Heimsmynd - 01.10.1991, Blaðsíða 62

Heimsmynd - 01.10.1991, Blaðsíða 62
í að hreppa þennan mikla kvenkost. Stuttu eftir að Joe út- skrifaðist frá Harvardháskólanum var hann gerður að banka- stjóra, þá aðeins tuttugu og fimm ára. Við þessa breytingu á högum Joes fór brúnin á föður Rose að lyftast og að endingu gaf hann samþykki sitt. Joe var geysilega metnaðarfullur og vann myrkranna á milli meðan Rose hugsaði um börn og bú. Smám saman tók Rose að fjarlægjast eiginmann sinn, sem hafði gaman af því að fara einn út að skemmta sér og fékk fljótt orð á sig fyrir að vera mikill kvennamaður. Þegar hún gekk með fjórða barn þeirra tók hún pjönkur sínar og flutti með börnin heim til for- eldra sinna. Faðir hennar brást hinn versti við og sendi hana aftur með þeim orðum að hennar staður væri við hlið þess manns sem hún hafði heitbundist. Upp frá því einbeitti Rose sér að uppeldisstarfinu og lagði metnað sinn í að verða ættmóðir. Stór samhent fjölskylda með sameiginleg gildi, grundvölluð á göml- um hefðum, var draumur Rose. Joe var mikið í burtu frá fjölskyldunni í viðskiptaer- indum þar sem hann notaði tímann óspart til að skemmta sér í kvennafans. Hann skrifaði þó börnum sínum alltaf reglulega, hvatti þau til dáða og brýndi fyrir þeim mikilvægi þess að temja sér góða siði. Joe átti í fjölmörgum ástar- ævintýrum, en samband hans við kvikmynda- stjörnuna Gloriu Swanson er að líkindum kunnast. Þegar þau kynntust átti Gloria í fjárhagsörðugleik- um en Joe aðstoðaði hana og fjármagnaði meðal ann- ars tvær myndir hennar. Hann hafði grætt á tá og fingri á verðbréfamarkaðin- um og honum voru allar leiðir færar. Líklegt þykir að Rose hafi vitað af sam- bandi eiginmanns síns við leikkonuna en látið kyrrt liggja. í endurminningum sínum lýsir leikkonan því hvernig hún og Joe elskuðust í einu her- bergi meðan Rose Kennedy sat í því næsta. „Hún hefur þá verið betri leikkona en ég hef nokkurn tíma verið,“ var haft eftir Swanson, þegar Rose neitaði því að hafa nokkurn tíma verið kunnugt um samband eiginmanns síns og hennar. Sagt hefur verið um Joe að hann hafi aðallega haft áhuga á þrennu, stjórnmálum, golfi og konum. Hann fór sínar eigin leiðir og virtist litlar áhyggjur hafa af því þótt hann særði aðra. Hann hikaði ekki við að gefa vinkonum sona sinna undir fót- inn og sagt var að engin kona væri óhult í návist hans. Árið 1932 eignuðust Rose og Joe níunda og síðasta barn sitt, Teddy. Eftir það sváfu þau sitt í hvoru herberginu. Þrátt fyrir langvarandi ástarsambönd Joes við aðrar konur var hjóna- band hans og Rose friðsælt og öruggt skjól þar sem börnin níu uxu upp og döfnuðu í velsæld. Joe Kennedy varð áberandi í bandarísku viðskiptalífi og fjölskylda hans þótti fyrirmynd, annarra. Hann var snemma staðráðinn í að byggja upp ættarveldi Kennedyanna. Hann ætlaði sonum sínum stór hlutverk. Elsti sonurinn, Joseph P., alnafni föður síns, átti að verða forseti Bandaríkjanna. Fyrir utan þá staðreynd að sonurinn var vel af guði gerður vissi fað- ir hans sem var að hann hafði bæði sambönd og fjármuni til að gera þann draum að veruleika eins og síðar átti eftir að koma í ljós. Næst elsta syninum, John, ætlaði faðirinn starf blaða- manns og Robert, þeim næst yngsta, að verða lögfræðingur. Hins vegar virðist sem hinn * metnaðarfulli faðir hafi ekki ætlað yngsta syninum, Ed- ward, neitt sérstakt hlutverk í fyrirætlunum sínum. Fjöl- skyldan var kaþólsk og yfir- læti mótmælenda gagnvart kaþólikkum sem minnihluta- hópi fór mjög fyrir brjóstið á Joe gamla. Hann var stað- ráðinn í að kenna þeim að vanmeta ekki getu kaþól- ikka, sýna mátt þeirra og megin. Joe tókst svo sannar- lega ætlunarverk sitt þótt maður hafi komið í manns stað. Næst elsti sonur hans, John F. Kennedy, tók við embætti forseta Bandaríkj- anna, fyrstur kaþólikka, og gegndi því í þúsund daga, þar til hann var myrtur í Dallas í Texas, þar sem hann var í opinberri heim- sókn ásamt konu sinni, Jacqueline Kennedy. Píslar- vættisdauði Johns er mönn- ^ um enn í fersku minni. Morð á þjóðarleiðtoga er alltaf mikið áfall en þegar haft er í huga hversu dáður J.F. Kennedy var er ekki að furða þótt viðbrögðin yrðu jafn sterk og raun bar vitni. Þótt J.F.Kennedy hafi að- eins unnið nauman sigur á frambjóðanda Repúblikana- flokksins, Richard Nixon, heillaðist þjóðin fljótt af ungu glæsilegu hjónunum í Hvíta húsinu. John F. Kenn- edy var aðeins 44 ára þegar hann tók við embætti forseta Bandaríkjanna, yngstur manna til að gegna því embætti. For- setinn var umbótasinni í félags- og mannréttindamálum og bar með sér nýjan og ferskan anda inn í bandarísk stjórnmál. Hann var boðberi nýrra tíma, fékk bandarísku þjóðina til að láta sig dreyma um að vinna „ný og ókönnuð landsvæði" (New Frontier), sigrast á óravíddum himingeimsins og takast á við mannréttindamál líkt og kynþáttavandamál og bætt réttar- kerfi. Hann vann sér alþjóðlega virðingu með framgöngu sinni í Kúbudeilunni 1962, en honum var þakkað að tekist hefði að / afstýra kjarnorkustyrjöld á miklum hættutímum. Þar með tók að fyrnast yfir gamla synd, innrásina á Svínaflóann 1961, en framganga bandarískra stjórnvalda í því máli var talin mikill álitshnekkir fyrir forsetann. Jackie var í hugum Bandaríkjamanna drottningin sem þeir aldrei áttu. Þjóðin dáði forsetafrúna og var stolt af fegurð ('í'j Börn forsetans og Jackie, Karolína og John F. yngri. Jackie ku hafa bann- að syni sfnum að hafa nokkuð saman að sælda viö Willie frænda sinn. (jY) Palrick Kennedy, sonur Teddys, var með í för kvöldið umdeilda á Palm v-'y Beach. „Með gen sem þessi er öruggt að Kennedyveldið er búið að vera.“ \ Willie Smith, systursonur Teddys, hefur verið ákæröur fyrir nauðgun. Nýll hneyksli hefur ýft upp gömul sár.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.