Ófeigur - 15.12.1950, Qupperneq 55

ÓFEIGUR
55
mannaeyjum og gerði eyjabúum stórmikið gagn. Á
vertíð leggja Vestmannaeyingar net sín oft langar leið-
ir utan við landhelgi. Þar gerðu togarar, einkum er-
lendir, hin mestu spjöll á veiðarfærum og veiði eyja-
búa. „Ægir“ gat ekki hindrað þann ránskap, því að
utan við landhelgi áttu togarar miðin með sama rétti
og heimamenn. Pálma Loftssyni þótti sárt, að geta
ekki orðið Vestmannaeyingum að nokkru liði utan
landhelgi. Kom honum þá til hugar að reyna að koma
til leiðar með frjálsu samkomulagi við erlend togara-
félög nokkurri umbót í þessu efni. Lét hann gera upp-
drátt af Vestmannaeyjum og helzta veiðisvæði sunn-
an og vestan við eyjarnar. Markaði hann á kortið hið
umbeðna friðunarsvæði í samráði við útgerðarmenn í
Eyjum og yfirmenn gæzluskipanna. Hann sendi upp-
drátt þennan með stuttu ávarpi til allra útgerðarfé-
laga við Norðursjó og Ermarsund, sem senda togara
til veiða við Island. Var þar heitið á þegnskap skip-
stjóra að veiða ekki á þessu tiltekna svæði, því að
þar stunduðu bátar íslendinga sína atvinnu og teldu
þetta heimamið. Voru í ávarpi þessu flutt fáorð, en
glögg rök fyrir þessum tilmælum. Skipaútgerðin kom
þessari áskorun til skipstjóra á ensku togurunum fyr-
ir atbeina tryggingarsambands enskra veiðiskipa. Hafði
það félag haft löng og góð skipti við Pálma Loftsson
í sambandi við björgun skipa hér við land. Þótti for-
ystumönnum Breta í togaramálum gott að eiga við
formann Skipaútgerðarinnar. Hann sótti að vísu fast
á um vörn landhelginnar, en var engu að síður athafna-
mikill og hugkvæmur um björgunarmál skipa í nauð-
um. Sendiráð Islands í Hollandi, Belgíu og Frakklandi
komu tiimælunum um hið frjálsa friðarskipulag við
Vestmannaeyjar á framfæri við togaraskipstjórana í
þessum löndum. Þessi tilraun lánaðist betur en við
mátti búast. Langsamlega flestir erlendu skipstjór-
arnir brugðust vel við þessum tilmælum og sneiddu
hjá friðunarsvæðinu með togveiðar sínar. Aðeins einn
skipstjóri frá Belgíu skrifaði Skipaútgerðinni mótmæla-
bréf og kvað þetta tilraun til að skapa hefð um mjög
stækkaða landhelgi. Hér var að vísu ekki um réttar-
kröfu að ræða, heidur beiðni um samvinnu og þegnskap
fyrir hönd sjómanna, sem byggðu landið. Næsta skref
Pálma Loftssonar var að gera útgerðarmönnum og