Skessuhorn - 16.03.2016, Page 38

MIÐVIKUDAGUR 16. MARS 201638
Emelie Schepp er sænskur höf-
undur sem vakti athygli í heima-
landi sínu fyrir fyrstu bók sína,
Märkta för livet, og ekki síst vegna
þess að hún gaf bókina út sjálf og
uppskar titilinn „sjálfsútgefandi
Svíþjóðar nr. 1.“ Seldist bókin í
40 þúsund eintökum út úr kjallar-
anum hjá henni. Nú hefur útgáfu-
rétturinn verið seldur til 27 landa
og kemur bókin „Merkt“ út hjá
MTH útgáfu á Akranesi í þýðingu
Kristjáns Kristjánssonar. Höf-
undur bókarinnar, Emelie Schepp
verður á landinu næstu daga til að
kynna bókina sem kemur form-
lega út á íslensku fimmtudaginn
17. mars. Útgáfuhóf verður haldið
í Eymundsson á Akranesi kl. 17.00
þann 17. mars.
Um bókina segir á kápu: „Yf-
irmaður á Útlendingastofnun-
inni í Norrköping finnst myrtur á
heimili sínu og Jönu Berzelius sak-
sóknara er falin rannsókn málsins.
Henrik Levin og Mia Bolander hjá
rannsóknarlögreglunni eru henni
til aðstoðar og fljótlega kemur í
ljós að annað morð hefur verið
framið - morð sem tengir Jönu við
ógnvænlegt leyndarmál úr fortíð-
inni.“
mm
Sænskur höfundur í
útgáfuhófi á Akranesi
Egill Ólafsson skemmtir gestum
á Söguloftinu í Landnámssetr-
inu í Borgarnesi um þessar mund-
ir. Ég var þar í hópi góðra vina sem
naut þess að hlusta á þennan fjöl-
hæfa tónlistarmann og leikara lýsa
þroskabrautinni frá því hann stóð
þriggja ára gamall í gúmmístígvél-
unum einum fata í fjörunni á Akra-
nesi staðráðinn í að fara á sjóinn
með afa, til þess að vera fullbúinn
í úthafssiglingu með konu sinni á
eigin skútu rúmlega sextugur.
Ég vissi að Egill væri frábær sögu-
maður og söngvari en ég vissi ekki
að sjómannsblóð ólgaði í æðum
hans. Ég vissi ekki að Egill hefði
alist upp á Akranesi ungur dreng-
ur og dregist þar að hafinu. Ég vissi
ekki að hann hefði erft göngulagið
frá afabróður sínum, eins og frænka
hans sagði. Afabróður?! Hver var
nú það? Ég vissi ekki að Harry
Belafonte var sá söngvari sem hann
helst vildi líkjast þegar hann var
ungur og að hann sá þetta átrún-
aðargoð sitt á tónleikum í Kaup-
mannahöfn. Svo hittust þeir síð-
ar. Og ég vissi ekki að í tvígang var
hann kominn á fremsta hlunn með
að fara í söngnám til Mílanó (með
stefnuna á Scala, væntanlega), en þá
var eitthvað sem tafði! Í fyrra skiptið
var hann orðinn landsfrægur í Spil-
verki þjóðanna og Stuðmönnum og
ekki hægt að stökkva burt úr vin-
sældadæminu. Í seinna skiptið var
það fjölskyldan og Þursaflokkurinn
sem ekki var auðvelt að yfirgefa.
