Skessuhorn - 10.08.2016, Blaðsíða 4

MIÐVIKUDAGUR 10. ÁGÚST 20164
Kirkjubraut 54-56 - Akranesi - Sími: 433 5500 - www.skessuhorn.is
Skessuhorn kemur út alla miðvikudaga. Skilafrestur auglýsinga er kl. 14.00 á þriðjudögum.
Auglýsendum er bent á að panta auglýsingapláss tímanlega. Skráningarfrestur smá-
auglýsinga er til 12.00 á þriðjudögum.
Blaðið er gefið út í 3.800 eintökum og selt til áskrifenda og í lausasölu.
Áskriftarverð er 2.700 krónur með vsk. á mánuði. Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða
kr. 2.340. Rafræn áskrift kostar 2.120 kr. Rafræn áskrift til elli- og örorkulífeyrisþega er 1.960 kr.
Áskrifendur blaðs fá 50% afslátt af verði rafrænnar áskriftar. Verð í lausasölu er 750 kr.
SKRIFSTOFA BLAÐSINS ER OPIN KL. 9-16 VIRKA DAGA
Útgefandi: Skessuhorn ehf. skessuhorn@skessuhorn.is
Ritstjórn:
Magnús Magnússon, ritstjóri s. 894 8998 magnus@skessuhorn.is
Anna Rósa Guðmundsdóttir arg@skessuhorn.is
Björn Þór Björnsson bjorn@skessuhorn.is
Guðný Ruth Þorfinnsdóttir gudny@skessuhorn.is
Kristján Gauti Karlsson kgauti@skessuhorn.is
Auglýsingar og dreifing:
Lísbet Sigurðardóttir lisbet@skessuhorn.is
Valdimar Björgvinsson valdimar@skessuhorn.is
Umbrot og hönnun:
Tinna Ósk Grímarsdóttir tinna@skessuhorn.is
Þórarinn Ingi Tómasson toti@skessuhorn.is
Bókhald og innheimta:
Guðbjörg Ólafsdóttir bokhald@skessuhorn.is
Prentun: Landsprent ehf.
Frá því Hvalfjarðargöng voru opn-
uð hefur umferð í gegnum göngin
í júnímánuði aldrei verið eins mik-
il og í júní 2016. Alls fóru 239.464
ökutæki í gegnum göngin í mán-
uðinum. Aukningin er mikil því ef
borið er saman við sama mánuð í
fyrra er nemur hún 6,08% á milli
ára. Þó aukningin hafi verið mik-
il á milli júnímánaða 2015 og 2016
þá er munurinn töluvert meiri í
öðrum mánuðum. Má þar nefna
að 27% aukning var í maímánuði
2016 borið saman við 2015. Á
fyrstu sex mánuðum ársins er aukn-
ingin 17,3% miðað við 2015; í fyrra
var metár í Hvalfjarðargöngum og
stefnir því allt í metið verði slegið í
ár. bþb
Umferð um Hvalfjarðargöngin aldrei verið meiri
Altjón varð í gærmorgun þegar eld-
ur kom upp í húsnæði Vélsmiðj-
unnar Jötunstáls við Hafnarbraut 16
á Akranesi. Þegar starfsmenn fyrir-
tækisins mættu til vinnu fyrir klukk-
an 8 um morguninn mætti þeim
mikill reykur. Allur tiltækur mann-
skapur frá Slökkviliði Akraness og
Hvalfjarðarsveitar var kallaður út,
auk lögreglu. Mikill eldur var í hús-
næði vélsmiðjunnar og þá var vitað
um gaskúta innandyra sem verulega
sprengihætta var af. Að sögn lög-
reglu er talið að eldur hafi komið upp
í bíl sem stóð innandyra. Laust eft-
ir klukkan 10 náðu slökkviliðsmenn
að komast fyrir síðustu eldglæðurnar
og þegar slökkvistarfi lauk var bíllinn
dreginn út eins og sjá má á einni af
meðfylgjandi myndum.
Að sögn Þráins Ólafssonar slökkvi-
liðsstjóra gekk slökkvistarf vel miðað
við aðstæður. Milliloft var inni í hluta
rýmisins og torveldaði það slökkvi-
starf nokkuð. Rjúfa þurfti hluta þaks-
ins til að komast að eldinum. Að
sögn Þráins tóks að koma í veg fyrir
að eldurinn næði að berast inn í suð-
urenda hússins þar sem veiðarfæra-
geymsla Eymars Einarssonar útgerð-
armanns er. Þangað barst þó reykur.
Iðnaðarhúsið við Hafnarbraut 16 er
steinsteypt og í því eru tveir eldvegg-
ir. Syðri veggurinn kom í veg fyrir að
eldur næði að berast yfir í húsnæði
Eymars.
Húsnæði Jötunstáls er ónýtt og
öll verkfæri og tæki sem innandyra
voru. Þetta er í annað skipti á inn-
an við tveimur árum sem bruni verð-
ur í fyrirtækinu og fékk atvik þetta í
gærmorgun talsvert á eiganda fyrir-
tækisins. Hann var hvattur til að leita
sér áfallahjálpar. Fjórir starfsmenn
eru hjá Jötunstáli og mikil verkefni
að undanförnu, að sögn starfsmanns
sem blaðamaður Skessuhorns ræddi
við. Þeim var öllum eðlilega mikið
brugðið.
mm
Vélsmiðjan Jötunstáls varð eldi að bráð
Mikinn reyk lagði frá húsinu áður en slökkviliðsmenn komust á staðinn.
Hér er slökkvistarf nýlega hafið. Áhersla var í fyrstu lögð á
að kæla iðnaðarhurð þar sem vitað var að gaskútar voru
innan við.
