hinir mörgu sjómenn á smá-
bátunum allt í kringum land vissu, hvað þeim hent-
aði, og voru þakklátir Skipaútgerð ríkisins fyrir marg-
háttaða fyrirgreiðslu og vernd landhelginnar. En þeir
voru þögulir atorkumenn. Framlag þeirra til þjóðar-
búsins var drýgra en yfirlætiskennt málskrúð þeirra,
sem sögðust ætla að tryggja fiskistofn landsmanna
með vísindalegum athugunum.
XXVII.
Mesta þrætueplið í strandferðamálunum.
Eftir að Pálmi Loftsson hafði keypt „Súðina“ og
fengið að launum ósanngjama dóma hjá Gísla Jónssyni
forstjóra og Jóni Ólafssyni bankastjóra, gerðist lítið
í strandferðamálunum nokkur næstu ár. ,,Esja“ og „Súð-
in“ gengu stöðuglega vetur og sumar ár eftir ár milli
flestra hafna á ströndinni og höfðu sæmilega undan
flutningaþörfinni. Flóabátunum fjölgaði, og var Pálmi
Loftsson ráðunautur ríkisstjórnarinnar, samgöngumála-
nefnda og alls Alþingis um skipulag þessara fram-
kvæmda strandferðanna. Eftir að vegakerfi landsins
varð fullkomnara og flutningar milli héraða víða að
sumarlagi meira með bílum en skipum, þótti Pálma
Loftssyni rétt að nota „Esju“ til að afla landinu gjald-
eyris með því að taka upp um mitt sumarið beinar
ferðir milli Reykjavíkur og Glasgow. Urðu ferðir þess-
ar furðu vinsælar í Skotlandi, þó að „Esja“ væri fyrir-
ferðarlítil í enskri höfn við hlið viðhafnardreka stór-
þjóðanna. En vegna gistihúsaleysis hér á landi varð
Skipaútgerðin að láta ensku ferðamennina búa í „Esju“,
meðan þeir dvöldust hér á landi. Hinsvegar var far-
ið með gestina í bifreiðum um helztu staði á Suður-
landi. Þóttu þessar íslandferðir með „Esju“ svo merki-
legar, að nokkur hluti ensku farþeganna hélt saman
eftir heimkomuna og rækti ferðaminningar sínar sem
skemmtilegt ævintýri. Hélt Pálmi Loftsson áfram upp-
teknum hætti með Glasgowferðirnar um mitt sumar-
ið, þar til ófriðurinn hófst 1939. En þó að Skipaútgerð-