Skessuhorn - 20.12.2001, Qupperneq 47

SSlSSUiiöBM
FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2001
47
Guðjtm settist undir stýrið á Bedford Slökkviliðsins þegar félagar bans litu í kafp á afmcelisdaginn.
ferðuðumst mikið með lestum og
höfðum frítt far en máttum einungis
ferðast að næturlagi á milli landa. Þá
lágum við á hörðtun trébekkja-
skröttum og ég fann að sláttur hjól-
anna á teinunum fór svona illa í höf-
uðið á mér. Um haustið þegar ég
kem heim og byrja að keyra tek ég
eftir að ég heyri ekki vel með vinstra
eyranu. Eg leitaði til læknis í Reykja-
vík og hann skoðaði mig í krók og
kring en getur ekkert gert íýrir mig,
heym minni hrakaði smám saman
og svo var það í kringum 1942 að ég
rekst á auglýsingu um heymartæki í
Familie Joumal. Eg byrjaði að kaupa
blaðið 1930 vegna útsögunar-
mynstra sem vom í blaðinu sem ég
teiknaði síðan á krossvið fyrir skáta-
stráka og hafði útsögunarkvöld einu
sinni í viku. Þetta vora amerísk
heymartæki en umboð í Danmörku.
Þegar ég fer næst til læknisins gríp
ég blaðið með mér og sýni honum. I
framhaldinu varð það úr að félagið
Heyrnarhjálp, sem var tdl húsa í
Næpunni, pantaði 16 tæki ffá Dan-
mörku og ég fékk eitt af þeim. Þetta
var álíka tæki og ég er með núna og
maður bar þetta í belti ffaman á sér.
Með þessum fyrsm tækjum var
svona hom sem kallað var og því var
stungið í eyrað og síðan þráður nið-
ur í tækið. Smátt og smátt missti ég
heym á vinstra eyra og svo fór hún
að hverfa úr því hægra hka en það
bjargaði mér alveg að fá þetta tæki.
Oft var það þegar ég var að gera við
bílana mína að þá datt þetta út úr
eyranu og ég grútskítugur með
smurolíu á höndunum tróð hominu
aftur í eyrað. Síðan kemur í Familie
Journal frásögn um spöngina sem
heldur nemanum við beinhimnuna
fyrir ofan eyrað. Þetta var pantað
fyrir mig og ég mun betur settur því
spöngin hélst alltaf á sínum stað. Ef
ég sný spönginni og set nemann fyr-
ir ofan vinstra eyrað tekur það mig
um þrjá daga að venjast tækinu.
Taugamar em svo lengi í gang.
Einhverju sinni fékk ég túr í Borg-
ames ffá Laxfossi héma eins og off-
lega. Eg fór margar ferðir með sjó-
veikt fólk sem gekk af skipinu á
Akranesi sem ég keyrði í Borgarnes.
Og oft fékk í ffamhaldinu túra úr
Borgamesi og lengra norður og
vesmr og ffam í Borgarfjörð. Eg lét
mömmu alltaf vita ef ég fór eitthvað
lengra og í þetta skiptið fékk ég túr
vestur á Mýrar. Þar á bæ einum fékk
ég að nota síma og hringja heim til
að láta vita af mér. Eg var búinn að
sjá telpu á bænum, trúlega tíu ára
gamla sem kom inn í stofuna til okk-
ar og lagðist á gólfið fyrir ffaman út-
varpið sem var stdllt mjög hátt. Sjá-
anlega heyrði hún illa, ég sá það á
svipbrigðum hennar hvemig brást
við því sem heyrðist í útvarpinu. Eg
spyr móðurina hvort telpan heyri
illa. Já, segir hún. Má ég pmfa að
láta hana heyra í heymartækinu sem
ég er með, spyr ég? Konan hafði
horft á mig þegar ég talaði í símann
og hún sá að ég setti tólið héma á
bringuna á mér. Við fömm ffam og
ég segi henni að stdlla útvarpið í eðli-
lega hæð og síðan læt ég tækið á
telpuna. Móðirin leiðir hana aftur
inn í stofuna og þegar telpan kemur
inn úr dyrunum tekur hún öll að
ljóma. Hún stoppar og horfir á út-
varpið og hlustar nokkrar mínútur
og snýr sér síðan að móður sinni og
er svona brosandi og létt yfir henni.
Konan fer að spyrja mig hvar ég hafi
fengið þetta og ég segi henni að ég
hafi fengið þetta í Heymarhjálp, fé-
lagi í Reykjavík. Konan segir: "Eg
fer á morgun með hana suður."
Svona var hún fljót að bregðast við
þegar hún sá hvaða áhrif þetta hafði
á barnið. En svo veit ég ekki meira
og kann þessa sögu ekki lengra. Ef-
laust hefur konan gert þetta.