Hann talaði mikið um kraftana sem
togast á um líf manns: „Það er eitt-
hvað sem togar og annað sem ýtir á
móti og svo er eitthvað sem tefur.“
Þetta með töfina minnir svolítið á
það sem John Lennon sagði: „Life
is what happens while you are busy
making other plans.“
Egill grípur öðru hverju í gítar-
inn þegar hann rifjar upp tónlist-
arferilinn og segir frá því hvernig
samstarfið hófst við Sigurð Bjólu
og Diddú, Valgeir Guðjóns og Jak-
ob Frímann, að ógleymdri Stein-
unni Bjarna, hvernig raddir þeirra
og hugmyndir náðu saman. Hann
gerir góðlátlegt grín að sjálfum sér
og félögum sínum í bransanum og
öllu baslinu í kringum gerð platn-
anna. Áheyrandi sem man allar
þessar plötur, frábær lögin, frum-
lega textana og flutninginn fer í
gamalkunnugt stuð og tekur undir:
„Manstu ekki eftir mér…“
Sögur Egils lýsa því hvernig lista-
maður verður til. Þar eiga marg-
ir hlut að máli, kennarar, Tinna,
fjölskylda og félagar. Þakklætið til
söngelskrar móður hans fer ekki
fram hjá neinum, þegar hann lýsir
tónlistaruppeldinu sem hún veitti
honum með því að spila látlaust
plötur stórsöngvara á borð við Di
Stefano, Benjamino Gigli, Mario
Lanza, Stefán Islandi, Maríu Cal-
las o.fl. Hann hugsaði ekki út í það,
þegar hann var ungur, að auðvitað
dreymdi móður hans um að vera
óperusöngkona. En það var eitt-
hvað sem tafði…
Það verður enginn svikinn af því
að heimsækja Landnámssetrið í
Borgarnesi og hlusta á Egils sögur.
Látið ekki verða töf á því.
Steinunn Jóhannesdóttir.
Eitthvað sem
togar… og tefur
Ungmennafélag Reykdæla í Borgar-
firði sýnir nú leikritið Óþarfa offarsa
eftir bandaríska leikarann og leik-
skáldið Paul Slade Smith í þýðingu
Harðar Sigurðsson og leikstjórn Ár-
manns Guðmundssonar.
Eins og nafnið bendir til þá er
þetta farsi og í försum eru margar
dyr. Í þessu tilfelli eru þær sjö þar
af einar með tveimur hurðum, sem
býður upp á margar leiðir til að
rugla, misskilningur verður á mis-
skilning ofan. Sviðið er tvö sam-
liggjandi hótelherbergi. Í öðru hafa
tveir lögreglumenn sett upp gildru
fyrir spilltan stjórnmálamann, borg-
arstjórann Meekly, sem Jón Péturs-
son leikur. Eins og gefur að skilja
fer ekki allt eins og gert var ráð fyr-
ir í byrjun. Ástin setur strik í reikn-
inginn, eða ættum við frekar að
segja ástarbríminn. Dagur Andrés-
son leikur óframfærinn lögreglu-
mann, að nafni Eric Sheridan, sem
hrífst af kynsvelta endurskoðandan-
um Karen Brown sem Bára Einars-
dóttir leikur. Nær samleikur þeirra
skemmtilegum hæðum án þess að
fara yfir velsæmismörk. Honum
til aðstoðar er frekar grunnhygg-
in lögreglukona, Billie Dwyer, sem
leggur sig alla fram í að standa sig í
starfi sem greinilega er ekki á henn-
ar valdi. Ása Erlingsdóttir nær vel
þessari jákvæðu og hjálplegu pers-
ónu sem auðvitað lendir í klandri.
Guðmundur Pétursson er í hlut-
verki óöruggs yfirmanns öryggis-
mála, sem er bleyða og leikur tveim-
ur skjöldum. Hafsteinn Þórisson
nær vel að vera illskiljanlegur í sínu
hlutverki sem leigumorðinginn og
pyntarinn Todd sem er illskiljanleg-
ur Skoti, í kilti og með sekkjapípu.
Hin einfalda Billie virðist vera sú
eina sem skilur hann.
Misskilningur, mistök, yfirhylm-
ingar og að leika tveimur skjöld-
um eru fastir liðir í skemmtilegum
gleðileikjum eða försum. Óþarfa
offarsi í uppfærslu Ungmennafélags
Reykdæla hefur þetta til að bera og
er kvöldstund í Logalandi vel varið.
Þóra Magnúsdóttir
Óþarfa offarsi í Logalandi
Ég hef ákaflega gaman af því að sjá
leiksýningar hjá áhugamanna leik-
félögum og hef farið á sýningar hjá
Leikdeild Ungmennafélags Skalla-
gríms síðastliðin ár og haft mjög
gaman af. Á þessu ári fagnar Leik-
deildin 100 ára afmæli sínu og er
víst ýmislegt á döfinni til að halda
upp á áfangann. Fimmtudaginn 10.
mars síðastliðinn var gamanleik-
urinn Blessað barnalán frumsýnd-
ur í félagsheimilnu Lyngbrekku og
nú þegar eru þrjár sýningar búnar.
