Ófeigur - 15.12.1950, Síða 54

54
ÖFEIGUR
um fyrir Þyril. Voru olíuflutningar svo miklir hér við
land, að skipið hafði ekki undan. Tókst Skipaúgerðinni
að lækka flutningsgjald fyrir olíu um 30—50% frá
því, sem áður var. Gróði á rekstri „Þyrils“ fyrstu
árin lék á milljónum. Pálma Loftssyni þótti eðli-
legast, að „Þyrill“ væri talinn eitt af strandferðaskip-
unum, úr því að hann leysti af höndum sitt hlutverk
á sama vettvangi og strandferðaskipin. Meðan Jóhann
Jósefsson var yfirmaður strandsiglinga, vildi hann halda
„Þyrli“ sem sjálfstæðu atvinnufyrirtæki og láta ríkis-
sjóð fá hagnaðinn beint til sín, en síðar var „Þyrill", að
tilhlutun Eysteins Jónssonar, fluttur aftur. í deild
strandferðaskipanna. Má segja, að það sé vel farið,
þar sem Skipaútgerð ríkisins hefur, ef svo má segja,
lagt þetta arðsama fyrirtæki úr ruslakistu vanræksl-
unnar inn í þjóðarbúið. Hefur sjaldan komið í ljós
öllu glögglegar en í ,,Þyrils“-málinu, hversu óvenjulega
þýðingu Skipaútgerð ríkisins undir stjórn kunnáttu-
manna í sjófræðum hefur fyrir þjóðarbúskapinn.
XXXV.
Samningsbuiidm friðun utan landhelgi.
Nokkrir þingmenn og fiskifræðingar hafa um langa
stund gert sér tíðrætt um, að nauðsyn bæri til að friða
Faxaflóa fyrir allri botnvörpu- og dragnótaveiði, svo
að þar gæti verið öflug klakstöð fyrir norðanvert At-
lantshaf. Hefur Árni Friðriksson ár eftir ár sótt fundi
fiskifræðinga í norðlægum löndum og stundum haft sér
til fylgdar og brautargengis sendisveitir Islands erlend-
is. En öll þessi iðja fiskifræðinga og þingskörunga hef-
ur engan ávöxt borið. Veiðin í Faxaflóa verður rýrari
með ári hverju sökum gegndarlausrar rányrkju inn-
lendra og erlendra manna. Friðunarmálið hefur í reynd-
inni orðið þýðingarlaust nema sem umræðuefni fiski-
fræðinga og stjórnmálamanna, sem sætta sig við, að
fiskimið íslands verði, fyrir vangá þeirra, snauðari með
hverju ári, sem líður. Pálmi Loftsson hefur engin á-
hrif haft á þessi tilgangslausu fundarhöld um friðunar-
mál, en fór sínar eigin leiðir. Eftir að stríðinu lauk
1945, tóku erlendir togarar mjög að sækja að nýju á
íslenzk fiskimið, eins og áður var. „Ægir“ var að jafn-
aði á vertíð við netjagæzlu og björgunarstarf hjá Vest-