Hér eru slökkviliðsmenn búnir að rjúfa gat á iðnaðarhurð og
dæla froðu og vatni inn í eldhafið.
Talið er að eldsupptök hafi verið í þessum jeppa, sem
dreginn var út eftir að búið var að mestu að slökkva eldinn.
Rjúfa þurfti gat á þak hússins til að komast að eldi á milli-
lofti og í einangrun í þaki.
Hér er verið að rjúfa þakskegg til að komast að síðustu eldglæðunum, rúmum tveimur tímum eftir að eldurinn kom upp.
Hyldýpi Ómars
Að kvöldi síðasta mánudags birti Ríkisútvarpið sjónvarpsfrétt sem hafði
meiri áhrif á mig en aðrar fréttir í seinni tíð. Fyrir ýmsar sakir. Mér fannst
þessi frétt vekja upp svo margar siðferðislegar spurningar að ég veit varla
hvar á að byrja. En efnislega fjallaði fréttin um útgáfu bókar og byggði á
viðtali við höfund hennar; Ómar Ragnarsson fyrrverandi fréttamann. Bók-
ina hefur Ómar skrifað og gefið út um meint atvik í nóvember 1974 þar
sem karlmaður á að hafa ekið á Geirfinn Einarsson á Keflavíkurvegi og
banað honum. Í fréttinni sagði orðrétt: „Geirfinnur Einarsson lést í um-
ferðaróhappi þegar keyrt var á hann á Keflavíkurvegi skammt frá Straums-
vík.“ Þar höfum við það! Ónafngreindur maður segist hafa ekið á Geirfinn
og hafi viðurkennt í samtali við Ómar laust eftir aldamótin að eftir ákeyrsl-
una hafi hann komið líkinu fyrir í hraungjótu. Ómar kvaðst hafa rætt við
hinn meinta ökumann fyrir 14 árum og átt viðtal við fólk, konu og karl-
mann, sem bæði áttu að hafa sagst tengjast hvarfi Geirfinns Einarssonar.
Maðurinn þó sínu meira. Nú hefur semsagt Ómar gefið út spennubók sem
byggir á þessum farsakenndu frásögnum og nefnir hana Hyldýpið. Fólk-
ið kemur ekki fram undir nafni í bókinni enda kveðst Ómar hafa á sínum
tíma heitið því nafnleynd og trúnaði. Ómar segir að konan sé látin en hann
telji hins vegar að maðurinn sé enn á lífi (hann er ekki viss). Þá hefur einn-
ig komið fram að Ómar kveðst ekki muna hvað maðurinn heitir. Nú hlýtur
maður að velta því fyrir sér hvað Ómar man og hvað ekki.
Þegar hér var komið sögu í frétt RUV var Ómar kominn á mikið flug
og í raun opinberaði hann söguþráð bókarinnar þannig að ekki nokkur
maður nennir út í búð til að kaupa hana. Reyndar væri mér nokk sama
þótt Ómar Ragnarsson seldi ekki eitt einasta eintak af þessum reyfara-
kennda farsa þegar hann ákveður að standa svona að málum. Í ljósi for-
sögu þessa máls, sakfellingar fólks og þjáningum ótalmargra eftir hvarf
Geirfinns Einarssonar, finnst mér að enginn hlutaðeigandi eigi það skilið
að gefin sé út reyfarakennd frásögn í bók af þessu tagi. Mér finnst Ómar
hafa brotið trúnað við allt þetta fólk. Mín skoðun er skilyrðislaust sú að
hafi Ómar rætt við mann sem viðurkennt hafi fyrir honum að hafa orðið
öðrum manni að bana, leynt því vísvitandi í skjóli trúnaðar við heimildar-
mann, sé hann samsekur um glæp. Hann er vitorðsmaður.
Til að bæta gráu ofan á svart sagðist Ómar í viðtalinu hafa týnt hand-
riti bókarinnar í nokkur ár, handriti sem hann segist hafa skrifað árið
2004. Bíddu, hver týnir svona löguðu? En ótalmargar fleiri siðferðislegar
spurningar finnst mér hafa verið vaktar. Hvenær þegir blaða- eða frétta-
maður yfir því ef einhver viðurkennir fyrir honum að hafa myrt annan
mann og komið líkinu fyrir í gjótu? Hvaða blaðamaður vill gerast samsek-
ur um yfirhylmingu af því tagi? Af hverju fór hann ekki beinustu leið til
lögreglunnar? Ég fullyrði að það er enginn með fulla réttlætiskennd sem
hagar sér með þessum hætti. Og ætla sér nú tólf árum síðar að gefa út bók
sem hann hugsar sér vafalítið að selja í bílförmum. Í viðtalinu á mánu-
dagskvöldið á RUV sagði Ómar að fólk yrði einfaldlega að kaupa bókina,
lesa hana og meta sjálft hversu trúverðug því finnist þessi frásögn.
Fram til þessa hefur mér verið fremur hlýtt til Ómars Ragnarssonar sem
með sínum galgopahætti, óvenjulegheitum, ástúð á náttúru landsins og
sumu fólki, heillaði almenning á sjónvarpsskjánum. Líklega hefur hann
heillað mest sökum þess að hann var svo algjörlega ólíkur öðrum og hóf-
stilltari sjónvarpsmönnum sem fram að því og í samtíð hans störfuðu í
fjölmiðlum. Óupplýst morð er hins vegar ekki og á ekki að verða efnivið-
ur fjárvana gamals manns til þénustu. Þetta er harmleikur, snertir ótal-
marga og er ekki prívatmál nokkurra, hvort sem viðkomandi heitir Ómar
eða eitthvað annað.
Magnús Magnússon.
Leiðari