Bjöm Blöndal
og bannárin
Einn af þeim aragrúa manna sem
Guðjón hefur transportað á bílum
sínum í gegnum tíðina er íslensk
hliðstæða hins ósnertanlega Eliots
Ness úr Síkagó: Bjöm Blöndal sem
háði hetjulega baráttu við braggara á
Islandi á bannárunum. Hvort Capo-
ne hafi átt sér hliðstæðu í lífi Blön-
dals er ekki á hreinu en aldrei fannst
neitt í þeim túmm sem Guðjón fór
með Bjöm Blöndal um Vesturland.
Guðjón segir að alltaf hafði verið
boðið upp á kaffi að húsrannsókn
lokinni eins og gestrisinna er siður.
"Símtalið ffá Bimi var alltaf nokk-
uð sérstakt. Mamma svarar í símann
og ég er heima og ég fer í símann og
þá segir maðurinn í tólið: "Komdu
sæll Guðjón. Vertu sæll Guðjón."
Og þá vissi ég hvað tdl míns hlutar
heyrði, nú væri að fylla tankinn og
mæta niður á bryggu því að yfirvald-
ið væri á leiðinni með Fagranesinu
upp á Skaga.
Bjöm Blöndal uppálagði það að
ég legði bflnum sem næst landgang-
inum á Fagranesinu en hindraði ekki
umgang fólksins. Ólokaðar skyldu
hurðirnar á hægri hliðinni vera og
ég áttd að hafa bflinn í gangi í fyrsta
gír. Svo var hann sestur inn og fyrir-
skipaði: "A stað." Fylgdarmennimir
tveir vom varla komnir inn í bflinn
þegar gefið var inn. Þetta skapaðist
af því að auðvitað gat einhver verið á
bryggjunni sem bar kennsl á Blöndal
því hann var jafnan borðalagður og
gyllmr og sá hinn sami gat þess
vegna látdð vita að Blöndalinn væri á
ferð. Svona var hann var um sig.
Jæja. Svo sagði Blöndal mér að
beygja þegar ég var kominn upp á
homið þar sem Axelsbúð er. Enginn
vissi hvert skyldi halda nema hann.
Þegar komið var héma inn að hús-
inu þar sem bflaverkstæði Daníels er
lá vegurinn eftir Langasandsbökkum
inn á nes en hinn lá eins og hann
liggur núna út úr bænum. Ef hann
sagði: "Beygja" var farið inn á nes en
ef hann þagði þunnu hljóði var hald-
ið áfram út úr bænum og inní hrepp.
Aldrei var ég þó með hann þegar
hann fánn nokkuð. Leitað var í útd-
húsum og úti um hvippinn og
hvappinn en alltaf þegar þeir vora
búnir að leita var þeim boðið í kaffi,
mikil ósköp. Já.
Svona var þetta. Svo gerðist það
að nokkram klukkutímum síðar var
ég kominn aftur á þennan sama bæ
með tvo menn í bflnum sem vildu
kaupa - og fengu það sem þeir báðu
um á bænum. Mig varðaði ekkert
um það. Þetta var nú svona. Blöndal
fann ekkert en þeir fengu sem vildu
kaupa. Hann hafði stundum vís-
bendingar ffá einum og öðram því
að sumum sinnaðist við þessa sem
seldu landa. Einhver úlfuð var. Já.
Mynd: K.K.
Og hér er ég ennþá
Það var ýmislegt sem kom fyrir
mann í þessum leiguakstri og oft leið
manni nú illa.
Æi já. Off leið manni illa. Leigu-
bílstjórinn heyrir svo margt. Ég er
viss um að mörgum leigubflstjóran-
um líður oft illa. En leigubflstjóri
verður að þegja. Það dugar ekki fyr-
ir leigubflstjóra að vera lausmáll.
Þjóð veit þá þrír vita. Off gerðist líka
ýmislegt skemmtilegt en maður má
bara hreint ekkert segja. Sumir hafa
verið að leggja að mér segja ffá en ég
segi nei. Þetta er inni í mér. Og
kannski best geymt þar. Hemámsár-
in jafht sem aðrir tímar. Þú færð
ekkert af því. Maður lifandi. Við
gæmm setið við heilu dagana að rifja
upp. En nú skulum við láta þessu
lokið. Maður hefur svo sem fengist
við ýmislegt á lífsleiðinni en hún
hefur öll verið góð. Þetta er eins og
mannlífið gengur fyrir sig, maður
hefur getað tekið því öllu með jafn-
aðargeði þegar þurft hefur - og ekki
látdð bugast. Æ. Nei. Og hér er ég
ennþá.“
K.K.
Gudjón og Ingibjörg mei bömin, Astríður, Sigurður, Vigdís og Bjami.