Verkið er eftir Kjartan Ragnarsson
og leikstjóri er Gunnar Björn Guð-
mundsson.
Í stuttu máli þá fjallar leikritið
um mæðgur sem búa saman í þorpi
austur á fjörðum. Móðirin á sér þá
ósk heitasta að fá yngri systkinin til
að koma heim á æskustöðvarnar og
eyða með þeim sumarfríinu svona
einu sinni enn áður en hún deyr.
Ekki virðist það ætla að ganga alveg
að hennar óskum og tekur elsta dótt-
irin því til sinna ráða til að fá systk-
inin heim. Ráðabrugg systurinnar
fer þó að sjálfsögðu úr böndunum
og upphefst mikill feluleikur og mis-
skilningur þar sem ekkert er greini-
lega of heilagt til að ná settu mark.
Úr þessu verður hin mesta flækja
og taugastríð allra sem hlut eiga að
máli. Inn í ráðabruggið fléttast síðan
hinar ýmsu persónur í þorpinu hvort
sem þeim líkar betur eða verr.
Það má með sanni segja að lýs-
ingin ærslafullur gamanleikur eigi
hér vel við því sýningin er spreng-
hlægileg og hin frábærasta skemmt-
un fyrir unga sem aldna. Virkilega
gott rennsli er á sýningunni allan
tíman og aldrei dauður tími enda
var hlegið í salnum nánast frá upp-
hafi til enda. Í hópi leikenda mátti
sjá kunnugleg andlit frá sýningum
fyrri ára og einnig einhver ný. Allt
upp til hópa frábærir leikendur sem
skiluðu sýnu verki snilldarlega vel.
Leikdeild Skallagríms má svo sann-
arlega vera stolt af þessari sýningu
og flottu upphafi á afmælisári sínu.
Það eru aldrei of margar gleði
stundir í lífi okkar og ef þú lesandi
góður villt eiga skemmtilega kvöld-
stund og hlægja þig máttlausa þá
mæli ég svo sannarlega með að þú
látir þessa sýningu ekki fram hjá þér
fara. Ekki skemmir fyrir notalegt og
heimilislegt andrúmsloftið á staðn-
um þar sem kaffi og rjómavöfflur
eru seldar í hléi.
Sýnt er eins og áður sagði í Lyng-
brekku og hefjast allar sýningar kl:
20:30.
Hildigunnur Jóhannesdóttir
Blessað barnalán – Frábær skemmtun
Um síðustu
helgi sem
e i n k e n n d -
ist af roki og
h a m a g a n g i
þá var ekki
síðri kraftur
innanhúss í
Hjálmakletti
þar sem rúm-
lega fimm-
tíu konur af
Vesturlandi
komu saman
til að syngja
undir öruggri stjórn Zsuzsönnu
Budai og Kristjönu Stefánsdótt-
ur. Sér til stuðnings höfðu þær
svo fjóra öfluga karlmenn sem
léku undir; Einar Jóhannson,
Karl Olgeirsson, Sigurþór Krist-
jánsson og Sigurð Jakobsson.
Þetta er held ég í fjórða skipt-
ið sem svona helgi er haldin og
hefur Freyjukórinn haft veg og
vanda að skipulagningunni. Þetta
er alveg frábært verkefni og það
var augljóst á krafti og sönggleð-
inni að þrátt fyrir að hafa sungið
alla helgina þá áttu konurnar nóg
eftir og tón-
leikarnir sem
haldnir voru
á sunnudag
tókust ein-
staklega vel.
Hljómsveitin
var alveg frá-
bær enda val-
inn maður í
hverju rúmi
og studdi þétt
við kórinn
sem söng vel
að ógleymdri
Kristjönu einsöngvara sem fór
alveg á kostum. Svona menn-
ingarviðburður er skemmti-
legt innlegg í flóruna hjá okkur
hér í Borgarfirði og gaman hvað
við eigum flotta listamenn, bæði
heimamenn og aðra sem vilja
heimsækja okkur. Ég vil að lok-
um bara hvetja sem flesta til að
mæta á tónleikana hjá ,,Syngj-
andi Konum” en þær verða með
tónleika í Grundarfirði 16. mars
og á Hólmavík 19. mars. Takk
fyrir mig!
Jónína Erna Arnardóttir
Gleði, gleði, gleði!
Tónleikar Syngjandi kvenna á Vesturlandi